All Chapters of น้ำผึ้งมัจจุราช: Chapter 41 - Chapter 50

พินอินกระพริบตาถี่ ก้มมองชุดที่ตัวเองสวมอยู่ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองลึกเข้าไปในแววตาของเขาอย่างประหลาดใจพร้อมกับถามด้วยความสงสัย“คุณหมายความว่ายังไงคะ”ชัยชาติยกคิ้วเฉียงมองหญิงสาวพลางเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ“อ้าว! คุณพิมพ์พรไม่ได้บอกคุณเหรอครับว่าผมเป็นคนให้เขาเอาเดรสชุดนี้ไปมอบให้กับคุณเพื่อให้สวมในงานคืนนี้”“อะไรนะคะ!” เธอรู้สึกมึนงง นึกไม่ออกว่าพิมพ์พรจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร “ชุดนี้เป็นของคุณเหรอคะ”“ใช่ครับ” เขาพยักหน้า “พอดีผมมีเพื่อนเป็นเจ้าของห้องเสื้อแถวนี้ พอได้ยินคุณพิมพ์พรเกริ่นกับสามีว่าคุณพินอินอาจจะไม่มีชุดราตรีสวมในงานคืนนี้ ผมเลยรับอาสาเป็นธุระให้เองแหละครับ” เขาอธิบาย“แต่ราคามันไม่ใช่ถูก ๆ คุณชัยชาติไม่น่าต้องมาเสียเงินเพราะฉันมากมายอย่างนี้เลยนะคะ” เธอเอ่ยอย่างร้อนใจและรู้สึกไม่สบายใจจริง ๆ“คุณพินอินอย่าคิดมากเลยนะครับ ถือซะว่าเป็นน้ำใจจากเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้นก็พอครับ”“มันแพงเกินไปค่ะ ฉันคงรับของ ๆ คุณมาเฉย ๆ แบบนี้ไม่ได้จริง ๆ กรุณาบอกราคากับฉันนะคะ ฉันยินดีจะจ่ายเงินคืนให้กับคุณค่ะ” เธอปฏิเสธ แม้จะเสียดายเงินเก็บที่ควรจะนำไปชำระหนี้เพื่อไถ่บ้านไม่ใช่นำมาใช้สุรุ่ยสุร

ความรู้สึกปวดร้าวอย่างไม่ทราบสาเหตุตีขึ้นมาตีบตันจุกอยู่ในลำคอของพินอิน ทั้งที่รู้ดีแก่ใจว่าตนเองไม่มีค่ามากเกินกว่าผู้หญิงชั่วคราวของเขา แต่ได้ยินคำพูดตอกย้ำว่าความบริสุทธิ์ของเธอมีค่าน้อยกว่างานของเขา พินอินยิ่งเจ็บจุกและนึกสมเพชตัวเองจนแทบหลั่งน้ำตา เธอต้องรีบเงยหน้ากระพริบตาเร็วขับไล่ความปวดร้าวเก็บลึกไว้ในอก ยังไม่ทันได้เตรียมหาคำมาโต้ตอบเขาจึงได้แต่อดทนฟังคำพูดหมิ่นแคลนของเขาที่บีบหัวใจเธอให้เจ็บปวดยิ่งขึ้นอยู่เงียบ ๆ“ถึงฉันจะจ่ายเงินมากเพื่องาน แต่ยังไงซะตามสัญญาเธอก็ต้อง เป็นของฉันคนเดียวจนกว่าฉันจะไปจากเมืองไทย ฉะนั้นห้ามเธอนอกใจฉันเป็นอันขาดและถ้าฉันจับได้ว่าเธอหักหลังฉันเมื่อไหร่ เราได้เห็นดีกันแน่... พินอิน” พูดจบคีแรนก็หันหลังให้พินอินพร้อมกับเดินออกไปอย่างไม่สนใจว่าคำพูดของตนจะทำร้ายหัวใจเปราะบางของเธอให้ปวดร้าวเท่าใด ประโยคสั่นคลอนจิตใจของเขาทำให้เธอน้อยเนื้อต่ำใจในวาสนาของตน ชะตาชีวิตบัดซบชักนำให้เธอต้องตกเป็นเบี้ยล่างของเขาเพราะอำนาจเงินตราสเตล่านิ่วหน้ามองไปทางคีแรน เห็นเพลงพิณตามเกาะแกะเขา ไม่ห่าง เธอพยายามกวาดตามองหาพินอินแต่ไม่เห็นแม้เงาจึงเดินเข้าไปใน

พินอินอ้าปากหวอมองสเตล่าตาปริบ ๆ พลางเอ่ยถามอย่างไม่สิ้นสงสัย “ฉันไม่รู้มาก่อนจริง ๆ แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่ามิเชลจะปรึกษาฉันเรื่องอะไร”“ยายนั่นมีเรื่องสงสัยบางอย่างอยากถาม เขาถามฉันเหมือนกันแหละแต่สำหรับฉันเรื่องมันเกิดนานมากจนลืมไปแล้วก็เลยตอบไม่ถูก เธอออกไปคุยกับเขาหน่อยก็แล้วกัน”พินอินชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจพยักหน้าเบา ๆ แล้วหันไปบอกชัยชาติ “ฉันคงต้องขอตัวออกไปคุยธุระกับมิเชลสักครู่ ”“ให้ผมไปเป็นเพื่อนไหมครับ” ชัยชาติถามอย่างหวังดี“ฉันไปคนเดียวดีกว่าค่ะ แต่ถ้าคุณไม่รีบกลับก็อยู่คุยกับสเตล่าไปพลาง ๆ ก่อนก็ได้ เสร็จธุระกับมิเชลแล้วฉันจะมาคุยด้วยต่อค่ะ”พินอินส่งยิ้มให้เขาบาง ๆ แล้วหมุนตัวเดินผ่านไปทางชายหาด เธอเดินตามหามิเชลอยู่ครู่ใหญ่กระทั่งเดินห่างจากวิลลามาจนเห็นแสงไฟนีออนอยู่ลิบ ๆ ก็ยังไม่เห็นแม้เงาของเพื่อนสาวจึงตั้งใจจะเดินย้อนกลับไปที่วิลลา แต่จังหวะที่หมุนตัวหันมาทุกอย่างก็ชะงักค้าง เธอถูกสายตาดุดันของคีแรนสะกดไว้ชั่วขณะ“เดินออกมาไกลหูไกลตาผู้คนแบบนี้ รึว่าแอบนัดไอ้ผู้ชายไทยคนนั้นออกมาพลอดรักกันลับหลังฉันอีกฮะ”“เลิกบ้าเสียทีได้ไหมคาร์ล” พินอินชักหมดความอดทนที่จะปล่

พินอินเบือนหน้าหนีริมฝีปากชื้นที่ก่อกวนจนร่างกายเริ่มสัมผัสอาการร้อนวาบ เสียวซ่าน ไปทั่วสรรพางค์ สัมผัสถึงความแข็งขึงกลางเรือนกายกำยำเมื่อเขาจับสะโพกของเธอผลักดันเข้าเสียดสีความแข็งแกร่งแห่งชายที่กำลังอวดแสนยานุภาพอย่างเหิมเกริม เธอได้ยินเสียงลมหายใจรุ่มร้อนกับเสียงคำรามระบายความพลุ่งพล่านในอารมณ์ลอดผ่านไรฟันที่ขบแน่นของเขา“ฉันต้องการเธอ พินอิน” เสียงกระซิบแหบพร่าของคีแรนดังแผ่วเบาอยู่ข้างหูของเธอ เขาสูดกลิ่นกายเย้ายวนด้วยความรู้สึกตื่นเร้าปรารถนาไร้หัวใจของคีแรนบีบคั้นให้ใจของเธอเจ็บหนึบ “ไม่นะคาร์ล ไม่ใช่คืนนี้ อย่าลืมสิว่าสัญญาของเรายังไม่สมบูรณ์ ฉันจะไม่ยอมมีอะไรกับคุณอีกจนกว่าคุณจะไถ่บ้านคืนมาให้ฉัน” “อย่าใจร้ายกับฉันนักเลยคารา”คีแรนกุมต้นขาของเธอแล้วเลื่อนฝ่ามืออีกข้างแทรกเข้าไปตามรอย ผ่าด้านข้างของชุดเดรส กระทั่งนิ้วหัวแม่มือพบขอบกางเกงชั้นใน เขาแทรกมือล้วงเข้าไปสัมผัสเนื้อเนินแห่งวัยสาวของเธออย่างคลั่งไคล้ ปลายนิ้วร้ายกาจตวัดไล้ไปตามรอยผ่า แผ่วเบาแต่เร่าร้อนจนเธอสะดุ้งเฮือกขึ้นทั้งตัว“ฉันต้องการเธอ” เขาเลื่อนริมฝีปากผ่านนวลแก้มของเธอหัวใจของเธอที่ร่ำร้องให้ปฏิเสธสัมผัส

“อ้า...แบบนั้นเบลลา เธอดีเหลือเกินสาวน้อยของฉัน”เขากดศีรษะของเธอพร้อมกับโยนสะโพกเข้าหาความบีบรัดในโพรงปากอิ่มอย่างเชื่องช้า เธอจัดการเขาด้วยวิธีการบีบกระพุ้งแก้มรัว เร่งเร้าเขาด้วยฝ่ามือนุ่มจนผู้เชี่ยวชาญอย่างเขาแทบหมดความอดทน คีแรนคำรามดังลั่นไม่ต่างเสือที่เจ็บเมื่อเธอถอดถอนริมฝีปากออกพินอินมองผู้ชายที่อยู่ใต้อำนาจเสน่หาของเธอด้วยแววตาครุ่นคิดเสี้ยววินาทีและตัดสินใจเด็ดขาด เมื่อเธอมอบให้เขาทั้งตัวและหัวใจแล้ว ในขณะที่สถานะของเขายังเป็นคนโสด เธอย่อมมีสิทธิ์ต่อสู้เพื่อแย่งชิงหัวใจของเขามาครอบครอง แม้ตอนนี้หัวใจรักของเขาจะอยู่ที่ใครก็ตามแต่ร่างกายของเขาอยู่ใต้อาณัติของเธอโบราณยังว่า “รักแท้แพ้ใกล้ชิด” ให้มันรู้ไปสิว่าความใกล้ชิดสนิทแนบที่เธอตั้งใจจะถักทอความผูกพันมัดเขาไว้จะไม่มีผลกับหัวใจของเขาบ้าง...เมื่อเธอตัดสินใจที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อพิชิตใจของคีแรนให้ได้ พินอินก็รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก เลิกอินังขังขอบกับสถานะผู้หญิงชั่วคราวที่ใช้เรือนร่างแลกกับเงินตราของเขา ไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอจะเริ่มต้นอย่างไร เธอเลิกที่จะใส่ใจ ตั้งใจจะเปลี่ยนความสัมพันธ์ชั่วคราวให้เป็นความสั