Semua Bab กลรักกับดักเสน่หา: Bab 21 - Bab 30

ไพ่นกกระจอกเปรียบเสมือนศาสนาประจำตระกูลฉู่ แต่สิ่งที่น่าขบขันก็คือ มีเพียงฉู่เฮ่าชวนและฉู่ลี่เหยียนเท่านั้นที่เป็นสาวกผู้ภักดี พ่อแม่ของพวกเขาไม่เคยคิดจะเข้าร่วมวงสนทนาบนแผ่นกระเบื้องสลักลายเลยแม้แต่ครั้งเดียว ส่วนฉู่เฮ่าหราน...ก็เป็นได้แค่สาวกที่แวะเวียนมาเป็นครั้งคราวเท่านั้น“เตรียมตัวแพ้ราบคาบได้เลยนะ พวกมือสมัครเล่นทั้งหลาย” ฉู่เฮ่าชวนประกาศก้องพลางยักคิ้วใส่กู้หยุนเฟิง ฉู่ลี่เหยียน และซ่งจื่อหานด้วยสีหน้าที่จริงจังเกินเบอร์ ซ่งจื่อหานพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะกลั้นเสียงหัวเราะที่จุกอยู่ในลำคอ เขาดูไม่น่าเกรงขามเลยสักนิดเวลาทำหน้าแบบนั้น แต่เธอก็รู้ดีว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นแม้แต่น้อย ฉู่เฮ่าชวนไม่เคยล้อเล่นกับเรื่องไพ่นกกระจอก เขาเล่นเพื่อชัยชนะ และเขาก็มักจะคว้ามันมาได้เสมอซ่งจื่อหานเผลอจ้องมองใบหน้าคมคายของฉู่เฮ่าชวนอยู่ครู่หนึ่งอย่างลืมตัว สงสัยว่าทำไมเขาถึงได้ดูดี...ดูดีอย่างร้ายกาจ...ได้ขนาดนี้โดยที่ไม่ดูหยิ่งยโสจนน่าหมั่นไส้เกินไปนัก ชายหนุ่มตรงหน้าหล่อเหลาแบบคลาสสิก ในแบบที่ผู้หญิงทุกคนบนโลกใบนี้มองแล้วก็ต้องหาจุดชื่นชมเจอจนได้ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้เธอตกหลุมรักเขา ดว

“แล้วเขาบอกอะไรเธอล่ะ” ฉู่ลี่เหยียนเผลอพูดเสียงดังขึ้นอย่างลืมตัว“ชู่ว์! ลี่เหยียน! เบา ๆ หน่อยสิ!” ซ่งจื่อหานรีบยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากของตัวเอง “ฟังนะ ฉันไม่มีเวลาจะเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังตอนนี้หรอก แต่ฉันสัญญาว่าจะบอกเธอทีหลังอย่างแน่นอน”“โอ๊ย...จื่อหาน! เธอกำลังจะทำให้ฉันต้องคลั่งตายอยู่แล้วนะ ฉันอยากจะรู้เดี๋ยวนี้ ตอนนี้เลย”“แต่ฉันบอกเธอตอนนี้ไม่ได้จริง ๆ นะ”ฉู่ลี่เหยียนขมวดคิ้วมุ่นเข้าหากันอย่างขัดใจ “บอกใบ้ให้ฉันหน่อยก็ได้น่า อย่างน้อยเธอก็จะมาทิ้งฉันไว้กลางทางแบบนี้ไม่ได้นะ มันใจร้ายเกินไป”“ฉันก็ไม่ได้จะทิ้งเธอไว้กลางทางสักหน่อย” ซ่งจื่อหานพูดแล้วเอนตัวไปข้างหน้ามากขึ้นอีก “งั้น...ขอพูดแค่นี้แล้วกันนะว่า...พี่เฮ่าชวนน่ะ...เขาเป็นพวก ‘ดอม’ นะจะบอกให้”“หา?!” ฉู่ลี่เหยียนทำหน้าสับสนงุนงงอย่างเห็นได้ชัด “แล้วมัน...หมายความว่ายังไงกัน” ดวงตาคู่สวยของเธอจ้องมองค้นหาคำตอบอยู่ในดวงตาของเพื่อนรัก “หมายความว่ายังไงกันแน่ ที่ว่าชอบเป็น ‘ดอม’ น่ะ”“ฉันหมายถึง...พี่เฮ่าชวนน่ะ...ชอบที่จะเป็น ‘ฝ่ายควบคุม’ ยังไงล่ะ” ซ่งจื่อหานจงใจเน้นเสียงที่คำสุดท้าย แล้วก็เบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย

บางครั้ง...คนเราก็รู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้และหัวเราะออกมาพร้อม ๆ กัน สับสนงุนงงจนสมองไม่อาจจะประมวลผลได้ว่าควรจะให้ร่างกายแสดงความรู้สึกใดออกมากันแน่การได้เห็นฉู่เฮ่าชวนในชุดกางเกงขาสั้นสีดำสนิทและเสื้อยืดสีขาวรัดรูปที่ขับเน้นมัดกล้ามเป็นลอนสวย กำลังยืนยืดเส้นยืดสายอยู่ในคอร์ตแบดมินตันในบ่ายวันนั้น ก็เป็นหนึ่งในช่วงเวลาเหล่านั้นสำหรับซ่งจื่อหาน หัวใจของเธอราวกับถูกกระแทกอย่างจังจนจุก อารมณ์มากมายหลากหลายประดังประเดเข้ามาจนหญิงสาวแทบจะตั้งรับไม่ทันโอ๊ย...หล่อ...หล่ออะไรเบอร์นี้! อยากจะร้องไห้เพราะความหล่อของเขา หรือจะหัวเราะให้กับความบ้าผู้ชายของตัวเองดีนะ!“จื่อหาน! ยืนบื้อทำอะไรอยู่ยะ!” ฉู่ลี่เหยียนผลักหลังเพื่อนรักเบา ๆ ขณะที่เธอหยุดนิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้งอยู่กลางคอร์ต“พี่เฮ่าชวน...” ซ่งจื่อหานพึมพำเสียงอ่อนขณะที่เข่าเริ่มจะอ่อนแรงลงอย่างไม่มีสาเหตุ หัวใจเธอเต้นรัวเป็นจังหวะสามช่า และใบหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อ ๆ“เธอกำลัง ‘ทำ’ พี่เฮ่าชวนอยู่หรือไง ฮ่า ๆ นี่เธอโอเคดีอยู่ไหมเนี่ยจื่อหาน” ฉู่ลี่เหยียนเอ่ยล้อเลียนเพื่อนรักแล้วก็หัวเราะคิกคักออกมา ทั้งขำทั้งเป็นห่วงในอาการของเพื่อน“ฉัน.

“ได้เลยสิครั! จื่อหานคุณสามารถมาที่ฟิตเนสของผมเมื่อไหร่ก็ได้เลยนะครับ ผมน่ะเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวที่ยอดเยี่ยมที่สุดในสามโลกเลยนะจะบอกให้” กู้เทียนอี้ส่งยิ้มกว้างมาให้เธออย่างเป็นมิตร“ขอบคุณมากเลยค่!” ซ่งจื่อหานมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย นี่มันไม่ใช่ส่วนหนึ่งของแผนการเลยนะ! เธอเคยคิดว่ากู้เทียนอี้ก็แค่ทำดีกับเธอไปตามมารยาทเท่านั้น แต่ตอนนี้เธอไม่แน่ใจแล้ว หรือว่าเขากำลังจะจีบเธอจริง ๆ กันแน่นะ“ผมว่ามันคงจะสนุกมากแน่ ๆเลยนะครับ แล้วพวกเราก็จะได้มีโอกาสมาคุยเรื่องนี้กันต่อ โดยที่ไม่มีเสียงนกหวีดน่ารำคาญมาเป่าไล่ใส่พวกเราด้วยยังไงล่ะครับ” เขาขยิบตาให้เธออย่างมีเลศนัย“คุยเรื่องอะไรกันต่ออย่างนั้นเหรอ” ดวงตาคมกริบของฉู่เฮ่าชวนหรี่ลง แล้วก็ก้าวเข้ามาหาพวกเธออย่างรวดเร็ว“ก็จื่อหานเธอกำลังจะบอกผมถึงสิ่งที่เธออยากจะทำจริง ๆ ยังไงล่ะครับ” กู้เทียนอี้ยิ้มกว้าง ดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าฉู่เฮ่าชวนกำลังดูไม่ค่อยจะสบอารมณ์มากนัก“เธออยากจะเป็นแคสติ้งเอเจนต์ให้กับพวกนักแสดงในรายการเรียลลิตี้โชว์ยังไงล่ะ” ฉู่เฮ่าชวนเหลือบมองมาที่ซ่งจื่อหานขณะที่พูด“แล้ว...แล้วพี่เฮ่าชวนรู้ได้ยังไง

“โอ๊ยตายแล้ว! จื่อหาน!” ซ่งจื่อหานส่ายหน้าให้กับตัวเองเบา ๆ ที่เผลอหลุดปากเรื่องนั้นออกไป “เธอน่ะไม่ควรรู้เรื่องนั้นไม่ใช่เหรอ จำได้ไหม” เธอแกล้งทำเป็นยกมือขึ้นมาเล่นกับปอยผมของตัวเองเพื่อกลบเกลื่อนอยู่ครู่หนึ่! ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง “แล้ว...แล้วนายกู้หยุนเฟิงคิดจริง ๆ เหรอว่าพี่เฮ่าชวนชอบฉันน่ะ”ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มกว้างออกมาในทันที “ใช่สิ ถึงแม้ว่าเขาจะคิดว่าพี่เฮ่าหรานกับกู้เทียนอี้ก็ดูเหมือนจะสนอกสนใจเธออยู่เหมือนกันก็เถอะนะ อ้อ แล้วก็ยังมีนายผู้ชายคนนั้นอีกคนหนึ่งไงล่ะ ที่ชื่ออะไรนะ...”“ใครคือที่ชื่ออะไรนะ”“ก็นายเจเจยังไงล่ะ ไอ้คนที่พยายามจะมาแจกขนมจีบเธอในสนามตลอดเวลานั่นแหละ”“อ๋อ...ไอ้คนที่ตัวสูง ๆ แล้วก็จมูกดูเบี้ยว ๆ หน่อยนั่นน่ะเหรอ” ซ่งจื่อหานทำหน้าแหย ๆ “ฉันสาบานได้เลยนะว่าไอ้หมอนั่นมันพยายามจะมาแต๊ะอั๋งฉันอย่างชัดเจนเลยล่ะ”ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะลั่นออกมาอย่างขบขัน “ใช่ ๆ คนนั้นแหละ ไอ้หมอนั่นมันก็พยายามจะทำแบบนั้นกับฉันเหมือนกันนะ แล้วกู้หยุนเฟิงก็เลยแอบเอาข้อศอกไปกระแทกใส่เข้าให้ทีหนึ่งน่ะสิ”“โอ้โห! กู้หยุนเฟิงนี่มันสุดยอดไปเลย!” ซ่งจื่อหา