All Chapters of I Was Just A Contract, Now I'm His Obsession: Chapter 1 - Chapter 10

Miles Craig’s Point of ViewKinabahan ako. Hindi lang basta kaba—yung tipong parang may mabigat na bato sa dibdib mo at ang bawat tibok ng puso mo ay parang sumisigaw. Sa wakas, natanggap ako sa isa sa pinakamalaki at pinaka-impluwensyang kumpanya sa buong mundo. Ilang taon kong pinangarap ‘to. Ilang gabi akong hindi natulog kakahanap ng trabaho habang karga ang dalawang anak kong sabay umiiyak. At ngayon, narito na ako.Naupo ako sa sofa sa may lobby. Hawak ko ang phone ko, at tinititigan ko ang picture ng kambal ko—isang lalaki at isang babae. Mahimbing ang tulog nila sa litrato. Para sa kanila ang lahat ng ‘to. Gagawin ko ang lahat, tiisin kahit anong hirap, para lang sa kanila.“Miles Craig?”Napalingon ako agad. Isang babae ang nakatayo sa harap ko. Suot niya ang isang corporate black attire. Matarik ang tingin, matigas ang postura, may hawak na clipboard. Para siyang isang general sa loob ng gusali. Isang tingin pa lang, alam mong hindi mo siya puwedeng suwayin.“Yes po, that’s

Miles Craig’s Point of View"Sign it or not."Nakatitig ako sa mga mata niya—malamig, walang bahid ng emosyon. Para bang kahit kailan, hindi niya ako minahal. Sa mga matang ‘yon, puro galit at hinanakit lang ang nakita ko.Ganito na lang ba talaga ako sa kanya? Isang babaeng walang halaga? Isa lang bang hadlang sa mga plano niya? Hindi ko naman ginusto ang lahat ng ito. Oo, pinakasalan ko siya dahil ‘yon ang gusto ng lolo niya. Pero hindi ko kailanman inangkin ang puso niya. Ni minsan, hindi ko pinilit ang sarili ko sa kanya."I don't need your answer for now," dagdag pa niya habang nakatalikod na sa akin. "Sa huli mo na pirmahan ang divorce paper na 'yan. Tandaan mo 'yan."Napakagat ako sa labi habang dahan-dahang tumango. Nanginginig ang kamay kong kinuha ang kontrata, pero hindi ko pa rin magawang basahin. Gusto kong intindihin, gusto kong maunawaan ang mga nakasaad doon, pero masyadong maingay ang puso ko para magbasa."Sa publiko," dugtong niya, "we act as real lovers. ‘Yan ang u

Miles Craig's Point of ViewNakarating na ako sa opisina, may dalang take-out food para kay Zep. Hindi ko alam kung magugustuhan niya, pero isa ito sa mga paborito niyang pagkain noon.Naalala ko pa kung gaano ko siyang pinagluluto dati—umaga man o gabi. Kahit pagod ako, tiniyak kong may pagkain siya pag-uwi. Minsan nga pinapadalhan ko pa siya ng lunch box sa office, kahit alam kong hindi naman niya ako gusto. Pero ang nakakagulat, kinakain pa rin niya ang mga luto ko.Flashback…Maaga akong nagising para magluto ng almusal. Nakaayos na rin ang isusuot ni Zep sa trabaho. Asawa niya ako noon, kahit pa peke lang sa mata ng iba ang kasal naming iyon.Narinig kong bumaba siya sa hagdanan. Agad akong lumapit.“Zep, halika na. Nakahanda na ang almusal,” sabay abot ng bag niya para ilapag sa gilid.Tahimik siyang umupo. Nakatayo lang ako sa gilid niya, iniisip kung aalis na ba ako para hindi niya ako makita habang kumakain. Hindi naman niya ako gustong kasama, ‘di ba?Pero tumigil siya sa pa

Miles Craig's Point of View*"Bi?"Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin kay Zep na nakakunot ang noong nakatingin sa akin. Kailan pa s'ya nakarating dito sa lamesa ko?"We will talk later, bi."Pilit ko talagang pinarinig kay Zep ang word na 'Bi'. Hindi ko alam kung bakit pero trip ko lang talaga.Pinakalma ko ang sarili ko bago ano humarap sa kanya."May kailangan pa po ba kayo, sir?" kalmadong ani ko sa kanya. Hindi s'ya nagsalita at nananatiling nakatingin sa mga mata ko na parang binabasa ang nasa isipan ko ngayon. "Sir---""Hindi kita pinapasok dito para makipagharutan sa kung sino mang bubuyog sa phone mo, Miss Craig."Natigilan naman ako sa malamig na boses n'ya at walang emosyon na nakatingin sa akin. Pero teka... anong sabi n'ya? Bubuyog?"I will not do it again, sir. Pasensya na po at babalik na po ako sa trabaho ko. May kailangan po ba kayo?""Make me a coffee."Yun lang ang sinabi n'ya bago n'ya ako tinalikuran at dumiretso sa loob ng opisina n'ya. What the hell!

3rd Person's Point of View*Hindi mapakali si Zep dahil iniisip pa 'rin n'ya si Miles na iniwan n'ya sa opisina iniisip n'ya baka nakauwi na ito sa bahay nila.Iniisip n'ya pa rin ang lalaki na katawag nito kanina na baka 'yun ang dahilan kung bakit gusto nitong umuwi ng maaga.Mahimbing ang tulog nito at hindi muna n'ya ginising para makapamahinga na 'rin nun. Napatingin s'ya sa orasan baka kasi nagugutom na ito kaya plano nitong bilhan ng dinner sa labas. Biglang tumunog ang phone niya at nakita n'ya na tumatawag ngayon si Samantha sa phone nito na kinakunot ng noo nito.Hindi na nito pinansin ang tawag at nagpatuloy ito sa paglalakad at narinig n'ya ulit ang pagtunog ng phone nito. Papatayin sana n'ya nang makita n'ya ang isang message.(Zep, nasa hospital ako ngayon. Please help me.)Napakunot ang noo ni Zep at nagmamadali s'yang pumunta sa parking lot. At nakalimutan n'yang dalhan si Miles ng dinner.Nakarating s'ya sa hospital at nakita n'ya agad si Samantha na nasa isang hosp