All Chapters of กลรักกับดักเสน่หา: Chapter 51 - Chapter 60

ความรู้ที่ซ่งจื่อหานมีเกี่ยวกับความสัมพันธ์แบบ Dom/Sub (เจ้านาย/ทาส) นั้นแทบจะเรียกได้ว่าเป็นศูนย์ นอกเหนือไปจากสิ่งที่เธอเคยอ่านผ่านตาในหนังสือนิยายรักอิโรติกสองสามเล่ม และภาพวาบหวามที่เคยเห็นในหนังเกือบจะเรตเอ็กซ์อีกเรื่องหนึ่งเท่านั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านั่นไม่ได้ทำให้เธอกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญหรือเฉียดใกล้กับคำว่าผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้เลยแม้แต่น้อยและนั่นก็คือเหตุผลสำคัญที่ทำให้เธอตัดสินใจ ‘เช่าห้องพิเศษ’ ที่ร้านขายสินค้าสำหรับผู้ใหญ่และคลับลับเฉพาะในย่านนั้น ซึ่งขึ้นชื่อว่าเชี่ยวชาญในการแนะนำคู่รักให้ได้รู้จักกับความสัมพันธ์ในรูปแบบของ Dominatrix (นายหญิงผู้ควบคุม)ที่นี่...ลูกค้าสามารถเช่าห้องส่วนตัวที่เพียบพร้อมไปด้วยอุปกรณ์ประกอบฉาก ชุดคอสตูมเร้าอารมณ์ และของเล่นสำหรับผู้ใหญ่ทุกประเภทได้ในราคาเพียงไม่กี่ร้อยหยวน และใช่! เธอยอมทุบกระปุกเงินเก็บที่ตั้งใจจะเอาไว้ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมใบใหม่มาจ่ายค่าเช่าห้องนี้อย่างไม่ลังเล!เธออยากจะแสดงให้ฉู่เฮ่าชวนได้เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงประเภทที่พร้อมจะเปิดรับความเผ็ดร้อนท้าทาย และเธอคือผู้หญิงคนที่จะสามารถสนุกสนานไปกับไลฟ์สไต

“เธอเป็นเด็กทะลึ่งลามกใช่ไหมล่ะ เธอชอบเวลาที่ฉันจับเธอนอนพาดตัก แล้วลงโทษด้วยการตีใช่รึเปล่า เธอชอบเวลาที่มือใหญ่ ๆ แข็งแรงของฉันตบลงที่บั้นท้ายอวบอิ่มของเธอ เธอชอบมากเวลาที่นิ้วของฉันสอดแทรกเข้าไปในรูเธอ เธอชอบเวลาที่ฉันถูไถเคล้นคลึงให้เธอ มันทำให้เธอมีอารมณ์มากเลยใช่ไหมล่ะ” เขาหายใจแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดขณะเอ่ยถามซ่งจื่อหานมองตามร่างสูงที่วางแส้เส้นเล็ก ๆ กับไม้พายลงบนโต๊ะตามเดิม แล้วก้มลงไปคว้าของเล่นอย่างอื่นขึ้นมาจากพื้นห้องแทนมันดูเหมือนขนนกขนาดใหญ่สีขาวสะอาดตา เขาเดินเข้ามาหาเธออีกครั้งพร้อมรอยยิ้มกว้างเต็มใบหน้า“ฉันจะใช้เจ้านี่จั๊กจี้เธอนะ”“ไม่เอานะคะ...นายท่าน พี่ก็รู้ดีอยู่แล้วนี่นา ว่าฉันน่ะมันบ้าจี้จะตายไป”“นั่นแหละคือเหตุผลที่ฉันจะใช้มันกับเธอยังไงล่ะ ฉันจะพาเธอขึ้นไปให้ถึงขีดสุดแห่งความปรารถนาเลยคอยดู” เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างอารมณ์ดี“แล้ว...แล้วยังไงต่อเหรอคะ”“แล้วเธอก็จะต้องอ้อนวอนขอให้ฉันช่วยเธอลงมายังไงล่ะ เธอจะต้องอ้อนวอนขอร้อง ให้ฉันช่วยเธอกระโดดลงมาจากขอบเหวแห่งความสุขสมนั่น!” เขายิ้มกว้างอย่างผู้มีชัย

“ฉันก็นึกว่าพี่กำลังเดตอยู่กับหล่อนจริง ๆ เสียอีก!” เธอคำรามออกมาอย่างเหลืออด “ตอนนั้นฉันทั้งเสียใจทั้งโกรธ แล้วก็สับสนไปหมดเลยรู้ไหม! โอ๊ย!” เธอใช้กำปั้นเล็ก ๆ ทุบลงที่หน้าอกเขาอย่างแรง “นั่นมันเป็นการกระทำที่แย่มากเลยนะคะ!”“ฉันก็แค่อยากจะลองดูว่าเธอจะหึงฉันบ้างรึเปล่าน่ะสิ แล้วฉันก็อยากจะให้เธอได้เห็นด้วยว่า มันช่างเป็นเรื่องที่ทั้งโง่เง่าและเหมือนเด็กไม่รู้จักโตเอาเสียเลย ที่คนเราจะมาแกล้งสร้างความสัมพันธ์จอมปลอมอะไรพวกนั้นขึ้นมา ก็เพื่อที่จะพยายามทำให้ใครบางคนหึงหวงตัวเองน่ะ”“ช่างมันเถอะค่ะ!”ซ่งจื่อหานเบือนหน้าไปทางอื่น พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่กำลังปะทุอยู่ในอก แม้จะยังคงรู้สึกโกรธเคืองอยู่บ้าง แต่ลึก ๆ แล้วเธอกลับรู้สึกมีความสุขอย่างท่วมท้นจนแทบจะเก็บไว้ไม่อยู่เช่นกัน ในที่สุดเขาก็ไม่ได้ชอบเจิ้งลี่ซาจริง ๆ อย่างที่เธอเคยคิดเธอดีใจ...ดีใจเสียจนแทบจะลอยได้อยู่แล้วกับความจริงข้อนี้!“ฉันขอโทษนะจื่อหาน เธอจะพอให้อภัยฉันได้ไหม”“แล้วทำไมพี่ถึงต้องทำเรื่องบ้า ๆ แบบนั้นด้วยล่ะคะพี่เฮ่าชวน” เธอมองลึกเข้าไปในดวงตาคมกริบ พยายามค้นหาความจริงที

“ฉันเข้าใจความรู้สึกเธอนะ มันก็คงจะยากอยู่เหมือนกันนั่นแหละ ที่จะต้องนอนกับผู้ชายคนหนึ่ง แล้วก็ยังไม่มีอะไรมายืนยันความสัมพันธ์ของเราได้อย่างชัดเจนจริง ๆ น่ะ”ซ่งจื่อหานถอนหายใจออกมาอีกครั้ง “ถ้าให้พูดกันตามตรงเลยนะ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงใจง่ายราคาถูกอยู่หน่อย ๆ เลยล่ะ” หญิงสาวถอดเสื้อยืดตัวเก่าออก แล้วดึงเสื้อครอปสีน้ำเงินกรมท่าตัวใหม่มาสวมใส่แทน “ฉันหมายถึง...อย่าเข้าใจฉันผิดนะ...ฉันสนุกกับเซ็กซ์ที่ได้ทำกับพี่เฮ่าชวนมากจริง ๆ แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่าเหมือนกัน แล้วฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าทำไมถึงได้รู้สึกแบบนั้น ฉันเคยคิดมาตลอดนะว่า ถ้าผู้ชายสามารถจะมีเซ็กซ์กับใครก็ได้ตอนที่ยังไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์ที่จริงจัง ฉันก็ควรจะทำแบบนั้นได้เหมือนกันกับเขาสิ แต่มันก็แค่...รู้สึกผิดอยู่ลึก ๆ เท่านั้นเอง”“ฉันว่าที่เธอรู้สึกแบบนั้นมันก็เป็นเพราะว่าเธออยากจะคบกับพี่เฮ่าชวนมาก ๆ ต่างหากล่ะ ดังนั้นตอนนี้เธอถึงได้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่ในช่วงครึ่ง ๆ กลาง ๆ ของความสัมพันธ์ยังไงล่ะ”“ใช่” ซ่งจื่อหานพยักหน้ารับขณะดึงกางเกงยีนส์ตัวเก่งขึ้นมาสวมใส่ “ฉั

“ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ นะคะว่าพี่จะยอมลงทุนพาฉันบินมาถึงเซี่ยงไฮ้เพื่อจะมาดูคอนเสิร์ตของเซวียจือเชียนในวันเกิดของฉันโดยเฉพาะ” ซ่งจื่อหานมองใบหน้าคมคายของฉู่เฮ่าชวนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจระคนตื้นตันใจอย่างสุดซึ้ง “พี่น่ารักมากเลยค่ะ น่ารักที่สุดในโลกเลย”“ก็แค่...ลี่เหยียนเขารู้สึกแย่น่ะ ที่ต้องพลาดฉลองวันเกิดของเธอในปีนี้ แล้วยัยนั่นก็เลยคิดว่านี่คงจะเป็นความคิดที่ดี” ฉู่เฮ่าชวนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่แววตากลับทอประกายขี้เล่นใช่สิ...ลี่เหยียนติดไปทริปท่องยุโรปกับนายกู้หยุนเฟิงสุดหล่อของหล่อน เลยไม่ได้อยู่ฉลองวันเกิดกับฉันเหมือนอย่างทุกปี“ถ้าอย่างนั้นที่พี่พาฉันมาที่นี่ก็เพราะว่าทำตามคำสั่งของลี่เหยียนอย่างนั้นเหรอคะ” เธอเอ่ยถามเสียงแผ่ว พยายามจะซ่อนความผิดหวังเล็ก ๆ ที่ผุดขึ้นมาในใจเอาไว้“ที่ฉันอุตส่าห์บินพาเธอมาตั้งไกลถึงที่นี่ เพียงเพราะว่ายัยน้องสาวตัวแสบของฉันรู้สึกแย่อย่างนั้นเหรอ” ฉู่เฮ่าชวนเอ่ยถามกลับไปพร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก “แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ หืมมม...จื่อหาน”“ฉัน...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” เธอเม้มริม