Semua Bab ลวงรักรุ่นพี่วิศวะ : Bab 51 - Bab 55

@มหาวิทยาลัย"เอมๆ ! ฉันเห็นคนพูดกันว่า พี่ไทมารอรับแกอยู่ที่หน้ามหาลัยด้วย" เพื่อนวิ่งกลับเข้ามาหน้าตาตื่น ขณะที่กำลังนั่งทำกิจกรรมของชมรมด้วยกัน"ห๊ะ? อะไรนะ!?""ฉันได้ยินมาน่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่ายังไง ไม่ได้ไปเห็นกับตา" พูดพร้อมกับอาการเหนื่อยหอบ"....." ชะเอมตกใจมาก แต่ก็คิดว่าไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอก เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เธอบอกเลิกเขาไปก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ไม่ว่าเขาจะโทรมาหรือส่งข้อความมา เธอไม่เคยเฉียดเข้าไปอ่านอีกเลย ถึงจะอยากอ่านแค่ไหนก็ตาม"แกจะไปเจอเขาไหม""ไม่หรอก เดี๋ยวฉันออกทางหลังมหาลัย ไม่อยากเจอเขา""คุยกันสักหน่อยไม่ดีกว่าหรอ มัวแต่หนีกันไปกันมา มันจะไม่จบง่ายเอานะ" เพื่อนคนนึงพูดขึ้น"กับเขาฉันไม่รู้ แต่กับฉันมันจบแล้ว"ชะเอมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ในใจเธอคิดว่าให้มันจบแบบนี้แหละดีแล้ว ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก ต้องมาเจอกันอีก ทางใครทางมันถึงมันจะเจ็บแต่แป๊บเดียวเดี๋ยวมันก็หาย ดีกว่าอยู่กันต่อไปแล้วยังเจ็บอยู่เรื่อยๆ ไม่มีวันหายสักที#เวลาต่อมา"เอาไว้เจอกันนะ""จ้ะ เจอกันพรุ่งนี้นะ"ชะเอมบอกลาเพื่อนๆ ก่อนจะเดินไปทางหลังมหาวิทยาลัย แต่ก็ใช่ว่าเธอจะเดินไปคนเดียว ก็ยังมีนักศึกษา

ณ หอพักเก่าแห่งนึงภายในห้องพักราคาถูกย่านนอกเมือง มันเป็นสถานที่แคบๆ ชนิดที่ว่าเวลาเดินเข้าห้องก็ยังเบียดกันเลย และเพราะแบบนั้นราคามันจึงค่อนข้างถูก ที่สำคัญไม่มีใครคิดด้วยซ้ำว่าที่นี่จะมีใครอยู่มากมาย และก็ไม่คิดด้วยว่าเมษาหญิงสาวที่ดูไฮโซเมื่อสมัยเรียนจะมาตกอับอยู่ในสถานที่แบบนี้แกร๊ก ~"เมษามีคนมาหาแก เขารออยู่ข้างล่างน่ะ""ใคร?""ไม่รู้ ไม่เคยเห็นหน้า เห็นว่าชื่อต้น""อ๋อ...""แฟนอ่อ?""เปล่าเพื่อนน่ะ""งั้นก็รีบลงไป เจ้าของตึกเขาไม่ให้ขึ้นมา""อืมๆ"ด้วยความที่ไม่รู้และก็คิดว่าเป็นเพื่อนที่มาหาจริง เมษาจึงรีบลงไปโดยที่ไม่ได้ระวังตัวอะไรเลย แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เดินเข้าไปตรงด้านหน้า แค่ได้เห็นแผ่นหลังและลูกน้องอีกไม่กี่คนก็รู้แล้วว่านี่ไม่ใช่ต้น แต่เป็นไทเธย์ต่างหาก"อ้าว นั่นไงมาแล้วเมษา" เจ้าของหอพูดขึ้นไทเธย์หันกลับมาพร้อมกับลูกน้อง ด้วยสีหน้าเข้มๆ ของเขา ทำให้เมษาถึงกับขนลุกวาบไปทั้งตัว ขาของเธอค่อยๆ ขยับถอยหนีโดยอัตโนมัติ แต่มันก็เกร็งจนวิ่งแทบไม่ออกเลย"ไปจับตัวมา""เฮ้ย!"เมษากำลังจะวิ่งหนีไปอีกทางแต่ลูกน้องของไทเธย์ก็วิ่งไปจับตัวมาไว้ได้ทันก่อน จากนั้นเธอก็ถูกลากกลับม

เช้าวันถัดมา #หน้ามหาวิทยาลัย ขณะที่ชะเอมกำลังเดินมาเตรียมเข้าเรียนตามปกติ เธอเห็นรถเก๋งคันสีดำคันนึงจอดอยู่ แค่มองจากไกลๆ เธอก็รู้แล้วว่านั่นคือรถของใคร ไม่คิดว่าเขาจะมารอเจอเธอแต่เช้าแบบนี้"มาแล้วหรอ""พี่มาทำอะไรแต่เช้าคะ""แวะมาหาก่อนออกไปทำงานน่ะ""มีอะไรคะ?""ไม่มีอะไรมากหรอก แค่เอาขนมมาให้" เขายื่นถุงขนมให้เธอ เป็นถุงกระดาษใบใหญ่เลย ดูก็รู้ว่าไปเหมาขนมมาการองจากร้านเบเกอรี่มาอีกแล้ว"รีบเอามาให้แต่เช้า จะเอาไปแช่ตู้ที่ไหนคะ""นั่นสิ พี่ลืมไปเลย""......""ถ้าอย่างนั้นเอาไว้กินกล่องนึงก่อน เดี๋ยวพี่เอาไปที่บริษัทแช่ตู้เอาไว้ ตอนเย็นเดี๋ยวเอามาให้นะ""......""ตั้งใจเรียนนะ เดี๋ยวพี่แวะมาหาตอนเย็น กินให้อร่อยนะ"ไทเธย์ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมาก เขายื่นกล่องขนมในถุงให้กับเธอกล่องนึง จากนั้นก็เก็บเข้าไปไว้ในรถ หลังจากที่พูดกับเธออีกไม่กี่คำเขาก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป โดยที่ชะเอมยังไม่ทันจะได้พูดอะไรมากกว่านั้นเลยเธองงกับการกระทำของเขา ที่รีบมาแล้วก็รีบไป ซึ่งปกติเขาควรจะถามซักไซ้เธอมากกว่านี้ หรือไม่อย่างน้อยก็คุยกันนานกว่านี้"อะไรของเขา" เธอบ่นพึมพำกับตัวเองไม่นานเพื่อนๆ ของเธอก็ทยอยเ