Semua Bab สามพิศวาส: Bab 1 - Bab 9

หมู่บ้านจำปาขาว ขึ้นชื่อเรื่องการทำเสน่ห์เมตตามหานิยมและปลุกเสกของขลัง ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในย่านนั้นรวมถึงละแวกใกล้เคียง ต่างพร้อมใจกันยกย่องให้ พ่อหมอดำ เป็นอาจารย์ผู้มีวิชาอาคมไสยเวทย์เก่งกล้าอันดับหนึ่งดอกแก้ว บุหงา การะเกด เก็บสัมภาระลงเรือเดินทางออกจากหมู่บ้านถลางน้อยตั้งแต่ท้องฟ้ายังไม่สว่าง พวกหล่อนร่วมแรงแข็งขันช่วยกันพายเรือ จนมาถึงหมู่บ้านจำปาขาวในตอนสายวันเดียวกัน เรือนของพ่อหมอดำ ตามหาไม่ยาก แต่การเข้าพบพ่อหมอดำไม่ใช่เรื่องง่าย เนื่องจากหนุ่มใหญ่ผู้นี้มีนิสัยรักสันโดษ ไม่ชอบสุงสิงกับคนหมู่มาก และเขาสามารถหยั่งรู้ว่าเวลาใดจะมีคนเดือดร้อนมาหาเพราะต้องการความช่วยเหลือจริง ๆแต่กว่าจะได้เจอหน้าพ่อหมอดำ พวกหล่อนก็ต้องนับนิ้วรอคอยอยู่นานถึงห้าวัน โชคยังดีที่สำนักคุณไสยของหนุ่มใหญ่มีเรือนพำนักให้กับคนต่างถิ่นที่เดินทางมาไกล“ข้าทำเสน่ห์ให้ได้ แต่ข้าไม่รับลูกศิษย์”พ่อหมอดำตอบปฏิเสธเสียงห้วน ทำให้สามสาวมองหน้ากันเลิกลัก ครั้นเห็นท่าทางสิ้นหวังของพวกหล่อน พ่อหมอดำก็อดที่จะรู้สึกเวทนาไม่ได้เขาเป็นผู้ชายย่อมใจอ่อนกับสาวสวยเป็นเรื่องธรรมดา โดยเฉพาะกับเด็กสาวที่ชื่อดอกแก้ว รูปร่างหน

ยิ่งหนั่นเนื้อนวลนางได้ซึมซับน้ำมันจันทน์หอม กลิ่นหวานละมุนจากกายสาวยิ่งหอมฟุ้งรัญจวนจิต ชายหนุ่มก้มลงไปสูดดมอย่างสุดจะฝืนข่มใจดอกแก้วมีรูปร่างกะทัดรัดบอบบาง ช่วงแขนขาเรียวเสลาสมส่วน ทรวงอกกลมโตขาวสล้างพุ่งชันเหมือนดอกบัว ปลายถันเป็นสีชมพูระเรื่อ ช่วงเอวคอดกิ่วเล็กนิดเดียว แต่สะโพกผายงอนงามเย้ายวน ตรงเนินเนื้ออวบอูมปิดสนิทไม่มีขนเพชรบดบังสักเส้น ช่างเป็นสาวน้อยที่สวยสดงดงามเหลือเกิน น่าริษยาไอ้คนที่จะได้เป็นผัวหล่อนฉับพลันความคิดฟุ้งซ่านก็ผุดขึ้นมาในหัว มันปลุกปั่นให้เกิดความปรารถนาร้อนร้ายที่ต้องการจะครอบครองดอกไม้งามไว้เป็นสมบัติส่วนตัวพ่อหมอดำไม่เคยรู้สึกพิศวาสสตรีแปลกหน้ามาก่อน ทั้งที่มีผู้หญิงนับร้อยเคยมานอนเปลือยกายให้เขาทำพิธีคุณไสย แต่ก็ใช่ว่าชายหนุ่มจะตายด้าน เรื่องสอยกามกับผู้หญิงมีอยู่บ้างเป็นบางครั้งคราว เพียงแค่ไม่มีการผูกมัด พอสำเร็จความใคร่แล้วก็เลิกแล้วต่อกันบ้าฉิบหาย... ทำไมเขาถึงฟุ้งซ่านขนาดนี้ เป็นไปได้หรือไม่ว่าคุณไสยอาคมมันย้อนเข้าตัว เขาจึงเป็นบ้า คิดลามกกับเด็กสาวที่หนีร้อนมาพึ่งเย็น แม่ดอกแก้วไม่ใช่ดอกไม้ข้างทางที่เขาสามารถเด็ดดมแล้วโยนทิ้งราวกับผีซ้ำด้ามพ

ชั่วครู่ที่ทั้งสองมองสบตากัน หัวใจของหญิงสาวเต้นระทึกรุนแรงจนได้ยินเสียง พ่อหมอดำยิ้มอ่อนตรงมุมปาก นึกเวทนาหล่อนขึ้นมาครามครัน“เอ็งกลัวเจ็บรึ” เขาถามไถ่ซุ่มเสียงอ่อนโยนดอกแก้วพยักหน้ายอมรับอย่างเขินอาย แค่โดนนิ้วเขาทิ่มแทงหล่อนยังรู้สึกเจ็บแสบไม่หาย ถ้าโดนท่อนเอ็นเขากระแทก ...ของหล่อนคงฉีกขาดยับเยิน“ถ้าเช่นนั้น ข้าจะให้เวลาเอ็งเตรียมตัวเตรียมใจ...สามวัน แต่วันนี้ขอให้ข้ากอดจูบเอ็งให้ชื่นใจสักหน่อย” ออดอ้อนเสร็จแล้วเขาก็มลงจูบหล่อนอย่างหิวกระหาย บีบขยำเคล้นคลึงสองเต้ากลมโตอย่างไม่ออมแรงจนเนื้อนุ่มปลิ้นล้นง่ามนิ้ว ดอกแก้วครางหวิวด้วยความเสียวสะท้าน พ่อหมอดำช่างดุดันเร่าร้อนและเอาแต่ใจเหลือเกิน แต่ความบุ่มบ่ามเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มก็เป็นเสน่ห์ร้อนร้ายอย่างหนึ่ง“อ๊าย...” หล่อนสะดุ้งคราง เมื่อฝ่ามือหนาตะปบลงมาที่เนินหนั่นโหนกนูน เขาลูบคลำบีบเคล้นพูเนื้ออวบอูมที่เบียดแน่น ก่อนจะแทรกลำนิ้วถูไถเสียดสีตรงกลางร่องแฉะฉ่ำ บดบี้เร่งเร้าจนร่างบางแอ่นระแน้เกร็งกระตุก “เต็มไม้เต็มมือดีจริง ๆ แม่ดอกแก้วของพี่...” พึมพำเสียงห้าวพร่า ปากหยักอ้างับปลายถันกลมเป่ง ดูดเลียเสียงดังจ๊วบจ๊วบ ก้านนิ้วแกร่

คืนนี้ดอกแก้วเตรียมตัวเตรียมใจมาเสียตัวให้พ่อหมอดำอยู่แล้ว หล่อนอาบน้ำอาบท่าขัดสีฉวีวรรณร่างกายทุกซอกมุมจนเกลี้ยงเกลาขาวสะอาด ประพรมน้ำอบน้ำหอมมาอย่างดี แต่พอเผชิญหน้ากับชายหนุ่มตรง ๆ หล่อนกลับรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ  เขาอาบน้ำประแป้งมานั่งรออยู่ที่แคร่ใต้ถุนเรือน พอเห็นหล่อนก็พุ่งเข้ามาหาทันที ร่างสูงใหญ่บึกบึนมีเพียงผ้าขาวม้าเดียวห่อหุ้มท่อนล่าง“ทำไมช้านักล่ะ”พ่อหมอดำแย่งถาดใส่กาจากมือหญิงสาวไปถือเอง พลางกวาดมองเรือนร่างขาวผ่องอย่างมีความหมายยามนี้ดอกแก้วนุ่งแค่ผ้าแถบกับผ้าถุง หล่อนไม่ได้สวมเสื้อผ่าอกหรือใส่สไบเช่นเมื่อตอนกลางวัน เขาจึงมองเห็นลาดไหล่และเนินอกอวบใหญ่อย่างสะดวกสายตา“ฉันรอให้คนอื่นเข้านอน แล้วก็ไปต้มน้ำชามาให้พี่ดำจ้ะ”ดอกแก้วก้มหน้าตอบเสียงเบา กิริยาขวยอายไร้จริตมารยาทำให้ชายหนุ่มบังเกิดอารมณ์ฮึกเหิมคึกคัก อยากจะทำเรื่องตื่นเต้นกับหล่อนไว ๆ“เรารีบขึ้นเรือนกันเถอะ”เขาเอ่ยชวนเอาดื้อ ๆ และหล่อนก็ไม่ได้อิดออด ถ้าขืนกระบิดกระบวนอยู่ตรงนั้นนานอาจจะมีคนผ