Semua Bab ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น : Bab 31 - Bab 40

มู่ชิงซานทำคอตกและเดินไปอยู่ในมุมเหงาๆ ของตน แม้แต่ตือเมี่ยวเขาก็ไม่อยากเย้าหยอกมัน กระทั่งถึงอาหารมื้อคำ เขาหิวโซจนตัวสั่น น้ำลายสอ แต่ฟ่านรั่วเจี๋ยไม่ต้องการให้เขาร่วมโต๊ะด้วย อีกทั้งมีท่าทางมึนตึงใส่เขาตลอด“นั่นส่วนของเจ้า จงกินที่พื้น ยามนี้ชาย-หญิงไม่ควรเข้าใกล้กัน อีกทั้งเจ้ายังก่อความผิดใหญ่หลวงต่อแม่ทัพเกา”“แต่ท่านเป็นมารดา สั่งสอนแล้วก็ต้องให้อภัยข้าจึงจะนับว่าประเสริฐ!”มู่ชิงซานเอ่ยด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ“ใช่ ข้าคือมารดาเจ้า แต่เจ้าก่อเรื่องไม่เว้นวัน เช่นนี้ควรตัดหัวแล้วส่งไปให้พวกคนเลวต้าหลาง!”ฟ่านรั่วเจี๋ยเอ่ยไปด้วยความโกรธจึงไม่ทันยั้งคิด แต่วาบนั้นเหมือนมู่ชิงซานจะได้สติกลับคืน ดวงตาคมมีประกายวาววาม สีหน้าบึ้งตึงชวนให้ประหวั่นใจ“ต้าหลาง...” เขาเอ่ยเสียบเรียบๆ แต่ไม่รู้เหตุใดมันชวนให้ฟ่านรั่วเจี๋ยขนลุกซู่ราวกับมียมทูตมายืนอยู่เบื้องหน้านางหญิงสาวขวัญหนีดีฝ่อ อย่างไรเสียเรือนกายสูงใหญ่นี้ก็คืออ๋องปีศาจ!“ขะ...ข้าหมายถึงพวกศัตรูที่อยากครอบครองบ้านเมืองเรา และเจ้าก็ซุกซนจนทำให้ข้าโมโห เลยพลั้งปากกล่าวถ้อยคำเหลวไหล”“ละ...แล้วทำไมต้องตัดหัวข้าด้วย”ฟ่า

หญิงสาวขยับผ้าปิดใบหน้าตัวเองครึ่งล่างอีกนิด เวลาที่ออกมาด้านนอกตำหนักเย็น ความครั่นคร้ามใจมักเกิดขึ้นเสมอ ถึงแม้จะมีของติดตัวมาด้วยเพื่อช่วยให้คลายความกังวล แต่นางยังกดดันและเครียด เมื่อถูกสายตาของคนทั่วไปที่จ้องนางและเห็นว่ามีความอัปลักษณ์ผิดแผกผู้อื่น“เชิญคุณหนูรออยู่ที่นี่” นางกำนัลบอกแล้วหันไปพยักหน้าส่งสัญญาณให้เด็กรับใช้ไปแจ้งแก่ฟ่านเยี่ยฉีฟ่านรั่วเจี๋ยกวาดตาไปทั่วๆ หอสูงที่ด้านล่างมีแปลงดอกไม้งาม ห้องที่นางอยู่ตบแต่งสวยงาม แต่มีความอึดอัดกดทับร่างหญิงสาวจนหายใจลำบาก โดยปกตินางไม่ใคร่ได้พบหน้ากับฟ่านเยี่ยฉี อีกฝ่ายเป็นองค์หญิงคนโต เรียกได้ว่าเป็นไซซีแห่งแคว้นหมิง มีหลายเสียงกล่าวว่านางอาจได้นั่งบัลลังก์ ดำรงตำแหน่งฮ่องเต้หญิง และเรื่องนี้ดูเหมือนไม่ใช่เพียงข่าวลือร่างสูงเพรียวของสตรีที่แต่งกายสวยงามด้วยสีแห่งอำนาจคือแดงกับน้ำเงิน พร้อมประดับผมด้วยปิ่นทองและหยก ทำให้ฟ่านรั่วเจี๋ยค่อนข้างเกร็งและมีเหงื่อชื้นที่ฝ่ามือ อีกทั้งน้ำเสียงที่เรียกให้ฟ่านรั่วเจี๋ยเข้าไปหายิ่งทำให้คนที่มาจากตำหนักเย็นรู้สึกไม่ปลอดภัย“เหตุใดพี่ถึงไม่ได้เห็นเจ้ามาเยี่ยมนานแล้ว รั่วเจี๋ย”ฟ่านรั่วเจี๋ยทำ

เรือกลางทะเลสาบเพราะมีกลุ่มคนติดตามมาหมายชิงตัวนาง อีกฝ่ายคือจ้าวหานซึ่งเป็นที่ไว้ใจของหมิงอ๋อง ทว่าระหว่างหลบหนีกลับมีชายลึกลับพุ่งมาอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง บุรุษผู้นั้นหมายจะชิงตัวฟ่านรั่วเจี๋ยไปอีกคนจนเกิดการปะทะกันถึงสามฝ่าย พลอยให้ทั้งเขาและจ้าวหานนึกสงสัย แต่นับว่าโชคยังเข้าข้างเขา เพราะจ้าวหานเหมือนพบศัตรูเก่า เขาจึงพุ่งเข้าไปจัดการบุรุษลึกลับที่ใช้วิชาประหลาดเข้าต่อสู้องครักษ์หนุ่มมองไปยังร่างของฟ่านรั่วเจี๋ยพร้อมพินิจอย่างไม่ไว้ใจ“ลองตรวจลมหายใจคุณหนูแล้วดูว่ายังหายใจหรือไม่” องครักษ์ออกคำสั่งอีกหน แต่หญิงรับใช้ตกใจ นางตัวสั่นเทา เมื่อมองจมูกของฟ่านรั่วเจี๋ยซึ่งตอนนี้ไม่ได้มีผ้าปิดคลุมใบหน้าเอาไว้ มันทั้งบานใหญ่ แลดูไม่น่าไว้ใจอย่างที่สุด“อัปลักษณ์เช่นนั้น ขะ...ข้าไม่กล้าเอามือเข้าไปใกล้หรอก”“เลือกเอา เจ้าจะตรวจลมหายใจคุณหนู หรือจะให้ข้าตัดมือขี้เหร่นั้นทิ้ง!” องครักษ์ตวาดใส่หญิงรับใช้ เป็นเหตุให้คนซึ่งขยาดกลัวอยู่แล้วลนลานหนัก“ข้าสั่งให้ตรวจลมหายใจคุณหนู!”“ยะ...อย่าเร่งเร้าข้า เจ้ามันช่างใจดำ” หญิงรับใช้แผดเสียงลั่น แต่แรกนางนึกปลงต่อชะตาชีวิตตน พอถูกส่งตัวให้มาดูแลฟ่า

มู่หรูซื่อพยักหน้าอือออ “ข้าเห็นชอบกับสิ่งที่หมิงอ๋องกล่าว เยี่ยงนั้นรบกวนคุณหนูรั่วเจี๋ยด้วย”ฟ่านรั่วเจี๋ยไม่คิดช่วยศัตรูอย่างมู่หรูซื่อมาแต่ไหนแต่ไร หากทั้งน้องชายและพี่สาวกลับอยากผลักดันนางไปให้ห่างๆ เช่นนี้ ทั้งคู่ต้องการสิ่งใดกันแน่“ตะ...แต่เรื่องนี้ข้าไม่เห็นด้วย” ฟ่านรั่วเจี๋ยเอ่ย แม้เสียงไม่ดัง หากทุกคนก็ได้ยิน“รั่วเจี๋ย เจ้ากล้าขัดคำสั่งของหมิงอ๋องหรือ” ฟ่านเยี่ยฉีเอ่ยเสียงดังฟ่านรั่วเจี๋ยสูดลมหายใจลึก ยามนี้นางจะไปไหนได้ในเมื่อเจ้าเป็ดน้อยหายตัวไป จิตใจเลยไม่ใคร่อยู่กับเนื้อกับตัว“ขะ...ข้ามีหลายสิ่งต้องทำ ปกติก็อยู่ที่ตำหนักส่วนตัวเงียบๆ มิมีเรื่องวุ่นวายอันใดให้ต้องใส่ใจ ดังนั้นเรื่องอื่นที่เกิดขึ้น ขอให้พวกท่านแก้ไขเอาเองเถิด”มู่หรูซื่อหัวเราะออกมา เขาชอบใจที่สตรีอัปลักษณ์มีความคิดอ่านเป็นของตนเอง ซึ่งพอนางอยากขัดขืน เขาก็เริ่มอยากกลั่นแกล้ง แวบนั้นจึงมองไปยังฮ่องเต้น้อยและเห็นว่าเขาหวงพี่สาวคนนี้มากกว่าฟ่านเยี่ยฉีหลายเท่า“คงมิได้ ครั้งหนึ่งข้ากับคุณหนูเคยพบกันมาก่อน ไมตรีที่ช่วยเหลือข้าไว้ย่อมต้องได้รับการขอบคุณ” มู่หรูซื่อเอ่ย ดวงตาเขามีประกายวาบฉายโชน“รั่วเจี๋ยม

ภาพเย้าหยอกของมู่ชิงซานกับฟ่านรั่วเจี๋ยทำให้สถานการณ์ที่ดูเหมือนตึงเครียดผ่อนคลายลงไปหลายส่วน กระนั้นหมิงอ๋องกลับคิดไม่ตก ตามที่จ้าวหานรายงาน บุรุษที่ฟ่านรั่วเจี๋ยเรียกว่า ‘เป็ดน้อย’ ย่อมเป็นชายคนนี้มู่ชิงซาน หรือชินอ๋องผู้เก่งกาจของต้าหลางเด็กหนุ่มครุ่นคิดอย่างหนักพลางมองมู่ชิงซานและพี่สาวแสนอัปลักษณ์ของตน มีทางใดที่เขาจะทำให้สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ส่งผลให้บัลลังก์มังกรของเขาไม่สั่นคลอน จริงอยู่ แคว้นหมิงเป็นแผ่นดินเล็กๆ เทียบไม่ได้กับแคว้นอื่น กระนั้นถึงจะเล็ก ทว่าดินแดนแห่งนี้กลับอุดมสมบูรณ์ด้วยการเพาะปลูกมีการแพทย์ที่เจริญรุ่งเรือง เป็นแหล่งการค้าทั้งทางแม่น้ำและถนน นอกจากนั้นยังมีสมบัติล้ำค่ามากมายจากธรรมชาติ หากผู้ใดคิดทำลายนับว่าโง่เขลา แต่หากต้องการยึดครอบครองก็ใช่ว่าจะกระทำได้ง่าย ดังนั้นแคว้นใหญ่อย่างต้าหลางจึงกระทำเพียงแค่ตั้งทัพมาคุมเชิงเอาไว้ เพื่อป้องกันการรุกรานด้านอื่นๆ พร้อมส่งไส้ศึกเข้ามาอยู่ในแผ่นดินนี้ เพื่อคอยรายงานข่าวและตัดแขนขาไม่ให้คนในแคว้นหมิงติดต่อขอความช่วยเหลือจากสิบสองเผ่าคนเถื่อนด้วยนานมาแล้วฝ่ายนั้นเคยปกครองที่นี่มาก่อนฟ่านเฉิงซีก้าวขามาข้างหน้าหนึ่งก้าว