Semua Bab บุรุษที่ข้าเล็งไว้ไม่ใช่ท่านหรอกพี่ชาย!: Bab 41 - Bab 50

                                                                                10                                                              อยากเป็นสามีหาใช่พี่ชาย             “จะรีบไปไหน” สิ้นเสียงเขารวบเอวคอดกิ่วของสตรีที่กำลังจะปีนข้ามตัวเขาเพื่อลงจากเตียงเอาไว้ ก่อนจะกดนางลงนอนส่วนตัวเองก็พลิกกลับขึ้นไปอยู่ด้านบน            “พะ พี่ใหญ่”            “เจ้าน่าจะได้ยินชัดเจนแ

              นางปรายตามองอีกฝ่ายอย่างจนใจก่อนจะเดินเข้าห้องของตนเอง             ผ่านไปราวสองเค่อ นางก็ยังพลิกตัวไปมาบนเตียงเพราะนอนไม่หลับ สุดท้ายจึงตัดสินใจลงจากเตียงแล้วเดินไปที่หน้าเรือน            ‘สุดท้ายข้าก็ใจอ่อนจนได้’ นางทอดถอนใจกับตัวเอง            “ข้าไปดูคุณชายของเจ้าก็ได้ เสียงลมหายใจของเจ้าดังรบกวนข้าจนนอนไม่หลับ” หมิงเจียวซือยกมือกอดอกก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยคล้ายรำคาญจริง ๆ            “ขอบคุณขอรับคุณหนูรอง แม้ยามปกติท่านจะปากร้ายแต่แท้จริงท่านเป็นสตรีที่จิตใจดีงามมากขอรับ”            “เจ้าหลอกด่าข้า ข้าเปลี่ยนใจไม่ไปแล้ว” นางทำท่าจะหมุนตัวกลับเข้าเรือน    

                                                                               11                                                                ล่อลวงสตรีด้วยของกิน           ทันทีที่กลับถึงจวน หมิงเจียวซือรีบสั่งให้สาวใช้คนสนิทเล่าถึงเรื่องราวที่ไปสืบมา            “ได้ความว่าอย่างไรบ้าง”            “ตระกูลหยวนเป็นตระกูลของอดีตเจ้ากรมอาญาหยวนเกาเจ้า

“เพ่ยตงก็ไม่ได้บอกด้วยว่าจะไปที่ใด” วาจาคล้ายสนิทสนมกันทำให้นางหันไปมองสาวใช้ของตน หากเป็นยามปกตินางคงเอ่ยหยอกเย้าแล้ว แต่ยามนี้สิ่งที่ต้องเป็นห่วงคือความปลอดภัยของหยวนลี่หมิง วันนี้ทั้งวันหมิงเจียวซือกินข้าวได้น้อยจนน่าตกใจ ขนาดมารดาและน้องสาวยังเอ่ยปากทัก แต่นางก็ไม่อาจเอ่ยปากบอกสาเหตุได้ สุดท้ายมารดาจึงถอดใจแล้วปล่อยให้นางที่นั่งทอดถอนใจกลับเรือนแต่โดยดี ‘หากมัวแต่ครุ่นคิดถึงพี่ชายต่างสายเลือดผู้นั้น ข้าคงนอนไม่หลับเป็นแน่’ ตั้งแต่ที่หลินถงบอกว่ามีบ่าวรับใช้กล่าวว่าตั้งแต่เช้าก็ไม่เห็นเขาที่เรือน ในหัวนางก็เอาแต่ครุ่นคิดถึงความปลอดภัยของเขา หากมีคนทราบว่าแท้จริงเขาเป็นใครจะเกิดอันตรายขึ้นกับเขาหรือไม่ “หรือไปลอบดูเขาที่เรือนดีหรือไม่” ถ้าได้เห็นเขาอยู่ที่เรือนแล้ว นางจะได้วางใจและไม่ต้องกระวนกระวายเช่นนี้ ‘ข้าสู้อุตส่าห์ไม่ยอมตกหลุมพรางไปหาเขาที่เรือนหลายวัน’ สุดท้ายก็พ่ายให้กับความห่วงใยที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิด ในเมื่อเรื่องของพี่ชายต่างสายเลือดยังติดค้างในใจเช่นนี้ ต่อให้นอนไปนางก็คงนอนไม่หลั

                                                                             12                                                             พาสตรีไหว้บิดามารดา             เนื่องจากได้นัดหมายสำคัญกับบุรุษไว้ หมิงเจียวซือจึงรีบขอตัวกลับเรือนพร้อมกับบอกบิดามารดาและน้องสาวว่าตนจะรีบกลับไปอ่านซ่านไห่จิง[1]ที่เพิ่งได้มาพร้อมทั้งรับปากว่าเมื่ออ่านจบแล้วจะเอาไปเล่าให้หมิงเซียวเหยา ผู้เป็นน้องสาวฟัง            แท้จริงนางก็ไม่ได้อยากไปเที่ยวเทศกาลหยวนเซี