Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

คุณหนูเจียงอวี่หร่านแต่งองค์ทรงเครื่องจัดเต็มเพื่อจะเผด็จศึกท่านแม่ทัพจางอวี่เทียนชายในดวงใจ ที่นางทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้ครอบครองชายในดวงใจหลังจากให้คนของตัวเองไปจัดการตั้งแต่ที่รู้ว่าท่านแม่ทัพจะไปที่โรงเตี้ยมที่เดิมที่เคยเกิดเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน นางได้ทำให้คู่หมั้นของแม่ทัพจางอี้เทียนแตกแยกกันจนถึงทุกวันนี้ ไม่มีคู่หมั้นอย่างนังหลินซูซานมาเสนอหน้ากวนใจนางที่เมืองหลวงแห่งนี้ได้สี่ปีกว่าแล้ว ในเมื่อครั้งก่อนนางทำสำเร็จคืนนี้นางก็จะต้องทำสำเร็จด้วยเช่นเดียวกันยามชวี่ตอนนี้ในห้องรับรองท่านแม่ทัพได้นั่งดื่มกับคนสนิทของตัวเองรอเวลาให้เหยื่อลงมือก่อนแล้วค่อยตลบหลังให้กับคนที่ทำร้ายคู่หมั้นของตัวเองมาโดยตลอด คนของอี้เทียนได้จัดเตรียมสามีให้พวกนางทั้งห้าคนเป็นที่เรียบร้อยในเมื่อพวกนางอยากมีสามีเขาก็จะจัดให้พวกนางอย่างสมใจ"พวกนางเดินทางมาถึงแล้วขอรับท่านแม่ทัพ"คนสนิทกระซิบแม่ทัพเบาๆให้ได้ยินกันแค่ภายในห้องแม่ทัพหนุ่มจากยกยิ้มมุมปากเหี้ยมเกรียม"เตรียมคนของเราให้พร้อมถ้าพวกนางเคลื่อนไหวให้ลงมือตลบหลังพวกนางได้เลย อย่าลืมที่จะส่งคนไปเรียกพ่อแม่ของพวกนางมาดูบุตรสาวที่แสนดีของพวกเขาด้วยละ" แม่

"เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าเยี่ยงไรข้าไปป่าวประกาศว่าเกลียดคู่หมั้นของตัวเองเช่นนั้นหรือ เพียงแค่ข้าไม่มีเวลาให้นางก็เท่านั้นจึงทำให้นางวิ่งตามข้าไปทุกที่ที่เจอกัน เพราะนางยังเด็กมากข้าจึงรอให้นางเติบโตจึงจะตบแต่งนางเข้าจวนแต่เหมือนว่ามีคนจงใจใส่ร้ายคู่หมั้นของข้ามาโดยตลอดเลยนี้ตอนนางอยู่ที่เมืองหลวง ข้าจึงขอให้ท่านแม่ทัพหลินพานางไปอยู่ด้วยที่ชายแดนใต้ ถึงเวลาข้าจะไปรับนางกลับมาแต่งงานให้ถูกต้องและจวนของข้าแม่ทัพจางอี้เทียนจะมีฮูหยินแค่คนเดียวคือหลินซูซานเท่านนั้นและไม่คิดจะรับเมียรองและอนุเข้าจวนให้ภรรยาของข้าต้องทุกข์ใจ"คุณหนูเจียงอวี่หร่านส่ายหน้าทั้งน้ำตาไม่ยินยอมกับสิ่งที่ได้รับฟังพูดจบท่านแม่ทัพจึงควบม้าจากไปทันทีไม่แม้จะหันมามองให้เสียสายตากับหญิงสาวจอมแสร้งตรงหน้าเจียงอวี่หร่านกรีดร้องอย่างไม่ยินยอมที่ชายในดวงใจของตัวเองบอกว่าจะเดินทางไปรับนังหลินซูซานขึ้นมาแต่งงาน นางวางแผนเอาไว้หลายปีกว่าจะลงมือทำให้ท่านแม่ทัพเกลียดมันแต่ตอนนี้มันไม่ได้เป็นตามที่นางหวังไว้พอไม่ได้ดังใจนางจึงกรีดร้องนิสัยเดิม บิดาของนางจึงให้บ่าวลากนางขึ้นรถกลับจวนด้วยความอับอายไม่ต่างกันกับเพื่อนของนางทั่ง

"วันนี้เจ้าก็พักก่อนเถอะเดินทางมาไกลพรุ่งนี้ค่อยไปหาพวกเขาก็ได้ ถึงท่านจะเดินทางไปตอนนี้ก็ไม่ได้พบหน้าของพวกเขาหรอกเพราะซ่านเอ๋อร์คงไม่ยอมเปิดบ้านต้อนรับท่านอย่างแน่นอนซ้ำยังจะทำให้นางโกรธท่านมากขึ้นกว่าเดิมอีก ข้าแนะนำให้ท่านเข้าทางเจ้าสองแฝดถึงจะดีกว่าหวังว่าคนที่ฉลาดอย่างท่านแม่ทัพจางจะคิดออกข้าบอกได้แค่นี้"แม่ทัพหลินซูเฉินบอกก่อนที่จะทหารจะพาท่านแม่ทัพจางอี้เทียนไปพักที่กระโจมใหญ่ที่ให้ทหารเตรียมเอาไว้ให้ตั้งแต่ทได้รับจดหมายด่วนจากเมืองหลวงเรื่องส่งแม่ทัพจางอี้เทียนมาประจำการที่ชายแดนใต้สลับกันก็ดีเหมือนกันจะได้กลับไปดูแลจวนที่จากมานานหลายปี ฮ้องเต้กำชับในจดหมายว่าสามารถสลับกันดูแลทั้งสองค่ายได้แต่อาจจะมีคำสั่งเปลี่ยนแปลงอีกก็ได้ตอนนี้ให้ประจำการด้วยกันไปก่อนคงจะคิดถึงบุตรสาวที่ไม่เคยสนใจมานานพอนางส่งของจากทางใต้ให้เข้าไปถวายในวังหลวง น้ำหนักในใจของบิดาก็ส่งมาถึงลูกสนมเล็กๆที่ชายแดนแห่งนี้เพราะตลอดเวลานางจะส่งให้มารดากับฮ้องเต้คนละส่วนกันจึงทำให้มารดามีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น และขออนุญาติออกมาอาศัยข้างนอกวังได้แล้วฮ้องเต้ประทานจวนให้หนึ่งหลังกับบ่าวไพร่จำนวนหนึ่งให้ตำลึงออกมาตั้ง

หลังจากที่พี่ชายกลับค่ายทหารไปแล้วสองแฝดก็ไปเรียนกับอาจารย์กับพี่เลี้ยงแล้วจึงเหลือเพียงแม่ทัพจางอี้เทียนกับหลินซูซานที่นั่งเผชิญหน้ากัน"ข้ารู้ว่าเจ้ายังโกรธและเกลียดพี่อยู่แต่ขอพี่อธิบายเหตุผลได้ไหมซานเอ๋อร์" พอนางไม่ว่าอะไรชายหนุ่มจึงพูดต่อ "จริงอยู่ที่เมื่อก่อนพี่รำคาญเจ้าที่ตามหึงหวงหาเรื่องตบตีสตรีทุกนางที่เข้าใกล้พี่จึงทำให้พี่เบื่อหน่ายผู้หญิงทั้งไม่เคยรู้ว่าทุกครั้งมีคนวางแผนให้เจ้าหึงหวงในตัวพี่ นั้นคือคุณหนูเจียงอวี่หร่านพี่ให้คนตามสืบหลังจากเกิดเรื่องของเราที่โรงเตี้ยมแต่ที่น้องประกาศถอนหมั้นกับพี่มันเกินความคาดหมายเพราะตลอดเวลาตั้งแต่ที่เจ้าเลยปักปิ่นก็จะตามพี่ไปทุกที่เมื่อพี่กลับมาที่เมืองหลวง น้องก็รู้เวลาส่วนใหญ่พี่จะอยู่ที่ชายแดนหรือสนามรบมากกว่าและพี่คิดว่าจะรอให้น้องโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาสักสามปีแล้วค่อยคุยเรื่องแต่งงาน เพราะเวลาที่พี่จะไปชายแดนหน้าที่ดูแลจวนก็คือน้องแต่เราก็ยังไม่ได้คุยกันก็เกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน พี่ยอมรับว่าโกรธมากเพราะถึงอย่างไรการหมั้นหมายของเราที่เกิดขึ้นพี่ก็ต้องแต่งน้องเข้าจวนอยู่แล้ว ใช่เมื่อก่อนที่พี่ว่าให้น้องเสียใจเพราะอยากให้น้องถอน

"ท่านแม่ข้าพาท่านพ่อมากินมื้อเที่ยงด้วยขอรับข้าอยากให้ท่านพ่อสอนวิชาต่อสู้ให้ข้าด้วยขอรับท่านแม่ต่อไปข้าจะได้ปกป้องท่านแม่กับน้องสาวไม่ให้ใครรังแกท่านแม่ได้" หลินต้าหลางรีบบอกสิ่งที่เขาต้องการกับมารดาทันที"ข้าก็อยากจะเรียนด้วยเหมือนกันเจ้าค่ะเพราะจะเอาไว้ป้องกันท่านแม่กับทุกคนในจวนด้วยเจ้าค่ะแต่ตอนนี้ข้าหิวข้าวแล้วเจ้าค่ะท่านแม่" สองแฝดที่เดินจูงมือบิดามาคนละข้าง"ได้ไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยคุยกัน" นางบอกกับลูกน้องทั้งสองด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนช่างต่างจากคุยกับสามีเช่นเขาเหลือเกิน แม่ทัพจางคิดในใจแต่ก็ดีใจที่นางไม่ไล่ตะเพิดไม่ยอมให้นั่งร่วมโต๊ะด้วยนับว่าสองแฝดคือเกาะกำบังให้กับแม่ทัพเลยละในตอนนี้ ยิ่งตอนได้กินอาหารร่วมกับลูกและเมียมันอร่อยจนแม่ทัพแทบจะกลืนลิ้นนี้มันอาหารอะไรถึงได้รสชาติดีขนาดนี้ เหลาอาหารที่ขึ้นชื่อยังชิดซ้ายไปเลยกับอาหารที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ทั้งสองแฝดที่กินข้าวไปยิ้มไปปากก็บอกอร่อยมากท่านแม่พร้อมยกนิ้วโป้งให้มารดาทั้งสองข้าง "สุดยอดเจ้าค่ะท่านแม่ลูกชอบที่สุด" บุตรสาวบอกกับมารดาทั้งยังบอกให้บิดาชิมให้ครบทุกอย่างว่ามารดาทำอาหารอร่อยมากและมันก็เป็นความจริง สามแม่ลูกคุย