All Chapters of น้ำผึ้งในรอยทราย: Chapter 51 - Chapter 60

นางก้าวนำจนมาถึงห้องพักแขก แล้วสั่งให้นางกำนัลสองคนเปิดประตู ทรงทอดพระเนตรด้านในเห็นร่างบางนอนหลบพริ้มบนเตียงผิวเนื้อเนินอกขาวลออตา ทรงหอบหายใจเล็กน้อยพยายามเก็บอาการเอาไว้ ทอดพระเนตรอารีมา“นางหลับอยู่หรืออารีมา” ทรงถาม พระเนตรไม่ได้มองคนถูกถามแม้แต่น้อย อารีมากัดฟันข่มกลั้นอารมณ์“เพคะ นางคงเมา”“แล้วนางจะรู้หรือว่าเป็นข้า ข้าอยากให้นางตื่นขึ้นมา รับรู้ว่าข้าคือคนที่มาหานางในคืนนี้ไม่ใช่น้องชายของข้า”“นางต้องทราบสิเพคะ ในเมื่อหม่อมฉันบอกนางแล้วว่าเจ้าชายจะเสด็จมาหานางในค่ำคืนนี้ ถ้าหากนางไม่ยินยอมพร้อมใจมีหรือจะยอมมางานเลี้ยง” เธอทูลเพื่อให้อีกฝ่ายคิดตาม ดูเหมือนเจ้าชายมีแววพระเนตรทอประกายขึ้นมา“แล้วเจ้าจะอยู่อย่างนี้หรือ ที่เหลือข้าจัดการเอง” ทรงตรัสน้ำเสียงสั่น ราวกับต้องการพิชิตเป้าหมายบนพระแทนบรรทมเสียเดี๋ยวนี้“แหม... เหตุใดพระองค์ทรงรีบร้อนนักเล่าเพคะ สรงน้ำเปลี่ยนฉลองพระองค์ก่อนไม่ดีกว่าหรือ”“ข้าคงไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนละมั้ง เพราะอย่างไรข้าก็ต้องถอดมันออกอยู่แล้ว” ทรงแย้มโอษฐ์ขณะตรัสอารีมากระตุกมุมปากอย่างพึงพอใจ “แล้วแต่เจ้าชายเถิดเพคะ”เจ้าชายเซบาสขยับใกล้พระแท่นบรรทมมากข

อาริกมันชะงักขมวดคิ้วเข้าหากัน“ทำไมเจ้าถึงต้องการให้พระนางหลุดจากตำแหน่ง ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้หรืออารีมา”“นางทำผิดจารีตนะสิท่านพ่อ นางเป็นชู้กับพระเชษฐาของฝ่าบาท เจ้าชายเซบาส เหตุการณ์เพิ่งผ่านไปพักใหญ่ฝ่าบาทให้ทุกคนปิดปากเงียบเลยไม่มีใครล่วงรู้ แต่ลูกทนไม่ได้หรอกท่านพ่อ ฝ่าบาทต้องเสียเกียรติเพราะหญิงต่างชาติเช่นนี้ ลูกจะทำให้นางเสียชื่อเสียงจนต้องระเห็จออกจากวัง!” เธอเข่นเขี้ยวออกมาราวกับคนมีความแค้นหนักหนากับนิลลนา อาริกมันสังเกตบุตรสาวสีหน้าหนักใจ“เจ้าแน่ใจแล้วหรืออารีมา สิ่งที่เจ้าพูดออกมาคือความจริงทุกคำ”“ท่านพ่อไม่เชื่อลูกหรือ ถึงได้ถามเช่นนี้” คนเป็นลูกย้อน มองพ่อแววตาตัดพ้อ“พ่อเป็นพ่อของลูกจะทำอะไรได้อารีมานอกจากเชื่อเจ้าต่อให้คำพูดเจ้าเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม แต่พ่อแค่ไม่อยากให้เจ้าทำผิด ถ้าหากเจ้ากำลังคิดจะทำก็ขอให้หยุดเสีย แต่ถ้าสิ่งที่เจ้าพูดคือความจริงพ่อก็ยินดีจะหาทางปลดพระสนมนิลลนาออกจากตำแหน่งแล้วขับไล่ออกจากประเทศ คณะรัฐมนตรีย่อมเห็นด้วยกับความคิดพ่ออยู่แล้ว”อารีมายกยิ้มพึงพอใจรีบจับท่อนแขนพ่อแน่น“ถ้าเช่นนั้นท่านพ่อรีบจัดการเสียเดี๋ยวนี้เลย ลูกไม่อยากให้ฝ่าบาททรงเสี

ทรงสาวพระบาท เหตุใดวันนี้มันถึงหนักกว่าทุกวัน มาถึงหน้าห้องทรุดหยุดยืนแล้วสบตากับราชองครักษ์คนสนิท“เรารู้สึกเหมือนกำลังเจอปัญหาหนัก การเป็นกษัตริย์ไม่ง่ายเลยอัสลัน” ทรงตัดพ้อออกมา อัสลันหนักใจแทนไม่เคยเห็นฝ่าบาทเป็นเช่นนี้มาก่อนเลยก๊อก! ก๊อก!เป็นครั้งแรกที่ทรงเคาะประตู ปกติจะเปิดเลยเพราะถือว่าทุกที่ในวังเป็นของพระองค์ ไม่นานประตูห้องเปิดออก ทรงก้าวเข้าด้านในเห็นร่างบอบบางนั่งคุดคู้สะอื้นแผ่ว อัสลันเหลือบมองเจ้าของหัวใจเห็นนางตาแดงก่ำราวกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก“ถวายบังคมเพคะฝ่าบาท” นาเดียทรุดกายหมอบลงกับพื้น“ไม่ต้องมากพิธีหรอก ลุกขึ้นนาเดีย”นาเดียทำตามรับสั่งลุกยืนแล้วเดินหลบไปด้านหลัง นิลลนาหันมาทางพระวรกายสูงใหญ่ เห็นทรงก้าวเข้ามาหา เธอขยับชิดริมเตียงยกผ้าห่มคลุมกายสีหน้าตื่นตระหนก ต่อให้นาเดียบอกว่าฝ่าบาทไม่ทรงกริ้ว แต่เธอก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี“พวกเจ้าออกไปก่อนเรามีเรื่องจะคุยกับนิลลนา”ทั้งสองพากันออกนอกห้องตามรับสั่ง นิลลนาชะเง้อคอมองหานางกำนัลคนสนิท ริมฝีปากบางกัดแน่นใจประหวั่นวิตกอย่างหนัก“ทรงต้องการอะไรเพคะ หม่อมฉันไม่มีอะไรจะให้พระองค์อีกแล้ว” เธอทูลถามเสียงสั่นน้ำตาเ

สองคนเก็บของพักใหญ่ก่อนห้องพักเปิดออก หน้าห้องหัวหน้านางกำนัลยืนอยู่ในมือถือชุดสำหรับสองคน เจ้าของห้องพักเลยพากันออกมา“คุณกีเยาะห์มีอะไรให้พวกเรารับใช้หรือเจ้าคะ” นาเดียเอ่ยถาม“ข้าเอาเสื้อผ้ามาให้พวกเจ้า เปลี่ยนเสียแล้วไปทำงาน”“เจ้าค่ะ” นาเดียรับมาแล้วรั้งให้อดีตพระสนมเข้าห้องนางกำนัลใหม่ออกมากด้านนอกในสภาพสวมเสื้อผ้าเรียบร้อย กีเยาะห์พึงพอใจแล้วพยักหน้าให้สองคนเดินตาม ห้องครัวกำลังวุ่นวายราวกับมีงานเลี้ยง อดีตพระสนมอดแปลกใจไม่ได้ หัวหน้านางกำนัลหยุดเท้าที่ห้องนี้“สำหรับนาเดียนางทำได้ทุกอย่างแล้ว ส่วนเจ้าคงทำไม่ได้ ข้าจะให้นำสำรับไปถวายฝ่าบาทและราชทูตจากเมืองอื่นแทน” เธอสั่งงาน“เจ้าค่ะ” นิลลนารับคำ แม้ใจไม่อยากทำก็ตามคนตัวเล็กถือถาดน้ำผลไม้ในมือหลังจากรับมา ก้าวตามนางกำนัลคนอื่นมาถึงห้องโถงใหญ่ภายในตำหนัก สองเท้าชะงักเมื่อเห็นฝ่าบาททรงอยู่ ณ ที่นี่ เหตุใดใจต้องเต้นแรงไม่แปลกหากต้องพบ แต่ทว่า... สตรีอีกนางซึ่งกำลังหัวเราะร่วนดูมีความสุขข้างพระวรกายกลับเป็นคนเดียวที่ทำให้เธอพบเจอกับเรื่องราวเลวร้ายใจเธอเดือด ร่างกายพาลสั่นเทาจนแก้วกระทบกัน นางกำนัลคนอื่นรีบเข้าประชิดส่งสายตาเชิงต

เจ้าชายเซบาส ทรงยืนทอดพระเนตรความวุ่นวาย ผ่านหน้าต่าง สองราตรีผันผ่านพระองค์ถูกเฝ้าระมัดระวังโดยราชองครักษ์ไม่ยอมให้ออกไปไหน ถามคำถามสักเท่าไหร่กลับไม่มีผู้ใดตอบ น้องชายต่างสายเลือด ทำกันเช่นนี้ได้อย่างไร ทำราวกับพระองค์ทรงเป็นทาสก็ไม่ปาน นี่คือการลบหลู่เกียรติอย่างร้ายกาจ มีเรื่องอันใดทำไมไม่บอกกัน กักขังเช่นนี้มันน่าเจ็บใจนักเมื่อสองคืนก่อนทรงตื่นบรรทมในห้องเดิมซึ่งใช้พักผ่อนพระวรกายเป็นประจำ แต่ทว่า... ในความทรงจำทรงอยู่อีกที่นั้นคือตำหนักพระสนมอารีมา และกำลังหมายพระทัยต่อพระสนมองค์ใหม่ของพระเชษฐา แล้วเหตุอันใดถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ทุกอย่างมันชวนให้สับสน แต่กลับไม่ได้คำตอบเลย ทรงระบายลมหายใจหนัก ครู่ใหญ่จึงได้ยินเสียงฝีเท้าประตูห้องเปิดออก ทรงทอดพระเนตรเห็นอนุชา ก้าวเข้ามาพร้อมราชองครักษ์คนสนิทเซบาสกอดอกแสดงท่าทางไม่สบอารมณ์อย่างรุนแรงจนมาซาฮาฟรู้สึกได้ กษัตริย์ผายพระหัตถ์เชิญพระเชษฐาให้นั่งลงบนโซฟาตัวยาวในห้องนั้นเสียก่อน สองพระองค์เผชิญหน้ากัน“ท่านพี่ท่านเป็นอย่างไรบ้าง” มาซาฮาฟทรงถามด้วยความห่วงใย“เจ้าถามพี่ แล้วพี่ควรตอบเจ้าเช่นไรดีมาซาฮาฟ พี่อยากรู้มีเหตุอันใดต้องกักขังพี่ไว้