บททั้งหมดของ I Was Just A Contract, Now I'm His Obsession: บทที่ 21 - บทที่ 30

3rd Person's Point of View*Mabilis na dinala ni Zep sa malapit na hospital si Miles at napansin n'ya na nakahawak ito sa kamay n'ya at bigla na naman itong umiiyak at pinagpapawisan ng malalaki.Dahan-dahang hinawakan ni Zep ang kamay ni Miles para damayan ito at dahan-dahan naman itong kumalma."Magiging maayos na ang pasyente. Mabuti at dinala mo agad s'ya dito."Napatingin s'ya sa doctor."Totoo po bang mag phobia siya po?""Oh, hindi mo ba alam?""Hindi po.""Matagal ko na siyang pasyente at nagsimula ang phobia niya nung bata pa siya. Wag kang mag-aalala magiging okay na siya ngayon at paparating na rin naman ang dad niya. Maiwan na kita.""Salamat po."Dahan-dahang napatingin si Zep kay Miles na mahimbing na natutulog. Naalala n'ya na crush na crush s'ya nito simula nung 1st year pa sila.Marami namang nagkakagusto sa kanya pero hindi na lang n'ya ito pinapansin dahil may gusto na siyang babae.Bigla namang dumating ang ama ni Miles na hinihingal."Kumusta ang anak ko? Ikaw ba

3rd Person's Point of View* Ilang araw na hindi nagpapakita si Miles na mas lalong kinataka ni Zep. Alam n'ya na tahimik na ang buhay n'ya ngayon na wala si Miles pero ang weird lang dahil hindi na n'ya ito nakikita. Palagi n'yang pinagtataguan si Miles na palaging maagang naghihintay sa kanya araw-araw sa may gilid ng building nito. Pero ngayon ay wala na maski isang anino nito. Hindi pa naman n'ya tinatanong sa guro nito ang tungkol kay Miles dahil wala nga s'yang pakealam kay Miles. Dahan-dahan na lang s'yang napailing. Mas mabuti ang ganung bagay dahil wala ng aksidenteng mangyayari sa kanya. Pag nandyan kasi si Miles ay malalapitin s'ya sa disgrasya na hindi n'ya kailanman nasubukan sa buhay n'ya. Lumaki kasi siya sa mundo na dapat perfect at walang pagkakamali ang nangyayari. In short perfectionist siya. Pero nung makilala n'ya si Miles ay puro na lang aksidente ang nangyayari sa buhay nito at kahit hindi nito sinasadya ay malalapitin talaga si Miles ng gulo at nadadamay p

Miles' Point of View*Sa isang lugar ay naglalakad ako sa isang madilim na kagubatan.Di ko alam kung bakit ako nandidito. Napatingin ako sa unahan at nakikita ko ang isang lalaki na nakatalikod. Parang katulad sa likod ni Zep. Kahit ayokong lumapit sa kanya ay lumapit na lang ako dahil s'ya ang nag-iisang taong kilala ko dito."Zep..."Hindi n'ya ako pinansin pero nakatingin lang s'ya sa unahan. At napansin ko ang isang sasakyan na nahulog sa bangit at umuusok ito."Oh my god! Zep, baka may mga survivors pa roon!" sigaw ko habang nakatingin sa sasakyan.Napatingin ako sa gilid ko at wala si Zep na kinakunot ng noo ko at nakikita ko s'ya na nasa baba na.Pilit n'yang binubuksan ang pintuan pero ayaw n'yang mabuksan. Doon ko na rin nakikita ang mga sugat na nagmumula sa katawan n'ya. Kasali s'ya sa aksidenteng nangyayari ngayon?"Dammit! Mi---"Agad akong napamulat at agad kong tiningnan ang paligid at puro puti ang nakikita ko. Isang panaginip ang nangyari. Bakit ganun ang panaginip

Miles' Point of View*Natapos ang dalawang araw na rest day ko na binigay ni Zep sa akin at ayos na ako. Mas lalo kasi akong gumaling lalo't kasama ko ang mga anak ko na isa sa naging gamot ko sa lahat ng ito.Mabuti naman at hindi pa alam ni dad na boss ko si Zep. Sigurado ako na papaalisin ako ni dad sa kompanya agad dahil isa si Zep sa nakakadagdag problema sa akin.Kagaya ng napagkasunduan namin ni Ion ay hatid sundo niya ako at heto siya inihinto ako sa harapan ng entrance."Mag-iingat ka at wag na wag ko sanang marinig na may nangyari na naman sa' yo."Napakunot naman ang noo ko."Hindi naman sinasadya ang bagay na 'yun noh. Ayos na ako ngayon."Napabuntong hininga siya at dahan-dahan na napatango."Fine, fine. Basta mag-iingat ka. Lalo na't kasama mo pa ang ex mo.""Selosa ka ba?"Nanlalaki naman ang mga mata ni Ion habang nakatingin sa akin."Ewww. Kadiri ka talaga. Pwede naman na ako ang gumahasa sa ex-husband mo."Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya."Ikaw

Miles' Point of View*Agad naman akong sumunod sa sinabi niya. Ayokong buhatin niya ako noh!Agad akong tumahimik sa tabi niya. Napansin ko na wala si James sa tabi nito."Sir, nasaan po si James.""Mas hahanapin mo pa si James kay sa sa akin?"Napalunok naman ako habang nakatingin sa kanya."Ehem... baka may trabaho po na matutulungan ko s'ya.""He can handle that."Napapansin ko na ang lamig ng pakikitungo ng lalaking ito. Okay lang ba siya? Dahan-dahan na lang akong napatango at biglang may binigay siyang copy sa phone ko na dinaan nito sa email ko."Eh? Ano po ito?""The contract na pinermahan mo kanina para may soft copy ka."Natigilan ako bakit parang kinabahan agad ako sa mga nangyayari.Babasahin ko sana ang nakasulat nang biglang bumukas ang pintuan at kailangan na naming lumabas kaya binaba ko na lang ang phone ko at lumabas na rin.Pumunta kami sa photoshoot at nakikita namin ang dami ng mga tao na nandidito. Napanganga ako habang nakatingin kay Dylan na model sa kompanya