Semua Bab ท่านโหวพ่ายรัก: Bab 41 - Bab 50

ในเมื่อหลิวหลิงลี่รู้แล้วว่าหลัวหยางโหวมิได้นัดกับไป๋ฉินหลันเอาไว้ล่วงหน้าที่จะเข้าเมืองมาพร้อมกัน ทว่าเป็นเพราะสตรีจากเมืองอันป๋อเป็นคนวางแผนเอาไว้ ดังนั้นนางจะต้องทำทุกวิถีทางมิให้สตรีมากเล่ห์ผู้นี้มาเป็นอนุของหลัวหยางโหว ถึงในอนาคตนางอาจจะขัดขวางไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ต้องให้นางมีทายาทให้ตระกูลหลัวเสียก่อน สตรีอื่นจึงจะเข้ามาเป็นอนุได้“ท่านแม่เมื่อคืนนี้ข้ากินข้าวกับท่านพี่ไปไม่กี่คำเอง อีกทั้งเมื่อเช้าเพราะรู้สึกเพลียเลยกินอะไรไม่ค่อยได้ ตอนนี้ข้าหิวมากเลยเจ้าค่ะ พวกเราไปหาอะไรกินกันเถอะนะเจ้าคะ” หลิวหลิงลี่ใช้น้ำเสียงและแววตาออดอ้อนหลัวฮูหยินละสายตาจากเหล่าสาวใช้มามองหญิงสาวที่กำลังเกาะแขน ท่าทีของสตรีอายุน้อยมิใช่ว่าเฉินอี้เหรินจะไม่รู้ถึงเจตนาของนาง ดังนั้นเพื่อไม่ให้ลูกสะใภ้ของนางต้องคิดมากจึงได้พยักหน้าตกลงไป๋ฉินหลันนั่งมองสตรีทั้งสองที่ทำราวกับนางไม่มีตัวตนด้วยความรู้สึกเดือดดาล ยิ่งบวกกับได้ยินคำว่าอ่อนเพลียจากปากของหลิวหลิงลี่ ก็ยิ่งทำให้นางรู้ว่าสตรีตระกูลหลิวจงใจเอ่ยให้นางได้รู้ว่าเมื่อคืนหลัวหยางโหวได้รังแกสตรีจากเมืองหลิวผิงหนักเพียงใด นั่นทำให้

เพียงเดินออกมาพ้นจากเรือนตะวันออก หลัวหยางก็ไม่รอช้าที่จะเอ่ยคำพูดที่คิดเอาไว้“เจ้าดีใจมากสินะที่ข้าบอกว่าข้าจะไม่รับฉินหลงมาเป็นอนุ แต่ต้องขอโทษทีเพราะข้าคงทำให้เจ้าดีใจเก้อเสียแล้ว ถึงข้าจะไม่รับนางมาเป็นอนุ แต่ก็มิได้หมายความว่าข้าจะไม่รับนางมาเป็นฮูหยินเสียหน่อย”“ท่านพี่อย่าแกล้งข้าเลย หากท่านคิดเช่นนั้นคงบอกท่านแม่ไปแล้ว คงไม่มาพูดให้ข้าฟังเพียงลำพังเช่นนี้หรอก” หลิวหลิงลี่เอ่ยอย่างรู้ทันว่าบุรุษหนุ่มต้องการจะแกล้งนาง“ถึงข้าจะไม่อยู่ในจวนทว่าจวนแห่งนี้ข้าก็คือเจ้าของ มีหรือข้าจะไม่รู้ว่าท่านแม่เอ็นดูเจ้ามากเพียงใด หากข้าพูดต่อหน้าท่านแม่แล้วเกิดโมโหจนล้มป่วยขึ้นมา ข้ามิกลายเป็นลูกอกตัญญูอย่างนั้นหรือ” เขายิ้มหยัน ก่อนเอ่ยต่อ“หากเจ้าอยากให้ท่านแม่ล้มป่วย ก็เอาเรื่องนี้ไปพูดให้ท่านแม่ฟังได้เลย” หลัวหยางพูดดักอีกฝ่ายเอาไว้“เช่นนั้นท่านพี่ไม่กลัวว่าหากท่านแม่พูดตัดขาดความสัมพันธ์กับคุณหนูไป๋ แล้วต่อไปนางจะไม่ยินดีแต่งมาเป็นฮูหยินของท่านพี่อย่างนั้นหรือเจ้าคะ” หลิวหลิงลี่เริ่มลังเลในค

เดิมทีหลัวหยางก็มีคนในใจเอาไว้อยู่แล้ว ทว่าไม่อยากให้เหล่าขุนนางคิดว่าเขาเห็นแก่คนใกล้ตัวจึงยังมิได้พูดออกมา และอีกอย่างเขาก็อยากฟังความคิดเห็นของขุนนางเหล่านี้ด้วย เพราะอย่างไรพวกเขาก็อยู่เคียงข้างช่วยจัดการดูแลเมืองยามเขาไม่อยู่ โดยไม่เคยละทิ้งเขาและชาวเมืองไปไหน ดังนั้นเขาจึงไม่อยากตัดสินใจอันใดข้ามหน้าข้ามตาผู้อาวุโสเหล่านี้มากนัก“พวกเจ้าพูดมาเถอะ ว่าผู้ใดเหมาะสมที่จะเป็นเจ้าเมืองฟางตง หรือหากมีผู้ใดอยากอาสาไปเป็นเจ้าเมืองฟางตงก็บอกข้ามาได้เลย”เหล่าขุนนางอาวุโสมองหน้ากันอีกครั้ง ส่วนขุนนางวัยกลางคนไปจนถึงวัยหนุ่มได้แต่ยืนนิ่ง เพราะพวกเขารู้ดีว่าตนเองนั้นยังไม่มีอำนาจมากพอที่จะเสนอความคิดนี้ และไร้ความสามารถที่จะอาสาไปเป็นเจ้าเมืองฟางตง เมื่อไม่มีผู้ใดยอมเอ่ยผู้ว่าการเมืองจึงตัดสินใจเป็นคนเอ่ยเอง“ที่จริงพวกข้าน้อยก็ได้คิดปรึกษาหารือกันเอาไว้บ้างแล้ว แต่ทว่ากลัวเอ่ยออกไปแล้วท่านโหวจะหาว่าพวกข้าน้อยกลัวตาย คิดจะยกเรื่องอันตรายให้เหล่าแม่ทัพ ที่จริงความตายสำหรับพวกข้าน้อยนั้นหาได้เป็นเรื่องใหญ่ไม่ แต่หากไม่อาจปกป้องเมืองฟางตงที่ท่านโหวอุตส่าห์ทุ่มแรงกายทำศึกตีมาได้ นั้นถึงจะถือเป็น

“ต่อให้ต้องสวมวิญญาณเป็นนางโลม ข้าก็จะทำให้ท่านโหวพึงพอใจให้ได้เจ้าค่ะ”เสียงหวานผสานกับไอร้อนจากลมหายใจของหญิงสาวรดโดนใบหูและลำคอของอีกฝ่าย ทำให้เลือดลมในร่างกายของชายหนุ่มอุณหภูมิสูงขึ้นอย่างรวดเร็วหลัวหยางโหวเหลือบตามองหลิวหลิงลี่พร้อมยกยิ้มราวสุนัขจิ้งจอกก่อนจะช้อนตัวหญิงสาวขึ้นอุ้ม “เช่นนั้นก็ช่วยทำให้ข้าดูหน่อย ว่าเจ้ามีความสามารถมากพอให้ข้าทบทวนเรื่องเทียบเชิญหรือไม่” เมื่อกล่าวจบหลัวหยางโหวก็อุ้มหญิงสาวเดินไปยังเรือนนอนของตนเองทันทีห่าวซวนที่ไม่เชื่อสายตาตนเองว่าจะมีวันได้เห็นหลัวหยางโหวทำเช่นนี้กับสตรีนางใด โดยเฉพาะกับสตรีจากสกุลหลิวถึงกับเอ่ยปากชมผู้เป็นนาย“ท่านโหวช่างเป็นบุตรที่กตัญญูต่อมารดาเสียจริง ฮูหยินบอกให้สร้างทายาท ท่านโหวก็ทำตามอย่างว่าง่ายไม่ให้ฮูหยินต้องเหนื่อยกายเหนื่อยใจเลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งกับหลานสาวของคู่อริศัตรู ก็ยังฝืนใจทำอย่าไม่ปริปากบ่น”ห่าวซวนรู้เรื่องที่หลัวหยางโหวยอมไหลตามน้ำไปกับแผนการของไป๋ฉินหลัน โดยการพาสตรีจากเมืองอันป๋อเดินทางเข้าเมืองอันหยาง เพื่อทำให้สตรีจากเมืองหลิวผิงอับอาย ครั้นบวกกับเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่เมืองหนานเหลียน ทำให้แ

เสียงครางที่ดังแผ่วออกมากระตุ้นให้หญิงสาวอยากทำให้บุรุษตรงหน้าร้องดังมากขึ้นกว่าเดิม สตรีร่างบางจึงใช้ลิ้นเล็กแตะไปที่ปลายหัวหยักบาน ก่อนจะตวัดเลียไปตามขอบหัวหยักใหญ่บุรุษหนุ่มที่จ้องมองการกระทำของหญิงสาวอยู่ถึงกับต้องกัดริมฝีปากของตนเองแน่น ร่างสูงเกร็งไปทั้งร่างเขาเพิ่งรู้ว่าเพียงลิ้นน้อย ๆ ก็สามารถทำให้เขาเสียวได้แทบขาดใจ ยิ่งนางตวัดลิ้นไปทั่วหัวหยักบาน เขายิ่งรู้สึกปั่นป่วนจนแทบอยากจะดิ้นตาย ทว่าบุรุษที่ผ่านศึกมาอย่างเขามีหรือจะยอมรับความพ่ายแพ้ได้ง่าย ๆ เขากำมือทั้งสองข้างพร้อมจิกเกร็งปลายเท้าเพื่อกดอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านหญิงสาวรับรู้ได้ถึงการเกร็งกล้ามเนื้อของบุรุษเจ้าของแท่งเอ็นร้อนก็ไม่รอช้าเดินหน้าต่อ นางไลไล้ลิ้นจากหัวเห็ดบานลงมาถึงโคนด้านล่าง ในขณะเดียวกันมือก็สาวไปตามความยาวของแท่งเนื้อร้อน หญิงสาวไล่เลียลงมาจนถึงองุ่นสองลูกที่อยู่ด้านล่างสุดของโคนเห็ดใหญ่ นางตวัดเลียบ้างอมบ้างราวกับเป็นลูกอม จนบุรุษหนุ่มต้องเงยหน้าหอบหายใจครั้นถูกหญิงสาวไล้เลียดูดดึงประสานกับมือนุ่มรูดรั้งแก่นกลางกายได้ครู่หนึ่ง บุรุษหนุ่มมีหรือจะทนไหว เขาจับใบหน้าเล็กให้เงยขึ้น เพื่อให้ตนเองได้พักปร