Semua Bab บุรุษที่ข้าเล็งไว้ไม่ใช่ท่านหรอกพี่ชาย!: Bab 61 - Bab 70

          เปี่ยวตี้ของเขาดูจะพบเจอปัญหาบางอย่าง คืนนี้คงต้องไปเยี่ยมเยียนสักหน่อยแล้ว             ยามค่ำคืนเรือนกลางป่าไผ่ท้ายจวนตระกูลหมิงก็มีผู้สูงศักดิ์มาเยือน แม้ท่าทางของเซี่ยอี้หานจะดูไม่ได้ทุกข์ร้อนอันใด แต่แววตาที่จับจ้องเปี่ยวตี้ของตนกลับเย็นชาแฝงความไม่พอใจอย่างมาก            “ท่านอ๋องมีเรื่องใดหรือพ่ะย่ะค่ะ จึงได้มาเยือนเรือนของกระหม่อมยามค่ำคืน”            “เจ้ากำลังคิดจะทำอันใด”            “กระหม่อมก็กำลังสืบหาผู้อยู่เบื้องหลังคนที่ฆ่าล้างตระกูลหยวนของกระหม่อมเช่นที่พระองค์ทราบอยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”            “แล้วการสืบหาที่ว่าเกี่ยวข้องอย่างไรกับความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับฝูหว่านอิ๋ง” &n

                                                                             15                                                             ถึงเวลากลั่นแกล้งเอาคืน             ตั้งแต่เอ่ยปากขอคังอ๋องให้รับรองความปลอดภัยของบิดามารดาและน้องสาว ทั้งยังพบเจอเขาเดินเคียงข้างอยู่กับฝูหว่านอิ๋ง นางก็ไม่ได้ร้องไห้อีกเลย นางไม่อยากเสียน้ำตาให้กับคนที่ไม่เห็นค่า            “วันนี้คุณหนูทำได้ดีขึ้นนะเจ้าคะ” จี้อิง นางกำนัลจากตำหนักคังอ๋องกล่าว 

           ‘ไม่เป็นไรเอาไว้เขามาง้อนางใหม่’            พอคุณชายใหญ่จากไปพร้อมบ่าวคนสนิท หลินถงก็ยกตะกร้าอาหารไปหาคุณหนู            “คุณหนู แล้วอาหารพวกนี้จะทำเช่นไรเจ้าคะ” สาวใช้คนสนิทที่ไม่รู้ถึงเบื้องลึกเบื้องหลังความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องต่างสายเลือดเอ่ยถาม            “ก็รีบไปเตรียมจัดใส่สำรับให้ข้าสิ” อาหารไม่มีความผิด แม้จะโกรธคนมอบให้แต่นางก็จะกิน จะได้ไม่ต้องเสียดายของ            “เจ้าค่ะคุณหนู” หลินถงอมยิ้ม คุณหนูก็เป็นเช่นนี้ ปากร้ายแต่ใจดีทุกครั้ง            สุดท้ายกุ้งผัดชาหลงจิ่งกับไก่น้ำลายก็เป็นสองสิ่งที่ถูกนางกินจนหมดไม่มีเหลือ            พอถึงยามปลายยามเซิน

16 พลีกายช่วยเหลือ เมื่อเห็นหลักฐานเกี่ยวกับการรีดไถอาณาประชาราษฎร์เพื่อเอาเงินไปหล่อเลี้ยงกองกำลังลับที่เตรียมไว้ก่อกบฏยึดบัลลังก์จากองค์รัชทายาทที่ตนแต่งตั้ง ฮ่องเต้พิโรธยิ่งนักสั่งพระราชทานแพรขาวสามฉื่อให้กับฝูหวงกุ้ยเฟยสนมรักและพระราชทานสุราพิษร้ายแรงให้กับหยางฝูหมิง องค์ชายรองแห่งราชวงศ์หยาง ส่วนอ๋องต่างแซ่เช่นเซี้ยอี้หานหรือคังอ๋อง ได้รับความดีความชอบเป็นของมีค่าหลายหีบ ซึ่งภายหลังได้นำไปมอบให้หยวนลี่หมิงครึ่งหนึ่งเพื่อเป็นการตอบแทนในหลักฐานที่ได้มา “แล้วจวนฝูเล่า ตอนนี้เป็นเช่นไรบ้าง มิใช่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือ” เสียงซุบซิบนินทาของพ่อค้าผู้หนึ่งดังขึ้น ทำให้นางที่กำลังนั่งจิบชาอยู่ด้านล่างโรงเตี๊ยมอดไม่ได้ที่จะเงี่ยหูฟังด้วยความอยากรู้ “ตอนนี้ฮ่องเต้ยังไม่มีคำตัดสินในเรื่องนี้คงต้องสืบสาวราวเรื่องเพิ่มอีก” “หากไม่ฝักใฝ่ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน ป่านนี้คงอยู่สุขสบาย” “แต่ข้าว่

“ข้ารักเจ้า หลังจากข้าช่วยถอนพิษยาปลุกกำหนัดให้เจ้าแล้ว ข้าจะรีบส่งแม่สื่อไปสู่ขอเจ้าโดยเร็ว” ครั้งนี้เขาไม่มีทางยอมให้นางปฏิเสธแน่ “เรื่องนั้นเอาไว้ค่อยสนทนากันได้หรือไม่ ช่วยข้า ลี่หมิงข้าต้องการท่าน” สิ้นเสียงสตรีที่แทบจะนอนบิดกายไปมาจนอาภรณ์หลุดลุ่ยอยู่บนเตียงจับข้อมือของเขาก่อนจะกระชากเข้าหาตัวอย่างแรง ทำให้คนที่ไม่ทันตั้งตัวขยับเข้าไปหานางอย่างรวดเร็ว โชคดีที่รั้งตัวไว้ด้วยการเท้าสองมือบนเตียง ยามนี้ใบหน้าของเขาจึงอยู่ตรงหน้านางพอดี นัยน์ตาเมล็ดซิ่งที่เต็มไปด้วยความปรารถนาจ้องมองบุรุษตรงหน้าก่อนที่มือเรียวทั้งสองข้างจะจับยึดใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้ แล้วกดริมฝีปากตนทาบทับลงบนปากเขา ลิ้นร้อนพยายามบุกรุกโพรงปากซึ่งเขาก็ยอมเปิดทางให้แต่โดยดี มือเรียวดึงทึ้งอาภรณ์บุรุษอย่างเร่งรีบ หยวนลี่หมิงเห็นท่าทางของนางก็รู้ได้ทันทีว่าควรรีบลงมือได้แล้ว มือหนารวบมือเรียวที่กำลังพยายามถอดอาภรณ์ของเขาอย่างร้อนใจ เขาจึงเปลี่ยนจากฝ่ายตั้งรับกลายเป็นฝ่ายควบคุม ลิ้นเรียวที่พยายามหยอกเย้าเมื่อครู่กลับกลายเป็นถูกรุกเร้าลิ้นร้อนเกี่ยวกระ