Semua Bab ท่านโหวพ่ายรัก: Bab 51 - Bab 60

ตั้งแต่หลิวหลิงลี่เข้ามาจวนหลัว คนในเรือนก็ต่างมีเรื่องให้ซุบซิบพูดคุยกันทั้งวันโดยเฉพาะเช้าวันนี้ ถึงหลัวหยางโหวกับหลิวหลิงลี่จะมิได้ร่วมหอกันเป็นครั้งแรก แต่เพราะบุรุษเจ้าของจวนเป็นฝ่ายเต็มใจอยากร่วมหอกับสตรีที่มาจากเมืองหลิวผิงด้วยตนเอง อีกทั้งยังอุ้มนางเข้าเรือนนอนอย่างไม่คิดสนสายตาของผู้ใด เรื่องนี้ไม่เพียงเป็นที่กล่าวถึงไปทั่วทั้งจวน แต่ยังทำให้คนที่เคยไม่ให้ความเคารพต่อหลิวหลิงลี่รู้สึกร้อนรู้สึกหนาวขึ้นมาไม่ใช่น้อยเรื่องในเรือนใหญ่ของหลัวหยางโหวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทำให้จางหลิงเยว่เดือดดาลจนยากที่จะสงบจิตใจลงได้ เพราะจากที่นางทราบ เมื่อคืนนี้หลัวฮูหยินมิได้สั่งให้บุรุษเจ้าของจวนร่วมหลับนอนกับหญิงสาวจากเมืองหลิวผิง ดังนั้นการร่วมเตียงกันเมื่อคืนย่อมเป็นความต้องการของหลัวหยางโหวถึงจางหลิงเยว่จะรู้ว่าบุรุษหนุ่มเจ้าของจวนคิดจะจัดการกับหลิวหลิงลี่ และจะรับสตรีจากเมืองอันป๋อเข้ามาแทนที่ ทว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไป ก็มิแน่ว่าบุรุษหนุ่มผู้นำตระกูลหลัวจะไม่เปลี่ยนใจ หากเป็นเช่นนั้นแผนการที่นางจะปีนเตียงหลัวหยางโหวก็คงไม่สำเร็จจางหลิงเยว่รีบไปยุยงให้เสี่ยวเยานำเรื่องนี้ไปแจ้งให้กับไป๋ฉินห

ครั้นเห็นว่าบุรุษตระกูลสวีเดินจากไปแล้ว เสี่ยวหลี่ที่รอคอยให้รอบตัวของหลิวหลิงลี่มิมีคนนอกอยู่ข้างกาย ก็ไม่รอช้ารีบเอ่ยเรื่องที่ค้างคาใจของนางทันที เพราะนางรู้ว่าหลิวหลิงลี่คงมีเรื่องอยากพูดคุยกับสวีจิ้งมู่ ดังนั้นหากไม่ฉวยโอกาสตอนนี้ นางเกรงว่าคงต้องรอกลับถึงจวนแล้วจึงจะมีโอกาสได้พูด ซึ่งหากรอให้ถึงยามนั้น สตรีอายุน้อยคงขาดใจตายพอดี“นายหญิงเจ้าคะ ข้ามีเรื่องของท่านโหวจะเล่าให้ฟังเจ้าค่ะ” สตรีที่อายุน้อยที่สุดเอ่ยเรียกผู้เป็นนาย เมื่อเห็นว่าเจ้านายของตนยังคงมองแผ่นหลังของบุรุษที่เดินจากไปหลิวหลิงลี่หันไปมองหน้าสาวรับใช้ข้างกายอายุน้อยพร้อมยกยิ้ม เพราะนางคิดเอาไว้ตั้งแต่เดินออกมาจากจวนแล้วว่าเสี่ยวหลี่น่าจะมีเรื่องอยากพูดกับนาง แต่เรื่องที่ว่าคงไม่อาจพูดให้คนอื่นได้ยิน จึงได้ไม่ยอมเอ่ยออกมาเสียที“เรื่องอันใดอย่างนั้นหรือ?” หลิวหลิงลี่เอ่ยแบบไม่ใส่ใจนัก ในขณะที่ยกน้ำชาขึ้นดื่ม เพราะช่วงนี้หลัวหยางโหวมิได้ออกทัพจับศึก และมิได้ไปหาสตรีจากเมืองอันป๋อ ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าเป็นเรื่องของเขา ทำให้หญิงสาวไม่ตื่นเต้นหรือใคร่อยากรู้มากนัก“เรื่องสตรีที่ผ่านมาของท่านโหวเจ้าค่ะ”หลิวหลิงลี่กับจง

ผู้ที่ติดตามหลิวหลิงลี่หลังออกมาจากภัตตาคารหมู่ตานได้ ก็รีบตรงไปยังที่ว่าการเมืองทันที ทว่าโชคดีที่เขานั้นได้พบกับแม่ทัพฟางเซียวระหว่างทาง จึงได้รายงานเรื่องนี้ให้แม่ทัพอายุน้อยได้ทราบ“มีเรื่องอันใดกันไยต้องกระซิบ หรือว่าเป็นเรื่องที่ข้าไม่ควรรู้” หลัวหยางเอ่ยถามเมื่อจำได้ว่าบุรุษที่มาเป็นคนติดตามหลิวหลิงลี่ถึงคนที่ติดตามหลิวหลิงลี่จะได้ยินคำถาม และเห็นสายตารอคอยคำตอบจากหลัวหยางโหว ทว่าเขาที่เป็นบุรุษที่มีภรรยาแล้ว ไหนเลยจะไม่รู้ว่าหากเอ่ยเรื่องนี้ออกไป บุรุษหนุ่มเจ้าของจวนหลัวจะเป็นเช่นไร ถึงความสัมพันธ์ของหลัวหยางโหวกับหลิวหลิงลี่ยังไม่แน่ชัดนัก ทว่าผู้ชายทุกคนล้วนไม่มีทางพอใจที่สตรีของตนพูดคุยกับบุรุษอื่นอย่างแน่นอน คนติดตามหลิวหลิงลี่จึงไม่กล้าพอที่จะตอบคำถามนี้“ท่านโหวคิดมากไปแล้ว เขาเพียงมารายงานว่าวันนี้นายหญิงได้ไปชิมอาหารที่ภัตตาคารหมู่ตาน แล้วเจอกับบุรุษที่ดูท่าทางจะรู้จักกันมาก่อน อีกทั้งนายหญิงยังชวนให้เขานั่งพูดคุยดื่มกินที่โต๊ะของนายหญิงอีกด้วย” ฟางเซียวเอ่ยตอบผู้เป็นนายตรงไปตรงมาตามที่คนติดตามเอ่ย เพราะเห็นว่าผู้ที่ติดตามหลิวหลิงลี่ยืนนิ่งไม่กล้าตอบทว่าเพียงบุรุษเจ้

“เมืองหลิวผิงของเจ้าอบรมสั่งสอนบุตรีได้ใจกว้างยิ่งนัก เปิดโลกให้ข้าได้ประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง เรื่องสตรีทำการค้าข้ายังพอเข้าใจได้ ส่วนเรื่องคบหาบุรุษเป็นสหายก็มิใช่ว่าข้าจะใจแคบไม่ยอมรับ ทว่าเรื่องที่เจ้ามาดื่มสุรากับบุรุษอื่นทั้งที่แต่งงานแล้ว มิทราบว่าบิดาของเจ้ามิเคยบอกหรือว่าไม่เหมาะสม หรือว่าบิดาของเจ้ารับเรื่องนี้ได้” หลัวหยางโหวหยุดเอ่ยมองใบหน้าขึ้นสีด้วยความโกรธของหลิวหลิงลี่อย่างพอใจ ก่อนจะเอ่ยต่อ“แต่ทว่าข้ามิอาจให้ตระกูลหลัวของข้าถูกผู้ใดเอาไปซุบซิบนินทาได้ว่า นายหญิงแห่งจวนหลัวโหวทำตัวไร้ยางอายดื่มสุรากับบุรุษอื่น อีกทั้งยังพูดคุยกันอย่างไม่สนใจระยะห่างชายหญิงเช่นนี้” คนตัวสูงพูดด้วยน้ำเสียงแดกดันคำพูดของหลัวหยางโหวทำเอาคนฟังใบหน้าร้อนวูบ เพราะที่บุรุษตัวสูงเอ่ยหาใช่ด่าเพียงนางไม่ แต่ทว่ากลับด่าไปถึงบิดาของนาง ความโกรธทำเอาหลิวหลิงลี่ถึงกับนึกคำพูดตอกกลับชายหนุ่มปากร้ายไม่ออก นางได้แต่กำมือทั้งสองข้างแน่นพร้อมใช้สายตาจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ ในขณะที่สตรีจากเมืองหลิวผิงกำลังคิดหาคำพูดอยู่นั้น นางก็โดนหลัวหยางโหวจิกกัดอีกครา“ดูท่าแล้วข่าวที่ข้าได้มาจะผิดพลาด ข้าได้ยินว่าเ

ห่าวซวนเพียงแค่เห็นผู้เป็นนายแบกหญิงสาวขึ้นบ่ามุ่งหน้าเดินไปยังเรือนใหญ่ ก็จินตนาการได้ทันทีว่าค่ำคืนนี้สตรีจากเมืองหลิวผิงจะมีชะตากรรมเช่นไร และเขาเองจะต้องทรมานมากเพียงใดที่ต้องมาทนฟังเสียงลามกเหล่านั้นตลอดทางเดินหลิวหลิงลี่ทั้งทุบตีทั้งด่าว่าหลัวหยางโหวมาตลอดทาง ทว่ายามนี้ชายหนุ่มเจ้าของจวนถูกโทสะเข้าครอบงำ เขาจึงไม่สนคำด่าทอจากหญิงสาวเลยสักนิด ในใจของเขามีเพียงอยากสั่งสอนให้นางหลาบจำ ว่าในหัวของหญิงสาวมิควรคิดเรื่องเช่นนี้อีกหลิวหลิงลี่ทุบจนมือของนางระบม ก็ไม่อาจทำให้บุรุษวางนางลงดี ๆ ได้ ถึงนางจะรู้ว่าบทลงโทษในครั้งนี้นั้นก็เพียงกลายเป็นที่ระบายความใคร่ของเขาเท่านั้น แต่ทว่าใจของนางในยามนี้ มิยินยอมที่จะโดนเขาลงโทษเช่นนี้เพียงปิดประตูห้องนอนได้บุรุษหนุ่มก็ไม่รอช้าพาหญิงสาวลงไปวางบนเตียงนอนทันที ก่อนจะปลดเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนเองออก บุรุษหนุ่มฉีกทึ้งเสื้อสีขาวตัวในของตนเองออก เปิดเผยเรือนกายกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสมกับที่ฝึกฝนทักษะการต่อสู้มาตั้งแต่เยาว์วัย“ข้าไม่ต้องการให้ท่านโหวมาสั่งสอน เพราะฉะนั้นคืนนี้ข้าจะกลับไปนอนที่เรือนตะวันตก” หลิวหลิงลี่เอ่ยจบก็ลงจากเตียงทันทีทว่าขา