All Chapters of แม่หมอแห่งซูโจว: Chapter 61 - Chapter 70

86 Chapters

61. เดินทางสู่เมืองหลวง (1)

หลังจากตกลงกันได้ ว่าจะเดินทางเข้าเมืองหลวงไปช่วยให้คำปรึกษากับองค์รัชทายาท อี้หานก็จัดการงานที่คั่งค้าง พร้อมกับฝากฝังงานให้หรงจีเป็นผู้ดูแลต่อ ด้านลี่มี่ก็เอ่ยขอพ่อบ้านจางให้ช่วยดูแลท่านยาย เดิมทีนางจะพาท่านยายไปด้วย แต่ท่านยายมิอยากเดินทางไกล จึงตัดสินใจอยู่ที่เรือน“เตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วใช่หรือไม่”“พร้อมแล้วเจ้าค่ะ แล้วคุณชายฉางเฟิงเล่าเจ้าคะ”“เมื่อคืนมีคนมาแจ้งว่าฝ่าบาทประชวร เขาจึงล่วงหน้ากลับเมืองหลวงไปก่อนแล้ว” ลี่มี่ได้ยินดังนั้นก็ตกใจไม่น้อย ถึงว่าเมื่อคืนนางสะดุ้งตื่นมาไม่เจอท่านเจ้าเมือง คงออกไปสนทนากับองค์รัชทายาทเรื่องนี้“มิได้เป็นอันใดมากใช่หรือไม่เจ้าคะ”“เรื่องนี้ยังไม่แน่ อย่างไรเราต้องเร่งเข้าเมืองหลวงก่อน แล้วฮูหยินอันเล่า เจ้าว่าเขาจะร่วมเดินทางไปกับเรามิใช่หรือ”“ฮูหยินอันเข้าไปลาท่านยายเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวคงออกมา” ลี่มี่ว่าไม่ทันขาดคำ ฮูหยินอันก็จูงมือเด็กน้อยทั้งสองมาที่รถม้า“ท่านแม่ ท่านพ่อ ข้ากับอาหมิงพร้อมแล้วขอรับ” เด็กน้อยทั้งสองสะพายย่ามไปคนละใบ แต่ภายในย่ามกลับมิมีสิ่งของใส่อยู่แม้แต่น้อย“ในย่ามมิได้มีอันใด พ่อว่าถอดเก็บไว้ในหีบเถิด”“มิได้ขอรับพี่อี
last updateLast Updated : 2025-06-29
Read more

62. เดินทางสู่เมืองหลวง (2)

“ข้าได้ยินว่าที่เมืองหลวง มีสตรีที่ชื่อฟางเอ๋อร์รอท่านอยู่ นางเป็นผู้ใดหรือเจ้าคะ” ลี่มี่ก้มหน้างุด รอฟังคำตอบจากสามี แต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะขบขันแทน“หึ ฮะ ฮ่าๆ”“อี้หาน! ข้ามิขำขันกับท่านด้วย”“ฮ่าๆ อย่าพึ่งขุ่นเคืองไปเลย พี่เพียงดีใจที่เจ้าหึงหวงเท่านั้น” อี้หานยิ้มกว้าง ดวงใจแกร่งอ่อนยวบยาบ เมื่อรู้ว่าภรรยาเกิดอาการหึงหวงตนเอง“กะ ก็ข้าเป็นฮูหยินของท่าน จะหึงหวงก็มิใช่เรื่องแปลก”“มิแปลกๆ พี่เพียงชอบให้เจ้าหึงหวง”“อย่าพูดให้มากความ บอกมาว่านางคือผู้ใด”“เป็นองค์หญิงฟางเหลียน น้องสาวขององค์รัชทายาท” เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายคือผู้ใด ลี่มี่ถึงกับหน้าเสีย นางเป็นเพียงหญิงชาวบ้าน จะเอาปัญญาที่ใดไปสู้องค์หญิงของแคว้นหาก…หากว่าองค์หญิงต้องการสามีของนาง นางจะทำเช่นไรดี“…เป็นถึงองค์หญิงเลยหรือ”“อืม เป็นองค์หญิงวัยเจ็ดหนาว หึๆ” อี้หานกลั้นขำจนปวดท้องไปหมด กว่าลี่มี่จะได้สติและทบทวนสิ่งที่สามีพูด ก็ใช้เวลานานพอควร“จะ เจ็ดหนาว!!? เด็กเจ็ดหนาวงั้นหรือ เหตุใดท่านไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้เล่า” นางหึงหวงสามีกับเด็กเจ็ดหนาวช่างอกุศลนัก บ้าเสียจริง!ร่างสูงมิได้เอ่ยตอบสิ่งใดไป ทำเพียงกระชับอ้อมกอดใ
last updateLast Updated : 2025-06-29
Read more

63. มิได้พบกันเสียนาน

ร่างเล็กสั่นเทาอยู่ในอ้อมกอดสามี ลี่มี่พยายามอย่างหนักที่จะควบคุมสติกับภาพที่นางเห็นในนิมิต แม้จะเคยเห็นเหตุฆาตกรรมมาแล้ว แต่นางก็ยังหวาดกลัวอยู่ดี คงมิมีผู้ใดจะชินชากับเรื่องเลวร้ายเช่นนี้กระมัง“ใจเย็นลงก่อนคนดี ชู่วๆ” เหล่าบุรุษในห้องทรงงาน ต่างตื่นตกใจกับท่าทีของลี่มี่ โดยเฉพาะอี้หานที่รีบเข้ามานั่งปลอบฮูหยินของตนอยู่กับพื้น“ขะ ขอประทานอภัยเพคะ อึก!” ร่างบางสูดหายใจเข้าเต็มปอด สกัดกั้นความรู้สึกหวาดกลัวของตนเอาไว้“มิเป็นไร เจ้าเห็นสิ่งใดหรือ” เป็นองค์รัชทายาทที่เอ่ยถามขึ้นมา ทุกสายตาจึงจดจ้องมาที่ลี่มี่อย่างใคร่รู้“หม่อมฉันเห็น เห็นโลหิตไหลนอง ทะ ทั่วพระวรกายของฝ่าบาทเพคะ”“ดาบ ธนู หรือว่าอาวุธใด”“มิรู้ว่าอาวุธใดเพคะ แต่โลหิตออกมาจากจมูก ตา ปาก หู ทะ ทุกที่เลยเพคะ ฮึก!” ได้ยินเพียงเท่านั้น ฟ่งอู๋ก็ย้อนนึกถึงเรื่องพิษดวงใจนารีทันที อาการที่ลี่มี่ว่า ประกอบกับเหตุการณ์บ้านเมืองในปัจจุบัน ทำให้เขามิสามารถคิดเป็นอื่นได้“พิษดวงใจนารี”“เจ้าว่าอย่างไรนะฟ่งอู๋!” ฮ่องเต้ฉางหลงยืดตัวขึ้นนั่งหลังตรง“พิษดวงใจนารีพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท หากได้ดื่มกินในปริมาณมากจะทำให้เลือดไหลออกจากทวารทั้งเก้า
last updateLast Updated : 2025-06-29
Read more

64. สั่งสอนสามี (1)

“ซินเหม่ย” น้ำเสียงแปลกใจของสามีมิได้เข้าหูลี่มี่แม้แต่น้อย ด้วยตอนนี้นัยน์ตาสีมรกตกำลังจดจ้องไปที่หญิงสาวตรงหน้าอย่างตกใจ สตรีผู้นี้มีไฝอยู่ใต้ตาซ้าย ทั้งยังดูละม้ายกับสตรีผู้หนึ่งที่นางเคยเห็นในนิมิตขององค์รัชทายาทนั่นพระชายาขององค์รัชทายาทมิใช่หรือร่างบางอดตื่นเต้นมิได้ นางรีบหันไปมององค์รัชทายาทที่ยืนอยู่ไม่ห่าง สีหน้าขัดเขินประกอบกับการพยักหน้ารับ ทำให้นางมั่นใจว่าสตรีผู้นี้เป็นว่าที่พระชายาไม่ผิดแน่แล้วเหตุใดว่าที่พระชายาจึงมองสามีของนางด้วยสายตาลึกซึ้งเช่นนั้นเล่า“พวกข้าพึ่งกลับมาจากเข้าเฝ้าฝ่าบาท จึงยังมิได้ส่งคนไปบอกกล่าวเจ้า ต้องขออภัยด้วย” ฟ่งอู๋ที่เข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี ก็รีบหาทางลงให้เรื่องราวจบลงอย่างงดงาม“แล้วนั่น-” ซินเหม่ยเบือนสายตาไปยังลี่มี่กับผิงผิง ที่จูงมือเด็กชายทั้งสองอยู่ด้านหลัง“เอ่อ เอ่อ ข้าว่าเราเข้าจวนก่อนดีหรือไม่ จะได้พูดคุยกันยาวๆ” และก็เป็นฟ่งอู๋อีกเช่นเคย ที่ชักชวนทุกคนเข้าจวน ดูอย่างไรเรื่องนี้ก็ต้องยืดยาวเป็นแน่ อย่างน้อยก็ขอจิบสุราไปด้วย พูดคุยไปด้วยจะดีกว่า“ดีเช่นกัน เดิมทีข้าจะพาอี้หานไปพบท่านพ่อท่านแม่ แต่เอาไว้วันหลังแล้วกัน วันนี้หม
last updateLast Updated : 2025-06-29
Read more

65. สั่งสอนสามี (2)

“ขอประทานอภัยเพคะ แต่หม่อมฉันมีสิ่งที่จะถามกับคุณหนูซินเหม่ยสักข้อ องค์รัชทายาทโปรดรอก่อน”“อ่อ…เชิญๆ ข้ารอได้” สายตาที่ส่งมาถึงฉางเฟิงราวกับอยากบอกว่า หากเขามิทำตาม นางจะแฉความลับทั้งหมดของเขา“เจ้ามีสิ่งใดจะถามข้าอย่างนั้นหรือ”“ใช่เจ้าค่ะ ข้าอยากจะถามท่าน ว่าท่านได้เล่าเรียนในสำนักศึกษาหรือไม่” ลี่มี่เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่ง ดูอย่างไรคุณหนูซินเหม่ยผู้นี้คงมิคิดจะถอดใจเรื่องของอี้หาน ทั้งยังก้าวก่ายเรื่องการเลี้ยงดูบุตรและน้องชายของนาง คงต้องเตือนสติเสียหน่อย“อ่อ ท่านพ่อของข้าให้ท่านอาจารย์มาสอนที่เรือน ทั้งเรื่องการเมือง ศาสตร์ต่างๆ รวมถึงการบ้านการเรือน”“เช่นนั้นอาจารย์ของท่านมิได้สอนหรือว่าผักมีประโยชน์ต่อร่างกายของเด็ก ท่านมิรู้หรือว่าควรดูแลเด็กน้อยอย่างไร เช่นนี้จะเป็นมารดาที่ดีได้อย่างไร”“เจ้า!”“อาเยี่ยน อาหมิง หากทั้งวันเจ้าทานแต่เนื้อสัตว์ เจ้ารู้สึกเช่นไรบ้าง”“น้องปวดท้องขอรับ ถ่ายไม่ออกด้วย”“เขาเรียกว่าท้องผูกต่างหากเล่า ใช่หรือไม่ขอรับท่านแม่” หวังเยี่ยนเคยมีอาการเช่นนี้มาก่อน เขาปวดมวนในท้องไม่หาย จะถ่ายหนักออกมาก็ทำไม่ได้ ตั้งแต่นั้นมาท่านแม่จึงให้เขาและลี่หม
last updateLast Updated : 2025-06-29
Read more

66. พบเจอ (1)

หลังจากคืนนั้นที่ลี่มี่ทิ้งให้สามีนอนร้างอยู่ผู้เดียว อี้หานก็กระวนกระวาย เอาในฮูหยินสารพัด แต่ลี่มี่ก็ยังไม่กลับมานอนกับเขา คร้านเขาจะขอไปนอนที่ห้องของบุตรชายด้วย ร่างบางก็ปฏิเสธเสียงแข็ง เป็นเช่นนี้มาสามวันแล้วด้านลี่มี่เห็นท่าทีกระวนกระวายใจของสามีก็สาแก่ใจอยู่บ้าง ทว่านางก็มิได้ละเลยหน้าที่ของตน นางยังดูแลปรนนิบัติสามีมิขาดตก เพียงแต่มิได้นอนร่วมเตียงกันเท่านั้น หลังจากที่คุณหนูซินเหม่ยมาครานั้น วันรุ่งขึ้นนางก็มาที่จวนอีก แต่ลี่มี่มิได้เข้าไปพูดคุยด้วย เพราะวิ่งวุ่นอยู่กับเด็กน้อยทั้งสอง เมื่อบ่าวไพร่เอ่ยว่าอี้หานมิได้อยู่ที่จวน นางก็กลับไปทันที และนับจากครั้งนั้น คุณหนูซินเหม่ยก็มิได้มาเยี่ยมเยือนที่จวนอีกเลย ไม่แน่ว่าคุณหนูคงเข้าใจสถานการณ์ต่างๆ อย่างชัดเจนแล้ว“ฮูหยินเจ้าคะ คุณหนูซินเหม่ยมาขอพบเจ้าค่ะ” ผิงผิงวิ่งเข้ามาบอกนายของตนทันที“บอกนางไปว่าท่านเจ้าเมืองมิอยู่ เข้าวังไปกับองค์รัชทายาทแล้ว”“บอกไปแล้วเจ้าค่ะ แต่นางเอ่ยว่ามิได้มาพบนายท่านเจ้าค่ะ” ลี่มี่ได้ยินดังนั้นก็พาบุตรและน้องชายออกไปต้อนรับ อย่างไรนางก็เป็นสหายของสามี จะเสียมารยาทไปมากกว่านี้มิได้เด็ดขาด“ฮูหยิน”“คุ
last updateLast Updated : 2025-06-29
Read more

67. พบเจอ (2)

“หืม ว่าอย่างไร ว๊าย!” ซินเหม่ยหลุดออกจากภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของลี่มี่ ที่ดังขึ้นพร้อมกับแรงฉุดรั้งมหาศาล ร่างของหญิงสาวกระแทกเข้ากับบ่ากว้างของชายร่างใหญ่อย่างจังด้านลี่มี่และผิงผิงที่ยื่นอยู่ไม่ไกลก็รีบเข้ามาดูซินเหม่ย เมื่อครู่มีคนบังคับมาวิ่งผ่านมาด้วยความเร็ว ยังดีที่ชายวัยกลางคนผู้นั้นคว้าคุณหนูซินเหม่ยเอาไว้ได้ทัน“บาดเจ็บที่ใดหรือไม่เจ้าคะ เอ่อ ขอบพระคุณท่านทั้งสองมากเจ้าค่ะ” ลี่มี่ก้มคำนับชายทั้งสองที่ช่วยคุณหนูซินเหม่ยเอาไว้ แต่เมื่อลองสังเกตคนทั้งคู่อย่างเต็มตา ก็รู้ได้ทันทีว่าชายตรงหน้าต้องมียศมีศักดิ์เป็นแน่ เพราะการแต่งตัวและกลิ่นอายที่สูงส่งจนสัมผัสได้“มิเป็นไร เดินในตลาดเช่นนี้ต้องมีสติดูทางให้ดี” ชายวัยกลางคนเอ่ยตักเตือนหญิงสาว ก่อนจะเตรียมตัวเดินออกไป ทว่าหญิงสาวที่พวกเขาช่วยเอาไว้กลับก้มลงคำนับ“ชะ ชินอ๋อง! จวิ้นอ๋อง!” ซินเหม่ยก้มคำนับชายผู้สูงศักดิ์ตรงหน้า คนที่ช่วยนางไว้เป็นถึงชินอ๋องฉางเล่อ ส่วนอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเป็นจวิ้นอ๋องฉางหรุ่ย นางเคยไปงานเลี้ยงในรั้วในวังอยู่บ้าง จึงจดจำท่านอ๋องทั้งสองได้ด้านลี่มี่เห็นว่าคุณหนูซินเหม่ยก้มคำนับ นางจึงพาเด็กน
last updateLast Updated : 2025-06-29
Read more

68. ขอทานน้อย

“เจ้าเห็นอันใดอย่างนั้นหรือ”“อึก คือ…” ลี่มี่ดึงมือของตนเองกลับมาอย่างรวดเร็ว พลันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก“ข้าหมายถึง เจ้าจ้องเสด็จพี่ของข้านานมาก เห็นอันใดผิดปกติอย่างนั้นหรือ หรือว่าเจ้าเห็นรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าของพี่ข้า ฮ่าๆ”“มะ มิได้เพคะ เพียงแต่หม่อมฉันคิดว่ารูปร่างหน้าตาของท่านอ๋องคล้ายคลึงกับองค์รัชทายาทอยู่หลายส่วน” ลี่มี่หาทางออกให้ตนเองจนได้ และดูเหมือนว่าจะเป็นเหตุผลที่ดีพอ“เป็นอาหลานย่อมต้องเหมือนกันอยู่แล้ว ข้าเองก็มีส่วนที่คล้ายกับเสด็จพี่และฉางเฟิงใช่หรือไม่เล่า” ฉางหรุ่ยพูดออกมาอย่างยิ้มแย้ม พลันยกชาขึ้นดื่มไปด้วย“เพคะ”“ท่านแม่ ข้าอยากกลับแล้วขอรับ” เป็นหวังเยี่ยนที่เอ่ยขึ้นมากลางโต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยแรงกดดัน ตั้งแต่ชายทั้งสองมาร่วมโต๊ะ อาหมิงก็หวาดกลัวถึงขั้นมิกล้าหยิบขนมมากิน เอาแต่ซุกอยู่กับท่านแม่ อาเยี่ยนผู้นี้จึงต้องรีบเอ่ยว่าอยากกลับบ้านแทนหึ เขามิได้หวาดกลัวหรอกนะ เพียงแต่อยากช่วยอาหมิงเท่านั้น“เช่นนั้นพวกเจ้าก็รีบกลับเถิด ข้าเองก็จะกลับค่ายทหารแล้วเช่นกัน เจ้าเล่าจวิ้นอ๋อง”“ข้าจะไปเดินดูห้างร้านแถวนี้สักหน่อย” ว่าดังนั้น อ๋องหนุ่มทั้งสองก็จ่ายเงินก
last updateLast Updated : 2025-06-29
Read more

69. วางหมาก (1)

“พวกเจ้าได้ยินข่าวลือที่องค์ฮ่องเต้ประชวรหรือไม่ เขาว่าอาการหนักหนาเลยทีเดียว”“ข้าเองก็ได้ยินมา บัดนี้ชาวเมืองต่างพูดคุยกันเรื่องนี้” เช้าวันนี้ข่าวลือการประชวรขององค์กษัตริย์ แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวง ผู้คนต่างเฝ้าภาวนาต่อสรวงสวรรค์ ขอให้พระองค์หายประชวรในเร็ววันองค์ฮ่องเต้ฉางหลงถือเป็นองค์กษัตริย์ที่ประชาชนต่างรักและเทิดทูน ด้วยพระองค์ปกครองด้วยความเมตตาและเที่ยงธรรม บ้านเมืองสุขสงบมาจนถึงทุกวันนี้ด้านลี่มี่ที่มาเดินตลาดในยามเช้า ก็พลอยได้ยินเรื่องราวต่างๆ ไปด้วย เมื่อคืนสามีของนางก็ออกจากจวนไปกลางดึก มิรู้ว่าเพราะเรื่องนี้หรือไม่“ท่านแม่ ฝ่าบาทล้มป่วยจริงหรือขอรับ” หวังเยี่ยนเงยหน้าถามมารดาด้วยสีหน้าวิตก ลี่หมิงเห็นคุณชายเป็นดังนั้นก็มิสบายใจไปด้วย“แม่เองก็ไม่รู้ เรากลับเรือนไปถามบิดาเจ้ากันเถิด มาเร็วอาหมิง รีบก้าวขาเข้า” ลี่มี่จูงมือบุตรชายข้างหนึ่ง อีกมือก็จูงมือเล็กของน้องชาย เดินนำสาวใช้กลับไปที่จวนโดยเร็ว ใช้เวลาไม่นาน ทั้งสามก็มาถึงจวนองค์รัชทายาทที่พวกเขาพำนักอยู่“ท่านพ่อ! ฝ่าบาทเป็นอย่างไรบ้างขอรับ” อี้หานที่นั่งอยู่ในห้องทำงานได้ยินเสียงเรียก ก็เงยหน้าขึ้นจากงาน
last updateLast Updated : 2025-06-29
Read more

70. วางหมาก (2)

“เป็นอย่างไรบ้างอี้หาน ข้าแสดงได้แนบเนียนหรือไม่”“องค์รัชทายาท แสดงเก่งยิ่งกว่างิ้วในโรงเสียอีกพ่ะย่ะค่ะ” ฉางเฟิงได้ยินคำที่สหายเอ่ยชม ถึงกับนิ่งคิดไปสักพัก ว่านั่นคือคำชมจริงหรือไม่“ข้าจะถือว่าเป็นการชมแล้วกัน แล้วเจ้าคิดอย่างไร ให้ข้าเอ่ยกับเสด็จอาและเหล่าขุนนางเช่นนั้น” เป็นคำถามที่ไร้ซึ่งคำตอบ ฉางเฟิงได้รับเพียงรอยยิ้มเหยียดจากสหายเท่านั้นหลังจากการประชุมเช้าที่ท้องพระโรงสิ้นสุดลง อี้หานก็รีบกลับจวน และพาฮูหยินเข้ามาพูดคุยในห้องทำงานทันที“มีอันใดเจ้าคะ เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นหรือ”“มิได้ พี่เพียงอยากให้เจ้าช่วยเหลือบางเรื่องเท่านั้น”“เรื่องใดเจ้าคะ” ลี่มี่นิ่งฟังคำขอของสามีจนครบถ้วนแล้ว ก็พยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่ตนเองต้องปฏิบัติ“ขอบใจเจ้ามาก พี่จะจบเรื่องทุกอย่างให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เด็กน้อยทั้งสองจะได้มิกลายเป็นเด็กดื้อเพราะขาดบิดา”“ฮ่าๆ ข้าก็นึกอยู่ว่าเหตุใดท่านจึงเร่งจัดการทุกสิ่งเช่นนี้ แต่ท่านอย่าได้ประมาทเล่า ข้ากลัวว่าท่านจะเป็นอันตราย” ร่างสูงพยักหน้าตอบรับฮูหยินก่อนจะเข้าไปกระชับกอดร่างบางเอาไว้แน่นวันเวลาผ่านพ้นไปเพียงสามวัน แต่ข่าวลือการประชวรของฝ่าบาทมิได้ด
last updateLast Updated : 2025-06-29
Read more
PREV
1
...
456789
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status