Semua Bab ท่านโหวพ่ายรัก: Bab 61 - Bab 68

เสียงครางกระเส่าประสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังออกมานอกห้องนอนตลอดทั้งคืน ทว่าคืนนี้ห่าวซวนมิได้ทรมานมากเท่าคืนนั้น เพราะว่าฟางเซียวมาช่วยผลัดเปลี่ยน และแม่ทัพทั้งสองก็คอยผลัดกันไปปลดปล่อยความใคร่ด้วยตนเองตลอดทั้งคืนส่วนจงเอ่าหลังจากพาเสี่ยวหลี่ไปนอนเสร็จแล้วก็มายังเรือนใหญ่ของหลัวหยางโหว เพราะตอนที่บ่าวรับใช้ในเรือนมาแจ้งฟางเซียวถึงการกลับมาของหลัวหยางโหวกับหลิวหลิงลี่นั้น จงเอ่าก็ยืนอยู่ใกล้ ๆ ทำให้นางได้ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นที่เรือนของหลัวหยางโหวเมื่อสาวใช้อายุมากข้างกายของหลิวหลิงลี่มาได้ยินเสียงลามกที่เกิดขึ้นด้านในห้องนอนของเจ้าเมืองอันหยางแล้ว ก็มิได้คิดอยู่เฝ้าที่หน้าห้อง เพราะเสียงของหลิวหลิงลี่ที่ดังกว่าคืนก่อน ๆ ที่เคยร่วมเตียงกับหลัวหยางโหวนั้น ทำให้สตรีที่เคยออกเรือนมาก่อนอย่างนางรู้ดีว่า หญิงสาวจากเมืองหลิวผิงคงถูกบุรุษเจ้าของจวนลงโทษเข้าให้แล้วจงเอ่าจึงกลับไปพักผ่อนที่ห้องนอนของตน เพราะรู้ว่าคืนนี้ผู้เป็นนายของนางคงโดนเคี่ยวกรำทั้งคืน และอีกอย่างเพื่อไม่ให้แม่ทัพน้อยทั้งสองต้องลำบากใจและอับอาย เมื่อเห็นนางยืนอยู่ใกล้ ๆเมื่อแสงสว่างจากดวงตะวันเริ่มสาดส่องเข้ามายังด้

หลิวหลิงลี่มองสตรีที่อายุน้อยกว่าที่แพขนตากะพริบปริบ ๆ ด้วยสีหน้าเว้าวอนขอร้อง ก่อนที่นางจะเคาะสันนิ้วลงบนหน้ามนอย่างหมั่นไส้“พรที่ว่าขอเจ้า คงเป็นเรื่องความรักสินะ” สตรีจากเมืองหลิวผิงกล่าวอย่างรู้ทัน“คุณหนูละก็...” เสี่ยวหลี่เบือนหน้าหนีแสร้งหลบตาอย่างเขิน ๆ ที่ถูกอีกฝ่ายจับได้แน่นอนว่าเรื่องที่แม่ทัพฟางเซียวกับแม่ทัพห่าวซวนมีแม่สื่อมาตามราวีอยู่ทุกวี่วันนั้น หลิวหลิงลี่ก็พอทราบมาบ้าง ดังนั้นก็ไม่แปลกที่เสี่ยวหลี่จะหาที่พึ่งทางใจถึงหลิวหลิงลี่จะไม่อยากให้ผู้ใดเห็นร่องรอยที่หลัวหยางทำเอาไว้ ทว่าการไปวัดวาอารามก็สามารถแต่งตัวให้มิดชิดได้โดยไม่เป็นที่แปลกตา สตรีจากเมืองหลิวผิงจึงพยักหน้าตอบสาวรับใช้ตัวน้อยระบายยิ้มหวานทันทีที่เห็นผู้เป็นนายพยักหน้าเนิบนาบ “เช่นนั้นข้าจะไปสั่งให้คนเตรียมรถม้านะเจ้าคะ” น้ำเสียงตื่นเต้นดีใจเสี่ยวหลี่เดินออกไปจากห้องนอนของหลิวหลิงลี่ทันที ส่วนสตรีจากเมืองหลิวผิงก็ลุกขึ้นไปแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวออกไปด้านนอกหลายวันมานี้นอกจากเรือนตะวันตกก็มีเพียงเรือนตะวันออกเท่านั้นที่หลิวหลิงลี่ไป วันนี้ก็เช่นกัน เมื่อสตรีจากเมืองหลิวผิงแต่งตัวเสร็จก็ไปหาหลัวฮูหยิน เ

เฉินอี้เหรินมองแผ่นหลังบุตรชายด้วยความรู้สึกผิด ถึงไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้นกับสตรีตระกูลหลิว จึงทำให้คนที่ติดตามหลิวหลิงลี่จุดพลุส่งสัญญาณเช่นนี้ แต่หากวันนี้นางอยู่ที่เรือนก็คงได้ไปวัดฮุ่ยหมิงกับหลิวหลิงลี่แล้ว ดังนั้นสิ่งที่ลูกสะใภ้ของนางกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้อาจไม่เกิดขึ้น หรือหากเกิดขึ้นนางก็ยังพอช่วยได้ทันท่วงทีที่วันนี้เฉินอี้เหรินออกไปนอกจวนก็เพื่อจะไปจับหนอนบ่อนไส้ และจัดการคนที่ซื้อตัวคนในจวนของนางให้ได้คาหนังคาเขาด้วยตนเองวันนี้หลังจากพ่อบ้านมารายงานนางว่าเสี่ยวหลี่ได้สั่งให้คนเตรียมรถม้าให้หลิวหลิงลี่เพื่อไปไหว้พระที่วัดฮุ่ยหมิง เฉินอี้เหรินจึงได้ออกจากจวน เพื่อไปดักรอให้หนอนบ่อนไส้ออกไปส่งข่าวเดิมทีเฉินอี้เหรินจะจัดการคนทั้งสองที่ด้านนอกจวนหลัวก็ได้ แต่นางอยากให้บุตรชายเป็นคนจัดการคนทั้งสองนี้ด้วยตนเอง จึงพาสตรีทั้งสองกลับมาที่จวนหลัว แต่ยังไม่ทันที่นางจะส่งคนไปเรียกหลัวหยางกลับมาที่จวน สตรีวัยกลางคนก็เห็นพลุสัญญาณบนท้องฟ้าเสียก่อน นางจึงรีบออกจากจวนมาเพื่อจะไปช่วยหลิวหลิงลี่ แต่ทว่ากลับเจอบุตรชายพอดีเฉินอี้เหรินยืนมองบุตรชายควบม้าออกไปจนลับตา ในขณะที่กำลังพะวงใจอยู่นั้น

แม่ทัพฟางเซียวควบอาชาประจำกายพาทหารม้า50นายมาถึงที่อาชาสีเลือดนอนได้รับบาดเจ็บอยู่ เพียงแม่ทัพหนุ่มเห็นก็รีบกระโดดลงจากหลังม้าทันที เมื่อเขาเห็นอานม้าก็มั่นใจว่า ม้าตัวนี้คือม้าของตระกูลหลัว แม่ทัพหนุ่มจึงให้ทหารสำรวจพื้นที่โดยรอบ ๆ เผื่อจะมีเบาะแสหลงเหลืออยู่ ว่าคนที่ขี่ม้าตัวนี้มาเป็นใคร และยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว เมื่อฟางเซียวมองไปรอบ ๆ เขาจึงเห็นรอยเลือดอยู่ที่ต้นไม้ เขารีบเดินเข้าไปใช้นิ้วมือแตะลงที่รอยเลือด ปรากฏว่าเลือดนั้นติดมือขึ้นมา‘เลือดยังไม่แห้ง’ ฟางเซียวหันมองรอบต้นไม้จึงบังเอิญพบกับต่างหูข้างหนึ่ง เขาจำได้ดีว่ามันเป็นต่างหูของสตรีจากเมืองหลิวผิง ดวงตาของเขาเบิกโตขึ้นทันที“พวกเจ้าส่วนหนึ่งขึ้นไปบนเขาฮุ่ยหมิง แล้วหากเจอนายหญิงกับเสี่ยวหลี่ให้จุดพลุสัญญาณนี้ทันที แต่หากเจอคนร้ายถ้าจับเป็นไม่ได้ ก็เหลือไว้เพียงคนเดียวก็พอ”กล่าวจบฟางเซียวก็ยืนพลุสัญญาณให้กับนายกองที่จะพาทหารขึ้นเขาฮุ่ยหมิงทันที ก่อนจะหันมาเอ่ยกับทหารที่เหลืออยู่“ส่วนคนที่เหลือหารอยเท้าม้า หรือรอยล้อรถม้าที่เพิ่งจะเกิดขึ้นใหม่เดี๋ยวนี้”แม่ทัพอายุน้อยใจเต้นรัว ความกลัวคืบคลานเข้ามาในใจของเขาอย่าไม่อาจ