Share

บทที่ 3 ดาวเหนือ

last update Last Updated: 2025-06-08 13:11:49

ฝนยังโปรยปรายอยู่เบื้องนอก เสียงขูดเบา ๆ ของปลายปากกากับกระดาษ

เขาก้มหน้าลง ข้อมือขวาค่อย ๆ ขยับ ปลายปากกาไล้ไปตามเส้นจรด

ตัวอักษรแรก… ลี

ธาราขมวดคิ้วเล็กน้อย

ตัวอักษรถัดมา… ลภัส

เธอเผลอพึมพำชื่อในใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบดวงตาเขาที่กำลังเฝ้ามองปฏิกิริยาเธอ

“คุณ...”

ลีวางปากกาลงอย่างมั่นคง ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้

“ชาโดว์...เป็นชื่อที่คนอื่นสร้างให้ผม” เขาว่าเสียงเบา แต่หนักแน่น “แต่ลี ลภัส เป็นชื่อที่ผมเลือกเอง”

เขาหยุด ก่อนยิ้มมุมปาก จากนั้นพูดต่ออย่างมีแววหยอก

“เลือกแล้วก็ต้องใช้ให้คุ้ม...อย่าเผลอเรียกผมว่าชาโดว์ล่ะ เดี๋ยวผมจะคิดว่าคุณไม่เห็นค่าความพยายามของผม”

ธาราเลิกคิ้ว ก่อนจะหลุดหัวเราะเบา ๆ

“ค่ะ คุณ...ลี”

“อืม...แบบนั้นแหละ” เขายิ้มกว้างขึ้นเหมือนพอใจ

“ครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมรู้สึกว่า ผมเป็นเจ้าของตัวหนังสือของตัวเองจริง ๆ”

ธาราไม่อาจละสายตาจากเขาได้เลยในวินาทีนั้น ชายหนุ่มตรงหน้าเธอ...ไม่ใช่เงามืดที่เธอเคยไล่ตาม แต่เป็นแสงบางอย่าง ที่กำลังค่อย ๆ เริ่มเรืองขึ้นจากขอบฟ้า

ธารายิ้มกว้างออกมาพร้อมพายมือออก

“ฉันจะรับผิดชอบทั้งคุณและผลงานของคุณเองค่ะลี”

ลีทำท่าเลิกคิ้วก่อนจะยื่นมือให้ไปจับมือของบ.ก.สาว

“รับผิดชอบแล้วอย่าทิ้งกันกลางทางนะครับ” เขากระซิบเสียงต่ำเจือหัวเราะในน้ำเสียง

ธาราเบือนหน้าหนีเล็กน้อย กลบรอยยิ้มไว้ไม่ทัน

“ฝากตัวด้วยนะครับคุณธารา”

“ดาวเหนือ” ดวงดาวที่สว่างไสวอยู่กับที่ ไม่ขยับไปไหน ในอดีตมันถือว่าเป็นเครื่องหมายแห่งการนำทางของนักเดินเรือ…ดวงดาวที่สว่างและอยู่ห่างไกล ไม่นานนักดวงดาวนั้นได้ดับไป หากแต่นักสำรวจที่ยังไม่ละเลิกที่จะค้นหามัน อยากที่จะนำพามันกลับมาอีกครั้ง กระทั่งนักสำรวจคนหนึ่ง. . .ได้พบกับมันเข้าด้วยความบังเอิญ

เขาเต็มใจที่จะโอบกอดและปกป้องมันไว้ เพื่อให้มันได้ส่องแสงสว่างไสวกว่าที่เคยเป็นมา เขายอมทำทุกอย่าง

และยินดีกับมันแม้ว่าเขาจะไม่ได้อะไรตอบแทนจากมันเลยก็ตาม. . . .

ธาราวางต้นฉบับลงอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากเธอยกยิ้มจาง ๆ ขณะพึมพำชื่อเรื่องในใจ


“ดาวเหนือ...”

เหมาะกับเขาจริง ๆ

“ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวกันนะ หัวหน้าบ.ก. 1?” เสียงคุ้นเคยของริสา เพื่อนสนิทคนสำคัญดังแทรกขึ้นมา

“ต้นฉบับของชาโดว์น่ะสิ” ธาราตอบทั้งรอยยิ้ม

ใบหน้าริสาแสดงความตกตะลึงทันที “ที่แท้ คนที่โดนกล่าวถึงในโพสต์นั่นคือเธอ!”

เธอว่าแล้วยิ้มเอ็นดู พลางตบแขนธาราเบา ๆ อย่างแสดงความยินดี

ก็อก ก็อก ก็อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ธาราหันมอง  ชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำดูผิดแปลกจากปกติ

“วันนี้ไม่ใส่สีน้ำเงินเหรอคะ?” เธอแซวเล็กน้อยพลางลุกขึ้นไปเปิดประตู ริสาตามออกมาอย่างรีบร้อน

“ลุงมาขัดเวลาของพวกเธอรึเปล่าเนี่ย?” เขายิ้มบาง ๆ ขณะมองสองสาวหันมาสบตากันแล้วหัวเราะเบา ๆ

“ไม่เลยค่ะหัวหน้า” ริสารีบตอบ ก่อนขอตัวกลับไปทำงาน ราวกับกลัวจะโดนจับได้ว่าแอบอู้งาน

ชายวัยกลางคนเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจในความกระตือรือร้นของหลานสาว เขาคิดในใจว่า “ขยันผิดปกติแฮะวันนี้...”

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?” ธาราถามเมื่อพาเขาเข้ามานั่งในห้อง

หัวหน้าบริหารไม่ตอบในทันที เขาวางแฟ้มบางลงบนโต๊ะ แล้วพูดอย่างเรียบง่าย

“ตอนนี้สำนักพิมพ์ปล่อยข่าวหนังสือเล่มใหม่ของชาโดว์แล้วนะ”

ธาราชะงักเล็กน้อย  เธอเพิ่งตรวจต้นฉบับเสร็จไม่นานนี่เอง

“ทำไมถึงปล่อยเร็วจังคะ?”

“ตอนนี้มีหลายสำนักข่าวจับตาการกลับมาของชาโดว์อยู่ ถ้าเราปล่อยก่อน ก็จะควบคุมทิศทางข่าวได้ดีกว่า”

เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นเปิดหน้าเว็บของสำนักพิมพ์

“การกลับมาของ ชาโดว์...”

ดวงตาเธอเบิกกว้าง ก่อนหันกลับมายื่นต้นฉบับที่เพิ่งตรวจเสร็จให้เขา

“นามปากกา ‘ชาโดว์’ จะไม่มีอีกต่อไปค่ะ”

หัวหน้าบริหารเปิดแฟ้มดู พอเห็นชื่อบนต้นฉบับ ดวงตาเขาก็เบิกกว้างทันที

ลี ลภัส

เขารู้ทันที...ว่าจะต้องเกิดเรื่องแน่

อืดดดด อืดดดด

เสียงโทรศัพท์ของธาราดังสั่นอยู่บนโต๊ะ

เธอหยิบขึ้นมา  ชื่อบนหน้าจอคือ

“ลี ลภัส”

เธอถอนหายใจเบา ๆ ขอกับหัวหน้าบริหารออกไปรับสาย

“คุณคิดยังไงกับการกลับมาของชาโดว์?” น้ำเสียงเขาในปลายสายแข็งขึ้นกว่าที่เคย

เขาคงเห็นข่าวเข้าแล้ว…

“ฉันจะรีบสั่งแก้ทันทีค่ะ” เธอตอบกลับรวดเร็ว แต่อารมณ์กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“อีกสิบนาที มาเจอผมที่บ้าน”

“แต่ฉันยังต้องจัดการกับเรื่องข่าว…”

ขณะที่เธอยังลังเล มือหนาของใครบางคนแตะลงที่ไหล่เธอเบา ๆ

เธอหันไปมอง  หัวหน้าบริหารพยักหน้าเชิงอนุญาต

“ไปเถอะ ทางนี้เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

“20 นาทีค่ะ” ธาราตอบกลับปลายสายอย่างประนีประนอม

ปลายสายเงียบไปแวบนึง ก่อนเสียงขำในลำคอจะดังขึ้น

“อืม...ไม่เกิน 20 นาทีนะ ถ้ามาช้าผมจะนับเป็นเลท แล้วต้องเลี้ยงกาแฟผมหนึ่งแก้ว”

ธาราถอนหายใจเบา ๆ “คุณนี่นะ...”

“ก็แค่จะวัดใจคุณนิดหน่อย” เขาพูดติดหัวเราะ

เสียงสายตัดไป ธารารีบคว้ากระเป๋า

...ณ หน้าบ้านของลี ลภัส

ธารายืนหน้าแน่นิ่งอยู่หน้าประตู สูดหายใจลึก เธอไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะเปิดให้ไหม

ก็อก ก็อก ก็อก

เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านในก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก

เขายืนอยู่ตรงนั้นในเสื้อยืดธรรมดากับกางเกงลำลอง  แต่แววตาไม่ธรรมดาเลย

เย็นชา...และนิ่ง

เขาไม่พูดอะไร ไม่ถาม ไม่แม้แต่สบตาเธอตรง ๆ ก่อนจะ...

หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้านทันที ปล่อยให้ประตูเปิดอ้าอยู่อย่างนั้น

ธาราตะลึงไปเล็กน้อย

“คุณลี...ฉันขอโทษเรื่องข่าว ฉันไม่คิดว่าทางสำนักพิมพ์จะ—”

ไม่มีคำตอบ

ลีเดินหายลึกเข้าไปในบ้านอย่างคนไม่ใส่ใจอะไรทั้งนั้น สีหน้าท่าทางเย็นชาอย่างคนที่กำลัง "โกรธแต่ไม่พูด"

ธาราขบเม้มริมฝีปากแน่น

เขาไม่แม้แต่จะหันมาฟังเลยด้วยซ้ำ...

ในวินาทีนั้น เธอก็...

วิ่งเข้าไปคว้าเขาจากด้านหลัง

กอดแน่น

ลีสะดุ้งเล็กน้อย  ร่างกายเกร็งขึ้นทันทีเหมือนคนตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำอะไรแบบนี้

“อย่าทำแบบนี้สิคะ” เสียงของธาราเบาจนแทบเป็นกระซิบ “มันไม่แฟร์เลยนะ ฉันพยายามอธิบายว่ามันไม่ใช่ความผิดของฉันด้วยซ้ำ”

ลียังไม่หันกลับมา ดวงตาเขานิ่ง แต่ริมใบหูแดงนิด ๆ อย่างห้ามไม่อยู่

“ผม...ไม่ได้หนี” เขาพูดเสียงเรียบ “แค่กำลังจะไปหยิบน้ำให้คนที่น่าจะกำลังหอบ...เพราะวิ่งมากอดผมเฉยเลย”

ธาราถึงกับชะงัก หลงคิดว่าเขาคงจะจมปลักจนไม่ฟังอะไรเธอแล้วแน่ๆ

เธอกลัวว่าเขาจะก้าวเข้าไปในเงาอีกครั้ง เลยเผลอวิ่งเข้าไปรั้งเขาไว้

หน้าธาราแดงขึ้น เธอตั้งสติทันที นี่ฉันกอดเขาเพราะแค่อยากจะรั้งไว้เนี่ยนะ ธารานะธารา

ธารารีบปล่อยมือออกจากชายตรงหน้าอย่างไม่รีรอ

เธอ “ชี้ไปที่โซฟา พยายามหลบสายตาเขา”

ธาราเดินถอยหลังทีละก้าวสั้นๆ

หึ” เสียงในลำคอของชายหนุ่มดังขึ้น

“พอกอดผมเสร็จก็จะชิ่งกันเลยงั้นหรอ”

ธาราทำหน้ามุ่ยทันที

“นี่คุณลีคะ คุณเร่งให้ฉันรีบมา ฉันก็รีบมา มาถึงคุณยังจะไม่ฟังอะไร …มันคือความบังเอิญค่ะ ฉันไม่ได้กอด แค่…คุณหยุดกระทันหัน ฉันเลยตกใจเกือบจะล้ม เลย คว้าคุณเอาไว้เท่านั้น” เสียงของธาราบ่นพึมพัม ทว่าน้ำเสียงนั้นกระตุกกระตักบ้างเล็กน้อย

“เห้อ ถ้าคุณบอกว่ากอดผมเพราะกลัวว่าผมจะหายไปอีก ผมคงจะปล่อยผ่านเรื่องข่าวของสำนักพิมพ์แล้วแท้ๆ”

น้ำเสียงและสีหน้าของลี ทำให้ธาราคิดในใจ ไอ้คนเจ้าเล่ห์นี่ ฉันไม่น่าเป็นห่วงเขาเลย

. . .

ก่อนที่เขาจะเปิดประตู...

ลี ลภัสยืนนิ่งอยู่หลังบานประตูที่ปิดสนิท

มือของเขาวางแนบกับลูกบิด...แต่ยังไม่หมุน

หัวใจเต้นหนักอย่างช้า ๆ

เขาเห็นชื่อของเธอบนหน้าจอ

ได้ยินเสียงของเธอผ่านสาย

แต่สิ่งที่ยังฝังอยู่ในใจเขา...คือคำว่า “ชาโดว์” ที่พาดหัวข่าว

ไม่ใช่ชื่อที่เขาเลือก

เขารู้ดีว่าเธอไม่มีเจตนา

รู้ว่าเรื่องพวกนี้มันเกินการควบคุม

แต่เขาก็อดรู้สึกไม่ได้ เหมือนโดนผลักกลับไปยังเงามืดเดิมที่เพิ่งก้าวออกมา

“...อีกแค่สิบวินาที ถ้าเธอไม่มา ฉันจะไม่เปิด”

เสียงของตัวเองสะท้อนเบา ๆ ในหัว

แต่อีกห้าวินาทีถัดมา...เสียงเคาะก็ดังขึ้น

ลีหลับตา สูดลมหายใจเข้าลึก แล้วค่อย ๆ เปิดประตูบานตรงหน้า

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ   บทที่ 4 ร่มคันเล็กกลางสายฝน

    ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ โซฟาหนังสีน้ำตาล และเจ้าเหมียวที่นอนขดตัวอยู่บนตักภายในอบอวลไปด้วยบรรยากาศแปลกๆ ระหว่าง “เขา กับ เธอ”“เรื่องข่าวนามปากกา…”“ฉันจะจัดการโพสชี้แจงนามปากกาใหม่ของคุณเองค่ะ”“ไม่จำเป็นหรอกครับ…ถ้ามันเป็นไปแล้วก็ปล่อยมันเถอะ”สายตาและคำพูดของเขาดูไม่เหมือนจะพูดเล่นแม้แต่น้อย“แต่…” สายตาของฉันเหลือบมองไปที่หน้าของเขา คนตรงหน้าตอนนี้ ใช่คนที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนหน้าหรอ“ผมคิดดีแล้ว ก็ก่อนหน้านี้คุณเล่นเข้ามากอดผมนี่”มุมปากที่ยกขึ้นข้างเดียว มีเสน่ห์จัง ไม่ใช่สิธารา …ตั้งสติหน่อยอืดดดด อืดดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความคิด ทว่าหน้าจอนั้นแสดงชื่อ “หัวหน้าบริหาร”“ค่ะ หัวหน้า”“ตอนนี้เรื่องลบโพส คงจะเป็นไปได้ยากแล้วล่ะ คนเริ่มตั้งความสงสัยถึงการกลับมา และตั้งความสงสัยไปถึงข่าวเมื่อ5ปีที่แล้ว”“ถ้าเราโต้ข่าว..”“มีสิทธ์ที่ข่าวจะยิ่งโจมตีกลับมา”“แปลว่าทำอะไรไม่ได้เลยหรอคะ?”“ตอนนี้คงต้องเงียบไปก่อน ฝากขอโทษคุณลีด้วยนะ”“ค่ะเข้าใจแล้ว”หลังสายตัดไป ความคิดตีกันไปหมด ฉันควรจะทำยังไงดีคนที่นั่งอยู่ตรงหน้ากลับยกยิ้มขึ้นมาซะอย่างนั้นนี่เขาตั้งใจจะกวนประสาทกันรึไงนะ“คุ

  • Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ   บทที่ 3 ดาวเหนือ

    ฝนยังโปรยปรายอยู่เบื้องนอก เสียงขูดเบา ๆ ของปลายปากกากับกระดาษเขาก้มหน้าลง ข้อมือขวาค่อย ๆ ขยับ ปลายปากกาไล้ไปตามเส้นจรดตัวอักษรแรก… ลีธาราขมวดคิ้วเล็กน้อยตัวอักษรถัดมา… ลภัสเธอเผลอพึมพำชื่อในใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบดวงตาเขาที่กำลังเฝ้ามองปฏิกิริยาเธอ“คุณ...”ลีวางปากกาลงอย่างมั่นคง ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้“ชาโดว์...เป็นชื่อที่คนอื่นสร้างให้ผม” เขาว่าเสียงเบา แต่หนักแน่น “แต่ลี ลภัส เป็นชื่อที่ผมเลือกเอง”เขาหยุด ก่อนยิ้มมุมปาก จากนั้นพูดต่ออย่างมีแววหยอก“เลือกแล้วก็ต้องใช้ให้คุ้ม...อย่าเผลอเรียกผมว่าชาโดว์ล่ะ เดี๋ยวผมจะคิดว่าคุณไม่เห็นค่าความพยายามของผม”ธาราเลิกคิ้ว ก่อนจะหลุดหัวเราะเบา ๆ“ค่ะ คุณ...ลี”“อืม...แบบนั้นแหละ” เขายิ้มกว้างขึ้นเหมือนพอใจ“ครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมรู้สึกว่า ผมเป็นเจ้าของตัวหนังสือของตัวเองจริง ๆ”ธาราไม่อาจละสายตาจากเขาได้เลยในวินาทีนั้น ชายหนุ่มตรงหน้าเธอ...ไม่ใช่เงามืดที่เธอเคยไล่ตาม แต่เป็นแสงบางอย่าง ที่กำลังค่อย ๆ เริ่มเรืองขึ้นจากขอบฟ้าธารายิ้มกว้างออกมาพร้อมพายมือออก“ฉันจะรับผิดชอบทั้งคุณและผลงานของคุณเองค่ะลี”ลีทำท่าเลิกคิ้วก่อนจะยื่นมือ

  • Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ   บทที่ 2 บานประตูเปิดออก

    เช้าวันจันทร์ หลังฝนหยุดตกสำนักพิมพ์คนึงนิจกลับมามีชีวิตอีกครั้งท่ามกลางกลิ่นกาแฟลอยคลุ้ง กับเสียงแป้นพิมพ์และโทรศัพท์สลับกันดังไม่ขาดสายธารากำลังจะเดินเข้าห้องประชุม เมื่อเสียงแจ้งเตือนจากมือถือดังขึ้นถี่ผิดปกติข้อความจากไลน์หลายกลุ่ม ทวิตเตอร์ และอีเมลแจ้งเตือนจากระบบติดตามคีย์เวิร์ดแฮชแท็กของสำนักพิมพ์ชื่อเดียวกันทั้งหมด. . .“ชาโดว์”เธอหยุดเท้า พลันขนลุกนิ้วรีบแตะหน้าจอเข้าไปที่แอคเคาท์ทวิตเตอร์ที่ไม่ได้อัปเดตมาเกือบ 5 ปีเต็ม@ShadowWritesและที่นั่น...มีโพสต์ใหม่ ปรากฏขึ้นเพียงหนึ่งข้อความ"ถ้าใครบางคนยังเชื่อว่าคำพูดบนหน้ากระดาษเปลี่ยนโลกได้... ก็จงลองเปลี่ยนใจคนอย่างผมดู"— Shadowข้อความเรียบง่าย ไม่แท็กใคร ไม่ติดแฮชแท็กแต่ธารารู้…เขาหมายถึงเธอ“ลองเล่นกับเขาดูสักหน่อยดีไหมนะ” ธารายิ้มชอบใจภายในห้องประชุมเรียบหรูแต่เปี่ยมด้วยกลิ่นอายของความเก่าแก่ที่คงไว้ซึ่งความขรึม หน้าต่างกระจกสูง แสงแดดยามสายที่กรองผ่านม่านโปร่งขาวบาง สะท้อนลงบนโต๊ะไม้โอ๊คขนาดใหญ่ที่เรียงรายด้วยเอกสาร ปากกา และกาแฟอุ่นๆ ที่ยังมีไอน้ำลอยอยู่จางๆทว่าในใจของธาราตรงข้ามกับบรรยากาศในใจของธาราอยากจะพ

  • Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ   บทที่ 1 แสง - เงา

    “หากครั้งหนึ่งเคยมีใครส่งผ้าเช็ดหน้าให้คุณในวันที่คุณร้องไห้ แล้วหายไปจากชีวิตเหมือนไม่เคยมีอยู่จริง... คุณจะยังจำเขาได้ไหม หากได้เจอกันอีกครั้ง?” เสียงฝนโปรยเม็ดเบา ๆ สัมผัสหน้าต่างห้องสมุดในบ่ายวันหนึ่ง เธอจำไม่ได้แน่ชัดว่าเรื่องราววันนั้นเกิดขึ้นเมื่อไหร่ รู้เพียงแค่ความเปียกชื้นจากหยาดน้ำตายังฝังใจ และมือหนึ่งที่ยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้อย่างเงียบงัน ไม่มีคำพูด ไม่มีชื่อ แต่รอยยิ้มนั้นอ่อนโยนราวแสงแรกของฤดูหนาว ...ก่อนที่เขาจะหายไปพร้อมสายฝน “บางครั้งฉันก็คิดไปเองหรือจะเป็นแค่ฝัน…” — เวลาผ่านไปหกปี ‘ธารา’ บรรณาธิการสาวของสำนักพิมพ์คนึงนิจ เดินฝ่าสายฝนเข้าสู่ร้านกาแฟเล็ก ๆ กลางย่านถนนพระอาทิตย์ เธอผละประตูเข้าไปอย่างรีบร้อน กลิ่นของเมล็ดกาแฟที่คั่วกำลังดี ตัดกับกลิ่นของสายฝน เธอชายตามองไปรอบร้าน มุมเคาท์เตอร์ที่เกือบจะอยู่ด้านในสุด มีพื้นที่ว่างให้เธอพอดี เธอสั่งกาแฟและเค้กเดินตรงดิ่งเข้าไป เลื่อนเก้าอี้ออกเบาๆ และหยิบสมุดขึ้นมาหนึ่งเล่ม เธอนั่งลงบรรจงจดบางสิ่ง หญิงสาวเงยหน้าเปรยตามองบรรยากาศรอบๆ สายตาของธาราสะดุดกับหน้าจอโน๊ตบุ๊คของชายหนุ่มริมหน้าต่าง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status