All Chapters of Sucked Me, Mafia Dark: Chapter 21 - Chapter 30

Dark Salves POV – Bitag ng KadilimanHabang hinihintay ko si Quice, pinagmasdan ko ang paligid ng kwartong nirentahan ko—ang lugar kung saan ko dinadala ang mga babaeng gustong tikman, paglaruan, at kontrolin. Maliit lang ang kwartong ito, pero sapat na para sa mga plano ko. Ang dingding ay may madilim na pintura, halos kulay uling na nagpapalabo sa liwanag ng isang nag-iisang bombilya sa kisame. Walang bintana. Isang kama sa gitna, may malalambot pero madilim na bedsheet. Sa tabi nito, isang maliit na mesa kung saan nakapatong ang isang bote ng alak at dalawang baso. Hindi para sa akin—para sa kanila. Sa isang sulok, naroon ang isang lumang kahoy na aparador. Sa loob nito ay mga gamit na hindi dapat makita ng kahit sino—tali, blindfold, at iba pang laruan na ginagamit ko kapag gusto kong gawing mas "interesante" ang gabi. Lumakad ako patungo sa isang upuan malapit sa mesa at umupo roon, itiniklop ang mga braso sa dibdib ko. Tumingin ako sa rel

Natawa ako sa pagitan ng hikbi ko. "Yes, Dad. You humiliated me in front of everyone. Do you even realize what you did? Wala kang pakialam kung napahiya ako, kung nasaktan ako! Lahat ng tao nandoon! Nakatingin sila! And you didn’t even care! Wala ka nang ibang ginawa kundi pagalitan ako! It’s like I’m just a burden to you!"Napakuyom ang kamao ko, ramdam ang sakit sa loob ko na hindi ko na kayang itago. "Kailan mo ba ako tinanong kung okay pa ako?" mahinang bulong ko. "Kailan mo ba ako kinausap nang hindi mo ako sinisigawan? Kailan mo ako minahal, Dad?"Napapikit ako, hinihintay ang kahit anong reaksyon niya—kahit konting lungkot man lang sa mata niya, kahit konting pagsisisi. Pero wala. "If you think I’ve never cared for you," malamig niyang sagot, "then maybe you never deserved it."Para akong sinampal. Para akong pinagsakluban ng langit at lupa. Napaatras ako, hindi makapaniwala sa sinabi niya. "I really

"Hoy! Hindi ako playboy, charming lang!" reklamo niya. "At saka hindi naman ako totally na-turn down ni Cheska. More like… hindi lang talaga ako nag-effort. Alam mo ‘yung feeling na hindi mo na sinubukan kasi alam mong wala kang pag-asa? Gano’n."Napangiti ako nang matalo siya sa sarili niyang argumento. "Oh, so inaamin mong wala kang pag-asa?"Napabuntong-hininga siya nang malalim, parang natalo sa sarili niyang laro. "Okay, fine! Siguro nga wala. Pero kahit na, hindi ko naman siya type ngayon!" sagot niya, pero parang hindi niya rin mismo pinapaniwalaan ang sarili niya.Tiningnan ko lang siya nang matagal bago ngumisi. "Yeah, right. Keep telling yourself that.""Hoy, tama na ‘yang pambu-bully mo sa akin, ha!" sagot niya, pilit na nagpapaka-seryoso. "Ikaw nga, mas may isyu ngayon, tapos ako pa ang ginagawang asar?"Napatawa ako. Kahit may problema ako, kahit parang gumuho ang mundo ko kanina, kahit hindi ko alam kung saan ako pupulutin p

"Grabe, sikat na sikat ka talaga," sabi ko habang hinihintay na sumara ang pinto ng elevator."Alam ko naman ‘yun, pero gusto ko lang ulit ipaalala sa’yo," sagot niya, sabay kindat.Napailing na lang ako. Kahit saan talaga kami magpunta, Jayten will always be Jayten—at ako ang kaibigan niyang laging nadadamay.Nang makarating na kami sa harap ng pintuan ng dorm ni Cheska, huminga muna ako nang malalim bago pinindot ang doorbell. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanya ang lahat, pero isa lang ang sigurado—kailangan ko siya ngayon.Ilang segundo lang, bumukas ang pinto, at agad akong sinalubong ng nagtatakang mukha ni Cheska. Halatang kakagising lang niya, nakapambahay pa, at bahagyang gusot ang buhok. Pero kahit ganoon, matalim pa rin ang tingin niya sa akin, parang may kutob na siya na may nangyaring hindi maganda."Gosh! May utang ka sa akin na chika!" agad niyang sabi, sabay hinila ako papasok. "Bakit ka umalis ng bahay?"

Napatawa ako. "Tama! Kung ako nga magulang mo, baka bilhan din kita ng sarili mong condo. Kasi alam kong kaya mong alagaan ang sarili mo. At isa pa, siguradong masarap ang kakainin mo araw-araw!"Napailing si Cheska pero hindi mapigilang mapangiti. "Tama na kayo, baka lumaki ulo ko.""Hindi na kailangan, malaki na ulo mo dati pa!" pang-aasar ni Jaytin bago siya tumawa. "Pero seryoso, nakuha mo talaga yung potensyal sa pagluluto ni Tito Jai. Grabe, ‘yung mga luto mo parang pang-restaurant!"Napangiti si Cheska, kita sa mukha niya ang bahagyang hiya pero halatang natutuwa rin sa papuri. "Salamat, guys. Pero si Tito Jai pa rin ang pinaka-the best sa kusina.""Naku, hindi na! Minsan nga mas gusto ko pa lutong mo kaysa sa kanya," biro ni Jaytin. "Tapos ngayon pa na may sarili ka nang condo, aba, dapat imbitado kami palagi sa mga kainan mo rito!"Tumawa na lang si Cheska, kita sa mata niya ang pagluwag ng pakiramdam kahit papaano. At sa sandali