บนรถ
เวลา12:45นาที
ถนนเส้นยาวทอดผ่านทิวทัศน์เมืองหลวงรถตู้คันสีดำเงาวับแล่นไปบนเส้นทางที่ปกคลุมด้วยตึกสูงมากมายสองข้างทาง เสียงล้อรถบดกับถนนดังก้องเบา ๆ วิ่งออกนอกตัวเมืองตรงสู่จุดหมายปลายทางโดยมีผู้โดยสารเป็นนายแบบหนุ่มตัวสูงและผู้จัดการตัวเล็กนั่งอยู่ด้านหลัง
"วันนี้นายดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะ มีเรื่องอะไรดี ๆ ที่พี่ไม่รู้หรือเปล่า"ผู้จัดการอย่างวันจันทร์ที่ในตอนนี้กำลังตรวจเช็กตารางงานของน้องชายในไอแพดเอ่ยมาถาม พลางคิ้วเรียงสวยทั้งสองข้างก็ขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างสงสัย ก็วันนี้เขาสังเกตเห็นน้องชายของเขามักจะลอบยิ้มคนเดียวอยู่บ่อยครั้งน่ะสิ จนบางครั้งเขาอดคิดไม่ได้ว่าน้องชายของเขาต้องทำงานจนบ้าไปแล้วแน่ ๆ
อีกหน่อยจะพาไปพบจิตแพทย์แล้วนะ
"ไม่มีอะไรหรอก พอดีเกมที่เล่นสุ่มได้ของดีน่ะ"โกหกหน้าตายออกมา ก่อนที่จะห
บนรถเวลา12:45นาทีถนนเส้นยาวทอดผ่านทิวทัศน์เมืองหลวงรถตู้คันสีดำเงาวับแล่นไปบนเส้นทางที่ปกคลุมด้วยตึกสูงมากมายสองข้างทาง เสียงล้อรถบดกับถนนดังก้องเบา ๆ วิ่งออกนอกตัวเมืองตรงสู่จุดหมายปลายทางโดยมีผู้โดยสารเป็นนายแบบหนุ่มตัวสูงและผู้จัดการตัวเล็กนั่งอยู่ด้านหลัง"วันนี้นายดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะ มีเรื่องอะไรดี ๆ ที่พี่ไม่รู้หรือเปล่า"ผู้จัดการอย่างวันจันทร์ที่ในตอนนี้กำลังตรวจเช็กตารางงานของน้องชายในไอแพดเอ่ยมาถาม พลางคิ้วเรียงสวยทั้งสองข้างก็ขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างสงสัย ก็วันนี้เขาสังเกตเห็นน้องชายของเขามักจะลอบยิ้มคนเดียวอยู่บ่อยครั้งน่ะสิ จนบางครั้งเขาอดคิดไม่ได้ว่าน้องชายของเขาต้องทำงานจนบ้าไปแล้วแน่ ๆอีกหน่อยจะพาไปพบจิตแพทย์แล้วนะ"ไม่มีอะไรหรอก พอดีเกมที่เล่นสุ่มได้ของดีน่ะ"โกหกหน้าตายออกมา ก่อนที่จะห
ณ เพนท์เฮ้าส์ของคุณที"นายไปไหนมาอย่างนั้นเหรอคุณที พี่กลับมาถึงเรียกแล้วไม่เห็นตอบ พี่นึกว่านายนอนอยู่ในห้องซะอีก"ทันทีที่คุณทีก้าวเท้าเข้ามาในเพนต์เฮ้าส์ เสียงของวันจันทร์ผู้เป็นพี่ชายที่กำลังยืนเตรียมอาหารของช่วงเย็นไว้ให้น้องชายอยู่ในโซนครัวก็เอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าประหลาดใจ เดิมทีวันจันทร์ที่กลับมาจากบ้านคิดว่าน้องชายยังนอนพักผ่อนอยู่ในห้องนอนเพราะปกติวันไหนที่ไม่มีงาน ถ้าชวนกลับบ้านด้วยกันแล้วน้องชายปฏิเสธ น้องชายของเขาก็มักจะเล่นเกมในห้องไม่ก็หลับเป็นตายทั้งวันจนถึงช่วงเย็น น้อยมากที่จะออกไปข้างนอกด้วยเพราะเจ้าตัวขี้เกียจหลบแฟนคลับ หรือถ้าจะออกก็จะให้วันจันทร์ไปเป็นเพื่อนตลอด ฉะนั้นวันจันทร์ถึงได้ประหลาดใจไม่คิดว่าวันนี้น้องชายของเขาจะออกไปข้างนอกคนเดียวแบบนี้"ผมออกไปนั่งเล่นที่คาเฟ่มาน่ะ"คุณทีเอ่ยตอบพี่ชายตัวเล็กพลางสาวเท้าเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟ
เขมกร"พี่เขม พี่จะไม่ช่วยผมจริง ๆ เหรอครับพี่"เสียงทุ้มเข้มของคนที่มันตามติดชีวิตผมมา3วันเต็ม ๆ ดังขึ้นไล่หลังของผมที่กำลังเดินจ้ำอ้าวหนีมันอยู่ และไม่ต้องสงสัยกันนะครับว่าคนที่ตามติดผมในตอนนี้มันเป็นใคร จะเป็นใครไปได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่ก็ไอ้เด็กกล้วยทับอดีตเด็กข้างบ้านหลังเดิมผมก็ตั้งแต่ไอ้เด็กกล้วยทับมันรู้ว่าผมรู้จักกับวันจันทร์และมีช่องทางติดต่อกัน (เคยแลกกันตอนถ่ายงาน) ไอ้เด็กนี้มันก็ตามติดผมต้อย ๆ ขอให้ผมช่วยมันจีบวันจันทร์ไม่เลิก"..."ผมยังคงสาวเท้าเดินตรงไปข้างหน้าโดยไม่ได้สนใจเสียงนกเสียงกาอย่างนายอาทิตย์ที่เอาแต่วิ่งตามหลังขอให้ผมช่วยมันไม่หยุดผมชักจะรำคาญไอ้เด็กอาทิตย์นี้แล้วสิ 3วันมานี้มันแม่งตามติดผมอย่างกับสตอล์กเกอร์ ตามดักผมตั้งแต่หน้าหอพักยันสถานที่ทำงาน บางทีแม่งโผล่ออกมาดักหน้าผมตอนออกจากห้องน้ำในห้างก็ยังมี จนผมนี่เริ่มจะกลัวกับการที่มันร
เขมกรหลังจากจบบทสนทนาเรื่องที่อาทิตย์ขอทริคจีบสาวกับผม วันนี้ทั้งวันผมก็มัววุ่นอยู่กับการตามถ่ายภาพนักแข่งของทีมJT และเน้นถ่ายภาพของอาทิตย์เป็นส่วนใหญ่ตามที่ผู้ว่าจ้างบรีฟมา ก็อย่างว่าแหละช่วงนี้นักแข่งเบอร์21อย่างนายอาทิตย์กำลังมาแรง พวกเหล่าสปอนเซอร์ต่างก็ต้องอยากได้ภาพของอาทิตย์ไปโฆษณาเป็นธรรมดา และแน่นอนว่าการแข่งชิงแชมป์ในวันนี้นักแข่งหมายเลข21อย่างอาทิตย์ก็ยังคงเข้าเส้นชัยเป็นอันดับหนึ่งเช่นเคย"พี่ถ่ายชอตที่ผมเข้าเส้นชัยทันไหม"น้ำเสียงร่าเริงของอาทิตย์เอ่ยถามผมขึ้นในทันทีที่สาวเท้ามาหยุดยืนถอดหมวกกันน็อกออกตรงหน้าผมที่ยืนอยู่โซนคนดูไม่ไกลจากสนามแข่งมากนักนัยน์ตาของผมละจากกล้องหันไปจ้องมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของอาทิตย์ ก่อนที่ผมจะคลี่ยิ้มบางตอบกลับพร้อมพยักหน้ารับเบา ๆ มือก็พลันหันภาพในกล้องที่เป็นรูปจังหวะเข้าเส้นชัยให้เด็กตัวสูงมันดูและไม่ลืมพูดอวดมันไปด้วย"อืมถ่ายทันดิ ฝีมือช่างภาพมื
2วันต่อมาเขมกรหลังจากวันก่อนที่ผมเค้นถามไอ้ระบบอเดลจนรู้ว่าในตอนนี้ระบบของอเดลได้พัง ทำให้คาเฟ่ของเจ้าตัวที่เดิมทีคนทั่วไปไม่สามารถมองเห็นได้และมักจะวาปไปในที่ต่าง ๆ ตามโชคชะตาลิขิต เป็นต้องหยุดนิ่งมาโผล่อยู่บนโลกเพราะพลังของอเดลนั้นรวนด้วยเจ้าตัวนั้นฝืนทำผิดกฎของโลกระบบเพื่อที่จะไม่ลงโทษผมเพราะเหตุนี้เลยทำให้ผมรับรู้ความจริงและได้ลดความโกรธเคืองภายในใจที่มีต่อไอ้คุณระบบอเดลลงครึ่งหนึ่ง ถึงแม้ที่ผ่านมาตอนอยู่ในนิยายจะทำผมไว้แสบมากก็เถอะ แต่ก็ถือว่ายังมีความดีอยู่บ้างเพราะฉะนั้นจะพยายามไม่เอาคืนหนักมากก็แล้วกัน"คุณเขมกรที่เป็นตากล้องมาถ่ายเก็บภาพทีมแข่งของJTใช่ไหมครับ"เสียงทุ้มเข้มดังขึ้นด้านหลังของผม กระชากให้ผมหลุดจากห้วงความคิดหันไปมองยังต้นเสียง ก่อนจะพยักหน้าตอบรับเบา ๆ
ณ คาเฟ่อาทิตย์ครองจันทร์เวลา20:00นาทีเขมกรเวลาเดินผ่านไปอย่างรวดเร็วในที่สุดผมที่ได้เครื่องดื่มของตัวเอง ก็เดินกลับห้องพักไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและกินข้าวอะไรเสร็จสรรพ นอนเล่นมือถือฆ่าเวลารอได้ไม่นาน ก็ใกล้ถึงเวลาปิดของร้านคาเฟ่ผมก็ได้หวนกลับมายืนอยู่หน้าร้านคาเฟ่ในเวลา2ทุ่มพอดีเป๊ะผมเอื้อมมือไปผลักบานประตูอันคุ้นเคยด้วยหัวใจเต้นระส่ำ เพราะในหัวดันหวนนึกกลับไปในตอนที่ตัวเองโดนดูดเข้าไปในนิยาย อ่าาตื่นเต้นชะมัดเลยว่ะ....ถ้าเกิดว่าตัวของผมโดนดูดเข้าไปในนิยายอีกครั้งมันจะเป็นอย่างไรนะ ธีโอจะยังจำเขาได้อยู่หรือเปล่า หรือว่าตัวของผมอาจจะต้องเริ่มต้นใหม่อีกครั้งทว่าความคิดมากมายเหล่านั้นเป็นต้องหยุดลง เมื่อผมดันประตูออกกว้างแล้ว ทุกอย่างก็ยังคงปกติดีไม่มีลำแสงสีขาวพวยพุ่งเข้าหาตัวผมเหมือนในตอนแรกแม้แต่น้อย ผมแ