บทที่ 6 เคียงข้างมาตลอด

ร่างกำยำของนักรบเดินเข้ามาในห้องทำงานของตัวเอง ชายหนุ่มย่างกรายมานั่งลงบนเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานตัวใหญ่กลางห้อง เขานั่งครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะสะบัดหัวไล่ความคิดที่ฟุ้งซ่านออกไป ชายหนุ่มเปิดแฟ้มเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานเพื่อเซ็นเอกสารต่างๆ ที่เลขาของเขาน่าจะเป็นคนเอามาวางไว้ให้ 

ในขณะที่นักรบกำลังอ่านตัวอักษรมากมายบนแผ่นกระดาษอยู่นั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงหวานคุ้นหูเอ่ยขึ้นมาหลังประตูห้องทำงาน นักรบจึงเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ

“ขออนุญาตค่ะท่านประธาน” จอมใจพูดขึ้นมาก่อนที่เธอจะเปิดประตูแง้มเข้าไป จอมใจเข้ามาภายในห้องพร้อมกับพนักงานสาวอีกหนึ่งคนที่อาสาถือถาดแก้วกาแฟเข้ามาให้เธอเนื่องจากจอมใจต้องเอาเอกสารเข้ามาให้นักรบด้วย

จอมใจหันไปยิ้มให้พนักงานสาวเหมือนเป็นการขอบคุณที่เธอช่วยถือถาดแก้วกาแฟเข้ามาให้เธอ พนักงานสาวรีบเดินไปวางถาดแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะทำงานให้ท่านประธาน เจ้าหล่อนก้มหัวให้ชายหนุ่มหนึ่งครั้งก่อนที่เธอจะรีบเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องทำงานของนักรบไปทันที

จอมใจวางแฟ้มเอกสารให้นักรบอย่างแผ่วเบาก่อนที่เธอจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสตามสไตล์ของเธอ 

“อันนี้เป็นเอกสารรายการสั่งซื้อสินค้าจากประเทศจีนค่ะท่าน” พูดจบ จอมใจก็เปิดสมุดจดของเธอขึ้นมาดูตารางงานของชายหนุ่มภายในวันนี้

“ส่วนตารางงานของวันนี้ก็มีประชุมตอนเที่ยงตรงค่ะ ฉันเตรียมเอกสารการประชุมไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ หลังจากประชุมเสร็จช่วงบ่ายสี่โมงก็มีไปทานอาหารกับลูกค้ารายใหญ่ ส่วนสถานที่เดี๋ยวฉันจะโทรคอนเฟิร์มกับร้านและทางลูกค้าของเราอีกรอบหนึ่งช่วงบ่ายค่ะ”

“…” นักรบไม่ได้ตอบกลับอะไร

“ก็..วันนี้ก็มีแค่นี้ค่ะท่าน” หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับปิดสมุดจดของตัวเองลง

“อือ” ชายหนุ่มตอบกลับสั้นๆ

“ค่ะ งั้นฉันขอตัวไปจัดห้องประชุมก่อนนะคะ” 

สิ้นเสียงของจอมใจ นักรบก็พยักหน้าให้หญิงสาวเบาๆ หนึ่งครั้ง จอมใจส่งยิ้มสดใสกลับไปให้ชายหนุ่มและหันหลังตั้งท่าจะเดินออกจากห้องไปแต่ทว่าเสียงทุ้มทรงพลังก็พูดขึ้นมาเสียก่อนจึงทำให้จอมใจต้องหันกลับมาหาชายหนุ่ม

“จอมใจ” 

“คะ?” 

นักรบนั่งเงียบไปชั่วครู่ ถึงเขาจะอยากคุยเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอมากขนาดไหนแต่ดูท่าทีของจอมใจแล้ว เขาคิดว่าเธอคงยังไม่อยากคุยเรื่องนี้กับเขาในตอนนี้

“ไม่มีอะไร ไปเถอะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาอย่างราบเรียบ

“ค่ะ” จอมใจตอบกลับสั้นๆ 

หลังจากนั้นเธอก็หันหลังกลับและเดินออกจากห้องทำงานของนักรบอย่างช้าๆ ร่างเล็กย่อตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานของตัวเองพร้อมกับถอนหายใจออกยาวด้วยความอึดอัดใจ ถึงแม้ว่าภายนอกเธอจะดูปกติแต่จริงๆ แล้วภายในใจของเธอมันกลับรู้สึกหนักหน่วงไปหมดเลย

จอมใจไม่อยากให้ตัวเองคิดอะไรมากไปกว่านี้เธอจึงรีบลุกขึ้นยืนและเดินไปที่โต๊ะของรุ่นน้องคนเมื่อเช้าที่เจอและทักทายเธอ

“หวานจ๊ะ” เสียงหวานของจอมใจเอ่ยเรียกรุ่นน้อง

“ค่ะพี่จอมใจ” หวานหันหน้ามามองที่รุ่นพี่พลางส่งยิ้มหวานสมชื่อของเธอมาให้จอมใจ

“ไปช่วยพี่จัดห้องประชุมหน่อยจ้ะ”

“ได้ค่ะพี่”

“ขอบใจจ้ะ”

หลังจากนั้นจอมใจกับพนักงานรุ่นน้องก็พากันเดินไปยังห้องประชุมใหญ่ภายในชั้นที่พวกเธอทำงานอยู่ พวกเธอทั้งสองคนเข้ามาในห้องประชุมและช่วยกันจัดเอกสารเพื่อเตรียมพร้อมในการประชุมและพวกน้ำกับของว่างทานเล่นต่างๆ เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับเจ้านายและเหล่าคณะผู้ที่มาเข้าร่วมการประชุม

“พี่จอมใจเก่งมากเลยนะคะ” หวานเอ่ยขึ้นมาในขณะที่พวกเธอกำลังแบ่งหน้าที่กันจัดโต๊ะประชุมอยู่

“ทำไมละ” จอมใจส่งยิ้มอบอุ่นไปให้พลางถามกลับไป

“ก็พี่สามารถทำงานกับท่านประธานมาได้ตั้งนานแล้วพี่ก็ทำได้ดีมากๆ เลยค่ะ หวานได้ยินคนพูดกันว่าไม่เคยมีใครทำงานกับท่าประธานได้ถึงเดือนเลยสักคนนะคะ” หวานเว้นวรรคเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเอ่ยต่อ

“อีกอย่างหนึ่งนะคะ ท่านประธานก็แสนจะเย็นชาพูดน้อยขนาดนั้น ไม่มีใครสามารถเดาใจท่านประธานได้เลยค่ะ”

“จริงๆ ท่านประธานก็ไม่ได้เป็นคนเดาใจยากอะไรเลยนะ ท่านแค่ชอบคนเก่งขยันทำงานเร็วก็เท่านั้นแหละ” จอมใจตอบไปตามความจริง ในคราแรกเธอก็ไม่คิดว่าตัวเองจะทำงานกับนักรบได้เหมือนกัน แต่เพราะคุณป้าณิชามาขอร้องเธอ เธอจึงต้องพยายามเข้าหานักรบด้วยความจริงใจบริสุทธิ์ใจของเธอ

“จริงเหรอคะ” 

“จริงสิจ๊ะ หวานก็พยายามเรียนรู้จากพี่ไวเยอะๆนะ ยังไงก็เป็นประสบการณ์ของเราทั้งนั้นต่อให้เราไม่ได้ทำงานที่นี่แล้วแต่ถ้าเราไปสมัครงานที่อื่นถ้าเรามีความสามารถ ไปไหนก็มีแต่คนรับเข้าทำงานแน่นอนจ้า”

“ได้ค่ะพี่จอมใจ หวานจะตั้งใจทำหน้าที่ของหวานให้เต็มที่และเก่งแบบพี่ให้ได้เลยค่ะ” 

“เก่งมากจ้ะ”

สิ้นเสียงของจอมใจ ทั้งสองสาวก็ส่งยิ้มกว้างให้กันและกัน จากนั้นพวกเธอก็รีบจัดห้องประชุมต่อจนเสร็จสรรพ กระทั่งเวลาล่วงเลยไปจวบจนใกล้ถึงเวลาการประชุม หวานก็ขอตัวออกไปทำงานของตัวเองต่อ ส่วนจอมใจก็ใช้เวลาจัดแจงนั้นนี้อีกสักนิดก่อนที่ทุกคนจะเข้ามาภายในห้องประชุม

หลังจากนั้นนักรบกับเหล่าหัวหน้าแต่ละแผนกก็ค่อยๆ ทยอยเดินเข้ามาในห้องและนั่งประจำที่ของตัวเองตามตำแหน่งที่จอมใจจัดเตรียมไว้ให้ ร่างกำยำของท่านประธานหน้านิ่งเดินไปย่อตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหัวโต๊ะประชุมใหญ่ จอมใจจึงก้าวเดินมานั่งลงฝั่งขวาของท่านประธานเพื่อจดสรุปหัวข้อการประชุมในวันนี้

จอมใจนั่งหลังตรงและหยิบสมุดจดกับแล็ปท็อปของตัวเองขึ้นมาวางไว้ด้านหน้าของตัวเอง เมื่อทุกคนเข้ามาในห้องกันจนครบทุกคนแล้ว จอมใจก็เอ่ยขึ้นมาเพื่อเปิดการประชุมทันที

เวลาผ่านพ้นไปเรื่อยๆ จนจบการประชุมในวันนี้ หลักๆ จะเป็นจอมใจที่พูดคุยตอบโต้กับหัวหน้าแต่ละแผนก ส่วนนักรบนั้นก็ได้แต่พยักหน้ากับตอบกลับคำเดียวว่าไม่ ในสิ่งที่เขาไม่เห็นด้วย 

นักรบปรายตามองจอมใจอยู่เป็นระยะ เขารู้ว่าเธอเป็นคนที่ตั้งอกตั้งใจทำงานแค่ไหนแต่เขาก็ไม่คิดเลยว่าเมื่อเธอเจอเรื่องแบบนั้นไปแล้วเธอยังสามารถทำตัวปกติได้ขนาดนี้ 

นี่เธอมีความรู้สึกเหมือนผู้หญิงปกติบ้างหรือเปล่าเนี่ย