All Chapters of ร้อนรักตำหนักใน: Chapter 51 - Chapter 60

พระสนมตัวน้อยที่มีจิตวิญญาณของหญิงสาววัยยี่สิบแปดซึ่งเคยพบเจอกับหนุ่มหล่อมากมาย คิดว่าตัวเองมีภูมิต้านทานเสน่ห์เพศตรงข้ามค่อนข้างอยู่ในระดับเข้มแข็ง แต่... เพียงมองสบตากับเขา เธอกลับรู้สึกแก้มร้อนผ่าว  คนวัยหนุ่มสาวล้วนตกเป็นทาสฮอร์โมน ... “หลี่น่า เมื่อคืน... เจ้ามีความสุขหรือไม่” ซ่งหยวนซีโอบกอดร่างบางแล้วถามไถ่“เอ่อ... เพคะ” หญิงสาวหน้าแดงแล้วแดงอีก คนบ้า! ถามอะไรก็ไม่รู้ซ่งหยวนซียิ้มออกมาอย่างโล่งใจ หลี่น่าไม่มีอาการซึมเศร้าหรือเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นในค่ำคืนที่ผ่านมา เขาเชยคางเรียวเล็กขึ้น เพื่อให้นางมองสบตา “ข้าอาจจะมีรสนิยมไม่เหมือนใคร แต่ข้าอยากให้เจ้ารู้ว่า ข้าหวงแหนเจ้ามาก” ชายหนุ่มกล่าวย้ำเตือนถึงความเป็นเจ้าของในตัวนางที่ผ่านมาเขาไม่

จูเยี่ยนตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อครู่ที่นางเปิดประตูห้องบรรทมของพระชายาหลี่รี่เข้าไปแล้วเห็นภาพบัดสีบนเตียง ยิ่งไปกว่านั้น... ชายชู้ที่นายหญิงนอนเปลือยกายกอดก่ายแนบชิด คือองค์ชายเยว่หัว รัชทายาทแห่งแคว้นตงเยว่ ภาพที่ได้เห็นทำให้จูเยี่ยนนึกถึงเหตุการณ์เลวร้ายในอดีต ยี่สิบปีก่อน... ทหารของแคว้นตงเยว่ลักลอบข้ามเขตชายแดนของแคว้นฉงเยว่เข้ามารุกรานชาวบ้าน ครอบครัวของจูเยี่ยนถูกทหารตงเยว่สังหารอย่างโหดเหี้ยม พวกมันจับนางไปที่ค่าย รุมย่ำยีนางจนสลบและโยนทิ้งลงไปในแม่น้ำ เพราะพวกมันคิดว่านางตายแล้ว แต่โชคดีมารดาของหลี่รี่บังเอิญได้พบร่างของจูเยี่ยนที่ลอยมาติดอยู่ท่าน้ำหลังบ้านและได้ช่วยชีวิตจูเยี่ยนเอาไว้ ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา จูเยี่ยนถวายการรับใช้สองแม่ลูกด้วยความซื่อสัตย์ภักดี และไม่เคยขัดคำสั่งพวกนาง แม้ว่าพวกนางจะสั่งให้จูเยี่ยนทำเรื่องที่เลวทรามต่ำช้าเพียงใด หรือจะโขกสับเยี่ยงทาส จูเยี่ยนยกย่องเทิดทูนพวกนางสองแม่ลูกประหน

ร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคือเรือนกายเปลือยเปล่าของซ่งเหยียนหมิง และไม่ใช่เรื่องง่ายที่ลีน่าจะทำใจให้เคยชินกับความบ้าระห่ำเหนือการคาดเดาของเขา“เจ้าอายจนหน้าแดงไปหมดแล้ว” น้ำเสียงกระเซ้าเย้าแหย่ เขาจับข้อเท้าของนางแยกออกจากกัน แล้วพิศมองเนื้อในความสาวความร้อนทำให้ผิวบอบบางบริเวณนั้นแดงก่ำและดูยิ่งโป๊เปลือยชวนให้ขัดเขิน เมื่อตกอยู่สภาพที่ถูกมองเห็นแบบชัดเจนถึงรูขุมขนขนาดนี้แล้ว ทำให้หัวใจเต้นแรงจนแทบกระเด็นออกมานอกทรวงอก“พอแล้วเพคะ อย่าจ้องหม่อมฉันแบบนั้น” ลีน่าเอาฝ่ามือปิดบังของสงวน แววตาของซ่งเหยียนหมิงเกือบลุกเป็นไฟ เขาอยากเอาตัวตนที่เหยียดขยายจนแข็งชูชันชำแรกเข้าไปในความสาวสดรัดรึงของนางแทบใจจะขาด แต่ทั้งคู่เพิ่งขึ้นมาจากบ่อน้ำแร่ร้อน หากลงไม้ลงมืออย่างบุ่มบ่ามเขาจะทำให้หลี่น่าเจ็บ“ข้าอยากดื่มน้ำหวานในตัวเจ้า” ซ่งเหยียนหมิงดึงมือเรียวเล็กออกจากเนินเนื้ออวบอูม แล้วก้ม

ลีน่าตกใจจนแทบจะเป็นลม เมื่อจู่ๆ ม่านผ้าดิบถูกคนด้านนอกเปิดเข้ามาอย่างพรวดพราด ขณะที่อี๋ชินอ๋องกำลังอุ้มนางแหวกว่ายอยู่ในธารน้ำตกด้วยเรือนร่างที่ไร้อาภรณ์ สายตาหวงแหนที่มองมาทำให้หญิงสาวรู้สึกกระดาก จนต้องขืนกายออกจากวงแขนแข็งแรงที่โอบกอด“ท่านมาเร็วกว่าที่คิด” ซ่งเหยียนหมิงเอ่ยทักทายญาติผู้พี่อย่างไม่รู้สึกร้อนหนาว“ยังมีอีกหลายสิ่งที่ข้าทำได้เร็วกว่านี้” ซ่งหยวนซีถอดเสื้อผ้าออกจากร่างอย่างว่องไง ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ล้อนจ้อนจะเดินลงไปในธารน้ำตก และว่ายน้ำไปแย่งเอาพระสนมตัวน้อยกลับคืนมา“เหยียนหมิงรังแกเจ้าไปกี่ครั้ง” เขาถามนาง น้ำเสียงหงุดหงิด“ครั้งเดียวเพคะ” เธอไม่กล้าสบตากับชายหนุ่ม ซ่งหยวนซีไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน แต่ก็ไม่พูดพร่ำสิ่งใดให้เป็นการเสียเวลาอีก เขาอุ้มร่างอรชรเดินไปท

 หญิงสาวเงื้อฝ่ามือขึ้นอย่างเชื่องช้า แล้ววางลงบนโต๊ะเสียงดังปัง! ใบหน้างามปรากฏรอยยิ้มภาคภูมิใจ นัยน์ตากลมโตหวานฉ่ำราวกับเคลือบคลอด้วยหยาดน้ำผึ้ง “คำพูดคนเมาเชื่อได้รึ?” เขาหัวเราะอย่างเอ็นดูในยามมีสติหลงเหลือเพียงน้อยนิดหญิงสาวกลับยิ่งรู้สึกหยิ่งพยอง เธอไม่มีวันยอมให้ใครมากล่าวหาว่าเป็นคนพูดจาหลอกลวงเด็ดขาด “อยากพิสูจน์ความจริงหรือไม่เพคะ” เธอทำเสียงจิ๊กจั๊กในปากขัดใจ“ข้าอยาก... แต่สภาพเช่นนี้ เจ้าจะทำอะไรได้”คำพูดท้าทายของซ่งเหยียนหมิง กลายเป็นแรงยั่วยุซึ่งฉุดกระชากหญิงสาวลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ ท่าทางยอมตายไม่ยอมแพ้ของนาง ทำให้ดวงตาคู่คมของอี๋ชินอ๋องเป็นประกายวาววับร่างอรชรเยื้องย่างเข้าหาชายหนุ่มด้วยท่วงท่าเฉิดฉันท์งามสง่าราวกับนางพญามาร ซ่งเหยียนหมิงกะพริ