Semua Bab ชายาอ๋องตัวร้าย: Bab 11 - Bab 20

ปัจจุบันหลังจากที่ฟางหนิงหลินเดินกลับไปงานเลี้ยงได้ไม่ถึงหนึ่งเค่อ องครักษ์ข้างกายของเหยาหวังเหว่ยก็มารายงานความคืบหน้าของการวางยาในครั้งนี้ เพราะชาติก่อนเขาคิดว่าฟางหนิงหลินเป็นคนวางยา จึงไม่ได้คิดว่าจะมีคนปองร้ายเขาแต่ครานี้เขารู้แล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังในครั้งนี้คือใคร แต่ยังไม่รู้ว่าเหตุใดต้องวางยาเขา เขาจึงแสร้งว่าถูกวางยากำหนัดทั้งที่เขานั้นให้คนคอยจับตาดูสุราที่นำมาให้เขาอยู่ก่อนแล้ว และเมื่อเขาเห็นฟางหนิงหลินออกไป เขาจึงได้ลุกออกไปทำตามแผนที่เขาวางไว้ เพราะเหยาหวังเหว่ยมั่นใจแล้วว่าฟางหนิงหลินจะไม่เข้ามาขวางแผนการนี้เหมือนครั้งก่อน หลังจากนั้นเขาก็เดินไปยังตำหนักรับรองเหมือนในอดีต เหยาหวังเหว่ยจึงได้รู้ว่าที่จริงคนผู้นั้นวางยาเขาเพื่อหวังให้สตรีสกุลเจียงมาเป็นชายาของเขา เพียงเพราะกลัวว่าเขาจะแต่งงานกับฟางหนิงหลินและได้อำนาจทางบ้านของฟางหนิงหลินมาครอง แต่เพราะแผนการในอดีตไม่ได้เป็นไปตามคาด พวกเขาจึงได้แพร่ข่าวทำลายชื่อเสียงของนางถึงเขาจะรู้อยู่แล้วว่าคนอยู่เบื้องหลังคือใคร แต่เพียงหมากตัวเล็ก ๆ อย่างเจียงเจียวซินและนางกำนัลขันทีไม่กี่คน คนผู้นั้นย่อมสละได้อยู่แล้ว หากอยากใ

สตรีผมสองสีเอ่ยจบก็จ้องมองไปยังหลานทั้งสามทีละคน ทุกคนล้วนหลบสายตาเมื่อถูกมอง เหยาหวังเหว่ยเห็นท่าทางลำบากใจของพี่น้องจึงได้เอ่ยแก้ต่างให้“เสด็จย่าพี่ใหญ่กับน้องสามเพิ่งกลับมา ถึงเมื่อคืนจะมีสตรีโฉมงามมากมายแล้วอย่างไร พวกนางจะเป็นคนรู้ใจของพี่ใหญ่กับน้องสามได้เช่นไรในเมื่อยังไม่ได้พูดคุยกันเลย เช่นนั้นให้เวลาพวกเขาหน่อยเถอะ” เขารู้ดีว่าต่อให้เขาไม่แก้ต่างให้เหยาลี่เซียน ก็ไม่มีใครอยากบังคับนางให้แต่งงานออกเรือนแบบจริงจังสักคน เพราะทุกคนยังตัดใจให้นางแต่งงานออกไปไม่ได้ ยกเว้นแต่บุรุษผู้นั้นจะแต่งเข้ามา“เช่นนั้นก็ได้ แต่พวกเจ้าก็รีบกันหน่อย อย่าปล่อยให้ยายแก่เช่นข้าต้องกังวลกับพวกเจ้า เข้าใจหรือไม่” เพียงสตรีวัยชราเอ่ยจบ องค์หญิงและองค์ชายทั้งสองก็เอ่ยตอบรับพร้อมกันทันทีหลังจากที่ทั้งหมดร่วมกันทานอาหารจนเสร็จแล้ว ก็ได้อยู่เพื่อพูดคุยกันต่ออีกพักใหญ่ ๆ ก่อนที่ไทเฮาจะเอ่ยขอตัวกลับเข้าไปพักผ่อน แต่ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้นั้น นางได้ใช้สายตามองไปยังบุตรชายเจ้าของบัลลังก์เฉิงเฟิงฮ่องเต้เพียงเห็นสายตาของมารดาก็รีบลุกขึ้นมาเพื่อพยุงม

“เจ้าดีเกินไป คนเหล่านั้นไม่ได้ดีอย่างที่เจ้าคิด พวกเขามากเล่ห์แม้แต่องค์ชายสามที่ดูไร้ประโยชน์เดินตามองค์ชายรองไปวัน ๆ พอได้โอกาสก็แสดงความสามารถจนเสด็จพ่อของเจ้ามอบตำแหน่งจวิ้นอ๋องให้เขา แล้วมีหรือวันหน้าหากสบโอกาสเขาจะไม่ต้องการตำแหน่งอื่น”ถึงหลัวฮองเฮาจะเห็นสายตาที่แปลกไปของบุตรชาย แต่นางอยากจะเอ่ยทุกอย่างให้ชัดเจน เพราะแผนการต่อไปที่นางจะทำไม่อาจให้เขาเข้ามาขวางได้ และบางครานางยังต้องการความร่วมมือจากเขาอีกด้วยเหยาซีฮันยกยิ้มแล้วหัวเราะแบบคนสติหลุด เพราะแต่ก่อนมารดาของเขามุ่งเป้าไปที่เหยาหวังเหว่ยเพียงคนเดียว แต่ตอนนี้แม้แต่เหยาซิงอีก็กลายเป็นคนที่มารดาอยากกำจัดไปเสียแล้ว หลัวฮองเฮาเพียงได้ยินเสียงหัวเราะของบุตรชายถึงกับดวงตาเบิกโต ใบหน้าตื่นกลัวเมื่อเห็นท่าทางที่ผิดแปลกไปของบุตรชายเช่นนี้“เจ้าดีเกินไปอย่างนั้นหรือ คำนี้ดูตลกเสียจริง ในบรรดาพี่น้องหากจะถามหาว่าผู้ใดเลวที่สุด คงไม่มีใครสู้ข้าได้เลย ความเสแสร้งยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึง ข้าแสดงเก่งจนแม้แต่เสด็จแม่ก็จับไม่ได้” เขาหยุดเอ่ยน้ำใส ๆ ไหลลงมาก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ&ld

ข้าไม่ได้ออกไปนอกจวนหลายวันแล้ว วันนี้พวกเราออกไปเดินเล่นกันเถอะ พวกเจ้าช่วยข้าแต่งตัวที” นางเอ่ยจบก็ลุกไปยืนหน้ากระจกบานใหญ่ที่สูงและกว้างพอที่จะส่องตัวนางได้ทั้งตัว“คุณหนูแน่ใจแล้วหรือเจ้าคะที่จะออกไปข้างนอกตอนนี้ เมื่อครู่คุณหนูเพิ่งปฏิเสธไม่ไปตำหนักท่านอ๋อง แต่บัดนี้กลับจะออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก” ลี่อินเอ่ย เพราะกลัวว่าคุณหนูของนางจะถูกนายท่านตำหนิ“เจ้ากลัวอันใด ท่านอ๋องเชิญเหล่าขุนนางและครอบครัวปากเปล่าหาได้มีเทียบเชิญอย่างเป็นพิธีการ ยิ่งกว่านั้นไม่ได้เจาะจงเชิญข้าเสียหน่อย ข้าจะไปหรือไม่ไปก็หาได้สำคัญ” นางเอ่ยพร้อมหันหน้าซ้ายขวาเพื่อดูใบหน้าของตนเองในกระจก“จริงด้วย ปกติท่านอ๋องก็ไม่เคยใส่ใจคุณหนูของพวกเราอยู่แล้ว ท่านพี่ก็อย่าได้คิดมากไปเลย” ลี่จินเอ่ยลี่อินหันไปมองน้องสาวพร้อมใช้สายตาตำหนิ แต่ทว่าลี่จินกลับเบือนหน้าหนี ใบหน้าของนางยังคงแสดงถึงความหงุดหงิดที่ยังค้างอยู่ในใจ แต่มือของนางก็ยังคงช่วยฟางหนิงหลินแต่งตัวตามคำสั่ง“ข้าเพียงแค่กลัวว่าหากท่านอ๋องตำหนินายท่านมา คุณหนูอาจจะโดนหางเลขไปด

ทุกคนในโรงน้ำชามัวแต่สนใจคำพูดของคุณหนูสกุลจางจนไม่สังเกตเห็นแขกอีกคนที่มาเยือนโรงน้ำชาไป่เหอแห่งนี้ เขายืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับองครักษ์คนสนิท บุรุษตัวสูงท่าทางสง่ามาทันได้ยินคำกล่าวของจางซวงซวงทุกประโยค ดวงตาของเขาฉายแววอาฆาต ใบหน้าบ่งบอกถึงความกระหายอยากฆ่า แม้แต่องครักษ์ข้างกายที่ติดตามมาด้วยได้เห็นใบหน้าของผู้เป็นนายก็ยังรู้สึกกลัวจนขนหลังลุกชันเหยาหวังเหว่ยก้าวเท้าเข้าไปหมายจะจัดการสตรีปากมากที่กล้าเอ่ยวาจาว่าร้ายชายาของเขา แต่ไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้าอีกข้างเสียงฝ่ามือกระทบกับแก้มนิ่มก็ดังขึ้น เขาถึงกับชะงักไม่ก้าวเท้าต่อ ไม่เพียงแต่เหยาหวังเหว่ยและซูโม่อี้ที่ตกตะลึง แต่คนในโรงน้ำชาทุกคนก็ล้วนงงงันจนพูดไม่ออก พวกเขาล้วนแต่อ้าปากพะงาบ ๆ พร้อมเอามือทาบอกจางซวงซวงใบหน้าชาวาบ นางเงยหน้าขึ้นมองสตรีตรงหน้าด้วยสายตาเปี่ยมไอสังหาร ในใจของนางทั้งโกรธแค้นทั้งอับอาย“โกรธข้าสินะ แล้วเจ้าจะทำอะไรข้าได้” พูดจบฟางหนิงหลินก็ง้างฝ่ามือตบเข้าไปอีกฉาก โดยที่จางซวงซวงไม่ทันตั้งตัวเพราะนางไม่คิดว่าจะโดนตบซ้ำอีกคราใบหน้าของคุณหนูสกุลจางหันไปตามแรงมือ แต่คราน