Semua Bab ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น : Bab 61 - Bab 70

เร้ารักหนอนกู่มู่ชิงซานไม่ได้ออกจากเรือนทานตะวัน ทั้งคู่ตื่นตั้งแต่เช้ามืด เขาปรนนิบัติฟ่านรั่วเจี๋ยอย่างรักใคร่ เขาอุ้มนางไปอาบน้ำในถังไม้ขนาดใหญ่สระผมยาวสลวยอย่างเบามือ การแสดงออกทั้งหมดเรียกว่ารักและห่วงใยนางคงไม่ผิด ทว่าปากเขาไม่ได้เฉียดใกล้คำนั้นราวกับต้องการให้หญิงสาวรับรู้ว่าฟ่านรั่วเจี๋ยคือฮูหยินของเขา และในภายภาคหน้า นางจะเป็นมารดาของบุตรชายกับหญิงซึ่งถือกำเนิดโดยที่เขาจะให้ทั้งความรัก ทั้งเอาใจใส่เป็นอย่างดีนิ้วชี้ยาวแตะปลายจมูกของฟ่านรั่วเจี๋ย เหมือนว่าเขาเป็นหมอเทวดาความอัปลักษณ์ของนางที่เกิดจากพิษหนอนกู่จึงถูกชายหนุ่มควบคุมไว้ ยามนี้มันไม่ได้มารวมกันอยู่ที่จมูกของนาง แต่เข้าไปหลบอยู่ในร่างกายซึ่งเขาต้องหาวิธีรักษาฟ่านรั่วเจี๋ยให้สำเร็จ พิษดังกล่าวเมื่อมีเขาอยู่ย่อมต้องมลายไปมารดาเขาเคยกล่าวเรื่องนี้ ถือเป็นคำสั่งที่นางร้องขอ เพื่อตามหาบุตรของผู้มีพระคุณต่อนาง และช่วยเหลือชีวิตอีกฝ่ายเอาไว้!“ท่านอ๋องช่างทำให้ข้าพิศวง”“ฮ่าๆ มันคือกลเล็กๆ ที่ข้าใช้แปลงให้เจ้าเป็นโฉมงาม เช่นนี้ข้าย่อมเป็นบุรุษเดียวที่จะสามารถครอบครองเจ้า ถูกต้องหรือไม่...เจี๋ยเจี๋ย”ฟ่านรั่วเจี๋ยถลึงตาใส่

รั่วเจี๋ยสักเท่าไร มู่เส้าซือในวัยเกือบหกสิบปียังสง่าผ่าเผยและองอาจมาก เขาเป็นบุรุษที่มีเสียงดังกังวาน นิสัยส่วนหนึ่งได้ตกทอดมาถึงลูกชายคนรองอย่างมู่ชิงซานฟ่านรั่วเจี๋ยทราบจากมู่ชิงซานว่า การติดตามหาหมอเทวดาอวิ๋นฟงนั้นล้มเหลว กระนั้นเขาก็ได้ตัวยาสำคัญกลับมาด้วยแล้วสั่งให้หมอหลวงปรุงขึ้นแล้วทดลองกับผู้ป่วยที่มีอาการใกล้เคียงกับฮ่องเต้เพื่อดูผลของมันหากสามารถรักษาหายก็จะนำมาใช้ในการต่อไปดวงตากลมโตไม่กล้ามองฮ่องเต้ตรงๆ กระนั้นฟ่านรั่วเจี๋ยก็จับทั้งน้ำเสียงและสีหน้าได้ว่า อีกฝ่ายมีร่างกายไม่ใคร่จะแข็งแรง นั่นเป็นเพราะได้รับพิษสะสมมาหลายปี เขาจึงดูอ่อนเพลียและดวงตาก็อิดโรย แต่หากไม่สังเกตใกล้ๆ ก็มิอาจล่วงรู้เรื่องนี้ได้“เสียดายที่ข้าไม่ได้พระราชทานสมรสให้เจ้ากับซานเอ๋อ” ฮ่องเต้เส้าซือกล่าว ใบหน้าเขาประดับรอยยิ้มน้อยๆ ด้วยรู้สึกยินดีเมื่อลูกชายหัวแข็งเลือกคู่ครองของตนได้ ถึงแม้จะขัดใจอยู่สักหน่อยเพราะเขาอยากให้มู่ชิงซานเกี่ยวดองกับแคว้นหมิง กระนั้นเขายังมีมู่หรูซื่ออีกคนที่ฝ่ายนั้นโอนอ่อนผ่อนตามผู้เป็นบิดาในทุกเรื่อง“เพียงเท่านี้หม่อมฉันก็ได้รับความกรุณามากแล้วฝ่าบาท” ฟ่านรั่วเจี๋ยตอบอย

ฟ่านเยี่ยฉีอมยิ้มน้อยๆ ท่าทางนางมีความสุขเมื่อได้อยู่ต่างบ้านต่างเมือง อีกทั้งยังห้อมล้อมด้วยนางกำนัลจนน่าประหลาดใจ คนเหล่านั้นล้วนเป็นชาวต้าหลาง ซึ่งดูเหมือนยอมสวามิภักดิ์ต่อฟ่านเยี่ยฉี เช่นนี้คาดหมายได้ว่านางคงมีคนหนุนหลังเป็นแน่ฟ่านรั่วเจี๋ยมองพี่สาว และสังหรณ์ใจในเรื่องร้ายต่างๆ นานาดวงตาหงส์ของฟ่านเยี่ยฉีมองสำรวจน้องสาว ถึงประหลาดใจที่อีกฝ่ายไม่มีผ้าปิดบังความอัปลักษณ์บนใบหน้า แต่เรื่องนี้ไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมาย นางพอจะล่วงรู้ว่าฟ่านรั่วเจี๋ยมีตำราแพทย์มหัศจรรย์ สามารถใช้แปลงโฉมตน เป็นตำราแพทย์ที่จางหรงจื่อได้รับจากหมอเทวดาอวิ๋นฟงชายที่นางต้องการฆ่าปิดปากเขา แต่หมอเทวดาก็ขี้ขลาดตาขาวทิ้งลูกน้องและสำนักของตนเพื่อเอาตัวรอด ปล่อยให้ลูกศิษย์เกือบร้อยชีวิตกลายเป็นผีนอกเหนือจากนั้น การที่ฟ่านรั่วเจี๋ยอยู่ใกล้ชิดมู่ชิงซานผู้มีไอเย็นในร่างก็ช่วยควบคุมหนอนกู่ในร่างกายนาง แต่ฟ่านเยี่ยฉีจะมิยอมให้น้องสาวต่างมารดามีความสุขสมหวังได้เป็นพระชายาเอกของอ๋องปีศาจ ผู้ที่ภายภาคหน้าจะได้นั่งบัลลังก์มังกร นางย่อมกำจัดเม็ดทรายเล็กๆ นี้ให้หายออกไปจากดวงตา ซึ่งฟ่านเยี่ยฉีมีวิธีกระตุ้นหนอนกู่เหล่านั

มู่ชิงซานสัมผัสได้ถึงไอร้อนที่แผ่มาจากร่างฟ่านรั่วเจี๋ย เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากนาง เห็นดังนั้นจึงกลัวธาตุไฟจะเข้าแทรกร่างหญิงสาว ซึ่งย่อมไม่ส่งผลดี อาจทำให้พิษหนอนกู่กำเริบ“อาเจี๋ย...ดุสามีขนาดนี้ เจ้าคิดว่าข้าเป็นเด็กเล็กๆ หรืออย่างไร” ชายหนุ่มว่าและยิ้มกว้าง พยายามหาทางไกล่เกลี่ยเพื่อทำให้หญิงสาวผ่อนคลายความตึงเครียด“ก็ท่าน!” นางมีถ้อยคำหลากหลายอยากเอ่ย แต่ยามนั้นสายตามองเห็นผู้คนที่จ้องมาทำให้ต้องดึงสติตนกลับ กระนั้นก็ไม่รู้ว่าเหตุใดนางถึงได้หมั่นไส้มู่ชิงซาน ในหัวกำลังคิดภาพร้ายกาจมากมาย อีกทั้งกลัวว่าเขากับฟ่านเยี่ยฉีจะมีความสัมพันธ์ในทางลับๆ หากเป็นเช่นนั้นนางคงรู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็น“ท่าน พะ...พานางมารไซซีมาด้วยเพราะเหตุใด” ฟ่านรั่วเจี๋ยถามด้วยความกราดเกรี้ยว และยังแยกเขี้ยวขาววาววับขู่คนตัวโต“เจ้าหมายถึงเยี่ยฉี” มู่ชิงซานปรับน้ำเสียงให้เย็น เขาไม่เต้นไปตามอารมณ์คนรัก“ยัง...ยังจะเอ่ยชื่อนางให้ข้าขุ่นใจอีก” หญิงสาวใกล้หวีดใส่หูเขาเต็มที่แล้ว“ให้ข้าเรียกนางว่าอย่างไร พี่ภรรยาถูกต้องหรือไม่”“ฮึ ตามใจท่านสิ แต่อย่าเอ่ยชื่อนางให้ได้ยินเป็นพอ แล้วนี่รอนแรมอยู่ด้วยกันกี่คืนก

แต่เดิมเรื่องที่พูดคุยกับมารดาเขาแทบจะลืมไปแล้ว หากไม่ใช่บังเอิญที่ฟ่านเยี่ยฉีเล่นตัวไม่ยอมมาพบเขาที่ค่ายทหารนอกประตูเมือง และเขานึกโมโหเลยออกไปขี่ม้าเพื่อระบายความฉุนเฉียว เวลาต่อมาเขาจึงได้พบสตรีที่มีจมูกสุกรดั่งที่มารดาเคยกล่าวถึงแรกเริ่มเขาไม่ได้นึกชังน้ำหน้าฟ่านรั่วเจี๋ยหรือขวัญกระเจิงราวกับเห็นปีศาจ เพียงแต่นึกเวทนานางด้วยซ้ำ กระทั่งสวรรค์ขีดเส้นทำให้เขามีช่วงเวลาพิเศษกับฟ่านรั่วเจี๋ย โดยที่เขากลายเป็นบุรุษปัญญาอ่อน สูญเสียความทรงจำไปชั่วขณะ และนางได้ถือวิสาสะเลี้ยงดูเขาในฐานะเจ้าเป็ดน้อยในกำมือนาง“เจี๋ยเจี๋ย...เป็นเจ้าหรือข้ากันแน่ที่การค้าครั้งนี้ได้กำไรจนเป็นกอบเป็นกำ!”มู่ชิงซานนั่งอ่านตำราการศึกและสงครามอยู่นานแล้ว ทว่ากลับไม่เห็นเงาฟ่านรั่วเจี๋ย ใจเลยหงุดหงิด เหตุใดคืนนี้นางถึงตั้งใจหลบหน้า“เจี๋ยเจี๋ย...สามีขอน้ำชาอุ่นๆ ได้หรือไม่” เขาร้องหาภรรยา แต่ผ่านไปนานชั่วหนึ่งก้านธูปดับนางยังไม่ได้ปรากฏกาย กระทั่งเขาต้องวางตำราลงแล้วตามหาหญิงสาว ก่อนพบว่านางยืนอยู่ในห้องนอน เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเป็นกังวล“เกิดเหตุใดขึ้น”“ท่านอ๋องสนใจข้าด้วยหรือ”“ฮ่าๆ ภรรยา หมู่นี่