บทที่หก

หลังจากท่านแม่ทัพโจวหลี่เฉิงกลับไปไม่นาน เซี่ยเสี่ยวหลานก็ทำบัญชีงานของบิดาเสร็จจึงเดินออกมาจากห้องหนังสือของบิดาและเห็นหลังอดีตสามีเดินออกนอกจวนไป เธอจึงเดินไปหาบิดาที่ห้องโถงและมองดูหีบสมบัตินับร้อยหีบตาลุกวาวเลยทีเดียว โฮะๆรวยแล้วเรา

"ท่านพ่อนี้หรือคือของที่ท่านแม่ทัพให้มาชดเชยให้ลูกหลังหย่า" รวมกันได้ตั้งร้อยห้าสิบหีบเลยทีเดียวเอาไปต่อทุนดีกว่าเราไม่ต้องขอเงินท่านพ่อใช้แล้วเราอิอิ เซี่ยเสี่ยวหลานหัวเราะหึๆอย่างมีความสุขและทำใบหน้าที่ชั่วร้ายยิ่งนักในสายตาของบิดา

"หลานเอ๋อร์ลูกต้องการเงินมากขนาดนั้นเลยหรือลูก  ในคลังสมบัติของเราพ่อก็มีให้ลูกเยอะแยะ สินเดิมของแม่เจ้าใช้ทั้งชาตินี้ก็ไม่หมดหรอกลูก" นายท่านเซี่ยต้าเหิงส่ายหัวที่เห็นลูกสาวทำหน้าตาแวววาวที่ได้เห็นหีบสินสอดที่ท่านแม่ทัพส่งมาเพิ่มให้อีก

"มันไม่เหมือนกันเจ้าค่ะท่านพ่อ" เซี่ยเสี่ยวหลานตอบ

"เงินของท่านพ่อกับเงินของท่านแม่ต้องใช้จ่ายอย่างประหยัดเพราะลูกกลัวมันหมดเจ้าคะ แต่เงินของท่านแม่ทัพใช้ด้วยความสบายใจยังไงละเจ้าคะ เขาให้มามันก็ถูกต้องแล้วเจ้าค่ะท่านพ่อเรื่องอะไรจะให้เสียตัวเปล่าๆจริงไหม พี่ฟางพี่มู่ตาล" ก่อนจะหันไปถามสองสาวคนสนิท

"พ่อบ้าน ขนหีบสมบัตินี้ไปที่เรือนข้าเลยเจ้าค่ะ ให้พี่มู่ตามตามไปดูแลก็แล้วกันนะป้ะพี่ฟางพวกเราไปทำอาหารกันดีกว่า อยากกินส้มตำข้าสั่งแม่ครัวเตรียมไว้หมดแล้วเมื่อเช้ารวมทั้งแช่ข้าวเหนียวและหมักไก่ ป่านนี้คงชะเง้อคอยข้าแล้วละพี่รีบไปกันเถอเจ้าค่ะ"

"เดี๋ยวก่อนหลานเอ๋อร์ พวกเจ้าออกไปก่อนข้ามีเรื่องจะพูดกับคุณหนูของพวกเจ้า" พอทุกคนออกไปหมดเซี่ยเสี่ยวหลานก็ถามบิดา

"มีอะไรหรือเจ้าคะท่านพ่อ"

"ท่านแม่ทัพมาขอโทษกับพ่อเรื่องที่เกิดขึ้นรวมทั้งเรื่องที่เขาเขียนใบหย่าให้ลูก เข้าใจลูกผิดท่านแม่ทัพขอโอกาสจากลูกเพื่อเริ่มต้นใหม่แต่พ่อบอกให้เขาพูดกับลูกเอง พ่อไม่มีความคิดเห็นและเข้าใจที่เขาโดนสองแม่ลูกนั้นหลอกเอา พ่อก็สั่งสอนท่านแม่ทัพไปเยอะเหมือนกันเขามาคุกเข่าขอขมาพ่อและยอมรับผิดตรงๆอย่างลูกผู้ชายที่ยอมรับผิดทุกอย่าง พ่อก็โกรธมากต่อว่าไปจนพอใจท่านแม่ทัพก็รับผิดทุกอย่าง ขอพบลูกพ่อว่าจะให้บ่าวไปตามแต่มีราชโองการมาซะก่อนให้แม่ทัพรีบไปเตรียมตัวไปชายแดนโดยด่วนเพื่อไปช่วยองค์ชายสองเพื่อนำเสบียงและทหารไปช่วยเร่งด่วนจึงรีบออกไปเข้าวังและเขาขอให้พ่อบอกลูกว่า จะกลับมาแต่งลูกเข้าจวนอีกครั้งหลังจากกลับจากชายแดนลูกจะว่าอย่างไรละ พ่อไม่ได้บังคับลูกนะ พ่อตามใจลูกไม่ว่าลูกจะเลือกสิ่งไหน พ่อก็ยอมรับในการตัดสินใจของลูกเสมอ" นายท่านเซื่ยบอกกล่าวกับลูกสาว

"เจ้าค่ะท่านพ่อลูกจะเก็บไปคิด" เซี่ยเสี่ยวหลานตอบบิดาก่อนจะเดินเข้าไปกอดท่านพ่อเอาหัวซบอกอย่างออดอ้อน เธอช่างโชคดีจริงๆที่ได้มาเกิดในที่บิดารักและไม่หลงเมียน้อยจนไม่ฟังความรู้สึกของลูกสาวตัวเอง

"เดี๋ยววันนี้ ลูกจะทำอาหารอร่อยๆให้ท่านพ่อลองกินดูนะเจ้าคะ" เซี่ยเสี่ยวหลานบอก ก่อนที่จะเดินไปที่โรงครัวกับสาวใช้ เมนูที่ทำวันนี้คือ ส้มตำไก่ย่าง น้ำตกหมูคอหมูย่าง และข้าวเหนียวร้อนๆ น้ำจิ้มรสเด็ด

"จัดไปพี่อย่าได้ขาด ที่เหลือก็แบ่งกันไปกินได้เลยนะเจ้าคะ"

"จัดไปคืออะไรหรือเจ้าคะคุณหนู" สาวใช้มู่ตาลถาม

"อ่า เรารีบทำดีกว่า" เซี่ยเสี่ยวหลานรีบเปลี่ยนเรื่องทันที พอเธอจัดในส่วนของตัวเองกับบิดาเสร็จเรียบร้อยและทำให้พอบ่าวได้กินกันทุกคนเลยทีเดียว เพราะเมื่อเช้าเธอค้นหีบสินสอดสิบหีบของท่านแม่ทัพที่แต่งเธอเข้าจวนเธอขนกับมาที่จวนของตัวเองทุกหีบเรื่องอะไรจะให้ฟันพรีๆ คนอย่างสาธิมาซะอย่างไม่ยอมเสียเปรียบอย่างแน่นอนหุๆ มาอีกร้อยหีบรอก่อนจ้าให้เจ้อิ่มมื้อเที่ยงก่อนเถอะเจ้จะไปสำรวจทุกหีบเลย เซี่ยเสี่ยวหลานหัวเราะในใจอย่างชั่วร้าย

ทั้งจวนที่ได้กินอาหารแปลกใหม่ของคุณหนูเซี่ยเสี่ยวหลาน ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อยมาก!ถึงจะเผ็ด แต่ทุกคนก็กินอย่างสู้ตายและต่างก็รอคอยอาหารของคุณหนูมื้อต่อไปคืออะไร แม้แต่บิดายังเอ่ยปากว่าอร่อยมากทั้งที่เดินทางไปจนทั่วเพื่อค้าขาย ก็ไม่เคยมีอาหารแบบที่ลูกทำเลย

"ลูกได้สูตรอาหามาจากไหนหรือ" บิดาถามบุตรสาวกับ ปกติเซี่ยเสี่ยวหลานก็ทำอาหารอยู่แล้วเธอจึงตอบไปว่า

"ลูกอ่านเจอในตำราอาหารเจ้าค่ะท่านพ่อเลย ลองทำกินดูก็อร่อยเลยลูกเลยลองทำ อร่อยมากใช่ไหมละเจ้าคะท่านพ่อ ยังมีอีกหลายเมนูนะเจ้าคะที่ลูกจะทำออกมาให้ท่านพ่อกินจนครบทุกอย่างเจ้าค่ะ" เซี่ยเสี่ยวหลานพูดอย่างภาคภูมิใจในตัวเอง

หลังจากที่อิ่มมื้อเที่ยงอิ่ม เซี่ยเสี่ยวหลานก็กลับไปที่เรือนของตัวเองและลงมือตรวจนับหีบที่แม่ทัพโจวหลี่เฉิงส่งมาชดเชยที่หย่ากับเธอ

"จะให้มาแบบไหนข้าก็รับหมดละจ้ารวยแล้วเรา ว่าแต่จะขอให้ท่านพ่อหาที่ให้เปิดร้านขายเสื้อผ้าให้ดีกว่ามีลายผ้าหลายหีบเลยสวยๆทั้งนั้น เอาออกมาตัดชุดใส่ดีกว่า ทำไว้เยอะๆเลย ไว้ขายด้วยแค่คิดก็มีความสุขแล้วเราอิๆ" เซี่ยเสี่ยวหลานตรวจดูหีบไปยิ้มไปพูดคุยกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี

 

ต่างกับอีกฝั่งแม่ทัพโจวหลี่เฉิงที่กลับมาจากวังก็ยามเย็นแล้ว พ่อบ้านก็จัดเตรียมของที่จะเดินไปชายแดนให้เรียบร้อยแล้วยามเหมาคือเวลาเคลื่อนทัพ

เขานั่งคิดคืนนี้จะลอบเข้าจวนของท่านอดีตพ่อตาเพื่อจะไปบอกลาภรรยา เพราะวันนี้ยังไม่ได้พบหน้าก็มีเรื่องต้องให้เข้าวังเสียก่อน เขาคิดว่าจะลอบเข้าจวนภรรยารอบดึกในคืนนี้อย่างแน่นอนเพราะไม่รู้ว่าเมื่อไรจึงจะได้กลับมาพบหน้ากันอีกก่อนไปจะขอสารภาพผิดทุกอย่าง ถึงแม้เธอจะด่าหรือตบตีเขา เขาก็จะยอมทุกอย่างขอแค่ให้ได้เจอหน้ากันก่อนจะไปชายแดนก็พอ

 

ยามชวี่เซี่ยเสี่ยวหลานนอนแช่น้ำอุ่นในอ่างอย่างสบายใจ เธอสังเกตุเห็นรอยสักรูปดอกเหมยที่หลังมือ จึงจับดู ทันใดนั้นความทรงจำเกี่ยวกับมิติทุกอย่างก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวเธอ

"!!!!!!โอ้ะแม่เจ้านี้เธอมีมิติเหมือนในนิยายเลยอะ"

"แล้วในมิติ จะมีอะไรบ้างนะ" เมื่อคิดดังนั้นเธอหลับตาลองเข้ามิติตามความทรงจำทันที 

ปิ้ง

เมื่อสาธิมาลืมตาขึ้นมาก็ตกใจมากนี้มันร้านผ้าของโลกเดิมทั้งหกคูหาเลยนี้น่า เข้ามาได้อีกด้วยเซี่ยเสี่ยวหลานดีใจกรีดร้องลั่นมิติ วิ่งดูของในบ้านของตัวเองแถมหยิกตัวเองดูก็ไม่ได้ฝันไปนี้นาเราของจริงทุกอย่างขอบพระคุณเจ้าค่ะ ท่านเทพทั้งหลายที่ไม่ทอดทิ้งหญิงสาวบอบบางและตาดำๆเช่นลูกนะเจ้าคะ.....!!!!?

โอ้ะนังสาธิมาแกรวยแล้ว ฉันจะเปิดร้านค้าในเมืองหลวงนี้แหละเอาชุดในมิติออกมาโชว์ขายไปเลยสาธิมาหัวเราะคนเดียวเหมือนคนบ้าในมิติก่อนจะอาบน้ำใส่ชุดนอนในโลกเดิมบางๆและไม่ใส่ชุดชั้นในเพราะความเคยชินกับ จัดการดื่มนมก่อนและออกจากมิติมาที่ห้องนอนในเรือนนอนของเจ้าของร่างเดิมด้วยความสุข