Semua Bab คุณสามีฉันพร้อมที่จะหย่าแล้วนะ: Bab 81 - Bab 90

ช่วงเย็นที่บ้านอัยยะ วันนี้ทั้งวันอัยยะไม่ได้ออกไปไหน มีเพียงโทรศัพท์หาบุคคลต่างๆ ช่วงสายของวัน เธอจัดการโทรไปหาคุณยายนาน่า "สวัสดีค่ะคุณยาย หนูอัยย์นะคะ ... หนูไม่เป็นไรมากค่ะ คุณหมอแจ้งว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง อาการที่เกิดขึ้นอาจเกิดจากที่หนูอัยย์พักผ่อนน้อยก็เท่านั้นค่ะ ... ค่ะคุณยาย หนูอัยย์จะดูแลตัวเองดีๆ คุณยายไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ... อ่อ คุณยายค่ะ ทางพิพิธภัณฑ์พิกเจอร์เรสค์นัดพวกเราในวันศุกร์นี้ เพื่อร่วมตรวจสอบผลงานใต้แสงแห่งจันทรานะคะ เดี๋ยวหนูอัยย์ไปรับคุณยายที่บ้านในวันพฤหัสบดีนี้ จะได้ไปนอนกับคุณยายด้วย ... อือ ... ค่ะ ค่ะ คุณยาย งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ คุณยายดูแลสุขภาพด้วยนะคะ แล้วเดี๋ยวเจอกันค่ะ" หลังจากคุยกับคุณยายของเธอเสร็จ เธอก็โทรหาอาร์เธอร์หยางเพื่อติดต่อของเช่าอาคาร แถวย่านไชน่าทาวน์ เพื่อเปิดร้านดวงจันทร์ สาขาเมือง P ทางด้านอาร์เธอร์หยาง เมื่อทราบความต้องการของอัยยะ เขาก็ยินดีเป็นอย่างมากที่เธอจะเช่าอาคารของเขา เพราะเขาก็ต้องการตอบแทนเธอ ที่ช่วยเหลือเขาในเรื่องของคราวก่อน นอกจากนี้อาคารของเขาว่างอยู่ 3 คูหา เธอต้องการเช่า 2 คูหา

ภายในโถงกลางบริษัท สายตาที่ทุกคนมองมายังหญิงสาวปริศนาที่พวกเขาก็รู้สึกว่าคุ้นเคย ก็เริ่มต้นขึ้น จากการแต่งกายของอัยยะในวันนี้ ที่ทำให้ลีอองถามเธอว่า //คุณคิดดีแล้วใช่ไหม? ที่ใส่ชุดนี้มาน่ะ// จากชุดที่เธอใส่มาในวันนี้ มันทำให้พนักงานในบริษัทของลีออง ต่างคิดว่า เธอคือผู้หญิงปริศนาคนนั้นแน่นอน //นางฟ้าปริศนาบิ๊กไบค์// และท่านประธานคงไม่พาคุณอัยยะมากหรอก ลักษณะการแต่งกายของอัยยะในวันนี้ ที่ทำให้ทุกคนคิดไปในทิศทางเดียวกันนั้น ก็คือ เธอใส่กางเกงตัวเดียวกันกับวันที่เธอขับบิ๊กไบค์วันนั้น ส่วนเสื้อของเธอในวันนี้ คือ เสื้อฮู้ดสีดำที่มีหมวก เธอสวมหมวกที่ติดมากับเสื้อ แถมยังสวมหมวกแก๊ปอีกชั้นเพื่อปิดบังใบหน้าและใส่แมสอีกต่างหาก เธอยังใส่แว่นดำปิดบังดวงตาอีกชั้น ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ใส่เสื้อหนังเหมือนในวันนั้น แต่บุคลิกของเธอ ส่วนสูงมันคล้ายกับสาวปริศนาบิ๊กไบค์คนนั้นแน่นอน ไม่ให้ลีอองอดขำได้ไง ดูการแต่งกายของเธอ เหมือนพวกโรคจิตและไม่ต้องการให้ใครทราบว่าเธอเป็นใครอย่างไรอย่างนั้น และตอนนี้ลีอองก็รู้ว่าเขากำลังมีประเด็นเรื่องสาวปริศนาอยู่ด้ว

"คุณยาย ... " อัยยะกำลังจะพยายามพูดขอร้อง แต่ก็ถูกคุณยายนาน่าปฏิเสธเสียงแข็ง "ไม่ต้องมาอ้อนเลยเราน่ะ กลับไปที่ห้องของตัวเองไป ... นี้ก็ดึงมากแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ไปได้แล้ว ...." คุณยายนาน่าใช้มือผลักเธอให้กลับไปที่ห้องของตัว ทำให้อัยยะจำยอม อัยยะที่ไม่รู้จะทำอย่างไร เธอก็ต้องทำใจเดินกลับไปที่ห้องที่มีผู้ชายคนนั้นอยู่ คืนนี้อัยยะต้องนอนห้องเดียวกันกับลีออง เธอพยายามมาตั้งหลายวันที่จะเจอหน้าเขาให้น้อยที่สุด แต่วันนี้ เธอเจอเขาเกือบจะทั้งวันเลย "เฮ้ยยย ... กลับก็ได้ค่ะ ... คุณยายใจร้าย ..." เธอยังคงหันหน้ากลับมาค้อนใส่ยายของเธอ คุณยายก็ได้แต่ใช้มือไหล่และทำเสียง "ชิ้ว ชิ้ว ชิ้ว" ลีอองที่เห็นอัยยะเปิดประตูและเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ เขาก็รู้ว่าเธอไม่อยากนอนร่วมเตียงกับเขา แต่เธอก็เล่นอยู่กับคุณยายตั้งแต่มาถึง และไม่ช่วยเขายกกระเป๋าด้วย วิ่งแจ้นไปหาคุณยายแทบจะในทันที และหนีหายไปจนถึงตอนนี้ มันก็หลายชั่วโมงได้ แต่เสียใจ (คุณคิดว่าจะหลบหน้าผมได้อย่างงั้นหรือคุณอัยย์!!) ย้อนกลับไปเมื่อวานช่วงบ่ายๆ ของวัน ตอนที่ลีออง

ตัวภาพมาที่ภายในห้องตรวจสอบวัตถุโบราณของพิพิธภัณฑ์ ทุกคนที่กำลังสนใจการทดสอบทางวิทยาศาสตร์เพื่อตรวจสอบหาสารปนเปื้อน หรือสารแปลกปลอมที่ส่งผลให้ผลงานใต้แสงแห่งจันทราเกิดการผุกร่อน และผลการทดสอบก็ออกพอดี ช่วงที่เจ้าหน้าที่ทั้งสอง 2 กำลังอธิบายถึงผลการทดสอบที่ได้ "ผลการทดสอบเรียบร้อยแล้ว ผลปรากฏว่า เราตรวจไม่พบสารปนเปื้อนที่มีฤทธิ์กัดกร่อน นั้นแสดงว่า ใต้แสงแห่งจันทราเกิดการผุกร่อนด้วยตัวมันเองครับ" หลังจากที่เจ้าหน้าที่ แจ้งผลการทดสอบ ทุกคนก็เดินเข้าไปดูผลการตรวจสอบครั้งนี้อย่างใกล้ชิด ในขณะที่คุณยายนาน่าที่กำลังโล่งอก จากผลการทดสอบที่ออกมาเป็นไปอย่างที่คาดหวัง และกรรมการบริหารของบริษัทก็ไม่สามารถทำอะไรกับร้านดวงจันทร์ได้ เมื่อผลการทดสอบออกมาเป็นอย่างนี้ แสดงว่าร้านดวงจันทร์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการผุกร่อนของผ้าปักใต้แสงแห่งจันทรา เจคอบ และราฟาเอล พ่อของเขา ก็ดูเหมือนจะโล่งอกด้วย ทั้งสองยังคงรู้สึกดีกับร้านดวงจันทร์ และยิ่งเมื่อรู้ว่าอัยยะ คือหลานสาวแท้ๆ อีกคนของคุณยายนาน่า ทั้งสองคนก็ยิ่งรู้สึกดีกับร้านนี้มากขึ้นมากขึ้น แต่พวกเขาก็ต้องหาคำอธิบาย

"ท่านแม่อย่างพูดอย่างนั้นเจ้าค่ะ เหนียงเอ๋อร์อยากให้ท่านแม่มีความสุข ตอนนี้เหนียงเอ๋อร์ยังมีกำลังที่จะดูแลท่านแม่ ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วยนะเจ้าค่ะ" "เหนียงเอ๋อร์ลูกแม่ เจ้าพักก่อนเถอะ เดี๋ยวแม่จะให้บ่าวมาเช็ดตัวให้เจ้า เจ้าจะได้สบายตัว แล้วเดี๋ยวค่อยทานยา" "เจ้าค่ะท่านแม่" ลูกสาวที่ยังคงยิ้มหวานให้แม่ของเธอ ถึงแม้เธอจะป่วยแต่เธอก็ยังพยายายามทำหน้าตาให้สดชื่นได้ หลังจากที่แม่ของหญิงสาวเดินออกไป บ่าวสาว 2 คนก็เดินเข้ามาพร้อมกับถือกะละมังใส่น้ำ และผ้าเช็ดตัวเดินเข้ามา "คุณหนูต้องหายดีแน่เจ้าค่ะ" บ่าวทั้งสองเช็ดตัวไปพลางพูดกับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงไปพลาง โดยมีบ่าวอีกคนคอยประคองเธออยู่ข้างๆ ดูท่าทางเธอจะเหนื่อยล้าที่เกิดมาจากอาการเจ็บป่วยของเธอเองจนต้องมีคนประคอง จากนั้นอากาศรอบๆ ตัวอัยยะและแม่ของเธอก็เกิดการหมุนวนขึ้นอีกครั้งและพลันเกิดเป็นอุโมงค์สีดำลึกขึ้น แม่ของเธอพาเธอเดินเข้าไปด้านใน ครั้งนี้ทั้งสองคนมาโผล่บริเวณห้องนอนของแม่เธอ อัยยะมองไปยังผู้หญิงที่กำลังนั่งปักผ้าลงบนผืนผ้าไหมอย่างตั้งใจ เธอไอไปด้วย ปักผ้าไปด้วย อัยยะเดินเข้า