All Chapters of ABS #1: Pretending to be My Stepsister to Marry the Billionaire: Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 29: Between Us Pucha naman kasi. Ako ang fiancée. Ako ‘yung girlfriend sa papel. Ako ‘yung kasama niya sa kama kagabi. At eto ako ngayon — nasa kusina, nag-iingat sa galaw, habang ang ex ay nasa labas kasama ang fiancé ko na fake pero real sa puso ko. Napatingin ako sa baso ng tubig sa kamay ko. This isn’t just water. This is holy water. Baka pwedeng iwisik sa Samantha na ‘yon para matunaw siya. Mula sa kusina, bahagya kong naririnig ang tawanan sa labas. Si Zalvie. At si Samantha. Hindi ko marinig si Ziven. Tahimik siya. Pero may halakhak si Samantha — yung laugh na parang may echo ng pagnanasa. Yung tipong binibigkas niya na parang gusto niyang iparamdam sa lahat ng may “connection pa rin kami.” At ang mas masakit? Walang sinasabi si Ziven. Hindi ko alam kung bakit hindi niya pinapaalis. Hindi ko alam kung bakit hindi siya umaakyat. Hindi k

CHAPTER 31: The tensionLileanne a.k.a. Marga POVPagkatapos ng mahabang katahimikan at isang seryosong pag-uusap na halos basagin ang damdamin ko, niyaya na ako ni Ziven na bumaba para kumain.Sabi niya, kailangan kong kumain para lumakas. Para raw makabawi. Pero ang totoo, gusto lang yata niyang makalimot ako kahit pansamantala.Pumayag ako.Pero habang pababa kami ng hagdan, pinilit kong itago ang paika-ika kong lakad. Ramdam ko pa rin ang hapdi sa kalamnan ko, lalo na sa gitna ng mga hita ko. Para akong may sinat, at every step felt like a silent scream.Anong ginawa mo sa’kin kagabi, Ziven?Nadaanan namin ang sala, at ayun na nga — si Tita Esme na naman. Nasa may veranda siya, hawak ang isang tasa ng kape, at nginitian kami pagdaan.“Uy, gising na ang lovebirds!” bungad niya, sabay turo sa kamay naming magkahawak. Parang hindi kami nagkita kanina ah? Grabi naman makaasta itong is Tita.Napangiti si

CHAPTER 33: WHILE SHE SLEEPSZiven POVHindi ko alam kung ilang oras na akong nakaupo sa gilid ng kama.Ang alam ko lang, hindi pa rin siya gumigising.May bandang alas-dos ng hapon nang umalis si Dr. Celestino. Mag-a-alas kwatro na ngayon. At sa buong oras na ‘yon, hindi ko siya iniwan. Wala akong balak.Sa totoo lang, hindi ko rin naman kaya.Wala akong ibang gusto kundi makita siyang dumilat. Marinig ang boses niya. Kahit ‘yung mga sarcastic niyang banat na minsan ikinaiinit ng ulo ko — ngayon, hinahanap-hanap ko.Nakaupo ako sa gilid ng kama, nakasandal ang siko sa tuhod habang nakatingin lang sa kanya. Tahimik. Mabagal ang bawat segundo. Tila ba ang buong mundo, nakahinto para sa kanya.May malamig na basang towel sa ibabaw ng noo niya, na pinapalitan ko tuwing naiinitan na. Kanina lang, pinunasan ko ulit ang likod ng leeg niya nang napansin kong pinagpapawisan pa rin siya. Bumaba na ang lagnat pero hindi p

CHAPTER 35: THE NAME I BORROWEDLileanne a.k.a. Margarette POVKatatapos lang ng breakfast namin ni Ziven sa garden. Para kaming bagong simula — ‘yung tipong parang may ligawan stage na talaga. For the first time in days, naramdaman kong hindi na ako kailangan magpanggap.Pero habang nagliligpit na ako ng tray pabalik sa loob, tumunog ang phone ko.One message. One name on screen.Marga.Tumigil ang mundo ko ng ilang segundo.Napakagat ako ng labi habang tinitigan ang pangalan. For the past days, ako ‘yung gumagamit ng pangalan niya — and now… the real one was calling.Huminga ako nang malalim. Answer it calmly, Lileanne. Normal ka lang.Sinagot ko.“Hello?”“Marga,” tawag niya, masaya ang tono ng boses. “Kamusta ka na d’yan? Okay ba ang trato sa’yo ng pamilya Alejandro? I mean yung mga inlaws ko HAHA”Napapikit ako. Marga... ako nga pala ngayon ‘yan.“Okay naman ako,” sag

CHAPTER 37: ANG HINDI KO MAANGKINLileanne a.k.a. Marga POVNang tumigil na ang hangin ng hapon at medyo lumamlam ang araw, bumaba ako mula veranda. Bitbit ko pa rin sa dibdib ko ‘yung kabang hindi maipinta — galing sa tawag ni Marga, galing sa hirit ni Ziven, galing sa konsensya kong kahit anong pilit kong itago, ay bigat na bigat na.Pagdating ko sa likod-bahay, doon ko siya nakita.Kuya Zave.Mag-isang nakaupo sa bench malapit sa mga tanim ng mama nila. Hawak ang isang basong tubig, pero masyado siyang tahimik para sa isang taong nauuhaw lang.Lumapit ako.“Kuya?” tawag ko. “Are you okay?”Napalingon siya. Mabilis ang sagot pero mabigat ang tono.“How we supposed girl back?”Napakunot ako ng noo. “Po?”Humigop siya ng kaunting tubig bago tumingin sa akin.“Paano ba natin pabalikin ang babaeng sinayang natin?”Tahimik.Hindi ko agad nasagot. Pero alam kong