Semua Bab ในปกครองของมาเฟีย: Bab 41 - Bab 50

#หลายวันถัดมาขณะที่มะปรางกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงแสนอบอุ่น อนาคินทร์ เปิดประตูแล้วก้าวเดินเข้ามาในความมืด ร่างสูงเดินเซเล็กน้อยแต่ก็พอประคองตัวเองไว้ได้ แต่ทว่าแววตากลับนิ่งขรึมเกินกว่าจะเรียกว่าเมาธรรมดา สภาพนี้เดินกลับมาถึงห้องนอนได้ก็ดีแค่ไหนแล้วเนี่ยเขาถอดเสื้อคลุมทิ้งไว้กับพื้นตามด้วยเสื้อเชิ้ตด้านในจนเหลือเพียงท่อนบนเปลือยเปล่า ก่อนจะเดินตรงไปยังเตียงใหญ่คิงส์ไซส์ที่มีร่างของ มะปราง นอนหลับอยู่"อืมหอมจัง" เขาโน้มตัวลง มองหน้าเธอที่ซ่อนอยู่ใต้ปอยผม ก่อนจะจูบซับลงไปทั้งอย่างนั้นด้วยความเมาไร้สติ แต่ก็ยังได้กลิ่นหอมของเธออยู่ดี'นานแค่ไหนแล้ววะ! ที่ไม่ได้สัมผัสเธอจริงๆ จังๆ แบบนี้'อนาคินทร์คิดอยู่ในใจ หรือเป็นเพราะเขาเมากันนะถึงได้คิดแบบนี้ แต่ใบหน้านี้ ร่างกายนี้ ริมฝีปากนี้ รวมถึงส่วนนั้นของเธอ เขาได้เชยชิมอยู่ตลอดอยู่แล้ว"ทำไมเธอน่าเอางี้วะ!" ปกติก็เป็นคนหยาบคายอยู่แล้ว แต่พอเมาเขาหยาบคายมากกว่าเดิมเสียอีกกลิ่นสบู่ราคาแพงอ่อนๆ บนตัวเธอยังเหมือนเดิม อนาคินทร์โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้จนได้ยินเสียงลมหายใจเบาๆ ของเธอที่กำลังหลับสนิท ถึงจะเมาแต่ก็พอจะมีสติรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำอะ

#ภายในห้องประชุมชั้นใต้ดินขององค์กร บรรยากาศที่นี่ตอนนี้ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม อากาศเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศแต่ก็ไม่ได้หนาวเท่ากับบรรยากาศที่ถูกปกคลุมด้วยแรงกดดันที่ค่อยๆ บีบคั้นทุกลมหายใจของลูกน้องทั้งหมดที่นี่โต๊ะประชุมวงรีกลางห้อง รายล้อมด้วยชายฉกรรจ์ในชุดสูทดำ อาวุธครบมือพกซ่อนไว้ในเสื้อคลุมตามสไตล์ของกลุ่มมาเฟียที่ทำธุรกิจมืด อนาคินทร์นั่งอยู่หัวโต๊ะ แววตาคมกริบใต้เงาไฟนิ่งงันจ้องมองไปยังจอโปรเจคเตอร์ที่ฉายอยู่เบื้องหน้า ฉายให้เห็นรถบรรทุกที่ขนส่งสินค้าของเขา แต่ได้รับความเสียหายอย่างหนัก คนขับและคนนั่งไปด้วยก็เสียชีวิต เรียกได้ว่าพังเละแบบไม่เหลือชิ้นดี"ใครเป็นคนอนุมัติให้ปล่อยของล็อตนั้นโดยไม่เช็คเส้นทางก่อน?"เสียงของเขาไม่ได้ตะคอกแต่มันราบเรียบและกดดันเสียยิ่งกว่าการถูกตะโกนใส่ตรง ๆ หน้าอีกไม่มีใครตอบ แต่ทว่าหัวหน้าฝ่ายส่งของเหงื่อตกท่วมตัว สีหน้าสลดอย่างเห็นได้ชัด"ผะ ผมคิดว่าเส้นนั้นมันสะดวกกว่า และของก็จะถึงลูกค้าเร็วกว่าเดิมด้วยครับ" เอ่ยขึ้นเสียงสั่นๆปัง!เสียงฝ่ามือตบลงบนโต๊ะไม้เนื้อแข็งอย่างแรง ดังก้องไปทั่วห้องราวกับปืนลั่นกลางวงประชุม เล่นเอาบรร

#เวลาต่อมากล่องเล็กๆ ในมือแทบจะหล่นลงพื้น ตอนที่มะปรางเห็นขีดที่สองค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนแถบสีขาว เธอนั่งนิ่งอยู่ในห้องน้ำ ใบหน้าไร้สีสัน ดวงตาจับจ้องที่ผลตรวจนั่นราวกับโลกหยุดหมุนมันคือความจริง...'เธอกำลังท้อง'มือเธอสั่นเล็กน้อย ใจเต้นระรัว ความกลัว ความสับสน ความยินดีบางอย่างที่เธอยังไม่กล้าเปิดรับ ก่อนที่เธอจะรีบซ่อนผลตรวจไว้ใต้เสื้อผ้าชั้นในของลิ้นชักในตู้เสื้อผ้าถ้าเธอเอาทิ้งถังขยะเขาจะต้องเห็นแน่ๆ จากนั้นเธอก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วยืนขึ้นอย่างมั่นคงที่สุดเท่าที่ทำได้ถึงยังไงชีวิตก็ต้องเดินต่อ เธอยังมีคนที่ต้องดูแล ยังมีหน้าที่ที่ต้องทำ แต่เธอก็ไม่ได้คิดที่จะเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับตลอดไป ขอแค่เธอพร้อม เธอก็จะบอกเรื่องนี้กับเขาทันทีมะปรางใช้ที่ตรวจครรภ์หลังจากที่อนาคินทร์ออกไปทำงานแล้วและวันนี้เธอไปที่บ้านย่าเหมือนทุกครั้งพอถึงที่บ้านของย่าเธอยิ้มให้กับทุกคนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นก็เข้าครัวช่วยทำอาหาร ดูแลให้ย่ากินยา และนวดขาให้เหมือนเดิม แต่คนที่อยู่ด้วยกันทุกวันย่อมสังเกตได้"ช่วงนี้ปรางดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ" ย่าพูดลอยๆ ขณะนั่งอยู่บนเก้าอี้โยก มองหลานสาวด้วยแววตาอบอุ่นแ

เช้าวันถัดมาวันนี้แทนที่อนาคินทร์จะเร่งรีบออกไปทำงานเหมือนทุกที เขากลับนั่งอยู่บนโซฟา ใส่เสื้อยืดตัวเก่า กางเกงวอร์มแบบสบายๆ พร้อมไอแพดในมือที่เต็มไปด้วยลิสต์เรื่อง 'อาหารบำรุงครรภ์' กับ 'วิธีดูแลภรรยาตั้งท้องระยะต้น'มะปรางเดินออกมาจากห้องนอน เห็นเขานั่งหน้าขรึมเหมือนประชุมงาน แต่พอเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็ได้ยินว่าเขากำลังเปิดดูวิดีโอสอนทำอาหารอยู่"ไม่ไปทำงานเหรอคะ?" เธอถามเขาเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ "ไม่ไปวันนี้ลางานไว้แล้ว อาทิตย์นี้ขอ Work from home ไปก่อน งานไม่สำคัญเท่าลูกในท้องหรอก"มะปรางอึ้งไปนิด ไม่คิดว่าเขาจะเห่อถึงขนาดนี้ "จริงจังขนาดนั้นเชียว""แหงสิ ลูกฉันนะ" เขาพูดพร้อมกับหยิบสมุดที่อยู่ข้างๆ ตัวเองขึ้นมาเปิด "อันนี้เป็นลิสต์การกิน การดูแลตัวเอง ฉันจดไว้ให้""โห..." เพิ่งเคยเห็นลายมือการเขียนของเขาเป็นครั้งแรกเลย เพราะส่วนมากก็เห็นแค่ลายเซ็นของเขาผ่านๆ ตา สวยนะเนี่ย เขียนสวยเหมือนผู้หญิงเขียนเลย"เอาไปอ่านแล้วก็ทำตามด้วย""ว่าแต่คุณบอกว่า จะพาปรางไปหาหมอ""อืม นัดไว้ช่วงบ่ายน่ะ""ถึงว่าคุณไม่ไปทำงาน""มีหลายอย่างที่ฉันต้องทำ""....." เช้ามาเขาตื่นก่อน ส่วนเธอเพลียๆ ก็เลยนอนต่อ

#หกเดือนต่อมาณ เพ้นท์เฮ้าส์หรู มะปรางนั่งพิงหมอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น หน้าท้องของเธอตอนนี้เริ่มนูนชัดขึ้นจนไม่อาจปิดบังได้อีกแล้ว ทุกครั้งที่ขยับตัวหรือจะลุกเดิน ต้องใช้เวลาและแรงเพิ่มขึ้นกว่าปกติแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปยิ่งกว่าร่างกายของเธอ คือพฤติกรรมของคนที่อยู่ข้างกันอนาคินทร์คนนี้ไม่ใช่ผู้ชายเงียบขรึมในชุดสูทกับแฟ้มงานหนาๆ อย่างที่ใครหลายคนเคยรู้จักอีกแล้ว เพราะตอนนี้เขาสวมผ้ากันเปื้อนลายทางยืนทำอาหารอยู่ในครัวทุกวัน และวันนี้เขากำลังยืนล้างจานในครัวด้วยท่าทีตั้งอกตั้งใจ ถึงจะมีฟองเต็มแขนและทำจานตกแตกเสียงดังไปหลายใบแล้วก็ตาม แต่เขาก็ไม่เคยปริปากบ่นอะไรตอนเช้าเขาตื่นก่อนเธอทุกวัน หัดทำอาหารบำรุงสุขภาพแบบคนท้องด้วยสูตรที่เรียนจากยูทูบกลางวันก็จัดตะกร้าผ้า ตอนเย็นเขาคอยนวดเท้าให้เธอเบาๆ ให้คลายความตึงจากเนื้อที่ขยายใหญ่มากขึ้น ทั้งที่แต่ละวันของตัวเองก็ปวดหลังจากการทำงานในครัว และเตรียมของเตรียมห้องสำหรับลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาดูโลกอยู่แล้ว เรียกได้ว่าเหนื่อยกว่างานที่เคยทำอยู่หลายสิบเท่าเลยแต่ไม่เคยมีซักครั้งที่เขาจะปริปากบ่น มีแต่รอยยิ้มที่อบอุ่นกับสายตาที่มองหน้าท้องของเธอราว