Semua Bab ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น : Bab 51 - Bab 60

มู่ชิงซานไม่ได้รู้สึกร้อนใจเช่นนี้มานานแล้ว หลังจากทราบข่าวว่าบิดาต้องการเชิญตัวหมอเทวดาไปรักษาโรคประหลาด เขาค่อนข้างเป็นห่วงด้วยหลางอ๋องป่วยมาหลายปี คงนับจากที่ได้รับบาดเจ็บหนักหลังการทำศึกกับท่านข่านผู้นำแห่งสิบสองเผ่าคนเถื่อน เพื่อไปช่วยชิงตัวมู่จื้อถิงลูกชายคนโตกลับต้าหลาง ซึ่งตอนนั้นตัวเขาติดภารกิจอยู่อีกแคว้น และผลจากการเข้าไปช่วยลูกชายในครั้งนั้น หลางอ๋อง หรือมู่เส้าซือได้บาดเจ็บภายในหลายส่วน โดยเฉพาะหัวใจและปอดแต่การตามหาตัวหมอเทวดาผู้นี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ก่อนหน้านั้นมู่เส้าซือได้ให้ทหารเก่งกล้าออกตามหาแต่ก็ยังไม่พบตัว ดังนั้นเขาจึงต้องรับหน้าที่นี้ด้วยตนเองหมอเทวดาผู้นี้ในอดีตเคยรู้จักกับมารดาของเขา เรื่องนี้เขาไม่ทราบรายละเอียดแน่ชัด แต่มารดาเคยกล่าวว่าอดีตไม่หวนกลับ และยังเตือนให้ทราบว่าคนผู้นี้ชอบทำตัวลึกลับ อีกทั้งเขาไม่มีวันจะช่วยมู่เส้าซือได้ แต่มู่ชิง-ซานหากต้องการทำสิ่งใดแล้วเป็นคนเปลี่ยนใจยากชายหนุ่มควบม้ามาตลอดสามวันสามคืนโดยมีหยวนซางติดตามมาด้วย กระทั่งยังไม่ถึงจุดหมาย เขาก็ต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ตึงเครียด“อ๋องชิงซาน ข้างหน้ามีรถม้าองค์หญิงใหญ่แคว้นหมิง นางถูก

รถม้าของฟ่านเยี่ยฉีได้รับการซ่อมแซมจากทหารที่ติดตามมู่ชิงซานนางได้ร่วมขบวนของอีกฝ่าย ทหารของนางสิ้นชีพหมด ตอนนี้เหลือนางกำนัลเพียงสองคน หนึ่งในสองได้รับบาดเจ็บถูกฟันกลางหลัง และเป็นนางกำนัลที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ อีกทั้งไม่ค่อยพูดค่อยจาการเดินทางไปพบอวิ๋นฟงค่อนข้างลำบาก กระทั่งยามเย็นของวันนั้นเกิดฝนตกหนัก มู่ชิงซานจึงสั่งให้ทหารทำที่หลบฝนและแยกสัดส่วนให้ฟ่าน-เยี่ยฉีอยู่กับคนของนาง ทว่าหญิงสาวรู้สึกไม่สบายใจและหวาดกลัวต่อสถานที่ซึ่งเป็นป่าทึบ และยังมีหอยทากรวมถึงหมาป่าที่ร้องเสียงดังเป็นระยะๆ“เหล่านางกำนัลเสียชีวิตเพื่อปกป้องข้า ภาพพวกนางและทหารยังติดตาจึงยากข่มตาหลับ เช่นนี้ขอให้ชินอ๋องเมตตาด้วย”“แต่พี่ภรรยา ถึงกลัวเยี่ยงไรก็มิควรอยู่ใกล้ชิดข้า” มู่ชิงซานเอ่ยอย่างนั้นใบหน้าเขาแข็งกระด้างขึ้น แจ้งชัดว่าฟ่านเยี่ยฉีควรให้เกียรติเขาและตัวนาง“ชินอ๋องไฉนถึงเอ่ยตัดรอนข้าเยี่ยงนี้ สตรีที่ตกระกำลำบากต่างบ้านต่างเมือง อย่างไรก็ต้องการที่พักพิง ท่านเป็นถึง...บุรุษผู้ยิ่งใหญ่ เห็นข้าเดือดร้อนไยไม่ยื่นมือเข้าช่วย”มู่ชิงซานสงบปาก เขาเพียงแต่ให้หยวนซางจัดที่นั่งให้นาง จากนั้นจึงอยู่ในมุมสงบของ

สำนักหมื่นพิษฝนตกไม่หยุดราวกับฟ้ารั่ว ตลอดการเดินทางเมื่อแวะพักกินอาหารไม่ว่าจะเป็นที่โรงเตี๊ยมหรือวัด ต่างมีข่าวไม่สู้ดีเข้าหูฟ่านรั่วเจี๋ย ข่าวดังกล่าวสร้างความไม่สบายใจแก่นาง ดังนั้นจางฉีและจางหมิ่นจึงหามุมสงบส่วนตัวให้หญิงสาวอยู่ห่างไกลจากสายตาผู้อื่น“น่าประหลาด ข้าไม่เคยคิดว่าเมืองทางผ่านเล็กๆ จะถูกพวกกลุ่มนักพรตต้มตุ๋นได้ง่ายๆ” จางฉีเอ่ยแล้วจึงถอนหายใจออกมาหลายเฮือกใหญ่นางได้ยินคนกล่าวถึงเรื่องปีศาจหน้าตาอัปลักษณ์ออกอาละวาดกัดกินผู้คนอีกทั้งยังมีเรื่องอุทกภัยที่กำลังจะเกิดเนื่องจากฝนตกหนักติดต่อกัน จนมีโรคท้องร่วงและไข้หวัดระบาด“พี่ก็ใส่ใจเรื่องเหลวไหลไปเรื่อย แล้วได้ยาที่ฮูหยินสั่งหรือไม่” จางหมิ่นถามพี่สาวจางฉีมองฟ่านรั่วเจี๋ย ก่อนเอ่ยอ้อมแอ้มว่า “ฮูหยิน ข้าไปตามหาที่ร้านขายยาสองสามที่แล้ว แต่ได้ตัวยาที่ฮูหยินบอกไม่ครบ อีกทั้งราคาสูงมาก”“เอาเถิด ได้เท่าไรจงเอามาให้ข้า เดี๋ยวจะปรุงเอาไว้เพื่อใช้งาน ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง หากใครไม่สบายอาจก่อความยุ่งยากได้ อีกทั้งอาหารการกินพวกเจ้าก็ต้องหมั่นตรวจดูให้สะอาด อย่าได้ใช้มือสกปรกจับของกินเข้าปาก รู้หรือไม่”เมื่อได้ยินแล้วทั้งจา

หน่วยลับวิหคเพลิงฟ่านรั่วเจี๋ยอยู่ตามลำพังนับตั้งแต่หลังอาหารมื้อค่ำ นางอ่านตำราสมุนไพรไปหลายหน้า กระทั่งเริ่มง่วงจึงดับตะเกียงน้ำมัน ยามนั้นถึงฝนซาเม็ดลงแต่อากาศยังเย็นชื้น ยิ่งดึกก็มีลมพัดผ่านเข้ามาตามช่องต่างๆนอกจากนั้นเสียงหมาป่ายังดังแว่วมาให้ได้ยินเป็นระยะฟ่านรั่วเจี๋ยอยู่คนเดียวในตำหนักเย็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไร นับจากมารดาเสียชีวิต นางใช้ชีวิตอย่างระแวดระวังภัย กระนั้นก็มีคนเมตตานางอยู่มากจึงพบอาจารย์ลึกลับผู้หนึ่งคอยช่วยเหลือและให้ความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรและการปรุงยา อีกฝ่ายกล่าวว่านางมีพรสวรรค์ไม่ต่างจากมารดาผู้ล่วงลับ ซึ่งนับแต่ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ นางจึงปรุงยาขึ้นเพื่อรักษาคนป่วยที่ตกทุกข์ได้ยากรวมถึงการเลี้ยงแมลงเป็นเพื่อนแก้เหงา นานวันเข้านางจึงรู้ว่าแมลงหลายชนิดสามารถเป็นทั้งเพื่อนและอาวุธสำหรับช่วยเหลือในยามคับขัน ซึ่งอาจารย์เป็นผู้ถ่ายทอดเคล็ดลับวิชานี้ไว้ให้นางใช้ป้องกันตัวกระทั่งตกดึก โรงเตี๊ยมแห่งนั้นเกิดเรื่องคอขาดบาดตายกับฟ่านรั่วเจี๋ยทว่าสวรรค์ยังเมตตา นางเลยสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้าย เสียงมารดาได้รับความทรมานจากการถูกทำโทษให้เป็นคนหมูดังก้องในหัวของนาง แม้จะไม่เคยเห็น

อุ่นเตียงกับข้าจนฟ้าสางได้หรือไม่!“นายของเจ้าช่างไม่เข้าใจผู้หญิง เรื่องหลังบ้านตนเองแท้ๆ ไฉนถึงชอบไขในที่แจ้ง” ฟ่านรั่วเจี๋ยเอ่ย น้ำเสียงตรงปลายประโยคของนางถูกกดให้ต่ำลง ฟังอย่างไรก็เหี้ยมโหดจนเหล่าองครักษ์วิหคเพลิงครั่นคร้ามใจ เช่นนี้นางคงไม่ใช่แม่สุกร หากเป็นแม่เสือสาวที่จะมาปราบอ๋องปีศาจผู้เป็นราชาแห่งหมาป่ารัตติกาล“โอ้ ไม่ใช่เช่นนั้นฮูหยิน เป็นพวกข้าเองที่อยากให้ท่านอ๋องมีคุณชายตัวน้อยกับคุณหนูเล็กๆ เร็วไว พวกเรารอเวลานี้นานแล้ว นึกมาตลอดว่าฮูหยินของชินอ๋องจะงดงามเพียงใด และที่ได้พบตอนนี้...”เมื่อหยวนปิงเอ่ยออกมาเช่นนั้น จึงรู้แล้วว่าตนพลาดพลั้งครั้งใหญ่เลยรีบปิดปาก ทั้งที่พี่ชายเอ่ยเตือนว่าฟ่านรั่วเจี๋ยมีพิษหนอนกู่ในร่างกายจึงทำให้นางต้องปกปิดใบหน้าเอาไว้ แต่เขายังกล่าวเรื่องไม่สมควรออกมาจนได้“เอ่อ...จริงขอรับฮูหยิน หน่วยวิหคเพลิงต่างเฝ้ารอการเลี้ยงเด็กๆ ช่วยกันมาหลายปี คาดไม่ถึงว่าพอชินอ๋องได้พบฮูหยิน คืนแรกหลังเข้าหอก็อุ่นเตียงกันจนถึงรุ่งสาง พวกข้าเชื่อว่าไม่นานต้องมีข่าวดีแน่นอน” คนที่อยู่ข้างๆ หยวนปิงกล่าวต่อ แต่ยังเป็นถ้อยคำที่ไม่ค่อยจะเข้าหูฟ่านรั่วเจี๋ย สีหน้าหญิงสาว