All Chapters of กลรักกับดักเสน่หา: Chapter 31 - Chapter 40

หัวใจของซ่งจื่อหานหนักอึ้งราวกับมีหินก้อนใหญ่มาถ่วงเอาไว้ ขณะที่เธอเลี้ยวรถเข้าจอดแล้วก็ดับเครื่องยนต์ ความรักที่ไม่เคยจะสมหวังมันช่างบีบคั้นและก็ยังเป็นหนึ่งในบททดสอบที่หนักหนาที่สุดของชีวิตเสมอมา แม้ว่าจะยังพอจะมีความหวังเล็ก ๆ น้อย ๆ ริบหรี่อยู่ในใจบ้างก็ตามที เพราะคนเราจะสามารถอยู่ต่อไปได้อย่างไรกัน หากว่าปราศจากซึ่งความหวัง แต่เธอก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่าโอกาสของตัวเองนั้นมันช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน ไม่ว่าฉู่ลี่เหยียนจะพยายามให้กำลังใจและก็ยังสร้างแผนการต่าง ๆ นานามากมายแค่ไหนก็ตามทีส่วนหนึ่งในใจของเธอมันกำลังกรีดร้องออกมาว่าแผนการเหล่านั้นมันช่างดูโง่เขลาเบาปัญญา และก็ไม่มีทางที่จะได้ผลกับคนอย่างฉู่เฮ่าชวนอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีตระหว่างเขากับเธอ แต่ถึงแม้จะคิดเช่นนั้น นั่นมันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมล้มเลิกความพยายามของตัวเองไปง่าย ๆ หรอกนะฉู่เฮ่าชวนได้เข้ามาอยู่ในหัวใจของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่เพียงว่ามันนานมากแล้ว นานจนเธอจำไม่ได้ เขาคงจะไม่เคยล่วงรู้เลยสักนิด ว่าเขามีความหมายต่อเธอมากมายเพียงใด เขาคงจะไม่เคยรู้เลยว่าเขาคือแสงสว่างที่ค

“แล้วเธอคิดว่ามันเป็นเพราะอะไรล่ะ” เขาเอียงคอเล็กน้อย จ้องมองเธออย่างจริงจัง...จริงจังมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา“ฉัน...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” เธอเม้มริมฝีปากล่างของตัวเองแน่น ก่อนจะค่อย ๆ ขยับตัวลุกออกจากตักของเขาอย่างเชื่องช้า “แล้ว...แล้วพี่อยากจะไปที่ห้องของฉันไหมคะ” เธอเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา เอื้อมมือลงไปสัมผัสจับมือของเขาเอาไว้ แววตาที่ส่งไปนั้นมันช่างชัดเจนในความปรารถนาเสียเหลือเกิน“ห้องของเธองั้นเหรอ”“ค่ะ” เธอจ้องมองเขาอย่างไม่คิดจะปิดบังความรู้สึกที่ร้อนแรงอยู่ในดวงตาอีกต่อไป ซ่งจื่อหานเสยผมที่ปรกอยู่หน้าผากขึ้นอย่างยั่วยวน แล้วก็ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสนอตัวให้กับเขาอย่างเต็มใจ “แล้วฉันก็ยังมีกุญแจมือรออยู่ในห้องด้วยนะคะ”“กุญแจมือ?” เขาทวนคำพูดของเธอ ดวงตาคู่คมจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอเขม็งอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับว่ากำลังจะซึมซับทุกคำพูดและก็ทุกความหมายที่เธอกำลังจะเสนอให้ทันใดนั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นทำลายความเงียบสงัด เธอเห็นเขารีบหยิบมันขึ้นมาดู ขมวดคิ้วมุ่นเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะลุกพรวดขึ้นยืนเต็มความสูง วางโทร

“ฉันก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเขาก็จูบฉันจริง ๆ นั่นแหละ” ซ่งจื่อหานพึมพำกับตัวเองเบา ๆ มากกว่าที่จะพูดกับเพื่อน “แต่แค่การจูบน่ะมันจะไปพออะไรกันล่ะ ในเมื่อฉันแทบจะ...เอ่อ...เสนอตัวให้กับเขาขนาดนั้นแล้ว บางทีเขาอาจจะแค่จูบฉันไปตามมารยาทก็ได้ใครจะไปรู้กันล่ะ” หญิงสาวครุ่นคิดอยู่กับตัวเอง ท้องไส้เริ่มจะปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อจินตนาการไปถึงความเป็นไปได้นั้นเขาจะยอมคว้าเอวของเธอแล้วก็กอดรัดเธอแน่นขนาดนั้นเชียวหรือ...ถ้าหากว่าเขาแค่พยายามจะทำตัวสุภาพตามมารยาทน่ะฉู่ลี่เหยียนเบ้ปากอย่างไม่เชื่อถือ “พี่เฮ่าชวนน่ะเหรอจะมาทำอะไรตามมารยาทน่ะ เธอจำไม่ได้รึไง ตอนที่พวกเรายังเป็นเด็ก ๆ ที่พวกเราไปเซ้าซี้ขอให้เขาพาไปเที่ยวสวนสัตว์น่ะ แม้แต่ตอนที่ฉันแกล้งบีบน้ำตาร้องไห้จะเป็นจะตาย เขาก็ยังไม่ชายตามองเลยด้วยซ้ำไปนะ แถมยังบอกกลับมาหน้าตาเฉยอีกนะว่า ‘ถ้าอยากจะเห็นแรดกับยีราฟก็ให้ไปส่องกระจกดูในห้องน้ำสิ’ แล้วก็หัวเราะลั่นบ้านเลยไม่ใช่เหรอ”ซ่งจื่อหานเผลอยิ้มออกมากับตัวเองเบา ๆ เมื่อนึกถึงวีรกรรมสุดแสบของฉู่เฮ่าชวนในวัยเยาว์ ใช่ ฉู่ลี่เหยียนพูดถูกเผงเลย คนอย่างเขาไม่มีทางที่จะไปจูบใ

“สวัสดีค่ะ” เธอเอ่ยทักทายกลับไปเสียงเบา แล้วความคิดหนึ่งก็พลันผุดขึ้นมาในหัว “เอ่อ...ฉันเดาว่าวันนี้พี่คงจะไม่ต้องรีบไปทำงานแต่เช้าสินะคะ”“ไม่นะ ฉันได้พูดอะไรแบบนั้นออกไปอย่างนั้นเหรอ” เขาทำหน้างุนงงเล็กน้อย มองหน้าเธอสลับกับน้องสาวของเขา “แล้วพี่ได้บอกเธอเหรอว่าต้องรีบไปทำงานแต่เช้าน่ะลี่เหยียน!” เขาหันไปถามฉู่ลี่เหยียน เพื่อนสาวของเธอจึงทำหน้าแหย ๆ ออกมา“เปล่าเลยค่ะ พี่ไม่ได้พูดสักหน่อย” ฉู่ลี่เหยียนรีบส่ายหน้าปฏิเสธเป็นพัลวัน “พอดีจื่อหานกับฉันคงจะสับสนเรื่องอะไรกันนิดหน่อยน่ะค่ะ” เธอรีบเดินเข้ามาควงแขนซ่งจื่อหาน “ว่าแต่เธอจะดื่มอะไรดีจ๊ะจื่อหาน มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง”“งั้น...ฉันขอมอคค่าเย็น ๆ สักแก้วหนึ่งก็แล้วกันนะ อ้อ แล้วก็ขอแซลมอนครีมชีสเบเกิลด้วยนะ”“โอเคเลยเพื่อนรัก” ฉู่ลี่เหยียนพยักหน้ารับคำ “เดี๋ยวฉันมานะ รอแป๊บหนึ่ง”“อืม” ซ่งจื่อหานพยักหน้ารับ แล้วก็ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ว่างตัวหนึ่งอย่างเสียไม่ได้ เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างยากลำบาก เมื่อเห็นสองพี่น้องตระกูลฉู่กำลังยืนค้ำหัวเธออยู่ตรงหน้า“แล้วจื่อหานช่วงนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ” ฉู

อันที่จริงแล้วนะ ถ้าหากว่าเธอได้คบกับฉู่เฮ่าชวนอย่างเป็นทางการเมื่อไหร่ แล้วเขายังกล้าที่จะไปดูหนังกับยัยเจิ้งลี่ซาอีกคนล่ะก็ เธอจะอาละวาดให้บ้านแตกไปเลย เธอไม่ใช่คนที่จะมาเล่น ๆ กับเรื่องของความรัก และเธอก็ไม่มีวันที่จะยอมให้แฟนของตัวเองไปออกเดตกับผู้หญิงคนอื่นอย่างเด็ดขาด และใช่ เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าเมื่อคืนนี้มันไม่ใช่เดตจริง ๆ จัง ๆ แต่เธอกับเขาก็จูบกันไปแล้ว และเธอก็ยังได้ไปนั่งอยู่บนตักของเขาอีกด้วย แถมเขาก็ยังแข็งตัวสู้มือเธอเสียด้วย เธอรู้สึกได้ถึงความปรารถนาของเขาที่กำลังดันดุนอยู่กับบั้นท้ายของเธอ และใช่ เธอพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะปลุกเร้าเขา แต่เธอก็ไม่ได้ทำให้เขาตื่นตัวสู้มือเธอเองทั้งหมดเสียหน่อยนะ เขามีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาด้วยตัวของเขาเองต่างหาก เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าถ้าหากว่าฉู่เฮ่าชวนเกิดไปมีอารมณ์กับผู้หญิงคนอื่นในขณะที่คบกับเธออยู่ล่ะก็ ความสัมพันธ์ของพวกเธอมันก็คงจะจบเห่ลงตรงนั้นอย่างแน่นอน“ฉัน...ฉันก็จำไม่ค่อยได้แล้วล่ะค่ะ” เธอตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อยลง แล้วก็ก้มหน้าลงงุด รู้สึกผิดขึ้นมาจับใจอย่างไม่มีสาเหตุทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้ดูดีและก