All Chapters of ภรรยาเก่าท่านแม่ทัพ: Chapter 1 - Chapter 10

สาธิมา สาวสวยเจ้าของร้านเสื้อชื่อดังที่มีเสื้อผ้าทุกแบบทุดชนิดไม่ว่าจะยุคไหนนางมีหมดทุกแนว กองถ่ายละครทั้งหลายก็สั่งตัดและเช่ากับทางร้านของเธอ จนเธอต้องหาเสื้อผ้าแต่ละยุคมาให้จึงมีงานไม่เคยขาด สาธิมามีคนงานเย็บชุดที่เธอออกแบบเองทุกอย่าง ร้านจึงมีทั้งขายหน้าร้านและรับสั่งทำเป็นจำนวนมาก ทั้งชุดชายหญิง มีครบทั้งเด็กและผู้ใหญ่ทุกยุคทุกสมัยเลยทีเดียวตึกชั้นสามห้องเสื้อหกคูหาที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้ สาธิมาทุบกำแพงออกกันออกทำเป็นที่พักอาศัย ห้องทำงาน ห้องครัว สวนผัก บนดาดฟ้ามีครบทุกอย่าง หลังจากเรียนจบออกแบบเสื้อผ้ามาสองปี เธอทุ่มเทให้กับงานที่เป็นมรดกตกทอดของพ่อกับแม่จนโด่งดังในวัย 24 ปีวันนี้เธอนั่งวาดแบบทั้งวันโดยไม่รู้สึกเหนื่อยอะไร จึงทำไปเรื่อยๆจนดึกจนวูบหลับคาโต๊ะทำงานเพราะหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันตายจากโลกปัญจุบันไปไม่มีวันหวนกลับแต่ใครจะคาดคิด เรื่องเคยอ่านเจอแต่ในนิยายที่เขาบอกตายแล้วข้ามภพข้ามมิติเหมือนละครทีวีที่นั่งดู ที่มีแม่การะเกดข้ามภพชาติที่แสนโด่งดัง ทุกคนติดกันงอมแงม จนพูดออเจ้ากันทั่วบ้านทั่วเมืองส่วนตัวนางนั้นตื่นขึ้นมาในร่างของสาวน้อยนามว่า เซื่ยเสี่ยวหลาน ท

แม่ทัพหนุ่มถึงกับตกตะลึงในคำพูดของอดีตฮูหยินที่ถือใบหย่าในมือกับคำพูดให้เขาโกรธเป็นอย่างมากว่าที่แล้วมานางไม่ใส่ใจถือว่าให้หมามันกิน โจวหลี่เฉิงตะโกนเรียกชื่ออดีตฮูหยินอีกครั้ง "เซี่ยเสี่ยวหลาน!!? เจ้าเป็นเมียข้าแล้วกล้าดียังไงว่าข้าเป็นหมา""โกรธมากหรือเจ้าคะท่านคงดูถูกคนอื่นได้คนเดียวสินะ ก็อย่างว่าละนะข้าจะบอกท่านอีกอย่างก็ได้ ซือเหลียนเหมย พี่สาวของข้านางไม่ได้อยากจะแต่งให้ท่านหรอก สิ่งที่นางต้องการคือตำแหน่งชายาขององค์รัชทายาทต่างหากละเจ้าคะ ช่างหน้าสงสารคนที่มีใจรักเดียวเช่นท่านข้าจึงบอกได้แค่นี้ จากนั้นก็แล้วแต่ท่านว่าจะรับแม่ดอกบัวขาวที่แสนดีมีแต่คนรังแกมาดูแลหรือเปล่า เอ๋เดี๋ยวสิตอนนี้คนที่นางไปขอพึ่งพิงคงจะเป็นตำหนักของรัชทายาทตั้งแต่เมื่อวานแล้วมั้งเจ้าคะ แทนที่จะมาขอซบอกคนรักอย่างท่านที่บอกรักหนักหนา อย่าเข้าใจผิดละที่ข้าบอกก็เพราะสมเพชท่านที่หูนวกตาบอดในคำลมลวงของอดีตพี่สาวของข้านะเจ้าคะ ลาขาดอีกครั้งเจ้าค่ะ" เซี่ยเสี่ยวหลานพูดด้วยสีหน้ากวนประสาท ก่อนจะรีบออกจากห้องหนังสือของท่านแม่ทัพและรีบกลับไปรีบเก็บของกลับไปที่จวนของบิดาอย่างรวดเร็วแม่ทัพโจวหลี่เ

เซี่ยต้าเหิงก็ตกใจเหมือนกันที่แม่ทัพใหญ่มาคุกเข่าขอโทษต่อหน้าที่ทำผิดกับทุกสิ่งที่ทำผิดพลาดเรื่องบุตรสาวของนายท่านเซี่ยต้าเหิง หัวเข่าลูกผู้ชายมีค่าดังทองคำเขาสำนึกผิดแล้วจริงๆ ถึงกล้ามายอมรับผิดต่อหน้าเขาตรงๆเช่นนี้"ท่านแม่ทัพลุกขึ้นก่อนเถอะ" นายท่านเซี่ยบอกอดีตลูกเขยที่เขาโง่เขลาเพราะความรักบังตา ใครจะคาดคิดสาวสวยหน้าตาใสซื่อจะใจคตคิดทำร้ายกับคนที่ให้ที่อยู่อาศัยและยังให้เป็นพี่สาวถึงจะคนละแม่ก็ดีที่เขารู้นิสัยของนางซือให่ถงมาก่อนจึงไม่วางใจในเรื่องของเงินทอง แต่ให้อยู่ในจวนเพราะโดนนางวางยาตอนไปคุยงานที่เมืองอื่นและสงสารเด็กสาวที่กำพร้าเหมือนลูกสาวของตัวเองจึงรับมาเลี้ยงดูเพราะความสงสารลูกของนางที่ไม่มีบิดาเหมือนที่บุตรสาวของเขาที่กำพร้าแม่เหมือนกันแต่ใครจะคิดว่านางจะสั่งสอนให้ลูกของตัวนางมาทำร้ายบุตรสาวของเขาเองทั้งที่ให้เป็นพี่สาวของบุตรสาวของตัวท่านเอง จึงให้นางซือให่ถงทำร้ายเซี่ยเสี่ยวหลานและยังร่วมมือกับลูกสาวของนางทำร้ายบุตรสาวของท่านลับหลังอีก ถ้านางพอใจในสิ่งที่มีก็คงไม่ต้องเป็นเช่นนี้แม่ทัพก็มีอนาคตที่ดีแต่นางและแม่ยังหวังอยากเป็นชายาขอวองค์รัชทายาทอีก ช่างไม่เจียมตัวเองเ

สี่ทุ่มคือ เวลาในมิติอาบน้ำแต่งตัวออกมานอนในเรือนของตัวเอง ใส่ชุดนอนสีเลือดหมูตัดกับผิวขาวดังหยกของตัวเอง สาธิมาในร่างของสาวน้อยเซี่ยเสี่ยวหลานเดินไปที่ห้องเก็บสมบัติลองเอาหีบของของที่อดีตสามีส่งมาให้เข้าไปเก็บและมันก็เข้าไปได้จริงๆ"!!!!โอ้ะ!!!พระเจ้าช่วยกล้วยทอดมีแต่เรื่องเหลือเชื่อที่เกิดขึ้นกับตัวเราสติๆตั้งสตินังสาธิมาตอนนี้แกคือสาวน้อยผู้ไร้เดียงสาไม่ใช่เจ้าแม่ห้องเสื้อใหญ่ต้องทำตัวตามวัยของสาวน้อยแรกแย้มเข้าไว้"เซี่ยเสี่ยวหลานเดินกลับมาที่เตียงนอน ดึงที่นอนนุ่มหกฟุตออกมาและเอาผ้าห่มออกมาด้วย เพราะที่นี้รอบดึกอากาศจะเย็นสบายถึงไม่มีแอร์ก็เหมือนเปิดแอร์เลยทีเดียวผ้าห่มผืนโปรดก็เอาออกมาห่มแล้วก็นอนหลับสบายใจดึกสงัดร่างของชายชุดดำพลิ้วกายเข้าเรือนนอนของอดีตฮูหยินสาวที่นอนหลับสนิทแต่ที่เขาเห็นและถึงกับตะลึงก็ คือท่านอนของเซื่ยเสี่ยวหลานใส่ชุดอะไรนอนก็ไม่รู้ ซ้ำยังไม่ห่มผ้าชุดนอนที่ใส่มองเห็นทุกอย่างของร่างสาวน้อยโฉมงาม หน้าอกที่ไม่ใส่บังทรงกระโปงที่เลิกขึ้นจากท่านอนจนสั้นแล้วมองเห็นผิวขาวดังหยกตัดกับชุดนอนเข้มแม่ทัพกลืนน้ำลายดังอึกหลังจากยืนมองเมียเก่าของตัวเองแต่จะว่าไปที่จริงเข

รถม้าวิ่งเพียงสองเค่อก็ถึงตลาดใหญ่ของเมืองใหญ่"ฮูหยินถึงแล้วขอรับ" พ่อบ้านบอกเซี่ยเสี่ยวหลาน พอลงจากรถม้าเรียบร้อย พ่อบ้านก็พาเซี่ยเสี่ยวหลานเดินดูตลาดและร้านค้าที่เซี่ยเสี่ยวหลานต้องการ"พ่อบ้านมีตึกที่ว่างอยู่สักสองสามคูหาหรือไม่เจ้าคะ ถ้ามีข้าขอไปดูก่อน ถ้าไม่ถูกใจเราค่อยไปที่หลวงประกาศขายก็ได้เจ้าคะ" เซี่ยเสี่ยวหลานถามพ่อบ้านเธอไม่อยากเดินแบบไม่มีจุดหมาย"มีขอรับเดี๋ยวข้าจะพาฮูหยินไปดูก่อนขอรับ" จากนั้นพ่อบ้านก็ตรงไปตึกของแม่ทัพโจวหลี่เฉิงทันทีเดินแค่หนึ่งเคอ ก็ถึงร้านค้าสี่คูหาตรงกลางชุมชนพึ่งจะสร้างใหม่ใกล้จะเสร็จ"รอแค่เก็บงานอีกไม่มากก็จะเสร็จแล้วขอรับฮูหยินตรงนี้เมื่อก่อนเป็นที่ดินเปล่าขอรับ ท่านแม่ทัพได้มาจากมรดกของนายท่าน เห็นว่าอยู่ใกล้ตลาดและแหล่งค้าขายจึงบอกให้ข้ามาสร้างตึกไว้สำหรับเช่านะขอรับฮูหยิน"คนโบราณนี้เก่งยิ่งนัก เซี่ยเสี่ยวหลานคิดในใจสร้างตึกได้ด้วยสามชั้นด้วยนี้มันช่างน่าทึ่งจริงๆถึงจะเป็นแบบโบราณก็เถอะถือว่าเจ๋งสุดๆไปเลยเซี่ยเสี่ยวหลานคิดในใจเงียบๆอย่างชื่นชมฝีมือคนรุ่นหลังมิหน้าละเขาถึงสร้างพระราชวังได้ใหญ่โตยิ่งนัก"พ่อบ้านจี้ ข้าสนใจทั้งสี่คูหานี้เลย""ท