All Chapters of เจ็บ: Chapter 51 - Chapter 60

68 Chapters

บทที่51...งั้นคุณก็...กระโดดลงไปสิ

“ใช่แล้ว ฝันร้ายจบลงแล้ว ต่อไปนี้ จะมีแต่ฝันดี จะมีแต่ความสุขเท่านั้น” ปาลิดาตั้งใจจะไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาเสียหน่อย ก่อนจะกลับไปทำงานอีกครั้ง แต่ระหว่างทาง เธอกลับเห็นอะไรบางอย่างเข้าเสียก่อน ซึ่งทำให้เธอสงสัยและสังหรณ์ใจอย่างบอกไม่ถูกเธอเห็นแม่บุญธรรมเดินอย่างเร่งรีบไปยังเส้นทางหนึ่ง สีหน้าเหมือนมีเรื่องร้อนใจหนักหนา เธอตัดสินใจแอบเดินตามไปเงียบๆ แล้วก็พบว่าปลายทางนั้นมีใครยืนรออยู่ ตรงระเบียงตึกซึ่งเป็นมุมลับตาคน“อะ...” เธอตกใจไม่น้อยกับภาพที่เห็น มันเป็นภาพที่เธอไม่คาดหวังว่าจะเกิดขึ้นจริง แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว ซึ่งผลของมันจะดีหรือร้าย ก็ยากจะคาดเดา“นัดเจอกันเหรอ?”แม่บุญธรรมของเธอกับชัชวิน ว่าที่ประธานบริหารของโรงพยาบาล พวกเขาเผชิญหน้ากันแล้ว อย่างที่เธอต้องการ แต่ทำไมเธอรู้สึกกลัวนะชัชวินอยู่ในท่วงท่าสบาย ๆ ขณะแม่บุญธรรมของเธอดูเคร่งเครียดและโกรธแค้น ปาลิดารู้ว่ามันไม่สมควรที่เธอจะแอบฟังพวกเขาคุยกัน แต่เพราะมั่นใจว่าต้องมีเรื่องของตัวเองเกี่ยวด้วยแน่นอน เธอจึงขยับตัวเข้าซ่อนหลังบานประตู แล้วเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ ด้วยใจที่ตื่นเต้นหนัก “เลิกยุ่งกับปาลิดาซะ!” ปวีณาเ
last updateLast Updated : 2025-06-21
Read more

บทที่52...เราจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีกแล้ว

ปาลิดาอ่อนแอจนทำงานไม่ไหว เธอจึงลางานในช่วงบ่ายแล้วกลับไปพักผ่อนที่อพาร์ตเม้นต์ เธอจัดการปิดเครื่องโทรศัพท์ เพราะอยากจะอยู่ในโลกของตัวเองเพียงลำพัง เพื่อจะได้ตั้งหลักและคิดทบทวนอย่างมีสติที่สุด ว่าจะเอายังไงต่อไปกับชีวิตดี“ที่ผ่านมา...คือการโกหก...ไม่เคยมีอะไรจริงเลย ทำไมคุณถึงใจร้ายอย่างนี้ ทำไมคุณเป็นคนแบบนี้ ฉันไม่อยากให้คุณเป็นคนแบบนี้เลย ทำไมนะคุณวิน” น้ำตาแห่งความเสียใจไหลออกมาไม่ขาดสาย เสียงสะอื้นอันเจ็บปวดบ่งบอกถึงความรวดร้าวและหมดหวัง“ฉันน่าจะรู้ตัวเอง ฉันมันโง่เองที่หลงเชื่อว่าจะมีคนที่ยอมรับฉันได้ ฉันมันน่าสมเพช”ปาลิดาถอดสร้อยคอออกมาแล้วกำไว้แน่น “มันควรกลับไปอยู่กับเจ้าของที่แท้จริงซะที ฉันควรจะคืนมันให้คุณ เราจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีกแล้ว”เมื่อตัดสินใจได้ดังนั้น เธอจึงส่งข้อความสุดท้ายไปหาเขา...“เจอกันเที่ยงคืน ที่ใต้ต้นแก้วหน้าตึกนะคะ ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย จะรอจนกว่าคุณจะมา” ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง วันที่เธอจะได้ส่งต่อความปรารถนาของแม่ให้แก่ลูกชายตามที่ได้รับการสั่งเสียไว้ ตอนนั้น เธอไม่คิดเลยว่ามันจะต้องใช้เวลายาวนานถึงสิบสามปี กว่าที่เธอกับเขาจะได้เจอกันอีกค
last updateLast Updated : 2025-06-21
Read more

บทที่53...ในที่สุด เราก็ได้เจอกันแล้ว

“ดูต้นแก้วสิคะ ดอกร่วงเต็มพื้นเลย แต่สายฝนไม่ได้ทำให้กลิ่นหอมของมันเจือจางลงเลย” เธอเงยหน้ามองต้นแก้วด้วยสายตาซ่อนเศร้า เขามองตาม แต่ความสวยงามของดอกแก้วไม่สามารถตรึงใจเขาได้ในตอนนี้ เขาแค่อยากรู้ว่าเธอมาทนยืนหนาวอยู่ทำไม“มีอะไร ทำไมต้องเจอกันที่นี่”“เพราะฉันอยากให้ต้นแก้วต้นนี้เป็นพยานให้เรา”“เป็นพยาน?” เขานิ่วหน้ามองเธออย่างไม่เข้าใจ “ที่บอกมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย มีอะไรเหรอ?”“สิบสามปีมาแล้ว ฉันรับปากใครคนหนึ่งเอาไว้ เธอฝากของขวัญไว้ให้ลูกชายของเธอ” ปาลิดาเงยหน้ามองลูกชายของผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับยื่นสร้อยเงินเส้นนั้นให้แก่เขา “เธอบอกว่า เธอจะไม่ไปไหน เธอจะอยู่ที่นี่ จะอยู่กับคุณ”เรื่องสำคัญของเธอ ทำให้ชัชวินอึ้งจนพูดไม่ออก หัวใจเต้นรัวแทบคลั่ง ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด ขณะรับสร้อยเส้นนั้นมาจากมือของเธอ แน่นอน เขาจำมันได้ดีเลยล่ะ จำได้ว่ามันเป็นสิ่งสำคัญของมารดา เป็นสมบัติติดตัวที่มารดาไม่เคยเอาไว้ห่างตัว แล้วมันมาอยู่ที่เธอได้ยังไง “ที่ผ่านมาฉันไม่มีโอกาสบอกคุณเลย ฉันต้องขอโทษด้วยค่ะ หวังว่าจะไม่สายเกินไป”“คุณไปเอามาจากไหน แล้ว...” แล้วเขาก็คิดขึ้นมาได้ว่ามีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้รั
last updateLast Updated : 2025-06-21
Read more

บทที่54...วันสุดท้ายแล้วสินะ

“วันสุดท้ายแล้วสินะ” เธอกระซิบบอกตัวเองให้จงเข้มแข็ง อดทน และมีสติในทุกย่างก้าว สองเท้าของเธอจะนำพาชีวิตจนก้าวผ่านความเลวร้ายในครั้งนี้ไปได้อย่างแน่นอน “สู้ ๆ นะปาลิดา เธอทำได้”แม้อาการป่วยจะยังหลงเหลืออยู่ แต่ใจของเธอเข้มแข็งกว่าเมื่อวานมาก ราวกับว่ายาเม็ดนั้นได้รักษาแผลใจของเธอไปด้วยอย่างนั้นล่ะ “ไปทำงานดีกว่า” เธอไม่ได้สนใจโทรศัพท์เลย จนกระทั่งอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เธอพบว่าโทรศัพท์แบตหมดตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว พอชาร์ตเปิดเครื่องก็เจอทั้งข้อความจากแม่บุญธรรมและข้อความจากเขา รวมทั้งมิสคอลนับร้อยจากทั้งสองสาย‘ขอบคุณนะ ผมอยากเจอคุณ’‘ไปให้ไกลจากเขาซะ’คนหนึ่งบอกอยากเจอ ส่วนอีกคนบอกให้หนีไป แล้วเธอจะทำตามใครดีล่ะ ปาลิดาถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง เพราะเธอไม่อยากทำตามใครเลย เธออยากทำตามหัวใจตัวเอง เธออยากตัดสินใจเอง“อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้ว มันใกล้จะจบแล้ว” ตั้งแต่วินาทีนี้จนถึงเที่ยงคืนของวันนี้ ช่วงเวลาที่อาจมีความหมายที่สุด หรืออาจเลวร้ายที่สุด แต่ยังไงมันก็ต้องผ่านไปได้อยู่ดี เธอแค่อดทนเพื่อให้ถึงวันพรุ่งนี้เท่านั้น “ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะเซอร์ไพรซ์อะไรฉัน” เธอ
last updateLast Updated : 2025-06-21
Read more

บทที่55...ที่ต้นรักคาเฟ่ ผมจะรอนะ

หลังคุยกับแม่บุญธรรมจนเข้าใจแล้ว ปาลิดาก็กลับเข้ามาที่วอร์ด เพื่อจะเริ่มทำงานเหมือนเช่นทุกวัน สองสาวเพื่อนซี๊เดินเข้ามาหาเธอในท่าทางเหงาหงอย เหมือนคนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร“เวลาผ่านไปเร็วจัง” น้ำพราวน้ำตาซึม พยายามกรอกตามองบนเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา “ไม่อยากเชื่อเลยว่าวันนี้คือวันสุดท้ายที่แกมาทำงานที่นี่ เราสามคนจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว”สุกัญญาพยายามกลั้นความรู้สึกเอาไว้ เพราะไม่อยากให้เพื่อนมีห่วง “ยัยแก้วมันแค่ย้ายที่ทำงาน แกจะ ดราม่าทำไมวะนังน้ำ เอาไว้แกกลับมาเยี่ยมพวกเราบ้างนะแก้ว ไปทำงานที่โน่น ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ”ปาลิดารู้สึกซาบซึ้งใจ นอกจากแม่บุญธรรมแล้ว สองคนนี้คืออีกหนึ่งเหตุผลที่บอกว่าเธอควรจะอยู่ที่นี่ “ขอโทษด้วยนะ แต่ฉันไม่ลาออกแล้วล่ะ”สองสาวตาโต “จริงเหรอ!”“จริงสิ ฉันจะอยู่ที่นี่ไปจนวันตายเลย ฉันจะไม่ไปไหนอีกแล้ว ต่อให้ถูกไล่ออกก็ไม่ไป!”“มันต้องให้ได้อย่างนี้” สุกัญญาสวมกอดปาลิดาแน่น น้ำพราวเข้ามากอดด้วยคน “ถึงที่นี่จะอยู่ยาก แต่เราสามคนอยู่ได้แน่ เราจะสู้ไปด้วยกัน!”“ใช่ เราจะสู้ไปด้วยกัน!”สามสาวผละออกจากกันแล้วยิ้มให้กัน แทนคำมั่นสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน“หน้าด้าน! ยั
last updateLast Updated : 2025-06-21
Read more

บทที่56...เพราะมันอาจเป็นการจูบครั้งสุดท้าย 

“สวยค่ะ” เธอพูดความจริง ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นยังชัดเจนในความทรงจำ “เธอสวยมาก ตอนนั้นฉันเข้าใจผิด คิดว่าเธอเป็นนางฟ้า ที่มารับตัวฉัน”เขาหลับตาลงเพื่อดื่มด่ำกับความทรงจำในวัยเด็กของตัวเอง “ใช่ แม่ผมสวยที่สุด”ใบหน้าหล่อเหลาเปื้อนน้ำตาของเขาทำให้ใจเธอสั่นสะท้าน ทำไมเธอต้องรักคนใจร้ายแบบนี้ด้วย “ฉันต้องไปทำงานแล้วค่ะ”“อยู่กับผมได้มั้ย” เขาลืมตาขึ้น มองอ้อนวอนขอความเมตตาจากเธอ “ใช้เวลาวันนี้ของเราในทุกวินาทีด้วยกัน ทำให้ทุกวินาทีของเราเต็มไปด้วยความหมาย เพื่อเป็นความทรงจำที่ดี ที่เราจะไม่มีวันลืม”อยู่ที่เธอจะเลือกแล้วนะปาลิดา บอกเลิกเขาด้วยดีแล้วจากไปซะ หรือว่า...จะลองให้โอกาสเขาจนถึงวินาทีสุดท้ายในที่สุด...เราก็ตัดสินใจมาเที่ยวทะเลด้วยกัน เพื่อใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้ดีที่สุด สามชั่วโมงสุดท้ายก่อนจะถึงเที่ยงคืน เราจูงมือกันเดินเล่นที่ชายหาด ดื่มด่ำกับคลื่นลมจากท้องทะเลที่แสนกว้างไกล โดยแทบไม่ได้พูดอะไรกันเลย เราสองคนทิ้งตัวลงนอนบนพื้นทราย มองท้องฟ้ากว้างที่เต็มไปด้วยดวงดาวนับล้านด้วยกัน ดวงดาวเหล่านั้นกำลังกระพริบแสงวิบวับดูสวยงาม“วันนั้นเกิดอะไรขึ้นเหรอ” เขาหันมองเธอแล้วเอ่ยถาม “คุ
last updateLast Updated : 2025-06-21
Read more

บทที่57...มันจบแล้ว!!! เราชนะ และเราไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น

“อะไรคะ?”“ที่ผ่านมา” เขาหยุดไปเล็กน้อย ใบหน้าแดงก่ำเหมือนว่าเลือดกำลังสูบฉีดรุนแรง ทำให้รู้ว่าตอนนี้หัวใจของเขาก็เต้นแรงไม่แพ้กัน “ผมหลอกคุณ”ปาลิดานิ่งงัน แต่ใจแหลกลาน...รู้สึกผิดหวังและเสียใจที่ในที่สุด เขาก็เลือกที่จะพูดออกมา เขาเลือกที่จะทำร้ายเธอ อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ชัชวินรู้สึกใจปั่นป่วนเหมือนจะระเบิด ทำไมไม่เห็นรู้สึกถึงชัยชนะเลยล่ะ “ผมแค่หลอกใช้คุณ เพื่อเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นแม่บุญธรรมของคุณ ผมตั้งใจจะทำทุกอย่าง เพื่อให้คุณรักผม ผมต้องการให้คุณเจ็บปวด ผมอยากเห็นคุณร้องไห้เหมือนจะขาดใจ ที่โดนทิ้งอย่างไม่ใยดี”“คุณทำสำเร็จค่ะ” ปาลิดาเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ผ่านรอยยิ้มที่เจ็บปวดรวดร้าว ซึ่งทำให้เขารู้สึกมากกว่าเธอหลายเท่านัก “ตอนนี้ฉันรักคุณจริง ๆ ฉันรักคุณมาก และฉันก็เจ็บปวดมากที่สุดในชีวิตแล้วค่ะ ”น้ำตาของเธอไหลออกมาไม่ขาดสาย น้ำตาแห่งความเศร้าเสียใจ...นี่คือรางวัลของเขาใช่มั้ย นี่คือชัยชนะที่เขาต้องการไม่ใช่หรือ...แต่ทำไมเขากลับรู้สึกเหมือนกำลังแพ้!“ยูมิ”“ฉันรู้ค่ะว่าคุณแค่หลอกฉัน” เธอมองเขาผ่านม่านน้ำตา จึงทำให้ไม่เห็นดวงตาคลอน้ำของเขา ดวงตาเศร้าและรู้สึกผ
last updateLast Updated : 2025-06-21
Read more

บทที่58...เหมือนอยู่กันคนละโลก

เธอเห็นชัชวินเดินอยู่ในกลุ่มของผู้บริหารสำคัญ เขาเคียงคู่มากับประธานบริหารซึ่งเป็นบิดาของเขา โดยมีคู่หมั้นคนสวยเดินประกบอีกด้าน ความสง่างามของเขาโดดเด่นกว่าใครเสมอ แม้แต่ศราก็สู้ไม่ได้นี่แหละ คือโลกของความเป็นจริงที่ต้องยอมรับ โลกของเขากับโลกของเธอมันต่างกันลิบลับ ต่างจนเหมือนอยู่กันคนละโลก เธอไม่ไปรวมกลุ่มต้อนรับกับพวกเขาเพราะยังไม่อยากเผชิญหน้ากับชัชวิน จึงหันหลังแล้วเดินจากมาเสีย โดยไม่หันไปมองข้างหลังอีก ชัชวินเห็นเธอเดินหายออกไปจากสายตาแล้วใจหายอย่างบอกไม่ถูก ใจหายที่คงจะไม่ได้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยรักนั่นอีกแล้ว ใจหายกับการสูญเสียอะไรหลายอย่างที่เขาไม่เคยคิดว่ามันสำคัญ...กลิ่นอาหารที่เธอทำ...กลิ่นกาแฟที่เธอชง...กลิ่นหอมของเธอ และลมหายใจอุ่น ๆ ยามที่เธอกอดเขาด้วยความรัก‘อดทนอีกนิด เดี๋ยวมันก็ผ่านไป’ ปาลิดาก้าวเท้าเข้าลิฟต์ หมอมินทร์ที่เดินตามหลังมาติด ๆ รีบเข้ามายืนกับเธอ แล้วจัดการกดปิดลิฟต์อย่างไวก่อนที่จะมีใครเข้ามาเพิ่ม “วันนี้จะมีการแต่งตั้งประธานบริหารคนใหม่ พร้อมกับประกาศเรื่องการแต่งงานด้วย”ปาลิดาถอนหายใจอย่างรำคาญ กดลิฟต์เลขชั้นสองแทนที่จะเป็นชั้นแปด แล้วพาตัวออ
last updateLast Updated : 2025-06-21
Read more

บทที่59...ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้โกหก

“ว๊าว ขอบใจมากเพื่อนรัก กำลังอยากกินหมูปิ้งอยู่พอดีเลย” น้ำพราวหยิบหมูปิ้งขึ้นกินอย่างเอร็ดอร่อย สลับกับดื่มกาแฟไปด้วย “อ๊า กาแฟสุดยอด”“วันนี้มีประชุมใหญ่ล่ะ” สุกัญญาเริ่มเม้าท์ “จะมีการโหวตแต่งตั้งท่านประธานคนใหม่”“ทำไมต้องโหวต” น้ำพราวสงสัย “ก็ในเมื่อบริษัทนี้เป็นของท่านประธานอยู่แล้ว ท่านจะยกต่อให้ลูกชายก็ไม่เห็นแปลกเลย”“แต่ถ้าบอร์ดบริหารไม่โอเค คุณวินก็ไม่รอดนะ ถึงจะมีหุ้นเยอะที่สุดก็เถอะ ข่าวลือเสียหายเยอะแยะขนาดนั้น ขาดความน่าเชื่อถือขนาดไหน ขึ้นดำรงตำแหน่งแล้วหุ้นตกขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ”“ฉันว่า” ปาลิดารีบพูดแทรกเพราะไม่อยากพูดถึงเขา ไม่อยากได้ยินแม้แต่ชื่อของเขา “เรามาตั้งใจทำงานของเราดีกว่า ใครจะได้เป็นประธานบริษัท หรือใครไม่ได้เป็น ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับเราเลย”“ทำไมจะไม่เกี่ยว” สุกัญญาเถียง “ถ้าได้คนไม่เก่งมาบริหาร มันก็แย่เหมือนกันนะ”“แล้วอย่างคุณวินไม่ดีตรงไหน” น้ำพราวยังทำหน้าที่ติ่งของชัชวินได้ดีเสมอ “ที่ผ่านมาเขาก็ทำหน้าที่เหมือนเป็นประธานอยู่แล้ว เขาทำงานแทนพ่อเขาเกือบทุกอย่างแล้วนะ”“ฉันไม่ได้บอกนี่ว่าคุณวินไม่เก่ง ที่ฉันกลัวคือคุณศราต่างหาก ถ้าคนนั้นขึ้นเป็นแทน
last updateLast Updated : 2025-06-21
Read more

บทที่60...เราไม่ควรแต่งงานกัน

“วันนั้นพยาบาลคนนั้นมาหาพ่อที่ชั้นวีไอพี เธอเอาผลการตรวจของแม่มาให้พ่อดู เพราะแม่ไม่ยอมเข้ารับการรักษา แต่แม่กลับเข้ามาทำร้ายพ่อกับพยาบาลคนนั้นจนได้รับบาดเจ็บ จากนั้นแม่แกก็ขังตัวอยู่ในห้องวีไอพี ไม่ยอมเปิดประตูให้ใครเลย พ่อไม่คิดเลยว่าแม่จะตัดสินใจแบบนั้น” ชัชวินนิ่งงัน หัวใจสั่นไหว “พ่อเป็นคนปลูกต้นไม้ต้นนั้นหรือครับ?”บิดาของเขารู้ได้ทันทีว่าลูกชายถามถึงต้นแก้วที่มีอยู่เพียงต้นเดียวในโรงพยาบาล“เด็กคนนั้น”ชัชวินขมวดคิ้ว “เด็กคนนั้น?”“ก็เด็กผู้หญิงที่อยู่กับแม่แกตอนนั้นไง พ่อจะให้ค่าทำขวัญเธอ แต่เธอกลับขอปลูกต้นไม้ตรงนั้นแทน พ่อก็เลยอนุญาต”เขาอึ้งไปเลย เพราะมันหมายความว่าปาลิดาเป็นคนปลูกต้นแก้วต้นนั้น ต้นไม้แห่งความรักและความทรงจำระหว่างเขากับแม่“พ่อดีใจด้วยนะวิน ที่วันนี้แกได้พิสูจน์ตัวเองจนได้รับการยอมรับจากบอร์ดบริหารและได้ขึ้นเป็น CEO เต็มตัวซะที แต่เรื่องหนูนารา แกก็ควรจะไปเคลียร์กับน้องเขาให้เข้าใจนะ”“ครับ” เขาตั้งใจจะเคลียร์กับศศินาราอยู่แล้ว เพราะเธอควรจะได้รู้ว่าทำไมเขาจึงแต่งงานกับเธอไม่ได้ชัชวินกลับมาที่ห้องทำงาน ด้วยสีหน้าท่าทางเหมือนคนผิดหวังในชีวิต ทั้งที่ควรจะ
last updateLast Updated : 2025-06-21
Read more
PREV
1234567
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status