บุปผาแห่งสายลมเหนือ のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

หลักฐานการทุจริตของนายด่านเฉินกุ้ยและพรรคพวกถูกส่งไปยังขุนนางตงฉินในราชสำนักต้าถังอย่างลับๆ ผ่านช่องทางที่เฟิงซือเฟิงและหลี่จิ่งหยวนร่วมกันวางแผนอย่างแยบยล ไม่นานนัก พายุลูกใหญ่ก็พัดกระหน่ำเข้าใส่กลุ่มขุนนางกังฉินในเล่าหยาง เฉินกุ้ยและผู้เกี่ยวข้องหลายคนถูกปลดออกจากตำแหน่งและจับกุมตัวไปสอบสวน สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่ววงการข้าราชการและพ่อค้า แม้ว่าตัวการใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังจะยังคงลอยนวล แต่ก็นับเป็นการตัดแขนตัดขาคนสำคัญของพวกมันไปได้มากโขความสำเร็จครั้งนี้ทำให้ความร่วมมือระหว่างเฟิงซือเฟิงและหลี่จิ่งหยวนยิ่งแน่นแฟ้นขึ้น พวกเขานัดพบกันบ่อยครั้งขึ้น (อย่างลับๆ เช่นเคย) เพื่อหารือถึงแผนการขั้นต่อไป"การโค่นล้มเฉินกุ้ยเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเล็กๆ เท่านั้น"หลี่จิ่งหยวนกล่าวขึ้น ในการพบปะกันครั้งหนึ่ง ณ โรงน้ำชาเก่าแก่แห่งหนึ่งที่เฟิงซือเฟิงเป็นเจ้าของโดยลับๆ ทำให้นางสามารถจัดเตรียมห้องส่วนตัวที่ปลอดภัยสำหรับการพูดคุยได้"ปัญหาที่แท้จริงคือ ระบบที่บ่มเพาะให้คนอย่างเฉินกุ้ยเติบโตขึ้นมาได้ต่างหาก"เฟิงซือเฟิงเห็นด้วยอย่างยิ่ง"ระบบการค้าของเราเต็มไปด้วยช่องโหว่ กฎระเบียบที่ไม่ชัดเจน และการใช้

การทำงานร่วมกันอย่างเข้มข้นเพื่อผลักดันการปฏิรูประบบการค้าและบริหารเครือข่ายสายข่าว ทำให้เฟิงซือเฟิงและหลี่จิ่งหยวนได้ประจักษ์ถึงจุดแข็งและจุดอ่อนของอีกฝ่ายอย่างชัดเจนจุดแข็งของเฟิงซือเฟิงคือความคล่องแคล่วในการเจรจาต่อรอง ความเข้าใจในจิตใจมนุษย์ และความสามารถในการพลิกแพลงสถานการณ์เฉพาะหน้าได้อย่างยอดเยี่ยม นางสามารถเข้ากับผู้คนได้ทุกชนชั้น ตั้งแต่พ่อค้าเร่ธรรมดาไปจนถึงขุนนางท้องถิ่นที่มีอิทธิพล นางมักจะมีรอยยิ้มประดับใบหน้าและคำพูดที่อ่อนหวาน แต่ภายใต้ท่าทีนั้นกลับซ่อนไว้ด้วยความเฉียบคมและไม่ยอมเสียเปรียบใครโดยง่ายครั้งหนึ่ง มีกลุ่มพ่อค้าใหญ่ในเล่าหยางที่ไม่พอใจกับร่างข้อเสนอการปฏิรูปบางข้อที่อาจจะกระทบต่อผลประโยชน์เดิมของพวกเขา พวกเขารวมตัวกันเพื่อต่อต้านและข่มขู่ว่าจะไม่ให้ความร่วมมือ เฟิงซือเฟิงอาสาเป็นผู้ไปเจรจากับพวกเขาด้วยตนเอง นางไม่ได้ใช้ท่าทีแข็งกร้าว แต่กลับใช้เหตุผลและความเข้าใจ ค่อยๆ ชี้ให้เห็นถึงประโยชน์ในระยะยาวที่ทุกคนจะได้รับหากระบบใหม่ถูกนำมาใช้ ทั้งยังเสนอทางออกที่ยืดหยุ่นและประนีประนอมในบางประเด็นที่ไม่กระทบต่อหลักการใหญ่ ในที่สุด กลุ่มพ่อค้าเหล่านั้นก็ยอมอ่อนข้อ

การปฏิรูประบบการค้าที่เฟิงซือเฟิงและหลี่จิ่งหยวนร่วมกันผลักดัน เริ่มส่งผลกระทบต่อกลุ่มอำนาจเก่าและพ่อค้าที่เคยได้ประโยชน์จากระบบเดิมอย่างรุนแรง ความไม่พอใจเริ่มก่อตัวขึ้นเป็นคลื่นใต้น้ำที่พร้อมจะซัดทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าวันหนึ่ง เฟิงซือเฟิงได้รับเทียบเชิญจากสมาคมพ่อค้าอัญมณีแห่งเล่าหยางให้ไปร่วมงานเลี้ยงรับรองที่จัดขึ้นเป็นกรณีพิเศษ นางรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เพราะปกติแล้วสมาคมนี้ไม่เคยให้ความสำคัญกับกิจการค้าผ้าไหมและสินค้าทั่วไปของสกุลเฟิงมาก่อน แต่เมื่อพิจารณาดูแล้ว การปฏิเสธคำเชิญอาจจะทำให้ดูเหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติและสร้างความบาดหมางโดยไม่จำเป็น นางจึงตัดสินใจที่จะไปร่วมงาน โดยได้แจ้งให้หลี่จิ่งหยวนทราบและให้เขาเตรียมคนคอยระวังอยู่ห่างๆงานเลี้ยงถูกจัดขึ้นอย่างหรูหราที่หอการค้าของสมาคมอัญมณี พ่อค้าใหญ่และผู้มีอิทธิพลในเล่าหยางมารวมตัวกันมากมาย เฟิงซือเฟิงปรากฏตัวในชุดสีฟ้าอ่อนที่ขับเน้นผิวขาวผ่องของนางให้ดูงดงามยิ่งขึ้น นางวางตัวอย่างสง่างามและเป็นมิตร ทักทายผู้คนด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความระแวดระวังนายกสมาคมพ่อค้าอัญมณี ตู้ว่านเฉิง ชายร่างท้วมหน้าตาเจ้าเล่ห์

หลายวันผ่านไป อาการของเฟิงซือเฟิงยังคงทรงตัว นางยังคงหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงในบ้านพักลับของหลี่จิ่งหยวน โดยมีจ้าวอู่และเสี่ยวชุ่ย (ซึ่งหลี่จิ่งหยวนได้สั่งให้คนไปรับตัวมาดูแลนายสาวอย่างลับๆ) คอยดูแลอย่างใกล้ชิด หมอหลวงแวะเวียนมาตรวจดูอาการและให้ยาประคองพิษเป็นระยะ แต่สีหน้าของทุกคนก็ยังเต็มไปด้วยความกังวล เพราะเงื่อนไขเวลาสามวันที่หมอหลวงเคยบอกไว้กำลังจะใกล้เข้ามาทุกทีดวงตาของเสี่ยวชุ่ยบวมช้ำจากการร่ำไห้ไม่หยุดหย่อน นางคุกเข่าอยู่ข้างเตียง กุมมือนิ่มที่เริ่มเย็นชืดของคุณหนูไว้แนบอก คอยใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นเช็ดตามกรอบหน้าและลำคออย่างแผ่วเบา พยายามป้อนน้ำข้าวทีละน้อยแม้จะรู้ว่ามันแทบไม่ซึมผ่านริมฝีปากที่แห้งผากนั้นเลยก็ตาม เสียงกระซิบกระซาบของนางดังขึ้นเป็นระยะ"คุณหนูเจ้าขา...จำได้ไหมเจ้าคะที่เคยบอกบ่าวว่าอยากไปดูดอกเหมยที่เขาซีซาน...คุณหนูตื่นขึ้นมาเถอะนะเจ้าคะ...อย่าทิ้งบ่าวไปไหนเลยนะเจ้าคะ"น้ำเสียงนั้นขาดห้วงและเต็มไปด้วยความวิงวอนจนแทบจะกลายเป็นเสียงคร่ำครวญจ้าวอู่ยืนกอดอกพิงผนัง ดวงตาคมปราบมองร่างบนเตียงสลับกับมองออกไปนอกหน้าต่างที่มืดมิด ทุกครั้งที่ปล่อยนกพิราบสื่อสารออกไป หัวใจ

หลังจากฟื้นขึ้นมา เฟิงซือเฟิงยังคงต้องพักฟื้นร่างกายอีกหลายวัน พิษ "ฝันพันราตรี" นั้นร้ายกาจนัก แม้จะได้รับการถอนพิษแล้ว แต่ก็ยังทิ้งร่องรอยความอ่อนเพลียไว้ในร่างกายของนางอยู่มากในช่วงเวลานี้ หลี่จิ่งหยวนคอยดูแลนางอย่างใกล้ชิดไม่ห่าง เขาแทบจะไม่ได้นอนหลับพักผ่อนเต็มตาเลยก็ว่าได้ ยามกลางวันคอยป้อนข้าวป้อนยาด้วยตนเอง ปรับอุณหภูมิน้ำในอ่างสำหรับเช็ดตัวนางอย่างใส่ใจ ทุกครั้งที่ปลายนิ้วอุ่นของเขาสัมผัสผิวแก้มหรือหน้าผากนางเพื่อวัดไข้โดยไม่ตั้งใจ หัวใจของเฟิงซือเฟิงก็พลันสั่นไหวอย่างไม่อาจควบคุม ความร้อนวาบแล่นผ่านผิวสัมผัสราวกับกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ชวนให้ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุส่วนยามค่ำคืน เมื่อเห็นนางขมวดคิ้วหรือกระสับกระส่ายเพราะฝันร้ายจากพิษที่ยังหลงเหลือ เขาก็จะรีบกุมมือนางไว้ กระซิบปลอบโยนเบาๆ จนกว่านางจะสงบลงและอยู่เป็นเพื่อนนางตลอดเวลา หลายครั้งที่เฟิงซือเฟิงแสร้งหลับตาลง แต่มองผ่านเปลือกตาที่ปิดไม่สนิท เห็นเขานั่งเอนหลังพิงเก้าอี้ข้างเตียง มือยังคงกุมมือนางไว้ ดวงตาอ่อนล้าแต่ยังคงจับจ้องมองนางด้วยความเป็นห่วงไม่วางตา นางแอบมองใบหน้าที่เริ่มซูบตอบไปบ้างของเขา รอยคล้ำใต้ดว