Semua Bab เสน่หาเลขาของมาเฟีย: Bab 1 - Bab 10

ร่างอรชรของหญิงสาวหุ่นสมส่วนอ้อนแอ้นทรวดทรงอวบอิ่มเต่งตึงน่าสัมผัสไปทั้งร่างกาย ผิวสีน้ำผึ้งไม่ขาวไม่ดำจนเกินไปกับเรือนผมสีน้ำตาลยาวสลวยมัดรวบตึงไว้กลางศีรษะ จอมใจ หรือ กานต์พิชชา แสงทรัพย์ เลขาสาวใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่งดูเชิดรั้นตามสไตล์ของคนดื้อรั้นสู้ไม่ถอย ดวงตากลมโตสีน้ำตาลชวนหลงใหลที่เต็มไปด้วยเสน่ห์อันไม่อาจต้านทานได้ อีกทั้งยังมีริมฝีปากสีชมพูระเรื่ออิ่มเอิบ ที่เมื่อยามหญิงสาวส่งยิ้มไปให้คู่สนทนาทีไรก็ทำให้ชายหนุ่มหรือคู่สนทนาใจเต้นแรงได้อย่างง่ายดายจอมใจสวมเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนขายาวสีเข้มเข้ารูปเผยให้เห็นเรียวขายาวสลักเสลา หญิงสาวกำลังก้าวเดินเข้ามาในผับดังที่ใหญ่โตหรูหรา ถึงแม้ว่าจอมใจจะแต่งตัวธรรมดาไม่ได้หวือหวาโชว์เนื้อหนังมังสาแต่ทว่าก็มีชายหนุ่มหลายคนจับจ้องมองมายังร่างเล็กสูงเรียวด้วยสายตาหื่นกระหายตามประสาของเหล่านักท่องเที่ยวยามราตรีหญิงสาวไม่ได้สนใจสายตาของใครทั้งนั้นในเวลานี้เพราะเธอมีสิ่งที่ต้องทำให้สำเร็จ เธอรีบร้อนเดินแทรกตัวผ่านผู้คนจำนวนมากตรงไปยังห้องวีไอพีที่ชายหนุ่มหน้านิ่งจอมเย็นชาอยู่และในขณะที่จอมใจกำลังเดินอยู่นั้นโทรศัพท์ในมือของเธอก็สั่นแจ้งเตือนขึ้

ก่อนหน้านั้นช่วงพลบค่ำของวัน ร่างกำยำของชายหนุ่มหน้าเอเชียคมเข้มดูดุดันและน่าเกรงขามสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวกำลังก้าวเดินย่างกรายเข้ามาในคฤหาสน์ของตระกูลเทวาศิริโชติด้วยแววตาและสีหน้าที่เรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความเดือดดาลที่มีอยู่เต็มอกชายหนุ่มก้าวเดินมุ่งหน้าไปยังห้องโถงใหญ่เพราะก่อนหน้านี้ลูกน้องคนสนิทของเขารายงานให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง นักรบจึงรีบกลับมาที่บ้านของตัวเองทันทีใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ นักรบก็เดินมาถึงห้องโถงใหญ่ภายในคฤหาสน์สุดหรูหรา นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องก็พบว่ามีมารดากับบิดาของเขาและผู้หญิงแปลกหน้าอีกหนึ่งคนที่ยืนเกาะแขนอยู่ข้างๆ พ่อของนักรบ ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นพร้อมกับแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน“นี่มันอะไร!” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยออกมาอย่างก้องกังวานหญิงสาวใบหน้าสวยหวานดูท่าทางอ่อนโยนแต่นักรบกลับมองออกว่าเธอไม่ได้มีแววตาที่อ่อนโยนแบบที่แสดงออกมาเลย เธอสวมชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาวที่ยืนอยู่ข้างๆ บิดาของนักรบสะดุ้งโหยงเล็กน้อยพร้อมกับกอดรัดวงแขนแกร่งของชายแก่เอาไว้แน่น“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร!” นักรบเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของบิดาและหญิงสาวที่ดูมีอายุ

หลังจากที่จอมใจซื้อยาคุมฉุกเฉินเสร็จเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็เดินกลับมาที่อพาร์ทเมนท์ที่เธอเช่าอยู่พร้อมกับถุงยาในมือและโทรศัพท์ของเธอ ระยะทางจากร้านขายยามาถึงหน้าอพาร์ทเมนท์ของเธอไม่ได้ไกลกันมากนัก หญิงสาวเดินแค่ไม่กี่นาทีก็ถึงอพาร์ทเมนท์ของตัวเองแล้วร่างบางย่างกรายเข้ามาภายในอพาร์ทเมนท์ที่ไม่ได้ดูเก่าหรือใหม่จนเกินไป ตึกอาคารขนาดใหญ่มีประมาณห้าชั้นที่สร้างขึ้นเพื่อให้ชนชั้นกลางและชนชั้นล่างสามารถเช่าอยู่กันได้แบบสบายๆ เพราะค่าเช่าต่อเดือนแค่หลักพันเท่านั้นจอมใจเดินขึ้นบันไดมาเรื่อยๆ เพราะห้องพักของเธออยู่เพียงแค่ชั้นที่สองของตึกเธอจึงไม่เคยใช้ลิฟต์เลยสักครั้งตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ มือบางเอื้อมไปด้านหลังกระเป๋ากางเกงยีนขายาวของตัวเอง เธอหยิบกุญแจห้องออกมาจากกระเป๋าหลังกางเกง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่หญิงสาวเดินมาถึงหน้าห้องของตัวเองพอดี จอมใจใช้กุญแจที่หยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงไขประตูหน้าห้องและเปิดประตูเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วด้วยร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงภายในห้องของหญิงสาวถึงแม้จะเป็นห้องขนาดเล็กแต่ทว่าทุกอย่างกลับดูเป็นระเบียบและมีการจัดสรรปันส่วนได้อย่างดีเยี่ยมร่างอรชรเดินเ

ร่างกำยำของนักรบเดินเข้ามาในห้องทำงานของตัวเอง ชายหนุ่มย่างกรายมานั่งลงบนเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานตัวใหญ่กลางห้อง เขานั่งครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะสะบัดหัวไล่ความคิดที่ฟุ้งซ่านออกไป ชายหนุ่มเปิดแฟ้มเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานเพื่อเซ็นเอกสารต่างๆ ที่เลขาของเขาน่าจะเป็นคนเอามาวางไว้ให้ ในขณะที่นักรบกำลังอ่านตัวอักษรมากมายบนแผ่นกระดาษอยู่นั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงหวานคุ้นหูเอ่ยขึ้นมาหลังประตูห้องทำงาน นักรบจึงเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ“ขออนุญาตค่ะท่านประธาน” จอมใจพูดขึ้นมาก่อนที่เธอจะเปิดประตูแง้มเข้าไป จอมใจเข้ามาภายในห้องพร้อมกับพนักงานสาวอีกหนึ่งคนที่อาสาถือถาดแก้วกาแฟเข้ามาให้เธอเนื่องจากจอมใจต้องเอาเอกสารเข้ามาให้นักรบด้วยจอมใจหันไปยิ้มให้พนักงานสาวเหมือนเป็นการขอบคุณที่เธอช่วยถือถาดแก้วกาแฟเข้ามาให้เธอ พนักงานสาวรีบเดินไปวางถาดแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะทำงานให้ท่านประธาน เจ้าหล่อนก้มหัวให้ชายหนุ่มหนึ่งครั้งก่อนที่เธอจะรีบเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องทำงานของนักรบไปทันทีจอมใจวางแฟ้มเอกสารให้นักรบอย่างแผ่วเบาก่อนที่เธอจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสตามสไตล์ของเธอ “อันนี้เป็นเอกสารรายการสั่งซื้อสิ

ร่างกำยำสมบูรณ์แบบเหมือนดั่งรูปปั้นเทพเจ้ากรีกโบราณของนักรบเดินเข้ามาภายในเพนท์เฮาส์ของตัวเองโดยที่ในวงแขนแกร่งมีเสื้อสูทสีกรมเข้มอยู่เพราะชายหนุ่มถอดมันออกด้วยความอึดอัดทำให้ท่อนบนของร่างหนามีเพียงเสื้อเชิ้ตที่ชายเสื้อหลุดลุ่ยออกมาจากกางเกงเนื้อดีดูไม่เป็นระเบียบสักเท่าไหร่หลังจากทานอาหารกับลูกค้าเสร็จเรียบร้อยแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไป จอมใจขอตัวนั่งรถกลับเองหลังจากที่ลงมาถึงด้านล่างอาคารซึ่งนักรบก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะปกติจอมใจก็มักจะเป็นแบบนี้เสมอ พอทานอาหารหรือพบปะพูดคุยกับลูกค้าเสร็จเธอก็จะขออนุญาตกลับเองทุกครั้งนักรบย่อตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องนั่งเล่นภายในเพนท์เฮาส์พร้อมกับมือหนาโยนเสื้อสูทลงบนโซฟาอย่างไม่สนใจไยดีชายหนุ่มเอนกายไปกับพนักพิงโซฟาและหลับตาลงอย่างครุ่นคิด ช่วงนี้มีเรื่องรบกวนจิตใจเขาเยอะไปหมดทั้งเรื่องของบิดามารดาและจอมใจ เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองควรจัดการปัญหาอันไหนก่อนเป็นอันดับแรกเลยนักรบครุ่นคิดอยู่สักพักเขานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้นพร้อมกับมือสากเอื้อมไปหยิบเสื้อสูทที่เขาโยนไว้บนโซฟาขึ้นมา นักรบล้วงหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองออกมาเพื่อโทรห