Semua Bab เจ็บ: Bab 21 - Bab 30

“โอววว...” ริมฝีปากร้อนร้ายประกบริมฝีปากเธอแล้วบดจูบดูดดื่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้ไม่ใช่จูบที่อ่อนหวานชวนฝัน แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกสุขสมและมีอารมณ์ร่วมทุกการขับเคลื่อน...เธอยอมรับว่าเธอต้องการเขา เธอต้องการเหลือเกิน...ต้องการเขาจนแทบทนไม่ไหวเมื่อเขาผละปากออก ริมฝีปากร้อนร้ายระดมจูบจนทั่วใบหน้านวลสวย จูบจนพอใจแล้วก็ซุกไซ้ซอกคอ ดื่มด่ำกับความสดสาวอย่างโหยหา พร้อมกับส่งฝ่ามือขึ้นบีบขยำเต้าโต ปาดป้ายกดคลึงเม็ดถันด้วยนิ้วโป้ง สร้างความเสียวสยิวจนเม็ดถันชูชันแข็งเป็นไต“อ่า....” ลิ้นสากแสนร้อนระบายความใคร่ไปทั่วซอกคอและลำคอระหง ลากริมฝีปากไถถูไล่ลงไปจบเนินอกอวบขาวแสนนุ่ม...“โอววว...” หัวใจเธอเต้นกระหน่ำเหมือนจะหลุดจากอก ท้องไส้ปั่นป่วน ขนลุกชูชัน เลือดในกายสูบฉีดพลุ่งพล่านตั้งแต่หัวจรดเท้า....“อือ...อือออ...อ่าห์” เสียงครางแผ่วเบาจากลำคอของเขา เสียงลมหายใจถี่ยิบรุนแรงที่ถ่ายเทลงมาตามผิวเนื้อของเธอตลอดเวลา กลิ่นกายจากน้ำหอมชั้นดี ความแข็งแกร่งจากกล้ามเนื้อหนัดแน่นที่บดเบียดกระตุ้นเล้าโลม ความเป็นเขาในเวลานี้ได้สะกดวิญญาณของเธอจนอยู่หมัดแล้ว“อะ...อ๊า....” เธอเม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้าบิดเบ้เหมื

“รู้แล้วน่า” เขาผละจากเธอ เดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วจัดการปิดเครื่องซะเธอมองเรือนกายกำยำสูงใหญ่อย่างหลงใหล แม้จะเห็นแค่โครงร่างสุดสมบูรณ์แบบของเขา แต่เธอก็นึกใบหน้าร้าย ๆ ของเขาออก เขาย้อนกลับมาที่เตียง คร่อมทับร่างเธอแล้วกระแทกต่ออย่างกระหายคลั่ง รสชาติความเป็นชายของเขาทำให้หัวใจเธอเต้นแรงตลอดเวลา เช่นเดียวกับเขา...เขาดื่มด่ำกับเซ็กส์ที่แสนตื่นเต้นในทุกวินาทีของการร่วมรัก เขารู้สึกสุขซ่านกับการสอดใส่เธอจนแทบจะลืมผู้หญิงทุกคนในโลกไปแล้ว สายแล้ว...ตอนที่เขาตื่นลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าเธอหายไปจากห้องนี้แล้ว“9 โมงแล้วเหรอ?” เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นมิสคอลจากเบอร์เจ้าหญิงเกือบร้อยสาย แน่นอน เขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้นทั้งคืนจนลืมคู่หมั้นไปเลย แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดหรอกนะ...เพราะถ้าย้อนเวลากลับไปได้...เขาก็ยังจะทำเหมือนเดิมอยู่ดี!“ปา ลิ ดา!” เมื่อเขานึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วก็อดยิ้มร้ายออกมาไม่ได้ ยิ้มร้ายที่บอกว่าเขาจะไม่ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปจนกว่าเขาจะเบื่อ...ผู้หญิงที่ทิ้งร่อยรอยสวาทเอาไว้...รอยเลือดจาง ๆ ที่เปรอะเปื้อนบนผ้าปูสีขาว“เป็นของเล่นราคาถูก...ที่น่าสนใ

ชัชวินถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง ก่อนจะยกสองมือขึ้นกุมขมับ “ลาออกงั้นเหรอ!”เขาไม่ได้รู้สึกผิดเลยที่ทำเธอแบบนั้น ถึงจะย้อนเวลากลับไปได้ เขาก็ยังจะทำอยู่ดี แต่สิ่งที่ทำให้เขากังวลและหงุดหงิดรำคาญใจก็คือ...“ทำไม...ทำไมเรารู้สึก...ทำไมเรารู้สึกเหมือนโดนฟันแล้วทิ้งวะ!”วิธีการหนึ่งที่จะทำให้ผู้หญิงคนนั้นกลับมาที่โรงพยาบาลนี้ได้ โดยที่เขาไม่ต้องเปลืองแรงเลยนั่นก็คือ การติดแบล็คลิสต์ชื่อเธอ จนทำให้เธอไม่สามารถไปสมัครงานที่โรงพยาบาลไหนได้อีก“ฮ่า ๆ ๆ” ชัชวินหัวเราะภูมิใจกับความฉลาดของตัวเอง แน่นอน เขาทำมันลงไปแล้ว ทำอย่างตั้งใจเสียด้วย โดยไม่ได้รู้สึกผิดแต่อย่างใด เขายอมรับว่าอยากเจอกับเธอใจจะขาด ผู้หญิงที่ทำให้เขารู้จักกับคำว่าโคตรคิดถึง...แต่ไม่ใช่คิดถึงในแง่ดีหรอกนะ...เขามั่นใจว่ามันไม่ใช่การคิดถึงแบบโหยหาอยากเห็นหน้า แต่มันเป็นการคิดถึงเหมือนเด็กหวงของเล่นต่างหาก “ลูกบุญธรรมยัยนั่น” เขาย้ำกับตัวเองว่าปาลิดาคือลูกสาวบุญธรรมของศัตรูอันดับหนึ่งของเขา เพราะงั้น เขาก็แค่อยากได้เธอกลับมาเพื่อเป็นนางบำเรอคลายเหงา ไม่ได้มีเหตุผลใดนอกจากนี้เลย “คิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอ...ปาลิดา...เรายังไม่หมดเ

“เรื่องหนี้ ต่อให้คุณผิดสัญญา ฉันก็ยังจะชดใช้เหมือนเดิม”เขาแอบใจเต้นกับคำตอบของเธอ “ถ้าเกิดผมผิดสัญญาก่อนหนึ่งเดือน คุณต้องการแค่คำขอโทษเหรอ”“และจะไม่ยุ่งเกี่ยวในทุกกรณี”เธอกำลังปั่นหัวเขาใช่มั้ย เธอกำลังทำให้เขาเป็นบ้า เธอมีสิทธิ์อะไรมาทำให้ใจเขาสั่นรัวขนาดนี้“งั้นก็ได้ เอาตามนี้”“เซ็นสิคะ”เขามองหน้าเธออย่างพิจารณาก่อนจะจรดปากกาลงไป เธอคว้ากระดาษสัญญาจากเขาแล้วพับเก็บใส่กระเป๋าทันที ราวกับมันเป็นของมีค่า “คืนนี้ผมจะรอที่ห้องเดิมนะ”เธอยิ้มกริ่มราวกับผู้ชนะ “โอเคค่ะ แล้วเจอกันนะคะท่านรองประธาน!”หญิงสาวเดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี อย่างน้อยก็ดีกว่าตอนเข้ามา ปล่อยให้รองประธานตัวร้ายยืนนิ่งเป็นหุ่น แต่สีหน้านั้นแช่มชื้นเหมือนคนเพิ่งตื่นจากฝันหวาน“นี่เราเป็นอะไรวะ...ทำไมต้องดีใจ...ดีใจทำไมวะเนี่ย แค่ได้ของเล่นคืน ห้ามดีใจนะโว๊ย!!”ปาลิดาเชื่อว่าอีกไม่กี่ชั่วโมง เธอจะหลุดพ้นจากเงื่อนไขชั่วร้ายนี้อย่างแน่นอน“เห็นของฉันเต็มตาเมื่อไหร่ คุณได้วิ่งหนีหางจุกตูดของแท้แน่นอน!”คราวนี้เธอเป็นฝ่ายมารอเขาที่ห้องวีไอพีเสียเอง โดยไม่ลังเลเลยสักนิดเดียว“ไม่ต้องเต้นแรงขนาดนั้นก็ได้” เธอพยายาม

“หมอมินทร์มันแต่งงานแล้ว คุณไม่รู้เหรอ!”“รู้ค่ะ”“คุณอยากยุ่งกับผัวชาวบ้านมากเหรอ!!” เขาตะคอกใส่หน้าเธออย่างหัวเสีย “อยากเป็นเมียน้อยเขาเหรอ หา!”“แล้วมันเรื่องอะไรของคุณ”เขาคว้าจับต้นแขนทั้งสองข้างเธอไว้แน่น คิดจะเขย่าให้ความโง่ออกมาจากสมองของเธอซะ แต่เขากลัวเธอจะเจ็บน่ะสิ “ถ้าอยากเป็นเมียน้อยมาก ก็มาเป็นเมียผมสิ!”ปาลิดาอึ้งไปเลย วันนี้มีผู้ชายถึงสองคนเสนอตำแหน่งนี้ให้เธอ สงสัยคนอย่างเธอคงเป็นได้แค่เมียน้อยจริง ๆ“พอเถอะค่ะ ฉันไม่อยากเป็นเมียใครทั้งนั้น ไม่ว่าจะคุณ หรือหมอมินทร์...ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันเจ็บ”พอเธอบอกว่าเจ็บ เขาก็รีบปล่อย แต่ก็ยังกระฟัดกระเฟียดหัวเสีย“แล้วมันอะไร ทำไมถึงยกเลิกสัญญา ในเมื่อเราก็เคยมีอะไรกันแล้ว คุณแค่ทนอยู่กับผมอีกสักเดือน มันจะเป็นไรไป หรือ...คุณกลัวของผม”“มันไม่เกี่ยวกับคุณ มันเกี่ยวกับตัวฉันเอง”“อะไรของคุณ?”“ฉันไม่อยากหลอกลวงคุณ ไม่อยากต่อเวรต่อกรรมกับคุณอีกแล้ว ฉันอยากจบแค่นี้”“หลอกลวง? อะไร?”“คุณไม่สงสัยเหรอ ทำไมฉันให้คุณปิดไฟ”เขานิ่งไปครู่หนึ่ง...คิดถึงคำพูดหมอมินทร์แล้วก็อดสงสัยขึ้นมาไม่ได้เหมือนกัน “ทำไม...หรือว่า...คุณเป็นผู้ชายเหรอ พร