All Chapters of เจ็บ: Chapter 31 - Chapter 40

“หนูจะทำงานที่นี่อีกสักประมาณหนึ่งเดือนค่ะ” หนึ่งเดือนที่เธอจะได้อยู่ใกล้เขา แม้ในฐานะเบ๊ แต่เธอก็จะใช้เวลาหนึ่งเดือนให้คุ้มค่าที่สุด ก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีกเลย “ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เดือนหน้าก็คงจะย้ายไป” หลังจากคุยกับแม่บุญธรรมอยู่พักหนึ่ง เธอก็ขอตัวกลับไปทำงาน เธอซื้อกาแฟเอสแพลสโซ่ตามที่เขาสั่งมาด้วย แต่เขาไม่ได้อยู่ในห้องวีไอพีแล้ว เธอจึงวางกาแฟไว้บนโต๊ะ แล้วลงไปที่วอร์ดชั้นแปด สองสาวเพื่อนซี๊ดี๊ด๊าดีใจกันยกใหญ่ที่เธอกลับมาทำงานเหมือนเดิม“ฉันกลับมาทำอีกแค่เดือนเดียว พอจัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉันก็คงต้องไป”“แกจะไปจริงเหรอ อยู่ด้วยกันไม่ได้เหรอ” น้ำพราวพยายามอ้อนวอนเพื่อน“ฉันก็ชอบที่นี่นะ และฉันก็ดีใจมากที่มีแกสองคนเป็นเพื่อน แต่ฉันต้องไปจริง ๆ”“ฉันได้ข่าวมา” สุกัญญาเจ้าแม่ข่าวกรองอดที่จะถามไถ่เค้นหาความจริงจากเพื่อนไม่ได้ “ว่าแกเข้าไปโวยวายที่ห้องรองประธานจนเสียงดังลั่นไปหมด ได้ข่าวว่าทะเลาะกันใหญ่โต จริงรึเปล่า?”“หา” น้ำพราวถึงกับตาเหลือก “แกมีเรื่องกับท่านรองประธานเหรอแก้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอ”ปาลิดาพยายามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด เพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง “ใครจะกล

“อืม กินได้แค่นี้”“งั้นฉันกินนะ” เธอรีบดึงถ้วยบะหมี่ของเขามาวางใกล้กับถ้วยบะหมี่ของตัวเอง แล้วจัดการทั้งสองถ้วยอย่างรวดเร็วเหมือนตายอดตายอยากมาจากไหน เขามองอึ้ง “เชื่อเลย”“อร่อยอ่ะ”“ผู้หญิงอะไรเนี่ย” เขาว่าพลางขยับใบหน้าเข้าใกล้ใบหน้าเธอ ริมฝีปากที่แดงฉ่ำเพราะความร้อนของน้ำซุปบะหมี่ทำให้เธอดูน่ารักชะมัด เขาคงบ้าไปแล้วที่คิดอยากจะเลียเศษพริกบนริมฝีปากอิ่มนั่น...“อะไรคะ” เพราะเขาเอาแต่จ้องน่ะสิ เธอก็เลยทำตัวไม่ถูก เลยแก้ปัญหาด้วยการเรอใส่หน้าเขาไปเลย “เอ่อ....”“เฮ๊ย!” ใบหน้าหล่อขยับถอยหนีแล้วทำท่าเหมือนจะอ้วกออกมา “คุณ! เรอออกมาได้ไง ไม่มีมารยาท”“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เธอโกหก เธอตั้งใจจะแกล้งเขา ตั้งใจจะทำให้เขาหัวเสีย “งั้นถ้าคุณไม่มีอะไรให้ฉันทำแล้ว ฉันกลับเลยนะคะ”“คืนนี้ผมมีงานเอกสารต้องทำเยอะมาก” เขาพูดคำว่ามากลากยาวเฟื้อยเชียวล่ะ “อาจจะต้องอยู่ทั้งคืน เพราะงั้น คุณต้องอยู่ที่นี่กับผม...ทั้งคืน!”อ้าว...นึกว่าจะไล่กลับซะอีก“ได้ค่ะ” เธอพูดพลางมองไปรอบห้องด้วยอารมณ์ตื่นเต้นเล็ก ๆ “ห้องคุณสบายมากเลย คนรวยเขาอยู่กันแบบนี้เองสินะ วิวห้องคุณสุดยอดเลยค่ะ”“อืม ผมชินแล้ว”แต่

“ถ้าคุณอยากให้ผมมีความสุข คุณก็แค่...รักผมให้มากๆสิปาลิดา รักจนถอนตัวไม่ได้...แต่...มันเป็นรักข้างเดียวนะ เพราะผมจะไม่มีวันรักคุณ...แน่นอน”เขายิ้มร้าย คิดจะหยิบถ้วยอาหารไปเททิ้งในถังขยะ แต่ฝาถ้วยดันเปิดออก เผยให้เห็นอาหารเสียก่อน “เกี๊ยวกุ้งเหรอ?” เขาอึ้ง เพราะเธอทำให้เขาคิดถึงแม่ผู้จากไป แม่ที่ทำเกี๊ยวกุ้งอร่อยที่สุด แม่ที่ชอบทำเกี๊ยวกุ้งเป็นอาหารเช้าให้เขาก่อนไปโรงเรียนเสมอ “กล้าดีนักนะ...กล้าดียังไง!”เขายอมรับว่าโกรธมากที่เห็นเกี๊ยวกุ้งในเช้าวันนี้ แต่ในบางส่วนเสี้ยวใจกลับลังเลและสับสน เขาโกรธที่เธอทำเกี๊ยวกุ้ง หรือโกรธที่เธอทำให้เขาคิดถึงแม่กันแน่“ก็ได้...ก็ได้ปาลิดา...ไม่มีทางที่มันจะอร่อยเหมือนที่แม่ผมทำหรอก คุณมันก็แค่ของปลอม” เพราะงั้น เขาจำเป็นจะต้องพิสูจน์ด้วยการชิมให้มันรู้กันไปข้าง ว่าของจริงกับของปลอมนั้นมันต่างกันยังไงเมื่อเขาตักเกี๊ยวกุ้งของเธอเข้าปาก เขานิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วหน้าก็เผือดสีลง ลังเลหนักยิ่งกว่าเดิม... “เขา...ไม่รังเกียจเราเหรอ?”เขาไม่รังเกียจเราใช่มั้ย เขาไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ แต่มันออกมาจากความจริงข้างใน เขาเห็นเธอเป็นคน เห็นเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ส

“ผมไม่ชอบนอนเตียงซ้ำกับคนอื่นน่ะ”“เหมือนโต๊ะส่วนตัวที่ต้นรักคาเฟ่หรือคะ”เขานิ่งไปนิด ก่อนจะพยักหน้า “มันเป็นมุมโปรดของผม ผมอยากเก็บไว้ดูคนเดียว”ฉันอยากเห็นบ้างจัง...แต่เขาคงสงวนไว้ให้เฉพาะคนพิเศษสำคัญของเขาเท่านั้น“คืนนี้จะค้างที่นี่หรือกลับคะ”“คงต้องค้าง เพราะเสร็จจากคุยงานกับหุ้นส่วนแล้ว ผมมีนัดกินข้าวกับเพื่อนต่อ เขาเป็นเจ้าของโรงแรมนี้แหละ ถ้าคุณอยากไปด้วย” เขาพูดไม่ทันจบก็หยุด เหมือนคิดอะไรได้...ใช่แล้ว...เธอไม่ใช่แฟนเขาซะหน่อย ทำไมเขาต้องแนะนำให้เธอรู้จักกับเพื่อนเขาด้วย “เอาเป็นว่าถ้าคุณเบื่อก็ลงไปสปาหรือไม่ก็...”“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นั่งดูวิวในห้องนี้ก็ไม่เบื่อแล้ว”เขาพยักหน้า “ผมสั่งมื้อเย็นให้คุณแล้ว แต่ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มก็โทรลงไปสั่งแล้วกัน”ขาดคำนั้น...เสียงออดหน้าประตูก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงของพนักงานกล่าวบอก“รูมเซอร์วิสค่ะ”เมื่อประตูเปิดออก หญิงวัยประมาณสี่สิบกลางๆเข็นรถอาหารเข้ามา วินาทีที่เธอได้เห็นใบหน้าของรูมเซอร์วิสชัดเต็มตา เธอตกใจแทบช็อค รู้สึกเหมือนโลกมันถล่มลงตรงหน้าเลยทีเดียว ปาลิดาจำแม่ของเธอได้ดี ขณะผู้เป็นแม่เองก็จำลูกสาวได้เช่นกัน สายตาตกตะลึงของแ

เขานิ่งไป “ก็ได้ จนกว่าจะจบ”“ขอบคุณนะคะ” เขาเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน ดวงตาคลอน้ำและริมฝีปากอิ่มเย้ายวนของเธอทำให้เขาอดใจไม่ไหว จึงก้มลงประกบปากจูบเธอจนแนบแน่น“อือ...” เธอตกใจนิดหน่อยที่โดนเขาขโมยจูบ แต่ความหวานก็เข้ามาแทรกจนทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม อ่อนระทวย ความรู้สึกลุ่มหลงที่มีต่อเขา ทำให้เธอไม่คิดจะต่อต้านเขาเหมือนครั้งก่อน เธอปล่อยให้เขาบดจูบอย่างสุขสม ด้วยความเต็มใจ“โอววว...อูววว” ริมฝีปากร้อนกระแทกลงบนเรียวปากนุ่มอย่างบุ่มบ่ามเอาแต่ใจ ขบดูดฟอนเฟ้นสูบซดความหวานอย่างกระหืดกระหาย ลมหายใจอุ่นซ่านและเสียงครวญครางในลำคอบ่งบอกอารมณ์อันคุคลั่งรุนแรงที่ถูกส่งมาจากภายใน “อือ....อ่าห์...” เธอหลับตาแน่นแล้วจูบตอบเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ก่อนจะอ้าปากยอมรับลิ้นอุ่นของเขาเข้ามาในโพรงปากของเธอ แล้วจูบเร้าแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อน รุนแรง โหมกระหน่ำเหมือนความรู้สึกภายในที่ร้อนเร่าขึ้นทุกขณะ“อือ....คุณวิน”“อ่า...ขอโทษนะ...ผมขอโทษ” เขาไม่รู้จริงๆว่าทำไมเขาถึงเอาแต่ขอโทษเธอ...ขอโทษ แต่ก็จูบ ขอโทษ แต่ก็กอด...กอดไม่ยอมปล่อย จูบไม่ยอมหยุดเหมือนคนบ้า...ใช่แล้ว เขาคงบ้าไปแล้วที่อยากทำ แต่ก็รู้สึกผิ