All Chapters of นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ: Chapter 81 - Chapter 90

ที่ทางเดิน นิ้วของเย่ซินหย่าจิกเข้าไปในฝ่ามือ เธอกลับเข้าห้องตัวเองอย่างโกรธจัด แล้วโทรหาซูมั่วอย่างบ้าคลั่งแต่ไม่ว่าจะโทรไปกี่ครั้งก็ได้ยินแต่เสียงตอบรับอัตโนมัติ ส่งข้อความไปก็ไม่มีใครตอบ เธอแทบจะบ้าตายด้วยความโกรธในห้องนอนใหญ่ฟู่อี้ชวนอาบน้ำด้วยใบหน้าเย็นชา แล้วโทรหาหลี่หยวนเพื่อถามความคืบหน้า เมื่อได้รับคำตอบเดิม เขาก็ขว้างโทรศัพท์ทิ้งอย่างหงุดหงิดนอนอยู่บนเตียง ลืมตาทั้งสองข้าง แต่นอนไม่หลับ คนนั้นจากไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว นี่คือคืนที่สองพอคิดว่าซูมั่วอาจจะนอนอยู่กับผู้ชายชั่วคนนั้น หรือจูบกัน หรือว่า...เขารู้สึกเหมือนสมองจะระเบิด ความโกรธแผดเผาสติสัมปชัญญะของเขาจนหมดสิ้นห้องข้าง ๆ เย่ซินหย่าก็ยังไม่นอน ไม่นานก็ได้ยินเสียงขว้างปาสิ่งของจากข้างนอก จนเธอตกใจไม่กล้าออกไปการจากไปของซูมั่ว ตามหลักแล้วควรจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเธอที่จะแทรกตัวเข้าไป แต่...ตอนนี้ฟู่อี้ชวนกำลังโกรธมาก เธอไม่อยากโดนลูกหลงไปด้วยรอไปก่อนเถอะ รอให้เธอหาที่อยู่ของซูมั่วเจอ แล้วทำให้เธอไม่มีวันปรากฏตัวต่อหน้าฟู่อี้ชวนได้อีกเลย แบบนี้ฟู่อี้ชวนก็จะค่อย ๆ ลืมเธอไป แล้วก็จะสามารถเริ่มต้นใหม่กับตัวเ

“คุณจะบอกว่าคุณยังไม่ได้ไปถึงขั้นสุดท้ายใช่ไหมครับ แต่อย่างอื่นคุณก็ทำครบทุกอย่าง” หลี่หยวนสรุปฟู่อี้ชวนอยากจะเถียง แต่ก็พูดไม่ออก“พาคนเข้าบ้าน ให้ขึ้นมาถึงในห้อง รับส่งอีกฝ่าย ให้ของขวัญราคาแพง เป็นข่าวติดคำค้นหายอดฮิตไม่หยุดหย่อน ตอนเกิดอุบัติเหตุก็ช่วยอีกฝ่ายก่อน” หลี่หยวนไล่เรียงสิ่งที่ตัวเองรู้ทีละอย่าง“มีความเข้าใจผิดก็ไม่ยอมพูดคุยให้กระจ่าง ไม่ไปดูแลคุณนายแต่กลับไปอยู่กับคนอื่น ช่วงที่คุณนายอยู่โรงพยาบาลคุณก็ไม่เคยสนใจ...”หลี่หยวนพูดไปพลางถอนหายใจไปฟู่อี้ชวนเงียบสนิท กำหมัดแน่น กัดฟันจนพูดไม่ออกสักคำ“คุณทำเกินไปแล้วครับ ประธานฟู่ ถ้าเป็นคนอื่นคงหย่ากับคุณไปนานแล้ว” หลี่หยวนทิ้งระเบิดลูกสุดท้ายพอคำว่า “หย่า” หลุดออกมา ก็เหมือนกับไปกดสวิตช์บางอย่างเข้าเสียง “ปัง...” ดังขึ้น ฟู่อี้ชวนลุกพรวดขึ้นมา เก้าอี้ถูกเขาผลักกระเด็นออกไปหลี่หยวนตกใจ ถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว กลืนน้ำลายอึกใหญ่“เธอไม่มีวันหย่ากับฉัน! ต่อให้โลกแตก พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตก ซูมั่วก็ไม่มีวันทิ้งฉันไปก่อน!” ฟู่อี้ชวนจ้องหลี่หยวนด้วยสายตาดุดัน“นายไม่รู้หรอกว่าเธอรักฉันมากแค่ไหน! การแต่งงาน

เพราะเรื่องเมื่อคืน ทำให้เขาหน้าดำทะมึนแต่เช้า หลี่หยวนยังคงตามหาคนทั่วทั้งเมือง ทั่วทั้งมณฑล ถึงขนาดทั่วทั้งประเทศแล้ว ก็ยังไม่มีความคืบหน้าเลยสักนิดนี่เป็นวันที่สามแล้ว“ตกลงว่านายจะตามหาเธอเจอเมื่อไร? จะทำงานให้มันมีประสิทธิภาพกว่านี้สักหน่อยไม่หรือไง?” ใกล้ถึงเวลาเลิกงาน ในที่สุดฟู่อี้ชวนก็ทนไม่ไหว ถึงกับบันดาลโทสะใส่หลี่หยวนหลี่หยวนเองก็จนปัญญา เขาทำเต็มที่เท่าที่จะสามารถทำได้แล้วแต่ก็ยังตามหาตัวคุณนายไม่เจอ จึงพูดออกไปว่า“ประธานฟู่ ถ้าอย่างนั้นลองใช้เส้นสายส่วนตัวค้นหาเบอร์โทรศัพท์ใหม่ของคุณนายดูดีไหมครับ”“ตอนนี้ผมหาเบอร์ใหม่ของคุณนายมาไม่ได้ เพราะมันเกี่ยวข้องกับข้อมูลส่วนบุคคล”ฟู่อี้ชวนได้ยินแบบนั้นก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ทันที เขาจึงเริ่มติดต่อไปหาคนของหน่วยงานผู้ให้บริการเครือข่ายโทรคมนาคมเพื่อขอข้อมูลในฐานข้อมูลทว่าหน่วยงานผู้ให้บริการเครือข่ายไม่ใช่หน่วยงานของเอกชน เขาใช้เส้นสายทุกอย่างที่มีแล้วก็ยังไม่สามารถติดต่อกับผู้บริหารระดับสูงที่สุดของหน่วยงานได้ เสียแรงเปล่าอยู่หลายชั่วโมง เขาถึงกับตกอยู่ในความเศร้าซึมท้อถอยยังจะทำอะไรได้อีก...ยังตามหาตัวซูมั่ววิ

ซูมั่วอยากได้ไม่ใช่หรือ? อย่างนั้นเขาก็เอาไปให้เธอ ดูสิว่าเธอจะกล้ารับไปไหมถึงกับดึงคุณปู่มาล้อเล่นด้วยแบบนี้ ช่างเป็นผู้หญิงที่กินบนเรือนขี้รถบนหลังคาจริง ๆ ลืมไปหมดสิ้นว่าตอนแรกเป็นเพราะคุณปู่ เขาถึงได้แต่งงานกับเธอไม่ใช่หรือไง?เย่ซินหย่ายังไม่หลับ เธอยังคงเตรียมกับข้าวไว้รอฟู่อี้ชวนเลิกงานทันทีที่เจ้าตัวเข้าประตูมา ทั้งที่เธอเพิ่งจะก้าวเข้าไปหา สุดท้ายกลับเห็นอีกฝ่ายขมวดคิ้ว แล้วพูดออกมาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์“เมื่อคืนฉันบอกเธอไปแล้วนี่ว่าไม่ต้องทำอะไรพวกนี้? เก็บข้าวของออกมาหรือยัง? ถ้าเก็บเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวฉันจะให้หลี่หยวนมาพาเธอย้ายบ้าน”เย่ซินหย่าชะงักเท้าทันที ในดวงตาเคล้าคลอไปด้วยน้ำตา“อี้ชวน... นายอยากจะไล่ฉันออกไปขนาดนี้เลยเหรอ? เมื่อคืนก็เร่งทีหนึ่งแล้ว มาคืนนี้ก็ยัง...”ฟู่อี้ชวนเม้มปากเล็กน้อย แล้วตอบกลับไปว่า “เธออยู่บ้านฉันแบบนี้มันดูไม่เหมาะสม ฉันแต่งงานแล้ว ซูมั่วเองก็หนีออกจากบ้านเพราะเรื่องนี้”“เพราะงั้นนะ เธอออกไปอยู่ข้างนอกเถอะ มันดีกับพวกเธอทั้งคู่ วันข้างหน้าซูมั่วจะได้ไม่ต้องหาเรื่องคิดจะทำร้ายเธออีก”เย่ซินหย่าได้ยินแบบนั้น น้ำตาของเธอก็ทะลักออก

เมื่อย้อนดูวิดีโอสมัยอยู่มหาวิทยาลัยของซูมั่วอีกครั้ง เขาถูกเด็กสาวผู้เปล่งประกายและเก่งกาจคนนั้นดึงดูด ถึงขั้นคิดว่าถ้าหากไม่มีเย่ซินหย่า เขากับซูมั่วจะได้คบกันหรือไม่นะยังมีหลังเที่ยงคืนเมื่อวานที่เข้าไปนอนในห้องซูมั่ว พอได้กลิ่นเตียงที่เธอเคยนอน ในหัวสมองก็นึกถึงเธอ...ฟู่อี้ชวนก้าวออกมาจากห้องอาบน้ำหลังอาบน้ำแล้วเสร็จ ความเย็นทำให้สมองของเขาปลอดโปร่ง ดูเหมือนว่า เขาจะได้คำตอบแล้ว...ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบก็ตามแต่ เขาไม่ต้องการให้ซูมั่วหายไปจากสายตาของเขา หลุดพ้นไปจากการควบคุมของเขาครั้นเห็นเอกสารการหย่าที่ถูกขยี้จบยับบริเวณปลายเตียง ฟู่อี้ชวนก็เดินเข้าไปคว้ามันขึ้นมา แล้วคิดจะฉีกทิ้งเพียงแต่ยังไม่ทันได้ฉีก เขาก็เหลือบไปเห็นว่าตรงส่วนเนื้อหายังมีลายน้ำกับการวิเคราะห์กรณีตัวอย่างอยู่ฟู่อี้ชวน “...”นี่เป็นความผิดพลาดร้ายแรงในการดาวน์โหลดเอกสาร ตอนที่อยู่ในห้องทำงาน เขาถูกความเดือดดาลเล่นงานจนขาดสติ เลยพิมพ์ออกมาโดยที่ไม่ได้ลบทิ้ง แต่อย่างนี้ก็ดี เพราะเขาไม่ต้องฉีกมันแล้ว เก็บไว้ใช้เป็น “หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง”ซูมั่วกล้าทำหนังสือข้อตกลงการหย่าปลอมมาหลอกเขา อย่างนั้นเขาจะท