Semua Bab น้ำผึ้งมัจจุราช: Bab 51 - Bab 60

บรรยากาศขากลับค่อนข้างอึมครึมต่างกับขามาอย่างสิ้นเชิง อารมณ์ดี ๆ ของคีแรนหายไปตั้งแต่เห็นสายตาลึกซึ้งของพลวัตน์ที่มองพินอิน ประกอบกับท่าทางประดักประเดิดคล้ายรู้สึกยุ่งยากใจของพินอินที่เขาสังเกตเห็น แววตาของเธอที่มองพลวัตน์แตกต่างกับตอนที่มองชัยชาติ มันเต็มไปด้วยความรู้สึกแคร์ เป็นห่วงเป็นใยความรู้สึกฝ่ายนั้นจนเขาสัมผัสได้ด้วยความรู้สึกไม่พอใจความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นฉับพลันสร้างความว้าวุ่นให้กับคีแรนอย่างมาก เขารุ่มร้อนและสับสนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกหวงแหนและจัดการอารมณ์ตัวเองไม่ได้เหมือนอย่างที่เกิดขึ้นกับ พินอินอิสรภาพของเขาเข้าใกล้เขตอันตรายเพราะพินอิน ความหวงแหนชีวิตอิสระทำให้เขาฉุกเฉลียวใจ เขาไม่ควรปล่อยให้เธอผูกพันกับเขามากเกินฐานะคู่นอนถ้าไม่ปรารถนาผูกมัดตัวเองเอาไว้ในบ่วงวิวาห์ที่แสนจะอึดอัด เขายังต้องการใช้ชีวิตโสดอย่างที่สามาถโลดแล่นไปทำงานทุกที่ทั่วโลกได้โดยไม่มีความผูกพันใด ๆ มาเหนี่ยวรั้ง เพราะฉะนั้น เขาจำเป็นต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม จำกัดความสัมพันธ์กับพินอินไว้แค่สถานะทางผ่านเฉกเช่นที่เคยคบกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ผ่านมา“พอรู้ว่าเธอกำลังคบกับ

พินอินถอนใจเบา ๆ แล้วก้าวเข้าไปหยุดยืนอยู่ข้างเตียงนอนของเพื่อนหนุ่ม เอื้อมมือแตะหน้าผากอีกฝ่ายเพื่อวัดอุณหภูมิแล้วชักมือออก เธอทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงของเขา มองแก้วน้ำที่วางอยู่ใกล้มือ กำลังจะช้อนท้ายทอยคนป่วยเพื่อป้อนยาโดยไม่คิดว่า ในจังหวะนั้นเพลงพิณจะเดินเข้ามาใกล้และทำในสิ่งที่เธอคาดไม่ถึงเพลงพิณรอจังหวะอย่างใจเย็น เมื่อพินอินหันหลังให้อย่างไม่ระมัดระวังตัว เธอค่อย ๆ ล้วงกระเป๋าหยิบผ้าเช็ดหน้าที่ใส่ยาสลบเตรียมไว้ออกมา แล้วเดินเข้าข้างหลังพินอิน จัดการตามแผน“อื้อ...”พินอินตกใจเมื่ออยู่ ๆ ถูกเพลงพิณล็อกคอและใช้ผ้าเช็ดหน้าซึ่งมีกลิ่นฉุนโป๊ะลงมาครึ่งปากครึ่งจมูกของเธอ กลิ่นที่อวลอยู่ในโพรงจมูกทำให้เธออ่อนแรง ไร้กำลังจะต่อต้านก่อนที่สติของเธอจะวูบดับไปเพลงพิณแสยะยิ้มมองอาการอ่อนระทวยของพินอินอย่างพึงพอใจ แล้วจัดการจับหญิงสาวล้มตัวนอนคู่กับชัยชาติที่ป่วยและหมดสติเพราะฤทธิ์ยานอนหลับอ่อน ๆ ที่เธอแอบแทรกไว้กับยาแก้ไข้ที่เธอให้เขากินเองกับมือนับว่าสวรรค์เป็นใจทำให้เธอบังเอิญผ่านไปพบเขา ในเวลาที่แม้แรงจะเดินกลับบ้านเองยังไม่มี เธอจึงวางแผนจัดฉากเหตุการณ์นี้ขึ้น เธอประครองชัยชาติมาส่งที่บ้

“คาร์ลนะเหรอทิ้งงาน!” สเตล่าทำตาโตมองแอนโทนี่เหมือนไม่อยากจะเชื่อคำพูดของเขา“ใช่นะสิ เขาสั่งผมให้ติดต่อการ์โนในวันพรุ่งนี้ เพื่อขอตัวลอเรนโซมารับช่วงงานที่เหลือต่อจากเขา” แอนโทนี่ตอบด้วยน้ำเสียงเจือความหงุดหงิด “สงสัยว่าโปรเจ็กต์นี้จะอาถรรพ์นะ เปลี่ยนนางแบบตั้งแต่นาทีแรกไม่พอยังต้องมาเปลี่ยนช่างภาพในนาทีสุดท้ายอีก”สเตล่ามองพินอินที่ยังไร้สติสัมปชัญญะอย่างเห็นใจและรู้สึกหนักใจแทน เธอละสายตาจากนางแบบสาวช้อนตามองแอนโทนี่แล้วสอบถาม“คาร์ลบอกไหมว่าเขาจะไปที่ไหน”“เขาว่าจะไปพักผ่อนสมองสักพักแล้วค่อยบินกลับอิตาลี”“ดิโอ...นี่เขาทิ้งทุกอย่างเพราะโกรธพินอิน แสดงว่าเขาต้องรักเธอมากแน่ ๆ ถึงได้ทนอยู่เมืองไทยต่อไม่ได้เมื่อคิดว่าถูกเธอทรยศ” มิเชลเอ่ย“หรือไม่เขาก็คงเกลียดเธอจนไม่อยากจะเห็นหน้าอีกต่อไปก็ได้” แอนโทนี่ไหวไหล่พลางเอ่ยแสดงความคิดเห็นขัดแย้ง“ฉันว่าเราหยุดคิดเรื่องของคาร์ลเอาไว้ก่อน เราคงต้องพาเธอกลับบ้านแล้วยังไงพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน” สเตล่าตัดบทแล้วหันไปเอ่ยกับแอนโทนี่ “คงต้องเป็นหน้าที่ของคุณแล้วละโทนี่ ที่ต้องอุ้มเธอ”เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันที่วุ่นวายที่สุดสำหรับแอนโทนี่ ไม่ว่าจะด้วยเ

“มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ พี่พลไม่มีสิทธิ์จะมาพูดแบบนี้กับพิน ออกไปจากบ้านของพินเดี๋ยวนี้นะคะ”พลวัตน์มองพินอินอย่างเจ็บใจ ความโกรธสุมเหมือนเพลิงเผาไหม้เพราะทั้งรักทั้งแค้น ทั้งผิดหวังในตัวหญิงสาวที่แอบหมายปองมาเนิ่นนาน เมื่อสืบทราบมาว่าเธอสามารถไถ่ถอนบ้านหลังนี้คืนจากเจ้าหนี้ได้เพราะความช่วยเหลือด้านการเงินจากนายจ้างที่เป็นชายชาวต่างชาติแววตาหวงแหนกับท่าทางสนิทสนมที่ฝ่ายชายแสดงออกให้เขาเห็นเมื่อครั้งที่บังเอิญพบกันหน้าบ้านหลังนี้ ภาพวันนั้นยังติดตาพลวัตน์จนเขาค่อนข้างแน่ใจว่าพินอินใช้วิธีการใดถึงสามารถทำให้ผู้ชายคนนั้นยอมจ่ายเงินหลักล้านไถ่ถอนบ้านหลังนี้คืนให้กับเธอเขามองเธออย่างผิดหวัง...ไม่เข้าใจว่าทำไมพินอินถึงได้ยอมขายศักดิ์ศรีของตัวเองเพื่อเงิน“พินอินที่เคยรักศักดิ์ศรี พินอินที่เคยหวงเนื้อหวงตัวคนนั้นหายไปไหน เธอยอมขายตัวแลกกับเงินของไอ้ฝรั่งนั่นได้ยังไงฮะ บอกพี่สิว่าเธอทำแบบนั้นได้ยังไง”ประโยคกราดเกรี้ยวแฝงความดูถูกกับแววตารังเกียจของพลวัตน์ ทำหัวใจพินอินสะท้านด้วยความอับอายไปชั่วขณะ ก่อนจะเชิดหน้ามองเขาอย่างผิดหวังและเสียใจพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระด้าง“พินจะทำอะไรก็เป็นส

“แต่เรามีหลักฐานว่าเธอถูกใส่ร้าย ถ้าคาร์ลรู้เขาต้องเสียใจที่หุนหันจากไปโดยไม่ฟังคำอธิบายของเธอก่อนและทิ้งเธอให้เผชิญกับปัญหาทุกอย่างลำพังแบบนั้น” มิเชลเอ่ยอย่างเชื่อมั่นในตัวคีแรน “หรือไม่เขาก็อาจจะไม่รู้สึกอะไรเลย” พินอินเถียงและตัดบท “ช่างเถอะเพราะถึงยังไงเขากับฉันก็ต้องจบกันอยู่ดี ไม่ว่ามันจะจบแบบนี้หรือแบบไหนก็ไม่สำคัญหรอกในเมื่อความสัมพันธ์ของเราไม่ได้เริ่มต้นขึ้นจากความรัก มันเป็นแค่พันธะสัญญาระหว่างฉันกับเขาเท่านั้น” “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคาร์ลเริ่มต้นขึ้นจากเงื่อนไขอะไร แต่เชื่อฉันเถอะว่าความสัมพันธ์นั้นมันผูกมัดหัวใจของเธอกับเขาไว้ด้วยกันแล้วจริง ๆ” มิเชลยืนยันอย่างมั่นใจเพราะเธอรู้จักคีแรนมานานจนมองเขาออก“ถ้าเขาไม่ได้รักเธอมากก็คงไม่ผิดหวังรุนแรงอย่างนั้น คาร์ลไม่เคยเผชิญกับความหึงหวงมาก่อน เขาเลยไม่รู้ว่าควรจัดการกับอารมณ์ที่ไม่รู้จักนั่นแบบไหนทำให้เขาหุนหันทิ้งเธอไปเฉย ๆ แบบนั้น” มิเชลเอ่ยอย่างเข้าใจความรู้สึกของคีแรนดี“มันไม่สำคัญแล้วละมิเชล เพราะยังไงเขากับฉันก็จบกันไปแล้ว”“แล้วความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกล่ะ เธอจะยัดเยียด