All Chapters of ภรรยาเก่าท่านแม่ทัพ: Chapter 21 - Chapter 30

ขบวนเดินทางลงชายแดนใต้ของหลินซูซานโดยการจ้างสำนักคุ้มภัยชื่อดังและตัวท่านแม่ทัพหลินซูเฉินก็เป็นการคุ้มกันที่แน่นหนาออกจากเมืองหลวงได้สิบวับแล้ว อีกไม่กี่วันก็คงจะถึงจุดหมายปลายทางหลินซูซานดีใจมากนางนั่งมองทิวเขาบ้านเรือนของชาวบ้านที่ห่างกันไปเป็นระยะด้วยความตื่นตาตื่นใจ อาหารมากมายจากแม่น้ำตามป่าเขามีให้หากินได้ไปตลอดทาง พี่ใหญ่จะพานางกับพี่สะใภ้พักตามโรงเตี้ยมตามอำเภอเพราะกลัวว่าน้องสาวกับภรรยาจะลำบาก ตอนกลางวันจะหยุดพักแถวแม่น้ำที่ให้สัตว์ได้ดื่มกินทั้งคนได้อาบน้ำซักผ้ากันไปด้วยนางคิดถึงสิ่งที่พ่อบ้านจวนแม่ทัพจางอี้เทียนนำมาส่งที่จวนก่อนที่นางจะออกเดินทางหนึ่งวันหลินซูซานก็รับเอามาเก็บไว้ในมิติของนาง คิดเสียว่าเขาให้เพราะล่วงเกินนางแต่ที่พ่อบ้านบอกว่าท่านแม่ทัพจะเข้ามาคุยด้วยตัวเองนั้นนางบอกว่าไม่จำเป็นไม่ต้องการอให้จบสิ้นกันเพียงชาตินี้นางมีงานต้องทำมากมาย ไม่มีเวลามาวิ่งตามหาความรักเหมือนเมื่อก่อนแล้วเพราะคนของนางมากมายที่ต้องดูแลเพราะรับเข้าทำงานที่โรงงานดองผักแปรรูปอาหารต่างๆให้เพียงพอต่อการออกขายของขุนนางทั้งหลายที่ได้ชิมและติดใจให้พ่อบ้านมาซื้อกับไปจวนแทบจะทุกอย่างที่นางทำขึ้

เสียงเคาะประตูห้องเบาๆคนสนิทของอดีตแม่ทัพเปิดประตูเห็นเป็นคนของท่านอ๋องหนวยอวิ๋นฉี "คนของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีบอกว่าท่านอ๋องมีเรื่องจะพูดคุยนายท่านฟางอี้หลุนขอรับ" คนสนิทเข้ามากระซิบเจ้านายของตัวเอง อดีตท่านแม่ทัพนั่งอึ่งครู่หหนึ่งก่อนจะพยักหน้าให้คนสนิททันทีเขาพึ่งจะคิดไปเมื่อสักครู่ท่านอ๋องช่างมารวดเร็ว มองหน้าหลานสองคนที่นั่งกินของหวานตบท้ายอย่างอร่อย อะไรจะเกิดมันต้องเกิดท่านอ๋องคงสืบเรื่องมาก่อนแล้วถึงกับเดินทางมาเองประตูห้องเปิดออก ท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีเดินเข้ามาในห้อง อดีตท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนลุกขึ้นคำนับทันทีท่านอ๋องที่มียศสูงกว่าตน "คาราวะท่านอ๋อง""ตามสบายเถิดท่านอี้หลุนข้าเห็นท่านขึ้นมากินมื้อเที่ยงกับเด็กน่าตาน่ารักสองคนจึงอยากมาเห็นกับตา ได้ยินเสียงพูดกับท่านพ่อตาเสียงเจื่อยแจ๋วเชียว" สองแฝดมองคนที่เดินเข้ามาหาท่านตาถึงในห้องท่านตาถึงกับลุกคาราวะต้องเป็นคนใหญ่คนโตแน่ๆ ทั้งสองลุกขึ้นทำความเคารพตามท่านตาท่านอ๋องก้มลงมองเด็กน้อยสองคนตรงหน้าที่เงยหน้ามองตัวเขาสายตาที่มองเขาด้วยความสงสัยตาแป๋ว อีกคนเอียงคอมองอีกด้วย หัวใจของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นถึงกับอ่อนยวบกับท่าทางที่ไร้เดียงสาข

รถม้าวิ่งเพียงสองเค่อก็ถึงตลาดใหญ่ของเมืองใหญ่"ฮูหยินถึงแล้วขอรับ" พ่อบ้านบอกเซี่ยเสี่ยวหลาน พอลงจากรถม้าเรียบร้อย พ่อบ้านก็พาเซี่ยเสี่ยวหลานเดินดูตลาดและร้านค้าที่เซี่ยเสี่ยวหลานต้องการ"พ่อบ้านมีตึกที่ว่างอยู่สักสองสามคูหาหรือไม่เจ้าคะ ถ้ามีข้าขอไปดูก่อน ถ้าไม่ถูกใจเราค่อยไปที่หลวงประกาศขายก็ได้เจ้าคะ" เซี่ยเสี่ยวหลานถามพ่อบ้านเธอไม่อยากเดินแบบไม่มีจุดหมาย"มีขอรับเดี๋ยวข้าจะพาฮูหยินไปดูก่อนขอรับ" จากนั้นพ่อบ้านก็ตรงไปตึกของแม่ทัพโจวหลี่เฉิงทันทีเดินแค่หนึ่งเคอ ก็ถึงร้านค้าสี่คูหาตรงกลางชุมชนพึ่งจะสร้างใหม่ใกล้จะเสร็จ"รอแค่เก็บงานอีกไม่มากก็จะเสร็จแล้วขอรับฮูหยินตรงนี้เมื่อก่อนเป็นที่ดินเปล่าขอรับ ท่านแม่ทัพได้มาจากมรดกของนายท่าน เห็นว่าอยู่ใกล้ตลาดและแหล่งค้าขายจึงบอกให้ข้ามาสร้างตึกไว้สำหรับเช่านะขอรับฮูหยิน"คนโบราณนี้เก่งยิ่งนัก เซี่ยเสี่ยวหลานคิดในใจสร้างตึกได้ด้วยสามชั้นด้วยนี้มันช่างน่าทึ่งจริงๆถึงจะเป็นแบบโบราณก็เถอะถือว่าเจ๋งสุดๆไปเลยเซี่ยเสี่ยวหลานคิดในใจเงียบๆอย่างชื่นชมฝีมือคนรุ่นหลังมิหน้าละเขาถึงสร้างพระราชวังได้ใหญ่โตยิ่งนัก"พ่อบ้านจี้ ข้าสนใจทั้งสี่คูหานี้เลย""ท

แม่ทัพจากอี้เทียนใช้เวลาเดินทางกลับถึงเมืองหลวงสิบวันจึงขอเข้าเฝ้าฮ้องเต้และขอเกษียณตัวออกจากการเป็นแม่ทัพที่รับใช้มานานหลายปีฮ้องเต้ไม่รับปากและถามหาเหตุผลของการลาออกในครั้งนี้แม่ทัพหนุ่มจึงบอกว่าจะไปตามภรรยากับลูกเพราะไม่รู้จะได้กลับมาอีกเมื่อไรถ้าจะลางานคงจะนานมากจึงขอลาออกไปเสียเลย"ยังไงกระหม่อมก็เตรียมแม่ทัพที่เก่งกาจไม่แพ้กันเอาไว้แล้วพะย่ะค่ะ" ฮ้องเต้ก็เข้าพระทัยพระองค์จึงบอกว่า "ถ้าเช่นนั้นท่านแม่ทัพจากอี้เทียนก็ไปเป็นแม่ทัพที่ชายแดนใต้กับน้องเขยของท่านก็ได้เผื่อมีเรื่องเร่งด่วน ถ้าขาดท่านไปบ้านเมืองคงไม่มั่นคง เจิ้นให้ลาไม่มีกำหนดสำหรับท่านเดี๋ยวจะให้กงกงนำราชโองการให้ท่านแม่ทัพจางอี้เทียนไปประจำการกับลูกเขยของเจิ่นจะได้ไปหาภรรยากับลูกได้สะดวกขอให้แม่ทัพจางโชคดี" ฮ้องเต้ตร้สกับแม่ทัพจางอี้เทียน"ขอบพระทัยพระย่ะค่ะฝ่าบาทที่เมตตากระหม่อม"ก่อนที่แม่ทัพจางอี้เทียนจะออกจากวังไปที่จวนของตัวเองก่อนและจะจัดการตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดแม่บ้านของแม่ทัพรายงานทุกอย่างตลอดเวลาคุณหนูเจียงอวี่หร่านเที่ยวมาที่จวนทำตัวเหมือนเป็นภรรยาของท่านแม่ทัพ พอรู้ว่าคุณหนูหลินซูซานเดินทางออกจากเม

สองคนผัวเมียมองหน้าหยั่งเซิงกันอยู่สักพักเงียบๆ กลายเป็นทั้งสองคนต่างก็มองสำรวจกันทั้งสองฝ่ายถึงจะถูก ก่อนที่อ๋องอวิ๋นฉีจะเป็นคนพูดขึ้นมาก่อนเพราะเป็นลูกผู้ชายพอ ส่วนฟางอี้หลิงเพียงรอว่าอีกฝ่ายจะคุยยังไงจะได้โต้ถูก"เอาละพระชายานี้ก็ผ่านมาหกปีแล้วเป็นข้าที่ละเลยเพราะยุ่งกับเรื่องศึกจึงไม่ได้บอกให้หลี่กงกงว่าลงโทษพระชายากี่วัน แต่เจ้าเองก็ไม่ได้อยู่ที่ตำหนักนอกเมืองหลวงแล้วด้วยก็ถือว่าจบเรื่องนั้นไป ข้าจะถามแค่เรื่องเด็กสองคนนั้นคือลูกของข้ากับพระชายาหรือไม่ข้าขอโทษที่ละเลยเจ้ากับลูกมาหลายปี ข้าลืมคิดถึงเรื่องนี้คิดว่าแค่ทำโทษเจ้าเท่านั้น "ท่านอ๋องพูดเรื่องของลูกก่อน"เพคะในเมื่อท่านลืมเรื่องข้าไปแล้วก็ไม่เห็นต้องสืบหาหรือตามมาถึงเมืองนี้ พวกเราอยู่กันได้ถึงไม่มีท่านเป็นบิดาให้ลูกก็ตาม ก็ดีเสียอีกที่ท่านจะมีลูกกับพระชายารองสุดที่รักของท่านกี่คนก็ได้ ไม่ต้องมารื้อหาเรื่องเก่าแต่หนหลังในเมื่อข้าได้มาจากที่จวนร้างนอกเมืองมาแล้ว เหลือเพียงหนังสือหย่าที่ท่านอ๋องลงลายมือมันก็จบเพียงเท่านั้น องค์ฮ้องเต้กับฮองเฮาก็ทรงรับเรื่องเอาไว้แล้ว ท่านไม่เห็นลำบากต้องเดินทางมาส่งด้วยตัวเองเลยสักนิดเดียว