All Chapters of บุปผาแห่งสายลมเหนือ: Chapter 21 - Chapter 30

ข่าวการหมั้นหมายของเฟิงซือเฟิงแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็วในหมู่คนสนิท และไม่นานนักก็รู้ไปถึงหูขององค์ชายหลี่จิ่งหยวน เขากำลังหารือเรื่องแผนการรักษาความปลอดภัยเส้นทางการค้าใหม่กับจ้าวอู่อยู่ในห้องทำงาน เมื่อคนสนิทคนหนึ่งนำข่าวนี้มารายงาน"คุณหนูเฟิง...ถูกหมั้นหมายแล้วรึ?"หลี่จิ่งหยวนทวนคำด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน มือที่กำลังถือพู่กันอยู่ถึงกับชะงักค้างกลางอากาศ"ขอรับ เป็นคำสั่งจากท่านแม่ทัพเฟิงอวี่ซานเอง คู่หมั้นคือคุณชายจ้าวหลิงเฟย บุตรชายของท่านเสนาบดีกรมคลัง ได้ยินว่าขบวนขันหมากกำลังจะเดินทางมาถึงเล่าหยางในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้านี้แล้ว"คนสนิทรายงานตามที่ได้ยินมา หัวใจขององค์ชายหลี่จิ่งหยวนราวกับถูกบีบรัดอย่างรุนแรง ความรู้สึกเจ็บปวดและร้อนรุ่มแผ่ซ่านไปทั่วอกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"จ้าวหลิงเฟย..."เขารู้จักชื่อเสียงของชายผู้นี้ดี ว่าเป็นพวกเสเพลไม่เอาถ่าน การที่ซือเฟิงจะต้องไปแต่งงานกับคนเช่นนั้น...เขาทนไม่ได้!"ฝ่าบาท...ท่านเป็นอะไรไปหรือพ่ะย่ะค่ะ?"จ้าวอู่สังเกตเห็นสีหน้าที่ซีดเผือดและแววตาที่วูบไหวขององค์ชายตนเอง จึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงหลี่จิ่งหยวนรีบปรับสีหน้าให

เฟิงซือเฟิงรู้สึกอึดอัดและเป็นทุกข์อย่างมากกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น นางไม่ต้องการแต่งงานกับคุณชายจ้าวหลิงเฟย ในขณะเดียวกันนางก็คิดถึงองค์ชายหลี่จิ่งหยวนเหลือเกิน แต่การมีอยู่ของเฟิงซือยวี่ทำให้ทุกอย่างดูยากลำบากไปหมดเช้าวันนั้น เฟิงซือยวี่ได้นำอาภรณ์สีแดงสดปักลายหงส์มังกรอันเป็นชุดเจ้าสาวที่ทางสกุลจ้าวส่งมาให้ นางบังคับให้เฟิงซือเฟิงลองสวมมัน ทั้งยังย้ำถึงฤกษ์ยามส่งตัวที่ฮูหยินใหญ่ได้กำหนดไว้แล้วว่าเหลืออีกไม่ถึงเดือน เฟิงซือเฟิงรู้สึกราวกับมีบ่วงรัดคอแน่นขึ้นทุกขณะ ระหว่างลองชุด นางมองเงาสะท้อนของตนในชุดเจ้าสาวนั้นด้วยความรู้สึกเศร้าและแววตาอันว่างเปล่า ก่อนที่ความสิ้นหวังจะผลักดันให้นางต้องทำอะไรสักอย่างในที่สุด นางก็ตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่าง หัวใจของนางเต็มไปด้วยความขัดแย้ง ความกลัวว่าเฟิงซือยวี่จะจับได้ประดังเข้ามาพร้อมกับความหวาดหวั่นว่าหลี่จิ่งหยวนอาจจะปฏิเสธหรือมองนางเป็นตัวปัญหา แต่นางไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เขาคือความหวังเดียวที่นางเหลืออยู่ นางแอบส่งจดหมายลับไปให้หลี่จิ่งหยวนผ่านทางเสี่ยวชุ่ย ที่รับคำสั่งด้วยสีหน้ากังวลระคนเป็นห่วง"คุณหนู...ระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ บ่าวจะพยายา

ข่าวการเตรียมงานวิวาห์ระหว่างคุณหนูเล็กสกุลเฟิงและคุณชายจ้าวหลิงเฟยเริ่มเป็นที่โจษจันไปทั่วเมืองเล่าหยาง ของหมั้นหมายจำนวนมหาศาลจากสกุลจ้าวถูกส่งมายังหอการค้าของสกุลเฟิงอย่างต่อเนื่อง สร้างความฮือฮาให้กับผู้คนเป็นอย่างมาก หีบแล้วหีบเล่าที่ประดับด้วยทองคำและอัญมณีล้ำค่า ถูกขนเข้ามายังหอการค้าไม่ขาดสาย ทั้งผ้าไหมปักลายหงส์มังกรหลายสิบพับ เครื่องประดับทองหยองทับทิมไพลินวูบวาบ หรือแม้แต่ภาพวาดทิวทัศน์ล้ำค่าจากจิตรกรชื่อดังของยุค แต่ละชิ้นที่ถูกนำมาจัดแสดงล้วนตอกย้ำสถานะ 'ว่าที่ฮูหยินสกุลจ้าว' ที่นางไม่ได้ต้องการแม้แต่น้อยเฟิงซือเฟิงรู้สึกราวกับถูกจองจำอยู่ในกรงทองอันวิจิตร ทุกเช้านางต้องตื่นขึ้นมาเผชิญหน้ากับกองของหมั้นที่เพิ่มขึ้น และตารางกิจกรรมที่เฟิงซือยวี่จัดเตรียมไว้ให้ ตั้งแต่การเรียนร้อยมาลัยไปจนถึงการฝึกปรนนิบัติผู้อาวุโส วันก่อนก็เป็นฮูหยินผู้เฒ่าสกุลหวังวันนี้เป็นคณะญาติผู้หญิงจากสกุลจ้าวที่เดินทางมา 'เยี่ยมเยียน' ว่าที่หลานสะใภ้ แต่ละคนล้วนมองนางด้วยสายตาพิจารณาที่แฝงความคาดหวัง นางต้องฝืนยิ้มและแสดงความยินดีต่อหน้าเหล่าฮูหยินจากตระกูลต่างๆ ที่ผลัดเปลี่ยนกันมาแสดงความยินดีแล

ในที่สุด วันงานวิวาห์ก็ถูกกำหนดขึ้นอย่างเป็นทางการ อีกเพียงสามวันเท่านั้นที่เฟิงซือเฟิงจะต้องเข้าพิธีแต่งงานกับคุณชายจ้าวหลิงเฟย บรรยากาศในหอการค้าของสกุลเฟิงเต็มไปด้วยความวุ่นวายและความคึกคักในการเตรียมงาน เสียงโห่ร้องแสดงความยินดีจากขบวนสินสอดที่ทยอยมาถึง เสียงประโคมดนตรีมงคลที่คณะแสดงเริ่มซักซ้อม และเสียงสั่งงานจอแจของบ่าวไพร่ที่วิ่งวุ่นจัดเตรียมข้าวของเครื่องใช้สำหรับพิธีวิวาห์ดังลอดเข้ามาในห้องที่เงียบสงัดของเฟิงซือเฟิงเป็นระยะๆ แต่ละเสียงที่ควรจะน่ายินดีกลับทิ่มแทงหัวใจนางราวกับเข็มนับพัน ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกโดดเดี่ยวและแปลกแยกจากโลกภายนอก แต่สำหรับเฟิงซือเฟิงแล้ว มันคือช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในชีวิตของนางนางขังตัวเองอยู่ในห้อง ไม่ยอมพูดคุยกับใคร เอาแต่นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยแววตาที่เลื่อนลอยและว่างเปล่า เห็นบ่าวไพร่ประดับโคมแดงและผ้าไหมมงคล แต่ในสายตาของนาง มันกลับเป็นสีแดงฉานของเลือดที่กำลังจะหลั่งรินจากหัวใจ ในใจของนางเต็มไปด้วยความสับสน ความกลัว และความสิ้นหวัง เฟิงซือยวี่พยายามเข้ามาพูดคุยและปลอบใจนางหลายครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล"ทำใจเสียเถอะ น้องหญิง" นางกล่าว"เจ้าก็รู้ว่

หลังจากได้ฟังคำโป้ปดจากเฟิงซือยวี่ เฟิงซือเฟิงก็ตกอยู่ในความเศร้าโศกเสียใจอย่างหนัก นางเชื่อสนิทใจว่าหลี่จิ่งหยวนมีคนรักอยู่แล้วจริงๆ และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็เป็นเพียงเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ความฝันที่จะได้อยู่เคียงข้างเขาแตกสลายลงไม่มีชิ้นดีนางเริ่มสร้างกำแพงที่มองไม่เห็นขึ้นมาระหว่างตนเองกับหลี่จิ่งหยวน นางหลีกเลี่ยงที่จะพบหน้าเขาโดยสิ้นเชิง วันก่อนเมื่อนางกำลังตรวจดูสินค้าที่ท่าเรือ เห็นเขาเดินตรวจงานอยู่ไม่ไกล นางก็รีบหันหลังเดินกลับทันที สั่งให้ผู้ช่วยไปจัดการแทน อ้างว่าปวดศีรษะกะทันหัน หากจำเป็นต้องพูดคุยเรื่องงาน นางก็จะมอบหมายให้คนสนิทไปจัดการแทน หรือส่งเป็นจดหมายทางการที่ใช้ถ้อยคำเย็นชาห่างเหินเท่านั้นทุกครั้งที่ลงนามในเอกสารที่ต้องส่งถึงเขา หัวใจของนางก็บีบรัดอย่างประหลาด บางคราที่อยู่ตามลำพัง ความทรงจำถึงแววตาอ่อนโยนของเขาก็ผุดขึ้นมาท้าทายคำโป้ปดของเฟิงซือยวี่ แต่แล้วนางก็จะรีบสลัดมันทิ้ง ตอกย้ำกับตนเองในใจว่า'เขาไม่ใช่คนของข้า เขาไม่เคยเป็น...ทุกอย่างเป็นเพียงข้าที่คิดไปเองฝ่ายเดียว'ความเจ็บปวดที่ต้องยอมรับความจริงข้อนี้รุนแรงเสียจนนางแทบจะทนรับไม่ไหว ความเศร้าสร้อยและ