Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ

Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ

last updateLast Updated : 2025-07-03
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
8Chapters
135views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"เธอคือบรรณาธิการที่ตามหาเขาในแสง... เขาคือนักเขียนที่ซ่อนตัวในเงา... แต่เมื่อทั้งสองพบกัน บทใหม่ของชีวิตกำลังจะเริ่มต้นขึ้น

View More

Chapter 1

บทที่ 1 แสง - เงา

「汐見結衣(しおみ ゆい)様、先日ご予約いただきました結婚式場の件ですが、キャンセルということでよろしいでしょうか?」

結衣はスマホを握る指先にぐっと力を込めたが、声に感情はなかった。

「ええ、お願いします」

「かしこまりました。それでは、キャンセル手続きを進めさせていただきます」

「ありがとうございます」

電話を切ると、結衣は薬指から結婚指輪を抜き取り、テーブルに置いた。それから立ち上がって、スーツケースを引いて家を出て行った。

……

半月前。

夕方、結衣は一件の裁判を終えて、裁判所を出るとすぐにスマホを確認した。

LINEを開くと、ピン留めされたトーク画面には、結衣が送った数十件のメッセージが並んでいたが、相手からの返信は一件もなかった。

先月、二人は結婚式の招待状のデザインで口論になった。

その翌日から、婚約者の長谷川涼介(はせがわ りょうすけ)は海外出張に出てしまった。

この一ヶ月間、結衣がどんなにメッセージを送って仲直りを求めても、涼介はすべて既読無視だった。

この関係において、結衣は惨めなほど自分を低くして尽くしたが、それでも涼介の心を取り戻すことはできなかった。

親友の相田詩織(あいだ しおり)は見ていられず、皮肉交じりにこう言ったものだった。

毎年あれほど多くの離婚訴訟を担当して、数々のくず男を見てきたでしょう?なのにどうしてまだ長谷川涼介にこだわって、彼の本性を見ようとしないの、と。

実は、結衣は涼介の本性が見えていないわけではなかった。ただ、どうしても手放せなかったのだ。

かつてあれほど愛し合っていた二人が、最後には心が離れて、互いに嫌悪しあう結末を迎えることが耐えられなかった。

そして結衣は……涼介のことを、どうしても諦めきれなかった。

八年も一緒にいたのだから、結衣にとって涼介がいない自分など想像もできなかった。

そして彼のいないこれからの生活を、いったいどう送ればいいのか、皆目見当もつかなかった。

メッセージを打ちかけていた、まさにその時。突然、スマホの通知が画面に表示された。

涼介のSNSが更新された知らせだった。

投稿されていたのはシンプルな海の写真。だが結衣は、それが自分が涼介と一緒に行きたいと何度も話していたモルディブだとすぐに分かった。

結衣の指が止まってから、彼とのトーク画面に戻ろうとした瞬間。親友の詩織からメッセージが届いた。

タップすると、篠原玲奈(しのはら れな)のSNS投稿のスクリーンショットだった。

涼介と全く同じ海の写真。ただ、そこには一文が添えられていた。

――出張で疲れたって軽くこぼしたら、彼がモルディブ旅行に連れてきてくれた!

モルディブが結衣にとってどれほど特別な場所か、涼介が知らないはずはなかった。

結衣があれほど「一緒に行きたい」と言い続けていた場所。涼介はいつも「忙しい」とはぐらかしていたのに、まさか別の女を連れて行ったなんて……

まばたきをした瞬間、抑えきれずに涙がこぼれた。

さっき外で感じた冷たい風が、まるで心の中にも吹き込んできたかのようになった。

その時、詩織から電話がかかってきた。

「あの篠原玲奈って女、マジでむかつくんだけど!

結衣が長谷川ともうすぐ結婚するって知ってて、わざと彼と同じ写真をアップするなんて、最低な嫌がらせよ!

それに長谷川のやつも大概ひどいわよ!どこへ行こうが勝手だけど、なんでわざわざモルディブを選ぶの?

結衣がずっと一緒に行きたがってた場所だって知らないはずないでしょ?八年も付き合ったのに!

あいつら、ここまであからさまにしやがって!結衣が浮気されてもう三年になるのよ?それでもあいつと結婚して、この先一生そんな目に遭い続けるつもり?」

結衣の胸は締め付けられるように痛んだ。詩織の言うことは、それこそ痛いほど分かっていた。

でも、八年も付き合って、結婚式まであと一ヶ月余り。今さら諦められなかった。

結衣は、最後にもう一度だけ彼に賭けてみたいと思った。それでも望む結果にならなければ、その時はきっぱり諦めようと、そう心に決めた。

「詩織、土曜日はウェディングドレスとブライズメイドドレスの試着日だから、忘れないで来てね」

電話の向こうの声がぴたりと止まった。次の瞬間、詩織は何やら汚い言葉を吐き捨てて、一方的に電話を切った。

結衣の言葉に、詩織は呆れて怒りを抑えきれなかった。

ここ数年、涼介の心変わりは誰の目にも明らかだった。なのに結衣は、いわゆる痛い目を見るまで分からないタイプで、いつか涼介が必ずもう一度振り向いてくれると信じ込んでいる。

詩織が結衣には言わなかったことがある。それは、自分が何度も、涼介が別の女性と抱き合ってホテルに入っていくところを目撃していたことだ。

涼介はとっくに腐りきっていた。かつて結衣だけを見つめていた男ではなく、どこからどう見てもクズ男になり下がっていた。

あんなクズ男、事故にでも遭ってしまえばいい。一生、不幸のどん底にいればいいんだわ!

その夜、結衣はよく眠れなかった。何度も悪夢にうなされ、明け方近くになってようやく眠りかけた。

うとうとし始めた、ほんの束の間。玄関ドアの電子ロックが解除される音が聞こえた。

結衣ははっと目を開けた。体を起こすとほぼ同時に、涼介が寝室のドアを開けて入ってくるのが見えた。

涼介はスーツケースを引き、ひどく疲れ切った顔をしている。長い旅の疲れがありありとにじんでいた。

しかし結衣は、彼のシャツの襟元についた口紅の跡と、胸元に微かに見える引っ掻き傷を見逃さなかった。

布団を握る手がぐっと固くなって、心臓を冷たい手で鷲掴みにされたような痛みが走った。

結衣が起きているのに気づくと、涼介はわずかに眉を上げた。

「起こしちゃった?」

涼介は答えを待つでもなく、スーツケースを引いてクローゼットへ向かって、扉を開けて着替えを探し始めた。

結衣は深く息を吸って、涼介の背中を見つめて問いかけた。

「……篠原さんを、モルディブに連れて行ったの?」

シャツを取り出していた手が一瞬止まった。涼介は振り返り、嘲るような笑みを口元に浮かべて結衣を見た。

「なんだ?そこまで行きたいなら、俺たちのハネムーンもそこにするか?」

涼介の口調に含まれた明確な棘を受け止めて、結衣の顔からさっと血の気が引いた。

「私がどれだけ……モルディブに行きたかったか、あなたは知ってるはずよ」

「お前が行きたいからって、玲奈が行っちゃ駄目なのか?」

「そういう意味じゃない……私は、ただ……」

——あなたと一緒に行きたかったのに。

結衣が言い終わるのを待たず、涼介は苛立たしげにさえぎった。

「もういい。こっちは出張帰りで疲れてるんだ。お前と言い争う気はない」

彼は一方的に背を向けながらバスルームに入り、「バン!」と乱暴にドアを閉めて、結衣の前から姿を消した。

結衣は俯いて、血の気を失って白くなった自分の指先を見つめながら、口元に自嘲めいた笑みを浮かべた。

以前ならまだ言い返してきたのに、今では口論することさえ億劫なのだ。

涼介がシャワーを浴びてバスルームから出てきたとき、結衣はすでに着替えと身支度を終え、ドレッサーの前に座って鏡に向かって、まさに口紅を引いているところだった。

結衣は今日、深い緑色のベルベットのロングドレスを身にまとった。腰まである長い髪を下ろし、丁寧に化粧をしていた。あまりの美しさに目を奪われるほどだった。

涼介は一瞬ちらりと彼女に目をやったが、何の感情も浮かべず、すぐに視線をそらした。

涼介がコートを羽織り、家を出て行こうとしたとき、結衣は落ち着いた口調で念を押した。

「土曜日はウェディングドレスの試着日だ。今度こそ遅刻しないで」

結衣が最も嫌うのは時間を守らない人間だった。涼介と付き合い始めた理由の一つは、彼が時間を守る人だったからだ。

しかし、涼介が心変わりしてからは、他の女のために何度も結衣との約束を反故にしてきた。

涼介の口元に、侮蔑の色さえ帯びた嘲りの笑みが浮かんだ。

「心配するな」

彼が言い終わると同時に、涼介のスマホがけたたましく鳴った。わざとか偶然か、彼はスピーカーフォンにした。篠原玲奈の妙に甘ったるい声がスピーカーから流れ出した。

「社長ったら、昨日はちょっと激しすぎたんだから。おかげで、アソコがまだ痛いんだもん。ちゃんと責任取ってよ!」

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
8 Chapters
บทที่ 1 แสง - เงา
“หากครั้งหนึ่งเคยมีใครส่งผ้าเช็ดหน้าให้คุณในวันที่คุณร้องไห้ แล้วหายไปจากชีวิตเหมือนไม่เคยมีอยู่จริง... คุณจะยังจำเขาได้ไหม หากได้เจอกันอีกครั้ง?” เสียงฝนโปรยเม็ดเบา ๆ สัมผัสหน้าต่างห้องสมุดในบ่ายวันหนึ่ง เธอจำไม่ได้แน่ชัดว่าเรื่องราววันนั้นเกิดขึ้นเมื่อไหร่ รู้เพียงแค่ความเปียกชื้นจากหยาดน้ำตายังฝังใจ และมือหนึ่งที่ยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้อย่างเงียบงัน ไม่มีคำพูด ไม่มีชื่อ แต่รอยยิ้มนั้นอ่อนโยนราวแสงแรกของฤดูหนาว ...ก่อนที่เขาจะหายไปพร้อมสายฝน “บางครั้งฉันก็คิดไปเองหรือจะเป็นแค่ฝัน…” — เวลาผ่านไปหกปี ‘ธารา’ บรรณาธิการสาวของสำนักพิมพ์คนึงนิจ เดินฝ่าสายฝนเข้าสู่ร้านกาแฟเล็ก ๆ กลางย่านถนนพระอาทิตย์ เธอผละประตูเข้าไปอย่างรีบร้อน กลิ่นของเมล็ดกาแฟที่คั่วกำลังดี ตัดกับกลิ่นของสายฝน เธอชายตามองไปรอบร้าน มุมเคาท์เตอร์ที่เกือบจะอยู่ด้านในสุด มีพื้นที่ว่างให้เธอพอดี เธอสั่งกาแฟและเค้กเดินตรงดิ่งเข้าไป เลื่อนเก้าอี้ออกเบาๆ และหยิบสมุดขึ้นมาหนึ่งเล่ม เธอนั่งลงบรรจงจดบางสิ่ง หญิงสาวเงยหน้าเปรยตามองบรรยากาศรอบๆ สายตาของธาราสะดุดกับหน้าจอโน๊ตบุ๊คของชายหนุ่มริมหน้าต่าง
last updateLast Updated : 2025-06-08
Read more
บทที่ 2 บานประตูเปิดออก
เช้าวันจันทร์ หลังฝนหยุดตกสำนักพิมพ์คนึงนิจกลับมามีชีวิตอีกครั้งท่ามกลางกลิ่นกาแฟลอยคลุ้ง กับเสียงแป้นพิมพ์และโทรศัพท์สลับกันดังไม่ขาดสายธารากำลังจะเดินเข้าห้องประชุม เมื่อเสียงแจ้งเตือนจากมือถือดังขึ้นถี่ผิดปกติข้อความจากไลน์หลายกลุ่ม ทวิตเตอร์ และอีเมลแจ้งเตือนจากระบบติดตามคีย์เวิร์ดแฮชแท็กของสำนักพิมพ์ชื่อเดียวกันทั้งหมด. . .“ชาโดว์”เธอหยุดเท้า พลันขนลุกนิ้วรีบแตะหน้าจอเข้าไปที่แอคเคาท์ทวิตเตอร์ที่ไม่ได้อัปเดตมาเกือบ 5 ปีเต็ม@ShadowWritesและที่นั่น...มีโพสต์ใหม่ ปรากฏขึ้นเพียงหนึ่งข้อความ"ถ้าใครบางคนยังเชื่อว่าคำพูดบนหน้ากระดาษเปลี่ยนโลกได้... ก็จงลองเปลี่ยนใจคนอย่างผมดู"— Shadowข้อความเรียบง่าย ไม่แท็กใคร ไม่ติดแฮชแท็กแต่ธารารู้…เขาหมายถึงเธอ“ลองเล่นกับเขาดูสักหน่อยดีไหมนะ” ธารายิ้มชอบใจภายในห้องประชุมเรียบหรูแต่เปี่ยมด้วยกลิ่นอายของความเก่าแก่ที่คงไว้ซึ่งความขรึม หน้าต่างกระจกสูง แสงแดดยามสายที่กรองผ่านม่านโปร่งขาวบาง สะท้อนลงบนโต๊ะไม้โอ๊คขนาดใหญ่ที่เรียงรายด้วยเอกสาร ปากกา และกาแฟอุ่นๆ ที่ยังมีไอน้ำลอยอยู่จางๆทว่าในใจของธาราตรงข้ามกับบรรยากาศในใจของธาราอยากจะพ
last updateLast Updated : 2025-06-08
Read more
บทที่ 3 ดาวเหนือ
ฝนยังโปรยปรายอยู่เบื้องนอก เสียงขูดเบา ๆ ของปลายปากกากับกระดาษเขาก้มหน้าลง ข้อมือขวาค่อย ๆ ขยับ ปลายปากกาไล้ไปตามเส้นจรดตัวอักษรแรก… ลีธาราขมวดคิ้วเล็กน้อยตัวอักษรถัดมา… ลภัสเธอเผลอพึมพำชื่อในใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบดวงตาเขาที่กำลังเฝ้ามองปฏิกิริยาเธอ“คุณ...”ลีวางปากกาลงอย่างมั่นคง ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้“ชาโดว์...เป็นชื่อที่คนอื่นสร้างให้ผม” เขาว่าเสียงเบา แต่หนักแน่น “แต่ลี ลภัส เป็นชื่อที่ผมเลือกเอง”เขาหยุด ก่อนยิ้มมุมปาก จากนั้นพูดต่ออย่างมีแววหยอก“เลือกแล้วก็ต้องใช้ให้คุ้ม...อย่าเผลอเรียกผมว่าชาโดว์ล่ะ เดี๋ยวผมจะคิดว่าคุณไม่เห็นค่าความพยายามของผม”ธาราเลิกคิ้ว ก่อนจะหลุดหัวเราะเบา ๆ“ค่ะ คุณ...ลี”“อืม...แบบนั้นแหละ” เขายิ้มกว้างขึ้นเหมือนพอใจ“ครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมรู้สึกว่า ผมเป็นเจ้าของตัวหนังสือของตัวเองจริง ๆ”ธาราไม่อาจละสายตาจากเขาได้เลยในวินาทีนั้น ชายหนุ่มตรงหน้าเธอ...ไม่ใช่เงามืดที่เธอเคยไล่ตาม แต่เป็นแสงบางอย่าง ที่กำลังค่อย ๆ เริ่มเรืองขึ้นจากขอบฟ้าธารายิ้มกว้างออกมาพร้อมพายมือออก“ฉันจะรับผิดชอบทั้งคุณและผลงานของคุณเองค่ะลี”ลีทำท่าเลิกคิ้วก่อนจะยื่นมือ
last updateLast Updated : 2025-06-08
Read more
บทที่ 4 ร่มคันเล็กกลางสายฝน
ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ โซฟาหนังสีน้ำตาล และเจ้าเหมียวที่นอนขดตัวอยู่บนตักภายในอบอวลไปด้วยบรรยากาศแปลกๆ ระหว่าง “เขา กับ เธอ”“เรื่องข่าวนามปากกา…”“ฉันจะจัดการโพสชี้แจงนามปากกาใหม่ของคุณเองค่ะ”“ไม่จำเป็นหรอกครับ…ถ้ามันเป็นไปแล้วก็ปล่อยมันเถอะ”สายตาและคำพูดของเขาดูไม่เหมือนจะพูดเล่นแม้แต่น้อย“แต่…” สายตาของฉันเหลือบมองไปที่หน้าของเขา คนตรงหน้าตอนนี้ ใช่คนที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนหน้าหรอ“ผมคิดดีแล้ว ก็ก่อนหน้านี้คุณเล่นเข้ามากอดผมนี่”มุมปากที่ยกขึ้นข้างเดียว มีเสน่ห์จัง ไม่ใช่สิธารา …ตั้งสติหน่อยอืดดดด อืดดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความคิด ทว่าหน้าจอนั้นแสดงชื่อ “หัวหน้าบริหาร”“ค่ะ หัวหน้า”“ตอนนี้เรื่องลบโพส คงจะเป็นไปได้ยากแล้วล่ะ คนเริ่มตั้งความสงสัยถึงการกลับมา และตั้งความสงสัยไปถึงข่าวเมื่อ5ปีที่แล้ว”“ถ้าเราโต้ข่าว..”“มีสิทธ์ที่ข่าวจะยิ่งโจมตีกลับมา”“แปลว่าทำอะไรไม่ได้เลยหรอคะ?”“ตอนนี้คงต้องเงียบไปก่อน ฝากขอโทษคุณลีด้วยนะ”“ค่ะเข้าใจแล้ว”หลังสายตัดไป ความคิดตีกันไปหมด ฉันควรจะทำยังไงดีคนที่นั่งอยู่ตรงหน้ากลับยกยิ้มขึ้นมาซะอย่างนั้นนี่เขาตั้งใจจะกวนประสาทกันรึไงนะ“คุ
last updateLast Updated : 2025-06-12
Read more
บทที่ 5 บันทึกใต้เงา
“การกลับมาของชาโดว์งั้นหรอ…ไปจัดการซะ”ภายในห้องทำงานหรู ม่านใหญ่ปิดทึบจนแสงสว่างภายนอกไม่สามารถลอดผ่านชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำเอ่ยขึ้น สายตาดุดัน มุมปากกลับแสยะยิ้มขึ้นชายมุมห้องพยักหน้ารับคำสั่งและเดินจากไปเงียบๆเสียงแผ่วเบาในเงามืดยังไม่ทันจางหายเช้าวันใหม่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น พร้อมแสงแดดที่ไม่รู้เลยว่าเงาใดซ่อนอยู่…เช้าวันเสาร์ แสงแดดสาดส่องผ่านม่านโปร่ง ภายในห้องสีขาวดูโล่งสบายตาเสียงนกร้องอยู่ไกลๆคล้ายจะบอกว่าทุกอย่างกำลังเริ่มต้นได้ดีธารายืดแขนเหนือศีรษะ บิดขี้เกียจเบาๆก่อนจะหันไปดูนาฬิกาข้างเตียง เก้าโมงกว่าแล้วมือคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาไถหน้าจอด้วยความเคยชิน สายตากลับสะดุดแฮชแท็กที่กำลังร้อนแรง#SHADOW@KanungNijPress“ดาวเหนือ” โดย Shadow[ลี ลภัส]“แม้ว่าดวงดาวจะอยู่ไกลเกินเอื้อม แต่หากมันคือสิ่งที่ทำให้เรายังเชื่อในแสง…ฉันจะเงยหน้ามองฟ้าที่อยู่ตรงนี้ แม้จะไม่เหลือใครเลยก็ตาม” _Shadowเตรียมพบกับ “ดาวเหนือ” เร็วๆนี้ ที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ#ดาวเหนือ #Shadow #คนึงนิจ_@lighter.1 : เดี๋ยวก่อนนะ…ลีลภัสงั้นหรอ@shadow_fc : บ้าไปแล้ว! นี่มันชาโดว์@tay_77 : ไม่มีการอ
last updateLast Updated : 2025-06-19
Read more
บทที่ 6 คำเตือน
ธาราเดินเข้าห้องโดยไม่ได้เปิดไฟสมุดสีดำในมือถูกวางลงบนโต๊ะข้างประตูเหมือนจะหนักเกินไปสำหรับเธอร่างเธอเดินช้าๆ ไปที่ชั้นวางไม้ใกล้ผนัง ซึ่งมีกรอบรูปหนึ่งตั้งอยู่มือเธอสั่นเล็กน้อย ขณะยื่นมือไปแตะรูปถ่ายเก่าในใจของหญิงสาวสับสนไม่น้อย ทว่าความทรงจำของธาราก็พลันผุดขึ้น“สาวน้อยของพ่อเปล่งแสงสว่างอยู่เสมอ อย่าทำหน้านิ่วคิ้วขมวดไปเลย พ่อขับรถมาเยี่ยมลูกที่นี่บ่อยๆได้สบายอยู่แล้ว”นั่นคือครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ ที่ทำให้เธอไม่สามารถกลับไปมองรอยยิ้มนั้นได้อีกรอยยิ้มของพ่อยังอบอุ่นอยู่ในใจ เธอจึงรู้ว่า ดาวเหนือ ควรที่จะก้าวเดินต่อไปเธอนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ทันได้เอารูปปกของ”ดาวเหนือ”ให้เจ้าของหนังสือดูด้วยซ้ำทุกอย่างพลันสว่างจ้าขึ้น เธอจะมัวจมอยู่แบบนี้ไม่ได้ชายคนหนึ่งที่คอยเฝ้ามองเธอ เห็นเธอเป็นดั่งแสงสว่างเพราะฉะนั้น เธอเองก็ควรที่จะลุกขึ้นฮึดสู้ไปกับเขาได้แล้วเธอเดินตรงเข้าไปภายในห้องนั่งเล่นเล็กๆที่แยกกับห้องนอนเพียงแค่ประตูกระจกกั้นหญิงสาวฟุบตัวลงบนโซฟาสีขาววันหยุดที่ทำให้ร่างกายหนักอึ้ง เหมือนพลังงานของเธอถูกกลืนไปกับมันแสงไฟจากด้านนอกของตึกสาดส่องสลัวเข้ามาให้ห้องเล
last updateLast Updated : 2025-06-19
Read more
บทที่ 7 สัมผัสแรก
“อยู่ตรงนี้... อีกสักพักได้ไหม” หลังจากประโยคนั้น ตอนนี้ธารานั่งอยู่ภายในห้องนั่งเล่นในบ้านของลี สติยังคงเลื่อนรอย ประโยคที่อยากให้อยู่ตรงนี้อีกสักพัก ยังเกาะกินใจของหญิงสาว พรึบ…ผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กถูกวางลงบนหัวของธาราเบาๆ “ไปอาบน้ำเถอะ ห้องนอนแขกเดินขึ้นบันไดจะอยู่ซ้ายมือสุดทางเดิน” “เอ่อ ขอบคุณค่ะ” “เดี๋ยวผมเอาเสื้อผ้าไปวางไว้ให้” ธาราพยักหน้ารับคำ พลางเดินขึ้นไปตามทางที่ลีบอก เธอเปิดประตูห้องนั้นออกช้าๆ กลิ่นน้ำหอมปรับอากาศลอยฟุ้งอ่อนๆ กลิ่นหวานละมุนเหมือนวนิลา ตัดกับกลิ่นเปียกชื้นจากตัวของเธอ หญิงสาวยิ้มออกมาเบาๆ “กลิ่นหวานจางๆ ไม่สมกับเป็นเขาเลย” เสียงน้ำไหลผ่านท่อในห้องน้ำแขก มีของที่จำเป็นเรียงรายอยู่ครบ ธาราพลางแปลกใจ ของพวกนี้กลับเหมือนของใหม่ที่ไม่เคยมีใครใช้มาก่อน ก๊อก ก๊อก ก๊อก… เสียงเคาะดังขึ้นหลังประตูห้องน้ำอีกฝั่ง “ผมวางเสื้อผ้าไว้ที่เตียงนะครับ เสร็จแล้วคุณค่อยลงมาข้างล่างนะ” หลังเสียงนั้นจางออกไป ในใจธารากลับสั่นระรัวขึ้น มันอบอุ่นแปลกๆ ธาราอาบน้ำเสร็จเธอเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็ก ปลายเตียงมีเสื้อยืดสีเทากับกางเกงผ้าสบายๆ เธอใ
last updateLast Updated : 2025-06-19
Read more
บทที่ 8 ใจเต้นแรง
…เช้าวันรุ่งขึ้น มีบางสิ่งปลุกธาราต้องตื่นขึ้น บางอย่างทั้งหนัก และนุ่ม ทับอยู่บนหน้าอกของหญิงสาว ทันทีที่ลืมตาขึ้น สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำเอาธารายิ้มออกมา เจ้าสีฟ้าแมวอ้วน ขึ้นมานอนทับอก แถมยังส่ายหางไปมา ทำเอาหญิงสาวใจเหลวแอบจุ๊บจมูกสีชมพูไปหนึ่งที แต่กลับทำให้ภาพของเมื่อคืนปรากฏขึ้นแทน ความร้อนไล่จากแก้มขึ้นสู่ปลายหู หญิงสาวกอดเจ้าแมวอ้วนไว้แน่น “แง๊วววววว!” เจ้าของเสียงหูบินลู่ลมไม่พอใจอย่างมาก ธารารีบคลายมือออกทันที เจ้าแมวกระโดดออกไปนั่งปลายเตียงสายตาหันมองที่ประตู ประหนึ่งบอกเป็นนัยว่าได้เวลาลุกแล้ว ทำเอาหญิงสาวหัวเราะออกมา ธาราลุกขึ้นบิดขี้เกียจนิดหน่อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นดูเวลา 6:30 ยังเช้าอยู่ เจ้าของบ้านคงจะยังไม่ตื่นหรอกนะ… เธอเอ่ยพูดกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นเปิดประตูออกเบา ๆ เจ้าแมวอ้วนเดินดุ่มส่ายหางแทรกตัวออกไปก่อนทันที ธาราชะเง้อมองรอบ ๆ ไม่พบใคร เธอถอนหายใจออกมาประหนึ่งโล่งอก เธอย่องลงไปที่ชั้นล่าง ก้าวขาเหยียบลงบันไดให้เสียงเบาที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ถัดจากครัวเป็นห้องซักล้าง เธอจำได้ว่าเธอซักเสื้อผ้าที่เปียกฝนเมื่อวานไว้ก่อนจะนอน สายตาส่องมองรอบตัว ไม
last updateLast Updated : 2025-07-03
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status