Semua Bab ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น : Bab 41 - Bab 50

ตกอยู่ในมืออ๋องปีศาจฟ่านรั่วเจี๋ยถูกพามาอยู่ในกระโจมที่พักส่วนตัวซึ่งสร้างขึ้นใหม่อย่างเร่งด่วน โดยอยู่ด้านหลังสุดของค่ายทหารต้าหลาง พื้นที่ตรงนี้เป็นเนินสูงและมีสายลมพัดผ่านเย็นสบาย สามารถมองเห็นทิวทัศน์ด้านล่างรอบทิศถึงแม้ตบแต่งเน้นความเรียบง่ายเข้าไว้ แต่ฟ่านรั่วเจี๋ยก็พึงใจ ด้วยมันสงบมีความเป็นส่วนตัวเมื่อนางสำรวจรอบๆ กระโจมจึงพบว่ามีหลายสิ่งชวนให้ประหลาดใจทั้งกลิ่นกำยานหอมอ่อนๆ พร้อมต้นไม้ ดอกไม้ในกระถาง มองแล้วต้องฉงนมันคล้ายจำลองให้เหมือนในตำหนักเย็น เห็นดังนี้จะให้นางไว้ใจหมาป่ามู่ชิงซานได้อย่างไร น้ำหน้าอย่างเขาคงมีแผนร้ายเอาไว้ล่อลวงนางด้านนอกกระโจมมีทหารยามเฝ้าอยู่ พวกเขาถูกสั่งไม่ให้สื่อสารสิ่งใดเมื่อนางเอ่ยถามต่างพากันปั้นสีหน้านิ่งเฉย และทำได้เพียงแค่ชี้มือบอกว่านางห้ามออกไปไหนยามนี้มีสิ่งที่กังวลใจมาก นางไม่ได้อยู่ที่ตำหนักเย็น ดังนั้นหากไม่ได้รับไอความร้อนจากหินในบ่อน้ำพุและแร่ธาตุที่อยู่ในบ่อ ความอัปลักษณ์ก็จะอยู่บนใบหน้านางและประจักษ์ต่อสายตาทุกคนกระทั่งบ่ายคล้อยหยวนซางก็มาหานาง อีกฝ่ายเป็นคนสนิทของมู่ชิง-ซาน ฟ่านรั่วเจี๋ยคิดว่าคนเป็นนายกับลูกน้องช่างแตกต่างกันร

“รั่วเจี๋ย ข้าสั่งเจ้าได้ยินหรือไม่”นางส่ายหน้าปฏิเสธ ความกลัวครอบคลุมจิตใจอย่างเร็ว นางจึงถอยหลังหนีเขา แต่ร่างสูงกระโดดออกจากอ่างน้ำและคว้าตัวนางไปกอดรัดในอึดใจต่อมา“ทะ...ท่านอ๋อง อย่าได้ข่มเหงน้ำใจข้าจนเกินไป”“ข่มเหงเจ้า ฮ่าๆ เหลวไหล ทั้งหมดที่ทำ ข้าต้องการช่วยเจ้าต่างหากรั่วเจี๋ย” เขาเอ่ยแล้วก็ค่อยๆ ดึงผ้าที่ปิดใบหน้าครึ่งล่างของนางออก หญิงสาวสะเทือนใจต่อการกระทำนั้น ขอบตาแดงระเรื่อ น้ำตาเอ่อคลอหน่วย“ใครอยากเห็นน้ำตาของเจ้า หยุดร้อง ไม่อย่างนั้นข้าจะกัดจมูกเจ้าเสีย” เขาเอ่ย พอเห็นว่านางเริ่มสะอื้นจึงใช้นิ้วยาวๆ บีบจมูกของฟ่านรั่วเจี๋ยซึ่งเป็นตอนนั้นที่นางต้องตกตะลึงเป็นอย่างมาก ถึงจะรู้ว่าตนเองมีสมุนไพรปรุงเอาไว้เพื่อช่วยรักษาความอัปลักษณ์และหินจากบ่อน้ำพุในตำหนักเย็นแต่ยามนี้ได้เกิดความมหัศจรรย์ขึ้น เมื่อไออุ่นจากเรือนกายของมู่ชิงซานมอบความรู้สึกซาบซ่านแก่นาง ซึ่งนอกจากทำให้กายสาวสั่นสะท้าน มันยังช่วยรักษาความน่าเกลียดของฟ่านรั่วเจี๋ยด้วย“คราวนี้เจ้าเข้าใจหรือยังว่าความอัปลักษณ์ที่ติดตัวเจ้านี้ เหตุใดจึงต้องมีข้าคอยดูแล!”ฟ่านรั่วเจี๋ยยังคงปกปิดใบหน้าด้วยผ้าคลุมเช่นเดิม แม้จ

“ถ้าหากหนทางข้างหน้าต้องอันตรายเช่นนั้น สู้ข้ากลับไปอยู่ที่ตำหนักเย็นจะไม่ดีกว่าหรือ อย่างน้อยก็ไม่ต้องทำให้ท่านอ๋องรำคาญใจ”“ฮ่าๆ เจ้ามันช่างไม่รู้ความ การที่มีเจ้าอยู่ข้างกายมันช่วยทำให้ข้ารู้สึกสำราญใจ และความอัปลักษณ์บนใบหน้าก็เตือนสติว่าข้ามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ มันคือสัจจะที่ข้ามิอาจบิดพลิ้ว!”หลังจากฟ่านรั่วเจี๋ยถูกอุ้มออกจากกระโจมอย่างเป็นปริศนา มู่ชิงซานก็หาทหารมาเฝ้าเพิ่มที่หน้ากระโจม เขาได้สอบสวนเรื่องนั้นอย่างละเอียดจางฉีกับจางหมิ่นต่างโดนโบยไปหลายไม้ พวกนางจึงต้องรักษาตัวไม่ได้มารับใช้ฟ่านรั่วเจี๋ยและเท่าที่หญิงสาวทราบจากหยวนซาง ทำให้รู้ว่าผู้ที่บุกเข้ามาในกระโจมของฟ่านรั่วเจี๋ยเป็นพวกสิบสองเผ่าคนเถื่อนซึ่งลอบแฝงตัวเข้ามาอยู่ในค่ายต้าหลาง มู่ชิงซานได้สังหารทุกคน เขาสั่งให้ทหารนำศีรษะคนเหล่านั้นไปเสียบประจานไว้เพื่อไม่ให้ผู้ใดเอาเยี่ยงอย่างเรื่องดังกล่าวสร้างความหวาดหวั่นให้แก่ฟ่านรั่วเจี๋ย แต่นางก็รู้ว่านี่คือการตัดไฟตั้งแต่ต้นลม เพราะหากเกิดเหตุร้ายขึ้นอีกมันคงไม่ใช่แค่ชีวิตของนาง แต่รวมถึงความปลอดภัยของมู่ชิงซานด้วย ซึ่งเขาเป็นกำลังสำคัญของแคว้นต้าหลาง จะให้ใครมาลูบคม

“ข้าแต่งเจ้าเป็นภรรยา ก็เพื่อต้องการให้ปรนนิบัติเรื่องบนเตียง”“ทั้งหมดนี้ท่านบังคับข้าและกำลังจะขืนใจ” ฟ่านรั่วเจี๋ยเอ่ยเสียงสั่น“ฮ่าๆ เมื่อครู่ไม่ได้เรียกว่าขืนใจ เช่นนี้ต่างหากจึงจะใกล้เคียง!”เมื่อร่างใหญ่เคลื่อนมาขึ้นคร่อมนางไว้ มือทั้งสองข้างของฟ่านรั่วเจี๋ยจึงปัดป้องตนเอง พลอยให้ชายหนุ่มรู้สึกรำคาญ เขาเลยเอื้อมมือไปหยิบผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว แล้วบีบข้อมือนางเอาไว้จนหญิงสาวน้ำตาเล็ด“อย่าให้ข้าหมดความอดทน” มู่ชิงซานขู่และยิงฟันขาววาววับ แสดงท่าทางประหนึ่งจะกัดนางให้จมเขี้ยว!“ท่านจะทำอะไรข้า”“ก็เหมือนครั้งที่เจ้าเคยให้ข้าชิมน้ำหวานในตัวอย่างไรเล่า”“หุบปาก! เป็นท่านที่ล่อลวงข้ามาโดยตลอด” ฟ่านรั่วเจี๋ยดิ้นปัดไปมานางกลัวเขา ระคนรู้สึกว่าตนกำลังถูกหยามเกียรติ“อย่าร้ายกับข้านักเลย คิดว่าชาตินี้เจ้าจะหนีข้าพ้นรึ”ฟ่านรั่วเจี๋ยขนลุกซู่ บุรุษผู้นี้คิดจะจองจำนางไว้เป็นของเขา ช่างชั่วช้าเสียจริง“ท่านไม่ใช่ลูกผู้ชาย!”“ฮึ...แต่ข้าก็ทำเจ้าท้องได้” มู่ชิงซานเอ่ยและมัดมือทั้งสองข้างของหญิงสาวด้วยผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว จากนั้นก็เริ่มสูดกลิ่นกายนางด้วยจมูกโด่งๆริมฝีปากบางนั้นพรมจูบไปทั่วทั้งลำคอ แ

กายห่างใจคะนึงหามู่ชิงซานไม่ได้คิดทิ้งฟ่านรั่วเจี๋ยไว้ที่ค่ายทหารของต้าหลาง กระนั้นภารกิจที่จะช่วยเหลือบิดาซึ่งเป็นฮ่องเต้ผู้เกรียงไกร เขาก็มิอาจนิ่งนอนใจอีกฝ่ายคือขวัญและกำลังใจของบ้านเมือง อีกทั้งเขาทราบความจากหน่วยองครักษ์วิหคเพลิงว่ายามนี้องค์รัชทายาทหรือมู่จื้อถิง ถูกขุนนางหลายคนวางแผนให้ร้ายอันเนื่องมาจากการป่วยของหลางอ๋อง โดยมีคนอยู่เบื้องหลังซึ่งก็คือน้องชายคนเล็กมู่หรูซื่อดังนั้นจิตใจชายหนุ่มจึงยากสงบได้ ด้วยมู่หรูซื่อเป็นคนอย่างไร เหตุใดมู่ชิงซานจะไม่ล่วงรู้ ภายนอกแสร้งทำตัวอ่อนแอดูไร้พิษสง แต่ว่าลึกๆ กลับซ่อนเขี้ยวและเล็บเอาไว้ตะปบหลังทุกคน เขาซึ่งเป็นพี่ชายย่อมต้องหาวิธีตัดแขนตัดขาอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้เป็นภัยต่อบ้านเมืองในภายภาคหน้าอ๋องปีศาจสลัดเรื่องพี่น้องเอาไว้เบื้องหลัง ใจเขาคะนึงหาหญิงสาวผู้ที่กราบไหว้ฟ้าดินและดื่มเหล้ามงคลด้วยกัน ฟ่านรั่วเจี๋ยช่างอ่อนหวาน เป็นสตรีที่ชวนให้เขาคิดถึงได้ตลอดเวลาซึ่งในคืนมงคลระหว่างหนุ่มสาว หลังจากที่ใช้เวลายาวนานด้วยกันบนเตียงกว้าง พรมหนังเสือ ไปจนถึงตั่งไม้กว้าง ฟ่านรั่วเจี๋ยก็สิ้นฤทธิ์ ร่างกายนางอ่อนระทวย กลีบดอกไม้งามฉ่ำหวานเยิ้มจนเ