Semua Bab นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ: Bab 471 - Bab 480

“งั้นความทรงจำที่จำได้ค่อนข้างชัดเจนก่อนหน้านี้ของคุณมีอะไรบ้าง?”“ความจริงก็ไม่มีอะไรเลยค่ะ ถึงยังไงคนทั่วไปก็ลืมความทรงจำก่อนอายุสี่ขวบกันทั้งนั้น แถมหลังจากนั้นฉันยังไข้ขึ้นสูง เลยยิ่งลืมไปมากกว่าเดิมอีกค่ะ” เย่ซินหย่าตอบเขาเมื่อได้ยินคำพูดนี้ กู้หวยก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อย แต่แล้วเขาก็ฮึกเหิมขึ้นมาอีกครั้งโดยพลันเพราะเมื่อเทียบกับความทรงจำแล้ว สิ่งที่น่าเชื่อถือยิ่งกว่าคือหลักฐานดีเอ็นเอแค่เขาเอาเส้นผมของอีกฝ่ายมาก็สามารถตรวจหาความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขาได้โดยตรงเมื่อวางแผนแล้ว กู้หวยกำลังเตรียมจะเสนอนัดเจอกัน ผลคือหญิงสาวปลายสายตอบกลับเขาอีกครั้ง“อ๊ะ ฉันนึกออกนิดหน่อยแล้วค่ะ”ตอนนั้นฉันใส่ชุดที่สวยมาก ๆ ชุดหนึ่ง เป็นชุดเจ้าหญิงสีชมพูคู่กับรองเท้าหนังขอบลูกไม้สีดำ ติดกิ๊บรูปผีเสื้อสีชมพูอันหนึ่งอยู่บนหัวค่ะ”“สร้อยเส้นนั้นก็คืออันที่ฉันใส่ไว้ที่คอตอนนั้น เพราะงั้นฉันสามารถยืนยันได้ว่านี่คือของของฉัน”กู้หวย “!!!”ชุดนั้น...เขารีบเปิดอัลบั้มรูปในโทรศัพท์ เพราะตื่นเต้นมากเกินไป ทำให้สับสนจนกดผิดไปหลายครั้งในที่สุด รูปถ่ายเก่า ๆ ซีดเหลืองใบนั้นก็ถูกเปิดและขยายใหญ่ขึ้

เธอยังต้องไปสะกดรอยตามซูมั่ว จากนั้นก็แอบเอาเส้นผมของเธอมายิ่งเป็นคนรวยยิ่งหลอกยาก มีเพียงข้อมูลจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าประกอบกับการตรวจดีเอ็นเอเพื่อเปรียบเทียบเท่านั้น แบบนั้นอีกฝ่ายถึงจะเชื่อเธอโดยสมบูรณ์เมื่อตัดสินใจแน่วแน่ และจัดตารางเวลาอย่างเหมาะสมแล้ว เย่ซินหย่าก็จัดเตรียมของอย่างง่าย ๆ แล้วออกไปกดเงินทันทีเธอต้องพยายามสะสางทุกอย่างภายในวันนี้ แบบนี้ถึงจะทำให้กู้หวยไม่สงสัยพกเงินสดหลายล้านมาด้วย เย่ซินหย่าตรงไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตอนนี้ผู้อำนวยการไม่ใช่คนเดิมแล้ว แต่ก็ไม่สำคัญ สิ่งที่เธอต้องการคือแฟ้มประวัติไม่มีใครปฏิเสธแรงดึงดูดของเงินทองได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นธนบัตรหนึ่งกล่องเต็ม ๆ ถูกเทลงบนโต๊ะของเขาด้วยอีกฝ่ายหาแฟ้มประวัติของทั้งสองคนในตอนนั้นออกมา ในทันที แกะรูปถ่ายออกอย่างระมัดระวังและสับเปลี่ยนติดกลับไปจากนั้นเย่ซินหย่าก็ตรวจสอบ สายตาหยุดอยู่ที่ช่องอายุไม่ได้ แม้เธอจะเข้าเรียนแทบจะพร้อมกับซูมั่ว แต่เธอก็แก่กว่าซูมั่วสองปีเต็ม ๆแม้ข้อมูลในเอกสารจะสามารถแก้ไขได้ แต่หลังจากนั้นตอนที่เธอเข้าเรียนอายุในบัตรประชาชนก็ล้วนถูกบันทึกใ

เธอทรงหน้ายาว ซูมั่วหน้าทรงไข่องค์ประกอบของใบหน้าเธอกว้างกว่า ส่วนซูมั่วรวมกันอยู่ตรงกึ่งกลาง ซึ่งส่วนโค้งของคิ้วกับดวงตาค่อนข้างอ่อนโยนเย่ซินหย่ากำลังคิดว่าจากนี้ต้องแต่งหน้าแบบไหนให้คล้ายซูมั่ว การแต่งหน้าเข้มทาลิปสติกสีแดงที่ตนชอบก่อนหน้านี้คงไม่ได้ต้องแต่งหน้าแบบอ่อน ๆ ลดความเด่นของสัดส่วนองค์ประกอบใบหน้าขณะที่คิดเธอก็ใช้เครื่องสำอางละเลงบนใบหน้า คิ้วทรงสูงแบบยุโรปก็โกนออกหมดในที่สุด หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมงกว่าเธอมองตัวเองในกระจกที่ดูเชยนิดหน่อย จากนั้นก็ยกมุมปากขึ้นดีมาก โดยพื้นฐานดูเหมือนซูมั่วมากขึ้นแล้วเย่ซินหย่าเตรียมทุกสิ่งอย่างละเอียด แม้แต่รายละเอียดอย่างตาสองชั้นก็ยังใส่ใจ ตัดสินใจว่านับจากนี้ไปจะติดตาสองชั้นแม้แต่ตอนนอน เพราะเธอมีตาชั้นเดียวนอกจากการแต่งหน้าแล้ว สไตล์การแต่งตัวของเธอก็ต้องเปลี่ยนครั้งใหญ่เช่นกันเมื่อก่อนเธอชอบเสื้อผ้าเซ็กซี่ หลังจากนี้ต้องใส่ชุดเชย ๆ ปกปิดร่างกายมิดชิดมองชุดกระโปรงสีขาวที่ซื้อมาอย่างกะทันหันในมือ ใบหน้าก็เผยสีหน้าดูถูกและรังเกียจช่างเถอะ ทนไว้ ทุกอย่างมาถึงขั้นสุดท้ายแล้วในเมื่อจะเปลี่ยน งั้นย่อมต้องเปลี่ยนให้หมด

เป็นเพราะวันนี้เธอสวยและงดงามเป็นพิเศษเหรอ? เพราะงั้นอีกฝ่ายเลยเดินมาหาเธออย่างคาดไม่ถึง!เป็นอย่างที่คิด เสน่ห์ของเธอไม่มีใครเทียบได้!เย่ซินหย่ายิ่งก้าวขาไม่ออก ถึงขั้นกำสายกระเป๋าแน่นเพราะความประหม่าและความเขินอาย“สวัสดี ผมชื่อกู้หวย ไม่ทราบว่าคุณคือคุณเย่หรือเปล่า?”กู้หวยหยุดยืนในตำแหน่งที่ห่างจากอีกฝ่ายสองสามก้าว แล้วพูดเห็นว่าหญิงสาวแค่มองเขาตรง ๆ โดยไม่มีปฏิกิริยา เขาจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออกอีกฝั่งเย่ซินหย่าซึ่งเดิมทียังตื่นเต้นกับการพบเจอแสนงดงามในเช้านี้ ผลคือหลังจากได้ยินคำแนะนำตัวของผู้ชายคนนี้ก็ชะงักค้างกู้หวย...นั่นไม่ใช่ ‘พี่ชาย’ ของเธอเหรอ??!ผู้ชายคนหนึ่งที่มีคุณภาพสูงขนาดนี้ และถูกเธอกำหนดเป็นเหยื่อคนหนึ่งแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะเป็นกู้หวยแม้พวกเขาสองคนจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด แต่เธอกำลังจะเป็นน้องสาวเขาแล้ว จะพัฒนาความสัมพันธ์อีกขั้นกับเขาได้ยังไง?ในใจของเธอรู้สึกผิดหวังและเสียดายเป็นอย่างยิ่งความจริง ผู้ชายที่เธออุตส่าห์ถูกใจตั้งแต่แรกเห็น กลับไม่มีโอกาสแม้แต่น้อย จะไม่ให้เธอเศร้าได้ยังไง?แต่ว่า สถานการณ์ก็ไม

“เมื่อวานที่คุณบอกว่าถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ จะไม่เอาออกมาประมูล คุณไปเจอเรื่องอะไรมาหรือเปล่า?”“ถ้าใช่ คุณบอกผมได้นะ ผมจะช่วยคุณแก้ปัญหาเอง”ได้ยินคำพูดนี้ เย่ซินหย่าเผยรอยยิ้มจาง ๆ ออกมา จากนั้นก็พูดปฏิเสธ“รอให้พวกเราเป็นญาติกันจริง ๆ แล้วฉันค่อยบอกคุณนะคะ สร้อยคอถูกประมูลไปแล้วฉันก็ได้เงินมาแล้ว และสถานการณ์ลำบากก็ได้รับการแก้ไขแล้วค่ะ”ได้ยินเธอไม่บอก และยังระมัดระวังตัวต่อตนอยู่มาก ในใจของกู้หวยก็รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยความจริงแล้วผลตรวจดีเอ็นเอมีโอกาสเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่จะแสดงว่าพวกเขาเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกัน ถึงยังไงเงื่อนไขหลายอย่างก็ตรงกัน ทั้งช่วงเวลารวมถึงความทรงจำบางส่วนของเธอแต่น้องสาวยังไม่กล้าเชื่อใจเขาเอาเถอะ งั้นก็รอผลการตรวจขั้นสุดท้ายออกมาก่อนก็ได้“กินข้าวกลางวันด้วยกันเถอะ ได้ไหม?” กู้หวยกล่าวเย่ซินหย่าครุ่นคิด ลังเลสองสามวินาที จากนั้นจึงพยักหน้าเบา ๆกู้หวยมองเธอ ริมฝีปากผุดรอยยิ้มจางเขาต้องการเวลาให้น้องสาวเชื่อใจเขา ทั้งยังต้องการเวลาสร้างความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนด้วยอีกด้านหนึ่งเห็นกู้หวยที่เดิมทีมีสีหน้าเย็นชาแฝงความโหดเหี้ยมอยู่หลายส่วนย