All Chapters of บุรุษที่ข้าเล็งไว้ไม่ใช่ท่านหรอกพี่ชาย!: Chapter 41 - Chapter 47

            “ขอเพียงกินแล้วไม่ท้องเสีย ข้าล้วนไม่ถือสา”            “เช่นนั้นท่านกินเจี่ยวจือตามสบายเลยนะเจ้าคะ หมดหน้าที่ข้าแล้ว ข้าขอตัว”            “อย่าเพิ่งไป อยู่กินเจี่ยวจือกับข้าก่อนสิ”            “ก่อนหน้านี้ข้ากินพร้อมท่านแม่จนแน่นท้องแล้วเจ้าค่ะ”            “เช่นนั้นก็นั่งอยู่ก่อน ประเดี๋ยวข้ากินหมดแล้วค่อยกลับ”            ‘เรื่องมากเสียจริง’ หรือเขาแค่อยากมีสหายในคืนส่งท้ายปี            “อย่าจ้องข้าเช่นนั้น เพราะมันจะทำให้ข้าพานกินเจี่ยวจือไม่ลง”    &nb

            “หนีเร็วเช่นนี้ คิดว่าข้าจะเชื่อเจ้าหรือ สตรีร้ายกาจ” ล่อลวงเขาแล้วคิดจะชิ่งหนี มันไม่ง่ายเช่นนั้นหรอก             ด้านหมิงเจียวซือรีบวิ่งกลับเรือนของตนอย่างรวดเร็ว ลืมสิ้นความหวาดกลัวในความมืด คล้ายกลัวว่าสิ่งชั่วร้ายจะไล่ตามมา            ‘นี่มันเรื่องอันใดกัน ข้าควรจะตกใจเรื่องใดก่อน’ ทั้งเรื่องที่หมิงเลี่ยงรุ่ยหาใช่พี่ชายร่วมสายเลือดของนางไม่ เขาไม่ใช่บุตรชายของบิดาตามที่กล่าวอ้าง เขาเป็นเพียงบุตรชายของสหาย ไหนจะเรื่องที่เขาเป็นคนตระกูลหยวนซึ่งถูกฆ่าล้างตระกูลในอดีต            ชาติก่อนนางไม่เคยได้รู้เรื่องนี้ หากนางไม่คิดกลั่นแกล้งเขา นางก็ไม่เคยย่างกรายเข้าไปใกล้            เมื่อถึงเรือนนางก็รีบเข้าห้องของตนในทันที มือเรียวถอดอาภรณ์ตัวนอกออกอย่างรีบร้อ

            ‘ไหนท่านบอกเพื่อความปลอดภัยของข้า ไม่ให้เอ่ยถึงตระกูลหยวน’ แล้วนี่อันใด คิดจะพานางไปด้วย            “ว่าอย่างไร จะไปกับข้าหรือไม่” คราวนี้เขาไม่ได้รั้งตัวนางเข้าไปใกล้ แต่เป็นเขาที่เปลี่ยนมาคุกเข่าในท่ากึ่งคลานแล้วยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้นาง            “แต่ข้าอาจจะไม่ว่างเจ้าค่ะ”            “ยามค่ำคืนเจ้าจะไม่ว่างได้อย่างไร”            “ข้า...ข้าอาจจะไปเที่ยวเทศกาลหยวนเซียวกับบุรุษที่ข้าพึงใจเจ้าค่ะ”            “ไปกับข้าก่อน เมื่อกราบไหว้ตระกูลหยวนเสร็จสิ้น ข้าจะพาเจ้าไปเที่ยวชมโคมไฟในเทศกาลหยวนเซียวเอง”            “แต่ข้าอยากไปกับบุรุษที่พึง...” นางยังกล่าวไม่ทันจบ

            “เจ้าค่ะ” หลินถงตอบรับเสียงอ่อนพลางลอบดูสีหน้ามุ่งมั่นระคนโกรธเคืองของคุณหนู เหตุใดสาวใช้เช่นนางถึงได้รู้สึกว่าระหว่างคุณชายใหญ่กับคุณหนูรองมีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม             ด้านหยวนลี่หมิงนั่งฟังรายงานของเพ่ยตงที่หลังจากส่งตะกร้าของบำรุงทั้งหมดแล้วก็ลอบจับตามองเรือนของหมิงเจียวซือ จึงได้เห็นว่านางนั่งกินน้ำแกงไก่และเกาลัดต้มน้ำตาลจนหมดไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว            “ดูเหมือนคุณหนูรองจะพร่องหยางจริง ๆ นะขอรับ” ถึงได้ตั้งอกตั้งใจกินของบำรุงที่คุณชายมอบให้            “เช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าจะไปที่โรงเตี๊ยมหมิ่นหวั่น เพื่อซื้อข้าวอบแปดเซียน หัวสิงโตน้ำแดงให้นาง”            “โรงเตี๊ยมหมิ่นหวั่นที่อยู่เมืองหานใช่หรือไม่ขอรับ” เมืองหานอยู่ห่างจากเมือ