All Chapters of ลวงรักรุ่นพี่วิศวะ : Chapter 31 - Chapter 40

ณ คาเฟ่เล็กๆ ข้างมหาวิทยาลัย ชะเอมกำลังนั่งจิบน้ำพั้นซ์อยู่ในร้าน พร้อมกับหันมองไปรอบๆ มองดูพนักงานที่กำลังเดินเสิร์ฟให้กับลูกค้า พร้อมกับในหัวก็มีความคิด"ร้านนี้ก็ดูดีนะ" เธอพูดเหมือนคนที่กำลังพูดพึมพำกับตัวเอง แต่เธอไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว เพราะตรงข้ามกับเธอก็มีคนที่กำลังนั่งกินกาแฟอยู่ด้วย นั่นก็คือไทเธย์"พูดอะไรของเธอ""หือ? อะ อ๋อ เอมกำลังคิดอยากทำงานพาร์ทไทม์น่ะค่ะ ช่วงปิดเทอมไม่ได้ทำอะไร จะได้มีเงินเอาไว้กินช่วงเปิดเทอมด้วย""....." ไทเธย์เลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ "เธอก็ไม่ได้ลำบากเรื่องเงินไม่ใช่หรือไง ทำไมต้องทำด้วย หรือว่าเดือดร้อนเรื่องเงิน?"พูดเหมือนกับจะให้ยืมอย่างนั้นแหละ แต่ถ้ายืมมันก็ต้องคืนอยู่ดี แต่ถ้าทำงานเธอได้เงินมาพร้อมกับแลกแรงกายของตัวเอง มันไม่ต้องคืนนี่นา"ไม่เดือดร้อน ไม่ได้แปลว่ารวยนะรุ่นพี่ พ่อแม่ก็ให้พอดีๆ แหละ แต่อยากลองหาเงินเองดูบ้างอะ อีกอย่างปิดเทอมก็ไม่ได้ไปไหนนี่นา"เป็นครั้งแรกเลยที่เธอมีความคิดอยากทำงานพาร์ทไทม์ เพราะอยากหาเงินเข้ากระเป๋าตัวเองบ้าง ไม่ใช่เอาแต่แบมือขอเงินพ่อแม่ไปวันๆ ทั้งที่เธอก็โตจนป่านนี้แล้ว"ขนาดรุ่นพี่เองก็ยั

"ระ รุ่นพี่ ทำไมมันรู้สึกแปลกๆ แบบนี้คะ" ชะเอมพยายามเอามือปัดป่ายไปตามเรือนร่างของตัวเอง คล้ายกับคนที่กำลังอยากจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก"ฉันรู้แล้ว อยู่นิ่งๆ มือไม่ต้องจับไปทั่ว""อือ..."เธอก็อยากจะทำตามที่เขาบอก แต่ร่างกายมันไม่ทำตามเลย ในใจของเธอตอนนี้อยากถอดเสื้อผ้าออกให้หมดด้วยซ้ำ รู้สึกว่าร่างกายข้างในมันร้อนรุ่มไปหมด อย่างกับคนเป็นร้อนในยังไงยังงั้น"เมื่อไหร่มันจะหาย?" เธอพูดเสียงแผ่ว กับคนข้างๆ"ฉันก็ไม่รู้""นอกจากแช่น้ำ มีวิธีอื่นไหม""ไม่มี.." เขาปฏิเสธ ทั้งที่ในใจก็รู้ดีอยู่แล้วว่ามันมี แต่มันไม่ใช่ทางออกที่ดีเลย เขาไม่ได้อยากใช้วิธีนั้นแต่ทว่าตอนนี้ร่างกายของเธอเริ่มสั่นแล้ว คงเพราะแช่อยู่ในน้ำนาน จนเริ่มรู้สึกหนาว"ฉันเตือนเธอแล้ว ว่าให้ระวังตัว""เอม...ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย" เสียงของเธอแผ่วลงเรื่อยๆ".....""ตอนนั้นคนกำลังวุ่น เอมก็เลยอยากช่วย ใครจะไปคิดว่า...มันจะเป็นแบบนี้ล่ะ""รู้หรือเปล่า ถ้าฉันเข้าไปไม่ทัน เธอจะเจออะไรบ้าง""......" ชะเอมก้มหน้าลงแล้วก็ส่ายหัว เธอไม่รู้จริงๆ ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าไม่มีคนเข้ามาช่วย"เธอก็จะกลายเป็นเมียของพวกมันทั้งสี่คนไง""ทำไม

#เช้าวันต่อมาชะเอมตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่ไม่คุ้นเคย เธอจำได้ลางๆ ว่าตัวเองอยู่ที่นี่เมื่อคืน แต่ก็จำอะไรได้ไม่มากนัก เหมือนภาพมันจะขาดๆ หายๆ เมื่อคืนเธอเหมือนกับคนที่เมา แต่ไม่ใช่เมาเหล้าหรอกร่างบางประคองตัวเองลุกขึ้นจากเตียงอย่างระมัดระวัง เธอมองไปที่คนข้างๆ เห็นเขากำลังหลับอยู่ ก็เลยไม่ได้ปลุกอะไร เธอลุกออกมาอย่างเงียบๆ ทันทีที่ร่างกายพ้นออกมาจากเตียง เธอก็เห็นรอยเลือดหลายจุดกระจุยกระจายเต็มผ้าปูที่นอนสีขาว เหมือนตอกย้ำว่าเมื่อคืนมันไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือความจริงแต่พอเดินออกมาก็ต้องชะงัก เพราะเธอจำได้ว่าเมื่อคืนเธอมาพร้อมกับชุดฟอร์มของทางคลับ ส่วนเสื้อผ้าของเธอและกระเป๋าที่ข้างในมีทั้งเงินและมือถือก็ยังอยู่ที่คลับ"บ้าจริง! จะกลับไปเอายังไงล่ะเนี่ย" เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง เพราะตอนนี้คลับมันยังปิดอยู่ ถึงขั้นคิดหนักเพราะเธอกลับสภาพนี้ไม่ได้ส่วนชุดเดิมมันก็เปียกอยู่ในห้องน้ำ จะใส่เสื้อผ้าของเขากลับ พ่อกับแม่ได้จี้ถามจนเธอไม่รู้จะตอบยังไงแน่ๆ"ตื่นตอนไหน?" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยทักเธอจากทางด้านหลัง น้ำเสียงของเขาเย็นชาเหมือนเช่นเคย ที่ฟังรู้เลยว่าใคร"เอ่อ...เอมต้องกลับแล้วค่ะ""เดี๋ยวฉันไ

#หลายวันถัดมา "เตรียมของครบแล้วหรอลูก" ผู้เป็นแม่เอ่ยถาม เพราะกลัวว่าชะเอมจะลืมเอาอะไรไป"เรียบร้อยหมดแล้วนะคะ""ถ้าอย่างนั้นก็เดินทางปลอดภัยนะลูก""ขอบคุณค่ะแม่ ไปก่อนนะคะพ่อ ถึงแล้วเดี๋ยวโทรหา""จ้ะๆ"จากนั้นชะเอมก็เอากระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองไปใส่ท้ายรถตู้ที่จอดรออยู่ที่หน้าบ้าน มันดูเหมือนว่าไปกันหลายคนนะ แต่จริงๆ แล้วก็ไปกันแค่สองคนเนี่ยแหละ กับคนขับรถเท่านั้นเอง"ลืมอะไรหรือเปล่า" ไทเธย์ถาม"คิดว่าไม่น่าลืมแล้วนะคะ""ออกรถได้เลย" บอกกับคนขับรถ"ครับ"#ช่วงบ่ายในวันเดียวกัน แสงแดดช่วงบ่ายแก่ๆ สาดผ่านผืนทะเลที่กว้างใหญ่ พอให้เห็นเป็นเงาสะท้อนสีส้มตัดกับสีฟ้าครามของน้ำทะเลเสียงคลื่นซัดเบาๆ ชนหาดทรายขาวนวลหน้าบ้านพักหลังเล็กๆ ริมชายหาด บ้านไม้สองชั้นทรงเรียบง่าย ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางต้นมะพร้าวสูงชะเอมยืนเท้าเปล่าอยู่ตรงระเบียงบ้าน ร่างบางในชุดเดรสผ้าฝ้ายพลิ้วเบาๆ เพราะถูกลมชายฝั่งพัดเข้ามากระทบ ผมสีทองเข้มถูกมัดรวบหลวมๆ ปล่อยปอยบางปัดแก้มนิดหน่อย เธอกำลังหลงใหลอยู่กับบรรยากาศและภาพตรงหน้าที่มันเหมือนอยู่ในนิทานเลย สวยเกินกว่าที่เธอจินตนาการด้วยซ้ำ"พี่ไท..." เสียงเธออ่อนนุ่ม ขานเรี

หลังจากที่กลับจากเที่ยวเกาะด้วยกัน ทุกอย่างก็เข้าสู่โหมดปกติ ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น และก็ไม่มีเรื่องวุ่นวายอะไรด้วย จะมีก็แต่ท่าทีของชะเอมที่เปลี่ยนไป จนพ่อกับแม่นั้นสังเกตได้"ชะเอมลูก ลงมากินข้าว""ค่ะแม่"ชะเอมรีบลงบันไดมาพร้อมกับมือที่ถือโทรศัพท์ติดมาด้วย ช่วงนี้เธอติดโทรศัพท์หนักมาก ถ้าไม่ได้นั่งทำงานก็จะนั่งอยู่กับหน้าจอทั้งวี่ทั้งวัน"หลังจากที่ไปเที่ยวมา ดูเราแปลกไปเยอะเลยนะ" ผู้เป็นแม่ถาม"แปลกหรอคะ?""ใช่ แปลกมาก""ไม่มีอะไรหรอกมั้งคะ แม่คิดมากไปเปล่า""ไม่มากสิ เรานั่นแหละ มีอะไรจะสารภาพไหม""ก็..." ชะเอมนั่งอมยิ้ม จู่ๆ เธอก็รู้สึกเขินขึ้นมาซะงั้น ก็แหงสิ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะรับสารภาพว่ามีแฟนแล้ว ลูกสาวของบ้านนี้ได้โตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว"หือ??""แม่กับพ่อ ยังจำรุ่นพี่คนนั้นได้ไหม ที่เขามากินข้าวที่บ้านเรา""จำได้สิ""เอม เอม...เอมเป็นแฟนกับเขานะ""หืมม แบบนี้หรือเปล่า ที่ทำให้ลูกสาวของแม่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ทั้งวันเลย""แม่อ่า อย่าล้อกันสิคะ""ดูเขาก็เป็นคนดีนะ""พ่อล่ะ คิดว่าไง""ก็ดูดี มีงานมีการเป็นของตัวเอง อย่างน้อยแต่งงานกันไปอนาคตแกคงไม่ลำบาก""โหยพ่อ ทำไมคิดไกลข