สะอื้นและพูดออกมาแบบตะกุกตะกัก "คุณ ... ใจเย็นๆ คุณเพิ่งฟื้นนะ เดี๋ยวเป็นลมอีก" ลีอองที่นั่งข้างๆ เธอโอบไปที่ไหล่ของเธอและพูดให้เธอสงบจิตสงบใจ เจสันมองไปที่ลูกสาว ที่ไม่ได้โวยวาย แต่กำลังต่อว่าเขาแทน ในเรื่องที่เขาไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับครอบครัวให้เธอฟัง เขารู้สึกแปลกใจกับการกระทำของอัยยะ มันเป็นการโวยวายที่แตกต่างจากที่เขาคิดเอาไว้ "ลี ... น้องเป็นอะไร?" เจสัน ถามเมื่อได้ยินลูกเขยบอกว่าอัยยะเพิ่งฟื้น "ไม่มีอะไรค่ะพ่อ หนูไม่ได้เป็นอะไร พ่อเห็นไหม พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหนูหรอกค่ะ" อัยยะชิงพูดแก้ตัว และยังพยายามแสดงอาการไม่พอใจพ่อของเธออยู่ พร้อมสะบัดหน้าของเธอออกห่างจากลีอองด้วย และใช้มือของเธอแกะมือของเขาออกจากไหล่ของเธอ "เราไม่ต้องพูด พ่อถามพี่เขา" เจสัน ไม่สนใจลูกสาว เขาดูเหมือนจะรู้ว่าลูกสาวกำลังดึงความสนใจจากเขาก็เท่านั้น "คุณอัยย์เธอเป็นลมครับคุณพ่อ ตอนนี้เธอน่าจะไม่เป็นไรมากแล้วละครับ" ลีอองตอบคำถามพ่อตา แต่ตามองไปยังหญิงสาวที่ประชดพ่อของเธออยู่ (พูดได้ขนาดนี้ คงไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ) "หนูอัยยะ ... " มือของคุณยายนาน่ายื่นมาจับมือของเธอ "
Terakhir Diperbarui : 2025-06-13 Baca selengkapnya