Lahat ng Kabanata ng ทะเบียนร้ายเล่ห์รัก: Kabanata 71 - Kabanata 80

ชายหนุ่มร่นผ้าห่มมาถึงเอวบาง เขาก็ต้องอึ้งกับสิ่งที่ได้เห็น ลำคอระหง ทรวงอกอวบอิ่ม หน้าท้องนวลเนียน มีแต่รอยแดงช้ำ บ้างก็เขียวเป็นจ้ำที่เกิดจากเงื้อมือของเขาทั้งนั้นสิบทิศอยากจะเตะตัวเองนัก ร่างอรชรอ้อนแอ้นช้ำไปทั้งตัว ก็เพราะความโง่ของเขาแท้ ๆ“ผมขอโทษ”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยอย่างสำนึกผิด พลางเช็ดลำคอและทรวงอกอย่างแผ่วเบา กลัวว่าถ้าออกแรงมากกว่านี้เธอจะเจ็บร่างบางยังคงนอนนิ่ง เอาแต่สะอึกสะอื้น ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างสุดจะทนแต่เมื่อสิบทิศกระตุกผ้าห่มออกจากตัวของตรีชฎา ดวงตาสีนิลก็ต้องเบิกกว้างอย่างตกใจ ยามเห็นกลีบกุหลาบงามบวมเป่ง ยังคงมีรอยเลือดแห้งติดอยู่ จากที่อยากจะเตะตัวเอง ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าตัวเองให้ตายไปเลยดีกว่า ทำไมเขาถึงได้ป่าเถื่อนกับเธอขนาดนี้ เขาทำรุนแรงกับเธอ ทำให้เธอต้องเจ็บปวดอย่างไม่น่าให้อภัย “ผมขอโทษ ขอโทษที่ผมทำรุนแรงจนคุณต้องเจ็บแบบนี้ ผมขอโทษนะครับคนดี ผมรู้ว่าคำขอโทษของผม มันไม่สามารถชดเชยในสิ่งที่ผมทำลงไปได้ แต่ผมก็อยากจะขอโทษ”สิบทิศเช็ดจุดที่เจ็บปวดให้ตรีชฎาอย่างเบามือที่สุด แม้เขาจะระมัดระวังเพียงใด ก็ยังทำให้ร่างบางสะดุ้งเพราะความเจ็บปวดอยู่ดี“ผิง คุณจะให้

“เมียหนี”สิบทิศพูดเพียงแค่นั้น ณัฐพงษ์กับหมอคีรินทร์ก็มองหน้ากันด้วยความงงงวย‘อะไรของมัน พูดแค่นี้แล้วจะรู้เรื่องไหมเนี่ย’“อะไรของเอ็งวะ เมียหนี บอกมาแค่นี้แล้วพวกข้าจะรู้เรื่องกับเอ็งไหม ไอ้เพื่อนเวร” คุณหมอหนุ่มเอ่ยปากด่า“เมียข้าหนีไปจากข้าแล้ว พวกเอ็งเข้าใจหรือยัง ว่าผิงหนีไปแล้ว”สิบทิศบอกอย่างปวดใจ นัยน์ตาสีนิลวิบวับไปด้วยน้ำตา เหมือนจะร้องไห้ออกมาอีกรอบ“เมียหนีไปแล้ว หมายถึงคุณผิงหนีเอ็งไปแล้วน่ะเหรอ เอ้า ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอวะ ก็ในเมื่อเอ็งไม่ได้อยากแต่งงานกับเธออยู่แล้วนี่”หนุ่มนักรักบอก ยิ่งเป็นการตอกย้ำให้สิบทิศรู้สึกปวดร้าวเหลือเกิน“นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว ข้าอยากมีเธออยู่เคียงข้างข้าตลอดไป อยากจะดูแลเธอ อยากสร้างครอบครัวกับเธอ”เสียงทุ้มสารภาพ“นี่เอ็งอย่าบอกนะ ว่าเอ็งหลงรักคุณผิงเข้าแล้ว” หมอคีรินทร์ถาม“ข้าไม่รู้ว่าสิ่งที่ข้ารู้สึกกับผิง เขาเรียกว่ารักหรือเปล่า ก็ข้าไม่เคยรักใครนี่ แล้วข้าจะรู้ได้ยังไงว่าการที่รักใครสักคน มันจะมีความรู้สึกยังไงบ้าง”ที่ผ่านมาเขาก็แค่คบกับผู้หญิงสักคน เพื่อปลดปล่อยความต้องการของตัวเองเท่านั้น พอเบื่อก็ต่างคนต่างไป

“ถ้าเห็นผิงกลับมา อย่าเพิ่งบอกเธอนะครับว่าผมรออยู่ที่ห้อง คือผมจะทำเซอร์ไพรส์ให้ภรรยาน่ะครับ”“อุ๊ย! นึกว่าเรื่องอะไร ได้เลยค่ะคุณสิบทิศ ไม่มีปัญหาค่ะ”พนักงานต้อนรับสาวตอบรับด้วยความยินดี“ขอบคุณมากเลยนะครับ”สิบทิศยิ้มหวานให้ก่อนเดินไป ส่วนคนที่ได้รับยิ้มนั้นแทบละลายไปกับเสน่ห์ของหนุ่มรูปงาม “ใครว่าคุณสิบทิศร้ายกาจ ตัวจริงออกจะสุภาพ แถมยังหล่ออย่างกับเทพบุตร น่าอิจฉาคุณผิงจัง มีสามีทั้งหล่อทั้งรวยล้นฟ้า แล้วก็รักเมียขนาดนี้ เฮ้อ ชาตินี้ฉันจะได้แบบนี้กับเขาไหมนะ”พนักงานต้อนรับสาวพร่ำรำพัน พลางมองร่างสูงที่ลับตาไปแล้วด้วยความปลาบปลื้มแสงไฟในห้องสว่างไสวขึ้น เมื่อชายหนุ่มก้าวเข้ามายังด้านใน ดวงตาคมกวาดมองอย่างสำรวจ ห้องชุดนี้มีสองห้องนอน แบ่งโซนนั่งเล่นและครัวขนาดย่อมได้อย่างเหมาะเจาะลงตัว แถมด้วยของกุ๊กกิ๊กน่ารักที่หญิงสาวสรรหานำมาตกแต่งได้สวยงามเหมือนเจ้าของห้องเสียจริงสิบทิศเดินปรี่ตรงมาที่ห้องนอน ซึ่งห้องหนึ่งถูกล็อกไว้เพราะไม่ได้ใช้งาน ส่วนอีกห้องไม่ต้องเดาเขาก็รู้ว่าเป็นห้องนอนของตรีชฎา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้า ก่อนจะเอื้อมมือไปบิดกลอนประตูอย่างถือวิสาสะยามเปิดสวิตช์

ตรีชฎาแอบมองดูชายหนุ่มอยู่ด้านบน นี่ก็ปาไปจะเที่ยงคืนแล้ว เขายังไม่กลับอีกหรือ เสียงฟ้าร้องอย่างนี้ อีกเดี๋ยวฝนก็คงจะตก ถ้าฝนตกเมื่อไหร่ เขาก็คงจะกลับไปเองนั่นแหละ ผู้ชายอย่างเขาคงไม่มานั่งทนแดดทนฝนหรอกแต่อีกยี่สิบนาทีต่อมา ฝนก็โหมกระหน่ำลงมาจากฟ้า พร้อมด้วยพายุพัดสะบัดไหว ทำเอาร่างบางต้องลุกขึ้นจากเตียงนอน นัยน์ตาหวานมองไปทางหน้าต่าง ฝนแรงขนาดนี้เขาคงกลับไปแล้วกระมังคิดได้เช่นนั้น ตรีชฎาจึงล้มตัวลงนอนอีกครั้ง แต่ถึงจะข่มให้เปลือกตาปิดลงยังไง ใจของเธอก็ไม่หลับอยู่ดี เพราะกระวนกระวายไม่เป็นสุข จนเธอต้องลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้ง แม้ใจจะคิดว่าเขากลับไปแล้ว เธอก็อดไม่ได้ที่จะเดินไปส่องดูที่หน้าต่างแล้วสิ่งที่เธอคิดก็ผิดถนัด ความจริงเขายังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน เหมือนไม่สะทกสะท้านกับสายฝนที่เทลงมา ถึงเธอจะไม่อยากสนใจเขา แต่พอเห็นแบบนี้แล้ว เธอจะใจร้ายปล่อยให้เขานั่งตากฝนจนเป็นไข้หรือสิบทิศยกมือปาดน้ำฝนที่ตกลงใส่หน้า แหงนมองไปที่ห้องพักของตรีชฎา เธอใจแข็งเหลือเกิน ขนาดเขานั่งตากฝนอยู่อย่างนี้ เธอก็ยังไม่คิดที่จะลงมาดูเขาเลยสักนิด แต่ก็เอาเถอะ ถ้าเธอจะใจร้ายกับเขามันก็สมควรแล้ว แค่นี้มันยัง

“ก็...ไม่ต้องใส่ก็ได้นี่ครับ”“ไม่ใส่ได้ยังไงคะ ฝนตกออกอย่างนี้ อากาศเย็นทั้งคืนแน่ คุณสิบจะหนาวนะคะ”ความใสซื่อทำให้เธอยังไม่รู้ว่าตอนนี้สามีคิดอะไรอยู่“ถ้ากลัวหนาว เราก็ออกกำลังกายกันก่อนนอนสิครับ ร่างกายจะได้อบอุ่น”น้ำเสียงสั่นพร่าทำเอาตรีชฎาหวั่นใจแปลก ๆ ไม่พอ มือหนายังเริ่มรุกรานสอดใต้กระโปรง แล้วเธอก็ต้องขนลุกซู่ เมื่อจมูกโด่งยื่นมาคลอเคลียที่ซอกคอหอมกรุ่น“คุณสิบจะทำอะไรคะ” ตรีชฎาเอียงคอหนีเขา“ผมก็...จะจูบเมียยังไงล่ะครับ”ทันทีที่พูดจบ ริมฝีปากบางเฉียบของเขาก็ประกบริมฝีปากอวบอิ่มที่ชิมกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ยังหวานเหมือนได้กินลูกเชอร์รี สิบทิศบดจูบเธออย่างเร่าร้อน โหยหา ปนไปด้วยความอ่อนหวาน ทำเอาตรีชฎามึนตึ้บไปกับรสจูบของเขาเห็นร่างบางอ่อนระทวยในอ้อมกอด ร่างสูงจึงอุ้มภรรยาขึ้นจากโซฟาเดินมาที่เตียง ทั้งที่ยังคงจูบเธออย่างดูดดื่ม สิบทิศวางร่างบอบบางลงช้า ๆ แต่เมื่อแผ่นหลังเนียนได้สัมผัสกับที่นอนเนื้อนุ่ม ตรีชฎาก็สะดุ้งเฮือก ใช้มือผลักดันร่างสูงของสามีให้ออกห่าง“พอเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะคุณสิบขา”ตรีชฎาร้องห้ามเสียงสั่น“อย่าห้ามเลยนะครับ ผิงรู้ไหม ผมคิดถึงผิงจนแทบจะลงแดงต