All Chapters of Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ: Chapter 1 - Chapter 8

เช้าวันจันทร์ หลังฝนหยุดตกสำนักพิมพ์คนึงนิจกลับมามีชีวิตอีกครั้งท่ามกลางกลิ่นกาแฟลอยคลุ้ง กับเสียงแป้นพิมพ์และโทรศัพท์สลับกันดังไม่ขาดสายธารากำลังจะเดินเข้าห้องประชุม เมื่อเสียงแจ้งเตือนจากมือถือดังขึ้นถี่ผิดปกติข้อความจากไลน์หลายกลุ่ม ทวิตเตอร์ และอีเมลแจ้งเตือนจากระบบติดตามคีย์เวิร์ดแฮชแท็กของสำนักพิมพ์ชื่อเดียวกันทั้งหมด. . .“ชาโดว์”เธอหยุดเท้า พลันขนลุกนิ้วรีบแตะหน้าจอเข้าไปที่แอคเคาท์ทวิตเตอร์ที่ไม่ได้อัปเดตมาเกือบ 5 ปีเต็ม@ShadowWritesและที่นั่น...มีโพสต์ใหม่ ปรากฏขึ้นเพียงหนึ่งข้อความ"ถ้าใครบางคนยังเชื่อว่าคำพูดบนหน้ากระดาษเปลี่ยนโลกได้... ก็จงลองเปลี่ยนใจคนอย่างผมดู"— Shadowข้อความเรียบง่าย ไม่แท็กใคร ไม่ติดแฮชแท็กแต่ธารารู้…เขาหมายถึงเธอ“ลองเล่นกับเขาดูสักหน่อยดีไหมนะ” ธารายิ้มชอบใจภายในห้องประชุมเรียบหรูแต่เปี่ยมด้วยกลิ่นอายของความเก่าแก่ที่คงไว้ซึ่งความขรึม หน้าต่างกระจกสูง แสงแดดยามสายที่กรองผ่านม่านโปร่งขาวบาง สะท้อนลงบนโต๊ะไม้โอ๊คขนาดใหญ่ที่เรียงรายด้วยเอกสาร ปากกา และกาแฟอุ่นๆ ที่ยังมีไอน้ำลอยอยู่จางๆทว่าในใจของธาราตรงข้ามกับบรรยากาศในใจของธาราอยากจะพ

ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ โซฟาหนังสีน้ำตาล และเจ้าเหมียวที่นอนขดตัวอยู่บนตักภายในอบอวลไปด้วยบรรยากาศแปลกๆ ระหว่าง “เขา กับ เธอ”“เรื่องข่าวนามปากกา…”“ฉันจะจัดการโพสชี้แจงนามปากกาใหม่ของคุณเองค่ะ”“ไม่จำเป็นหรอกครับ…ถ้ามันเป็นไปแล้วก็ปล่อยมันเถอะ”สายตาและคำพูดของเขาดูไม่เหมือนจะพูดเล่นแม้แต่น้อย“แต่…” สายตาของฉันเหลือบมองไปที่หน้าของเขา คนตรงหน้าตอนนี้ ใช่คนที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนหน้าหรอ“ผมคิดดีแล้ว ก็ก่อนหน้านี้คุณเล่นเข้ามากอดผมนี่”มุมปากที่ยกขึ้นข้างเดียว มีเสน่ห์จัง ไม่ใช่สิธารา …ตั้งสติหน่อยอืดดดด อืดดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความคิด ทว่าหน้าจอนั้นแสดงชื่อ “หัวหน้าบริหาร”“ค่ะ หัวหน้า”“ตอนนี้เรื่องลบโพส คงจะเป็นไปได้ยากแล้วล่ะ คนเริ่มตั้งความสงสัยถึงการกลับมา และตั้งความสงสัยไปถึงข่าวเมื่อ5ปีที่แล้ว”“ถ้าเราโต้ข่าว..”“มีสิทธ์ที่ข่าวจะยิ่งโจมตีกลับมา”“แปลว่าทำอะไรไม่ได้เลยหรอคะ?”“ตอนนี้คงต้องเงียบไปก่อน ฝากขอโทษคุณลีด้วยนะ”“ค่ะเข้าใจแล้ว”หลังสายตัดไป ความคิดตีกันไปหมด ฉันควรจะทำยังไงดีคนที่นั่งอยู่ตรงหน้ากลับยกยิ้มขึ้นมาซะอย่างนั้นนี่เขาตั้งใจจะกวนประสาทกันรึไงนะ“คุ

ธาราเดินเข้าห้องโดยไม่ได้เปิดไฟสมุดสีดำในมือถูกวางลงบนโต๊ะข้างประตูเหมือนจะหนักเกินไปสำหรับเธอร่างเธอเดินช้าๆ ไปที่ชั้นวางไม้ใกล้ผนัง ซึ่งมีกรอบรูปหนึ่งตั้งอยู่มือเธอสั่นเล็กน้อย ขณะยื่นมือไปแตะรูปถ่ายเก่าในใจของหญิงสาวสับสนไม่น้อย ทว่าความทรงจำของธาราก็พลันผุดขึ้น“สาวน้อยของพ่อเปล่งแสงสว่างอยู่เสมอ อย่าทำหน้านิ่วคิ้วขมวดไปเลย พ่อขับรถมาเยี่ยมลูกที่นี่บ่อยๆได้สบายอยู่แล้ว”นั่นคือครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ ที่ทำให้เธอไม่สามารถกลับไปมองรอยยิ้มนั้นได้อีกรอยยิ้มของพ่อยังอบอุ่นอยู่ในใจ เธอจึงรู้ว่า ดาวเหนือ ควรที่จะก้าวเดินต่อไปเธอนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ทันได้เอารูปปกของ”ดาวเหนือ”ให้เจ้าของหนังสือดูด้วยซ้ำทุกอย่างพลันสว่างจ้าขึ้น เธอจะมัวจมอยู่แบบนี้ไม่ได้ชายคนหนึ่งที่คอยเฝ้ามองเธอ เห็นเธอเป็นดั่งแสงสว่างเพราะฉะนั้น เธอเองก็ควรที่จะลุกขึ้นฮึดสู้ไปกับเขาได้แล้วเธอเดินตรงเข้าไปภายในห้องนั่งเล่นเล็กๆที่แยกกับห้องนอนเพียงแค่ประตูกระจกกั้นหญิงสาวฟุบตัวลงบนโซฟาสีขาววันหยุดที่ทำให้ร่างกายหนักอึ้ง เหมือนพลังงานของเธอถูกกลืนไปกับมันแสงไฟจากด้านนอกของตึกสาดส่องสลัวเข้ามาให้ห้องเล

…เช้าวันรุ่งขึ้น มีบางสิ่งปลุกธาราต้องตื่นขึ้น บางอย่างทั้งหนัก และนุ่ม ทับอยู่บนหน้าอกของหญิงสาว ทันทีที่ลืมตาขึ้น สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำเอาธารายิ้มออกมา เจ้าสีฟ้าแมวอ้วน ขึ้นมานอนทับอก แถมยังส่ายหางไปมา ทำเอาหญิงสาวใจเหลวแอบจุ๊บจมูกสีชมพูไปหนึ่งที แต่กลับทำให้ภาพของเมื่อคืนปรากฏขึ้นแทน ความร้อนไล่จากแก้มขึ้นสู่ปลายหู หญิงสาวกอดเจ้าแมวอ้วนไว้แน่น “แง๊วววววว!” เจ้าของเสียงหูบินลู่ลมไม่พอใจอย่างมาก ธารารีบคลายมือออกทันที เจ้าแมวกระโดดออกไปนั่งปลายเตียงสายตาหันมองที่ประตู ประหนึ่งบอกเป็นนัยว่าได้เวลาลุกแล้ว ทำเอาหญิงสาวหัวเราะออกมา ธาราลุกขึ้นบิดขี้เกียจนิดหน่อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นดูเวลา 6:30 ยังเช้าอยู่ เจ้าของบ้านคงจะยังไม่ตื่นหรอกนะ… เธอเอ่ยพูดกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นเปิดประตูออกเบา ๆ เจ้าแมวอ้วนเดินดุ่มส่ายหางแทรกตัวออกไปก่อนทันที ธาราชะเง้อมองรอบ ๆ ไม่พบใคร เธอถอนหายใจออกมาประหนึ่งโล่งอก เธอย่องลงไปที่ชั้นล่าง ก้าวขาเหยียบลงบันไดให้เสียงเบาที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ถัดจากครัวเป็นห้องซักล้าง เธอจำได้ว่าเธอซักเสื้อผ้าที่เปียกฝนเมื่อวานไว้ก่อนจะนอน สายตาส่องมองรอบตัว ไม