All Chapters of สามพิศวาส: Chapter 11 - Chapter 20

“อุ๊ย ! พี่ดำ...” ดอกแก้วเอี้ยวตัวเหลียวไปมองร่างสูงใหญ่ สะโพกผายงอนงามของหล่อนแอ่นขึ้น ทำให้พูเนื้ออิ่มอูมที่เบียดติดกันแน่น ล้นทะลักออกมาจากซอกขาทางด้านหลัง“อื้อหือ... ของเมียพี่น่ากินจริง ๆ” ชายหนุ่มหอบหายใจฟืดฟาด ฝ่ามือหนาตะปบบีบแก้มก้นกลมกลึง ใช้นิ้วหัวแม่มือกดแผ่กลีบแคมขาวอวบแบะอ้าออก ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มก้มลงต่ำ แลบลิ้นร้อนปาดเลียผ่ากลางรูร่องแดงแจ๋แผล็บ ๆ ฉกแทงแยงแหย่เข้าออกเร็วระรัวความรู้สึกเสียวซ่านรุนแรงนั้นทำให้ดอกแก้วร้องครางจนปากคอสั่น ร่างบางเกร็งกระตุกด้วยความซ่านสยิวที่ยืดเยื้อต่อเนื่อง“อร๊า... ผัวจ๋าหยุดทรมานเมียเสียทีเถอะ” มือเล็กป่ายควานไปด้านหลัง เพื่อฉุดดึงร่างหนาให้ขยับเข้ามาใกล้ คว้าจับลำลึงค์ชูชันมาถูไถเสียดสี แล้วก็แอ่นโยกบั้นท้ายขมิบกลืนความเป็นชายจนสุดขนาด“ซี้ด... แน่นจริง ๆ แม่ดอกแก้วเมียพี่” สูดปากครางทรมาน เรือนกายบึกบึนสะท้านเยือกเพราะรวงรูรัดรึงตอดดูดรูดรั้งท่อนเอ็นหนึบแน่น“อื้อ... กระแทกเมียแรง ๆ เร็ว ๆ” หันไปมองคนที่กระเด้าซอยอยู่ด้านหลัง มือเล็กยึดขอบหน้าต่างเอาไว้ พลางกระดกก้นกระเด้งสวนของแข็งที่สอดเสยจ้วงงัดเข้ามาถี่ ๆ“อูย... รุนแรงเหลือเกิ

จันทร์เต็มดวงลอยเด่นท่ามกลางความมืดมิดของท้องฟ้า ดรุณีวัยสะพรั่งดำผุดดำว่ายดุจมัจฉากลางชลธาร สรีระงดงามสะโอดสะอง ผิวพรรณขาวผ่องเป็นยองใยล้อเล่นกับแสงเดือนแจ่มกระจ่าง ท่ามบรรยากาศฉ่ำเย็นในวงล้อมของแมกไม้ชายป่า ความสนุกรื่นเริงที่ได้ปล่อยกายปล่อยใจไปกับธรรมชาติทำให้หล่อนลืมคำนึงถึงภยันตรายที่อาจเกิดขึ้นกับตนเองโฮกกกเสียงคำรามกึกก้องที่ดังมาจากป่าลึก ทำให้ร่างบางหยุดเคลื่อนไหวแหวกกวักสายน้ำโดยทันที ดวงตากลมโตกวาดมองออกไปรอบกายอย่างวิตกกังวล ซุ่มเสียงทรงพลังนั้นจะเป็นสัตว์อื่นไปไม่ได้นอกจาก เสือ!โฮกกก กรรร... เดียรัจฉานเจ้าป่าแผดเสียงขู่กระโชกราวกับได้กลิ่นความหวาดกลัวของเหยื่ออันโอชะสาวน้อยโถมกายว่ายน้ำเข้าหาฝั่งด้วยความเร็วสุดชีวิต สองแขนจ้วงจ้ำสองเท้าทะยานถีบพุ่งตัว จนกระทั่งตะเกียกตะกายไปถึงจุดหมาย พลันรีบสับขาโกยอ้าวแบบไม่คิดชีวิตโฮกกก เสียงคำรามข่มขวัญนั้นดังกระชั้นเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที แต่ต่อให้มีสี่ตีนสี่ขาเท่ากัน ความเร็วของฝีเท้ามนุษย์หรือจะเปรียบเทียบได้กับสัตว์ป่ากรี๊ดดด...หล่อนกรีดร้องออกมาอย่างเกรงกลัวความตาย วิ่งตะบึงไปข้างหน้าไม่ห่วงผ้าผ่อนที่ถูกกิ่งไม้เกาะเกี่ยว และต

คืนนี้ดวงจันทร์ปรากฏให้เห็นเพียงครึ่งเสี้ยวดวงดาวสกาวแสงงามเป็นเจ้าฟ้า หลังจากดอกแก้วย้ายขึ้นไปอยู่บนเรือนใหญ่กับพ่อหมอดำ ที่เรือนรับรองหลังเล็กก็เหลือแค่บุหงากับการะเกดน้องสาวคนสุดท้องการะเกดอยู่ในวัยกำลังกินกำลังนอน พอตกค่ำหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย แต่บุหงานอนไม่หลับจึงออกมานั่งรับลมที่นอกชานครั้นอยู่คนเดียวบุหงาก็เกิดความคิดฟุ้งซ่าน ตั้งแต่พี่สาวของหล่อนมีผัวเป็นตัวเป็นตน บุหงามักจะได้ยินชาวบ้านแถวนี้เอ่ยคำว่าน้องเมียในเชิงสองแง่สองง่ามบ่อย ๆ ทำให้หล่อนไม่ค่อยสบายใจ แต่ก็ไม่กล้าไปฟ้องพี่สาวกับพี่เขย หล่อนอยากจะแยกย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่ก็เกรงกลัวอิทธิพลของไอ้เศรษฐีทองก้อนนั่นอีกหากมีผัวปกหัวคุ้มเกล้าเหมือนพี่ดอกแก้วคงดีไม่น้อย... ถอนใจเบา ๆ พลันใบหน้าชายผู้หนึ่งปรากฎขึ้นในความคิดบ้า ! เขาน่ากลัวจะตายไป ท่าทางคุกคามราวกับเสือตัวนั้นไม่มีผิด...แค่คิดก็ขนลุกขนพอง เด็กสาวลูบแขนเบาๆ“มีเรื่องกลุ้มใจรึ ไยจึงมานั่งตากน้ำค้าง”“อุ๊ย...” บุหงาสะดุ้งเพราะซุ่มเสียงกังวานที่ดังแหวกความเงียบขึ้นมา ทันใดก็รู้สึกถึงไออุ่นแผ่ซ่านกระทบผิวกาย ร่างบางนั่งตัวลีบเพราะตกใจจนขวัญกระเจิง“กลัวอะไรพี่รึ...

พ่อหมอเมฆินทร์ให้บุหงาทดสอบจิตที่ลำธารกว้างในคืนถัดมา ทั้งสองนั่งหันหน้าเข้าหากันที่ใต้โคนไม้ริมน้ำ เด็กสาวหลับตาภาวนาตามที่เขาสอนเสียงหวานสั่นระริกเพราะหวาดกลัวเสียงสัตว์ป่าแม้อุ่นใจว่ามีอีกคนนั่งอยู่ด้วยก็ตาม เด็กสาวภาวนาคำว่า อิเมตัง ไปเรื่อย ๆ จนเขาบอกให้พอจึงได้หยุด แต่ไม่ทันได้ลืมตาหล่อนก็ขวัญผวากรีดร้องเสียงหลงทันทีที่ได้ยินเสียงเสือคำรามโฮกกก กรรร...“พี่เมฆินทร์!!” บุหงาพุ่งเข้าหาร่างใหญ่ซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าหล่อน“บุหงา ใจเย็นๆ เสือมันอยู่ตั้งไกล” พ่อหมอเมฆินทร์ดันร่างเล็กให้ออกไปจากตัวเขาโฮกกก กรรร...กรี๊ดดด บุหงาโถมตัวเข้าหาพ่อหมอเมฆินทร์อีกครั้งราวกับพุ่งชน ร่างสูงใหญ่นั่งขัดสมาธิอยู่ริมน้ำจึงหงายหลังร่วงสู่ผืนลำธารโดยมีร่างน้อยติดแขนของเขาไปด้วย คนทั้งสองลอยคออยู่ในสายน้ำเย็นฉ่ำ“ฉะ...ฉันขอโทษ” ก็เสืออยู่ตั้งไกลแต่ทำไมเสียงมันดังก้องกังวานราวกับอยู่ใกล้เช่นนั้นเล่า แล้วทำไมมันถึงร้องไม่หยุด เด็กสาวกอดรัดร่างแกร่งเอาไว้แน่น“กลับเถิดจ้ะ พาฉันกลับเรือนเถิดนะจ๊ะ”เด็กสาวอ้อนวอนเสียงสั่น หล่อนแข้งขาอ่อนเปลี้ยทรงตัวในน้ำไม่ไหว และคงเดินกลับเรือนไปไม่ได้เป็นแน่เวลานั้นบุหงา

“พี่...พี่เมฆินทร์จ๋า ฉันเสียว” บุหงาครวญครางไม่ต่างกัน แก่นกายชายที่หล่อนควบขี่สร้างความรู้สึกประหลาดมากกว่ามือและปากของเขานัก“เอาเลยแม่บุหงา มาแตกพร้อมกัน”เขายกใบหน้าขึ้นมาจากอกอิ่มเพื่อสบตากับเด็กสาวซึ่งหม่นมัวด้วยไฟกาม สั่งอย่างไรได้อย่างนั้น และเขาก็เลื่อนมือไปบดบี้เม็ดเสียวน้อยๆ ให้หล่อนร้องกรี๊ด ก่อนจะปล่อยให้จุดกระสันเสียดสีกับพงขนหยาบ ยามเมื่อหล่อนไถลตัวขึ้นไปชนแล้วอัดคาไว้แนบแน่น“ซี้ดดด อึ้ยยย” ทั้งสองร้องครางประสานเสียงน้ำอุ่น ๆ พุ่งกระฉูดราดรดความเป็นชาย ขณะอีกฝ่ายหลั่งความสุขออกมาเนืองนองราวกับอดกลั้นไว้นานเป็นชาติ หน้าตักแกร่งเปียกชุ่มด้วยน้ำสังวาสบุหงาซวนซบกระปลกกระเปลี้ยกับแผ่นอกกว้าง พ่อหมอเมฆินทร์จับเด็กสาวยกจากตักให้นอนหงาย แล้วก้มลงดอมดมก่อนแลบลิ้นเลียผิวนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า หลังจากนั้นจึงพาเด็กสาวลงน้ำไปล้างเนื้อล้างตัวแล้วก็อุ้มกลับเรือนพำนัก เวลานั้นหล่อนหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลียความสำเร็จของเขาลอยอยู่ไม่ไกล เด็กสาวคนนี้หลอกง่ายฉิบหาย ไม่คิดไม่ฝันว่าสวรรค์จะส่งหล่อนมาแก้ปัญหาให้เขา พ่อหมอเมฆินทร์กระหยิ่มยิ้มย่องขณะเดินกลับเรือนครั้นพาเด็กสาวไปส่งที่เรื