All Chapters of พ่ายรัก เมียอุปถัมภ์: Chapter 11 - Chapter 20

หมอจำเป็นเมื่อทำการตรวจดูอาการของเดียน่าจนเสร็จสิ้นแล้ว สิบทิศก็ได้ฉีดยาไปให้หนึ่งเข็ม และจัดการเตรียมยา แล้วจัดแจงรายละเอียดต่างๆ ให้แก่ธนาฟังอย่างละเอียดอีกที“อันนี้คือยาแก้ปวด-ลดไข้ ให้เธอทานได้เลย ไข้จะได้ลดเร็ว พี่ฉีดยาให้แล้วอาการคงไม่น่าเป็นห่วง” สิบทิศเอ่ยบอก พร้อมกับอธิบายเรื่องยาให้ฟังอีกครั้ง“เดี๋ยว...พี่จะทำอะไร” ธนารีบห้ามและเอ่ยถามขึ้นทันที เมื่อเห็นสิบทิศกำลังจับผ้าชุบน้ำที่เปียกบิดน้ำออกให้หมาดๆ“เช็ดตัวยังไงล่ะ ตัวร้อนขนาดนี้” สิบทิศเอ่ยบอกออกไป“เอามาครับ ผมเช็ดเอง” ธนาแย่งผ้านั้นจากมือของสิบทิศไปถือไว้เสียเอง“เฮ้อ...นี้คือยาแก้อักเสบน่ะ ทานหลังอาหาร” สิบทิศได้แต่ส่ายหน้าอย่างน่าเบื่อหน่ายให้แก่ธนา แล้วหยิบยาขึ้นมาอธิบายบอกอีกอย่าง“เอ่อ...” ธนาได้แต่ทำท่าทางอ้ำๆอึ้งๆ ไม่กล้าพูดออกมา“มีอะไรอีก” จนสิบทิศต้องเป็นฝ่ายถามขึ้นมาเสียเอง“ขอยาคุมฉุกเฉินด้วยครับ” ธนารวบรวมความกล้า แล้วก็พูดออกมา“ห๊ะ...นี้แกสดเลยเหรอว่ะ” สิบทิศเอ่ยถามขึ้นอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าธนาจะทำอะไรที่มักง่าย และประมาทแบบนี้“ครับ ปล่อยในด้วย แฮร่ ๆ...” ธนาก้มหน้าตอบ พร้อมกับยิ้มแห้งๆให้กับสิบทิศ

คนไร้สถานะ“คุณธนาหายดีแล้วหรือค่ะ” นวลจันทร์ ถามขึ้นมาทันที ที่เห็นเจ้านายหนุ่มเดินลงมานั่งที่โต๊ะอาหาร ในเวลาเกือบจะคล้อยบ่ายแล้ว“เอ่อ...อ่อครับ แล้วเดียน่าละ ลงมากินข้าวยังครับ” ธนาทำหน้างงทันที แต่พอนึกขึ้นได้ว่า คนที่บ้านอาจคิดว่าเขาป่วย เพราะเขาเป็นคนที่ให้หมอมาหาเอง จึงเฉไฉตามน้ำไปก่อน“หนูเดียร์ยังไม่เห็นลงมาทานข้าวเลยค่ะ นี้ก็จะบ่ายแล้ว ปกติหนูเดียร์ไม่เคยตื่นสายนี้ค่ะ หรือว่าจะป่วยอีกคน” นวลจันทร์เอ่ยตอบเจ้านายหนุ่มออกไปตามตรง เพราะตั้งแต่เช้าก็ยังไม่เห็นหญิงสาวลงมา“ชีโน่ล่ะครับ” ธนาเปลี่ยนเรื่อง ถามหาลูกชายทันที“คุณหนูออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ คุณธนาจะทานข้าวต้มไหมค่ะ ป้าจะได้ทำให้ใหม่ พอดีป้าทำไว้ตั้งแต่ที่คุณหมอสิบทิศมาแล้ว กลัวว่าจะเสียเอา”“...” ธนาได้แต่พยักหน้ารับ“เดี๋ยวป้าไปเรียกหนูเดียร์ให้น่ะค่ะ จะได้ลงมาทานพร้อมกัน ป่วยหรือเปล่าไม่เห็นลงมาสักที” นวลจันทร์เอ่ยบอก พร้อมกับกำลังจะสาวเท้าเดินออกไป“ไม่ต้อง...ผมไปเอง” เสียงเข้มเอ่ยบอก พร้อมกับลุกขึ้น เดินไปชั้นบนของบ้านทันที โดยไม่สนใจว่านวลจันทร์จะมองเขาแบบไหนก๊อก ก๊อก ก๊อก“เดียร์...เปิดประตู” เสียงเข้มกระโ

ปากอย่าง ใจอย่างณ บ้านปัญญาพิวัฒน์ธนากลับเข้ามาถึงบ้านในเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ก็พบกับความเงียบภายในบ้าน เพราะทุกคนหลับกันหมดแล้ว ร่างสูงเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน โดยเป้าหมายแรกคือ ห้องของเดียน่า เมื่อพบว่าประตูห้องไม่ได้ล็อค ชายหนุ่มจึงเดินกลับเข้าไปที่ห้องของตัวเอง ด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มและใช้เวลาเพียงไม่นาน ร่างสูงที่สวมชุดนอนก็เดินออกมาจากห้องตัวเองด้วยท่าทีที่เบาที่สุด และเดินหน้ามุ่งตรง ไปยังห้องของเดียน่าทันทีเมื่อเข้าไปได้กลับพบเพียงความมืดปกคลุม แต่ก็พอมองเห็นรางๆ แสงสลัวจากด้านนอกที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง และทั้งห้องก็ปกคลุมไปด้วยความเงียบที่มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงาน ร่างสูงเดินย่องเข้าไปทางเตียงนอน พบเพียงร่างบางที่นอนหลับสนิทที่มุดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาร่างสูงยืนมองอย่างพิจารณาอยู่สักพัก และขึ้นไปบนเตียงนอนของหญิงสาว แล้วสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับร่างบาง แล้วสวมกอดหญิงสาวเอาไว้ พร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมๆจากตัวของหญิงสาวตามซอกคอระหง และก็อดใจไม่ไหวที่ยกมือขึ้นมาจับเต้าอวบคู่งามของหญิงสาว“หึ โนบราด้วย...” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นมาเบาๆ พร้อม

ก็แค่เด็กในอุปถัมภ์“เดียร์...แกกลับยังไงเหรอ ยังไม่เห็นรถบ้านแกมารับเลย” มินตรา เพื่อนสนิทในกลุ่มของเดียน่า ถามขึ้นมาทันที เมื่อถึงเวลาเลิกคลาสแล้ว แต่ยังไม่เห็นรถมารับหญิงสาวเลย ทั้งสามจึงเดินออกมารอที่ด้านนอกของมหาลัย“เดี๋ยวก็มีคนมารับ พวกแกกลับกันไปก่อนเลยก็ได้ เรารอคนเดียวได้” เดียน่าตอบเพื่อนทั้งสองออกไป ที่เดินมาด้วยกัน“ถ้าอย่างนั้นฉันรออยู่เป็นเพื่อนแกน่ะเดียร์ เพราะแฟนฉันมันก็ยังไม่มาเหมือนกันแหล่ะ” เอกกี้ เพื่อนชาย(ไม่)แท้คนสนิทอีกคนของเดียน่า พูดขึ้นพร้อมกับนั่งรอเป็นเพื่อนอยู่ด้านนอกมหาลัยกับเดียน่าสองคนเดียน่า มีเพื่อนที่สนิทด้วยกันสองคนที่สนิทที่สุดอยู่กันสอง คือ มินตรา หรือ มีน และอีกคนคือชาย(ไม่)แท้ เอกกี้ มีชื่อเดิมว่า เอก ซึ่งเมื่ออยู่กันสามคน เอกกี้จะทำหน้าที่เป็นองครักษ์ให้แก่หญิงสาวทั้งสอง โดยจะมีบุคลิกเป็นชายอกสามศอก ถ้าคนที่ไม่สนิทจริงๆ จะไม่มีใครมองออกว่าเอกกี้คือผู้ชายที่ชอบชาย บางบุคลิกก้จะออกสาว แล้วแต่สถานการณ์นั้นๆ ทั้งสามคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยปีแรกเพราะคณะและสาขาเดียวกัน“ถ้าอย่างนั้นเรากลับก่อนน่ะเดียร์ เจอกันพรุ่งนี้น่ะหญิง” มินตราพูดขึ้นมากับเดีย

ความบาดหมางในอดีตคาสิโน (ปีเตอร์)ชายหนุ่มในวัยสามปี อุ้มหญิงสาวในชุดนักศึกษามีผ้าคลุมศีรษะ และมือที่ถูกมัดติดกันไว้ พาดบ่าอุ้มเข้ามาภายในห้องตามที่เจ้านายสั่ง“มาแล้วครับนาย” เชน ลูกน้องของปีเตอร์ เอ่ยขึ้นเมื่อพาหญิงสาวที่เจ้านายต้องการตัว พาเข้ามาที่ห้องนอนของเจ้านายตามคำสั่ง แล้ววางลงบนที่กว้างทันที“เปิดผ้าออก กูอยากจะรู้นัก ว่ามีอะไรดีแค่ไหน ถึงทำให้คนอย่างไอ้ธนาหลงจนโงหัวไม่ขึ้น” ปีเตอร์ เจ้านายในวัยย่างสามสิบห้าปี เอ่ยสั่งลูกน้องขึ้นมา“พวกแกเป็นใคร แล้วพาฉันมาที่นี่ทำไมกัน” หญิงสาวสาดคำถามขึ้นทันที ที่ผ้าหลุดออกจากศีรษะ เพราะชายหนุ่มในห้องนี้ ล้วนแต่เธอไม่เคยรู้จัก หรือเจอหน้ามาก่อนเสียด้วยซ้ำ“ว้าว...แม่สาวน้อย สวยใช้ได้เลยนี้ ไม่น่าล่ะถึงทำเอาไอ้ธนาหลงจนหัวปักหัวปำ” เสียงทุ้มของปีเตอร์ร้องว้าวขึ้นมาทันที ที่ได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวชัดๆ เต็มสองตา“ปล่อยฉัน พวกต้องการอะไร” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง พร้อมกับพยายามดีดดิ้น เพื่อให้เชือกที่มัดมือหลุดออก“เฮ้ย พวกมึงก็เบาๆ กันหน่อยสิ ของกูช้ำหมดกันพอดี” ปีเตอร์ร้องห้ามลูกน้องขึ้น เมื่อเข้าไปจับตัวหญิงสาวไว้แน่น พร้อมกับเงื้อมมือ หม