All Chapters of เกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่คุณพระรองสนใจ: Chapter 31 - Chapter 40

 บนรถเวลา12:45นาทีถนนเส้นยาวทอดผ่านทิวทัศน์เมืองหลวงรถตู้คันสีดำเงาวับแล่นไปบนเส้นทางที่ปกคลุมด้วยตึกสูงมากมายสองข้างทาง เสียงล้อรถบดกับถนนดังก้องเบา ๆ วิ่งออกนอกตัวเมืองตรงสู่จุดหมายปลายทางโดยมีผู้โดยสารเป็นนายแบบหนุ่มตัวสูงและผู้จัดการตัวเล็กนั่งอยู่ด้านหลัง"วันนี้นายดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะ มีเรื่องอะไรดี ๆ ที่พี่ไม่รู้หรือเปล่า"ผู้จัดการอย่างวันจันทร์ที่ในตอนนี้กำลังตรวจเช็กตารางงานของน้องชายในไอแพดเอ่ยมาถาม พลางคิ้วเรียงสวยทั้งสองข้างก็ขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างสงสัย ก็วันนี้เขาสังเกตเห็นน้องชายของเขามักจะลอบยิ้มคนเดียวอยู่บ่อยครั้งน่ะสิ จนบางครั้งเขาอดคิดไม่ได้ว่าน้องชายของเขาต้องทำงานจนบ้าไปแล้วแน่ ๆอีกหน่อยจะพาไปพบจิตแพทย์แล้วนะ"ไม่มีอะไรหรอก พอดีเกมที่เล่นสุ่มได้ของดีน่ะ"โกหกหน้าตายออกมา ก่อนที่จะห

 "สวยจริง ๆ นั่นแหละครับ ยิ่งมองยิ่งสวย"จบประโยคคำพูดนี้นัยน์ตาสีน้ำตาลของทีปกรก็จ้องมองช่างภาพหนุ่มร่างโปร่งอย่างเขมกร ที่ช่วงนี้ไม่รู้ว่าทำไมตัวเขามักจะนึกถึงคนคนนี้อยู่บ่อยครั้ง คุณทีไม่เข้าใจตัวเองเลยจริง ๆ ว่าเหตุไฉนทำไมช่วงนี้เขาถึงเอาแต่นึกถึงเขมกรนักตั้งแต่ฝันเรื่องราวประหลาดตอนเขาหลับบนรถในวันนั้นและบังเอิญเจอกับเขมกรที่คาเฟ่ชื่อประหลาดนั้น ตัวของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป จากความรู้สึกที่เริ่มเบื่อหน่ายกับวงการบันเทิง ตัวของคุณทีก็หันกลับมามีไฟในการทำงานด้วยมีความคิดอยากจะมีชื่อเสียงและรูปของตัวเองติดตามป้ายโฆษณาทั่วบ้านทั่วเมือง เพื่อที่เวลาเขมกรไปที่ไหนจะได้เห็นหน้าเขาบนป้ายโฆษณาเหล่านั้นแล้วนึกถึงเขาบ้างทีปกรไม่เข้าใจตัวเองจริง ๆ ว่าทำไมเขาถึงได้มีความคิดประหลาดแบบนี้ ทั้งที่ตัวเขากับเขมกรก็ไม่ได้มีความสนิทสนมกันแม้แต่น้อย อีกทั้งพวกเขาต่างก็เจอกันแทบนับครั้งได้ จะเรียกว่าเป็นคนแปลกหน้าของกันและกันก็ว่าได้ แต่ทว่าภายในใจของเขาเวลาเจอกั

  เขมกร ผมไม่รู้ตัวเลยว่าใช้เวลาบนโต๊ะอาหารร่วมกับอีกสามคนนานไปเท่าไหร่และเวลาในตอนนี้กี่ทุ่มแล้ว เพราะพอมารู้ตัวอีกทีผมก็โผล่มาเดินอยู่ริมหาดโดยข้างกายมีนายแบบหนุ่มชื่อดังอย่างคุณทีเดินอยู่เคียงข้างซะแล้ว แล้วถ้าจะถามว่าผมกับคุณทีมาเดินเล่นอยู่ริมชายหาดทะเลเพียงลำพังในตอนกลางคืนกันสองคนแบบนี้ได้อย่างไร ก็คงต้องย้อนกลับไปเมื่อ10-20นาทีก่อนหน้า เพราะหลังจากที่ผมร่วมทานอาหารและมีดื่มคุยเล่นกับทุกคนด้วยสภาพภายในหัวเต็มไปด้วยความสับสนแล้วนั้น  รู้ตัวอีกทีวันจันทร์ที่ดื่มไม่เก่งก็เมาคอพับล้มใส่อาทิตย์ไปซะแล้ว ส่วนผมเองก็ดื่มไปมากพอควรเลยว่าจะเอ่ยปากแยกย้ายกันกลับห้องพักห้องใครห้องมัน ทว่าพอจะขอตัวแยกย้ายก็ดันโดนนายแบบหนุ่มชื่อดังอย่างคุณทีที่นั่งข้างกายเอ่ยรั้งไว้ซะนี่ "เดี๋ยวสิครับคุณเขม ไปเดินเล่นที่ชายหาดเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหมครับ....คือว่าผมอยากจะคุยเกี่ย

  ณ ร้านคาเฟ่อาทิตย์ครองจันทร์ เขมกร "วันนี้ไม่ไปทำงานหรืออย่างไร ถึงได้มานั่งเกะกะอยู่ที่ร้านข้าแต่เช้าแบบนี้"น้ำเสียงราบเรียบถามผมที่นอนฟุบหน้ากับโต๊ะอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก พลางมือข้างถนัดของเจ้าตัวก็วางแก้วเครื่องดื่มในมือลงบนโต๊ะไม่ห่างจากหน้าของผมเท่าไหร่นักเหมือนต้องการกวนประสาทผมคืนอย่างไรอย่างนั้น ผมปรายตาไปมองหน้าอเดลที่ยังคงความเฉยชาเช่นเดิมตามสไตล์เจ้าตัว ก่อนจะดันตัวลุกนั่งดี ๆ แล้วเอื้อมมือไปคว้าแก้วลาเต้เย็นเมนูโปรดมาดูดกินอึกใหญ่ แล้วเปิดปากพูดตอบคนไร้ความรู้สึก "ไม่อ่ะวันนี้หยุด นี่ลุงถามอะไรหน่อย..."ผมตอบพลางกำลังเอ่ยถามคนที่ผมมักจะมากวนประสาทบ่อย ๆ ต่อ แต่ทว่ายังไม่ทันได้เอ่ยจบประโยคดีไอ้คนที่มีอายุมากถึง300ปีก็พูดแทรกผมขึ้นมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเรียบนิ่ง แต่ทว่าแววตาที่มองมายังผมนั้นแทบจะเชื

ร่างของเขมกรถูกดันถอยหลังติดกำแพงทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องพักชั้นบนของโรงแรมที่ใช้จัดงานฉลองวันเกิดของนายนิรุตติ์เจ้าของค้ายดัง เขมกรยังไม่ทันได้ปริปากพูดโต้แย้งอะไร เจ้าของความสูงร้อยเก้าสิบเซนติเมตรก็กรู่เข้ามาประกบริมฝีปากจูบปิดปากเขาในทันทีริมฝีปากเปียกชุ่มขยับบดเบียดเข้าหาปากอิ่ม ลิ้นร้อนค่อย ๆ แลบเลียตามแนวปากนุ่มอย่างรีบร้อน ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากไล่เกี่ยวตวัดแลกลิ้นหยอกล้อกับเขมกร นัยน์ตาสีน้ำตาลหยาดเยิ้มจ้องมองอีกฝ่ายเหมือนจะกลืนกิน จูบแลกลิ้นกันอยู่นานนายแบบตัวสูงก็ปล่อยริมฝีปากของเขมกรให้เป็นอิสระพลางใบหน้าหล่อที่แก้มทั้งสองขึ้นสีแดงระเรื่อชัดเจนก็ค่อย ๆ โน้มเข้ามาใกล้ใช้หน้าผากตัวเองแตะหน้าผากมนของเขมเบา ๆ ครั้นเมื่อระยะห่างของใบหน้าทั้งสองนั้นน้อยนิดทำให้เขมกรที่ถูกกักอยู่ในอ้อมแขนรับรู้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดถูกใบหน้าของตัวเองจนได้กลิ่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พลันในหัวก็งงงวยกับสถานการณ์ในตอนนี้เป็นอย่างมากเขมกรไม่เข้