All Chapters of ภรรยาเก่าท่านแม่ทัพ: Chapter 31 - Chapter 40

"พระชายาฟางอี้หลิงเจ้าก็รู้ว่าสมรสพระราชทานนั้นไม่สามารถหย่าขาดได้ ที่เสด็จพี่เขียนนั้นก็รอให้ข้ากลับมาจัดการกับเรื่องของเราสองคน ถึงแม้ว่าเสด็จพี่จะประทับตราให้กับพระชายาแต่ถ้าข้าไม่ลงลายมือมันก็ไม่มีทางสมบูรณ์เพราะถึงอย่างไรข้าก็มีพระชายาเอกเพียงคนเดียวคือเจ้าและลูกทั้งสองคนที่เกิดมาก็คือเชื่อพระวงศ์ทั้งสองคนนี้ หนังสือหย่าที่พระชายาลงลายมือเอาไว้ข้านำมันมาด้วยและข้าไม่มีวันลงลายมืออย่างแน่นอน"ท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีหยิบเอาหนังสือหย่าออกมาจากอกเสื้อยกให้นางดู ก่อนจะฉีกขาดครึ่งอย่างไม่สนใจฟางอี้หลิงทั้งตกใจและโกรธท่านอ๋องที่ฉีกหนังสือหย่าที่นางลงทุนร้องขอต่อฝ่าบาทมาอย่างยากลำบากกว่าขอได้มา แต่เขาไอ้คนชั่วที่เห็นแก่ตัวกับนำมาฉีกต่อหน้านาง เส้นความอดทนของฟางอี้หลิงขาดผึงนางกระโจนเข้าตบตีท่านอ๋องด้วยความโกรธและตะโกนด่าให้พระสวามีอย่างไม่เกรงกลัวโทษจากการทำร้ายเชื่อพระวงศ์เลยสักนิดท่านอ๋องเพียงแค่ให้นางระบายอารมณ์ที่กำลังโกรธ ถ้านางได้ทุบตีเขาแล้วทำให้นางดีขึ้น ท่านอ๋องเพียงแค่ปัดป้องตัวเองนิดหน่อยเสียงสองผัวเมียในห้องที่ปรับความเข้าใจกัน ได้ยินเพียงเสียงพระชายาที่ลอดออกมาให้ได้ยินแต่ท่

ผ่านไปอีกสองเดือนตอนนี้ทุกอย่างลงตัว ร้านขายเสื้อผ้าประสบความสำเร็จอย่างสูง รายได้ร้านขายน้ำชากับขนมหวานดีมากทำกันแทบไม่ทัน พ่อบ้านจี้ที่ดูแลร้านเป็นอย่างดีและไม่ให้ฮูหยินออกไปที่ร้านบ่อย บัญชีก็เอามาให้ตรวจที่จวนทุกครึ่งเดือนแต่เซี่ยเสี่ยวหลานก็ยังไปเดือนละสองครั้งเพื่อดูการจัดร้านเอาเสื้อผ้าออกไปโชว์ใส่หุ่นให้มองเห็น ให้น่าสนใจต่อลูกค้าที่เดินผ่านหน้าร้านเพื่อดึงดูด พอมองเห็นแบบชุดเสื้อผ้าที่เอาออกโชว์หน้าร้านทุกอาทิตย์จะไม่ซ้ำแบบกันบริการทุกระดับประทับใจ คือสโลแกนของทางร้านที่เซี่ยเสี่ยวหลานอบรมพนักงานของร้าน แต่ถ้ามาเพื่อจะหาเรื่องก็ฟาดกับไม่สนใจใครเหมือนกัน ส่วนบิดาตอนนี้หลงใหลกับการทำสวนผักผลไม้ได้มองเห็นผักที่ปลูกเองกับมือเจริญเติบโต ก็ยิ่งภาคภูมิใจผักที่จวนจึงไม่ขาดแคลนสักอย่างแถมไม่ต้องซื้อหาให้เปลืองตำลึงสักอีแปะ ตอนนี้นายท่านเซี่ยได้ไปซื้อที่ว่างเปล่าที่นอกตัวเมืองติดแม่น้ำ ทำเป็นฟาร์มเพื่อที่จะเลี้ยงไก่ เป็ด หมู ให้ห่างจากบ้านเรือนของชาวบ้านและชุมชนนายท่านเซี่ยต้าเหิงก๊วนซื้อที่ไปเป็นพันๆหมู่เลยทีเดียว ตามที่บุตรสาววาดแบบให้มีทั้งที่ทำนาข้าว แต่ต้องหลังจากผ่านหน้าหนาวไปก

รุ่งเช้ามาคุณหนูเจียงอวี่หร่านต้องกรีดร้องด้วยความตกใจที่โดนกระชากตัวให้ตื่นจากค่ำคืนที่เร่าร้อนของนางกับท่านแม่ทัพจางอี้เทียน"งามหน้านักนังลูกสาวตัวดีของเริงรักกับกุลีแบกห้ามช่างงามหน้านัก" บิดาของนางตบหน้าบุตรสาวจนหน้าหันมารดาของเจียงอวี่หร่านรีบเข้าไปเอาผ้าคลุมกายบุตรสาวเอาไว้"นี้สาวใช้ตัวดีของเจ้ามันหายหัวไปไหนจะให้เจ้านายทำตัวบัดสีถึงเพียงนี้ถ้ามันาโบยมันให้ตายไปเสีย" เสียงบิดาของเจียงอวี่หร่านด่าท่อบุตรสาวและสาวใช้"ไม่จริงเมื่อคืนข้านอนกับท่านแม่ทัพจางอี้เทียน"นางบอกกับมารดาพอเห็นหน้าคนที่นางนอนด้วยคุณหนูเจียงผู้สูงส่งถึงกับกรีดร้องเสียงดังไม่ยอมรับ นางอ้างว่าตัวเองนอนในห้องนี้กับท่านแม่ทัพเมื่อคืนนี้ไม่เชื่อก็ให้ถามเพื่อนที่มาด้วยกันกับนางทั้งสี่คนดูก็ได้"อ้อเพื่อนที่นอนกับกุลีเหมือนกันกับแกนั้นใช่ไหมตอนนี้คงโดนบิดามารดาทุบตีไม่ต่างกับเจ้ากระมัง เจ้าก็เหมือนกันฮูหยินเลี้ยงลูกได้ดีจริงๆข้าจะส่งนางไปสำนึกที่วัดครึ่งปีห้ามลงจากเขาโดยเด็ดขาด""ท่านแม่ช่วยข้าด้วยนะเจ้าคะ" นางกรีดร้องโวยวายไม่ยอมรับความจริงที่อยู่ตรงหน้าจึงโดนบิดาตบหน้าอีกครั้งและให้บ่าวลากนางออกจากโรงเตี้ยมก่อน

วันนั้นทั้งวันที่สองพี่น้องรับรู้ว่าตัวเองมีพ่อเหมือนกับเพื่อนในจวนทุกคน สองแฝดนั้นจูงมือบิดาคนละข้างเดินไปทั่วทั้งจวนและแปลงนาของมารดามีคนคุ้มกันที่เดินตามหลังมาหลายคน ส่วนคนงานนั้นได้รับรู้จากนายท่านบิดาของคุณหนูฟางอี้หลิงแล้วว่า บิดาของหลานท่านนั้นเป็นถึงท่านอ๋องน้องชายขององค์ฮ่องเต้ ทุกคนต่างก็ตกใจที่ตลอดหกปีไม่เคยเห็นหน้าสามีของคุณหนูเลย มารู้อีกทีคุณหนูของพวกตนนั้นเป็นถึงพระชายาเอกของท่านอ๋องท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีที่มีฉาชาแม่ทัพปีศาจคุมทหารนับแสนที่พึ่งจะไปรบกลับมาจากชายแดนเหนือ นายท่านนั้นเรียกแม่บ้านให้ตามคนงานในจวนมาพูดก่อนที่จะออกไปสั่งหัวหน้าคนงานในไร่เรื่องของราชบุตรเขยผู้สูงศักดิ์ เดี๋ยวพอหลานชายหลานสาวพาบิดามาแนะนำตัวจะได้ไม่ล่วงเกินเบื้องบนให้โดนลงโทษและมันคือเรื่องจริงที่สองแฝดนั่งม้าพาบิดาเที่ยวชมไปจนทั่วไร่นาของมารดาแล้วตะโกนบอกกับคนงานว่า มากับบิดาที่เป็นแม่ทัพใหญ่ทุกคนต่างก็ทำความเคารพท่านอ๋องด้วยความนอบน้อม องครักษ์คนสนิทนั้นมองดูท่านอ๋องของตัวเองก่อนจะยิ้ม นานมากแล้วที่ท่านอ๋องไม่เคยยิ้มได้เหมือนในวันนี้ตั้งแต่ออกรบเคียงบ่าเคียงไหล่กันมาตั้งแต่ท่านอ๋องได้สิบห้าพรร

"ท่านแม่ทัพเครื่องดื่มที่ชื่อว่า กาแฟของฮูหยินของท่านช่างถูกใจข้ายิ่งนัก ดื่มแล้วทำให้สดชื่นยิ่งนักขอรับองค์ชายพระองค์คิดเหมือนกระหม่อมไหมพะยะค่ะ" กุนซือเจียงถามองค์ชายสองว่ามีความคิดเห็นเหมือนตัวเองหรือไม่"อืมข้าก็ชอบเหมือนท่านกุนซือเจียง" องค์ชายสองตอบทั้งที่ยังดื่มไม่หมด ก่อนจะหันไปหาสหาย"ท่านว่าจริงไหมแม่ทัพโจว""พะยะค่ะกระหม่อมก็คิดเหมือนกันกับกุนซือเช่นกัน""ข้าคิดอิจฉาท่านแม่ทัพโจวเสียสิที่มีฮูหยินที่ดีและใส่ใจท่านถึงเพียงนี้ ดูของฝากแต่ละอย่างที่ส่งมาให้ท่านข้ายังไม่เคยได้ดื่มจากที่ไหนเลยนะ ท่านดูนั้นสิอาหารแห้งมากมายอีกทั้งอะไรที่เรียกว่าโจ๊กแห้งนั้นยังไม่มีใครเขาทำกันเลย นางยังหามาให้กินได้เลยนอกจากต้มน้ำจากหม้อเพียงเท่านั้น นี้อะไรแค่ใส่น้ำร้อนก็สามารถกินได้เลยความคิดของนางช่างหลักแหลมยิ่งนักวันหน้าข้าจะไปปรึกษากลศึกกับฮูหยินของท่านที่จวนบ้างนะหลังจากที่เรารบชนะศึกเมืองเหลียงนี้กลับไปก่อน ฮูหยินของท่านใกล้จะคลอดบุตรแล้วนี้นาท่านแม่ทัพคงอีกแค่เดือนกว่าๆศึกก็ยังไม่จบไม่สิ้นกันสักที ข้าจะส่งจดหมายให้กงกงหาหมอหลวงหญิงไปช่วยทำคลอดเพิ่มด้วยอีกแรง ท่านแม่ทัพจะได้ไม่เป็นห่วงฮูหยิ